Όσα δεν τόλμησες, θα γυρίσουν είτε σαν δεύτερη ευκαιρία, είτε σαν απωθημένα.
Σου δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής σου.
Η ευκαιρία να βγάλεις μια μια τις μάσκες σου και να μείνεις με το πρόσωπό σου. Να το κοιτάξεις ξανά και να επιλέξεις αν θα ξανασυστηθείς με τον εαυτό σου και θα ζήσεις ή αν θα ξαναβάλεις τις μάσκες σου και θα επιβιώσεις, μέχρι να πεθάνεις.
Πάρε τις αποφάσεις σου όσο είναι καιρός… η ζωή, δεν περιμένει και δεν θα σου δώσει κι άλλες ευκαιρίες…
Χίλιες φορές να δεις την αλήθεια κατάματα, παρά να συνεχίσεις να φοράς την μάσκα σου…
Καλλιόπη
Εκπαιδευόμαστε σε έναν τρόπο ζωής, από μικροί.
Εκπαιδευμένα όνειρα, καλοπρογραμματισμένοι στόχοι. Μια ζωή σε κουτάκια, που νομίζεις πως τα διάλεξες, μα η αλήθεια είναι πως απλά δεν είδες ποτέ τις άλλες επιλογές.
Ξέρεις, εκείνες που με ύφος απαξίωσης απέρριπταν οι “μεγάλοι” της ζωής σου.
Και σ’αυτό το “τι θες να κάνεις στη ζωή σου”, η απάντηση ποτέ δεν είναι “να ζήσω” ή “να γίνω ευτυχισμένος”.
Είναι όλοι οι ρόλοι που εκπαιδεύτηκες να επιλέγεις. Είναι όλες οι μάσκες που φτιάχτηκαν για σένα και προβαρίστηκαν εν αγνοία σου, πάντα για το καλό σου.
Και γίνεται φύση μας αυτή η ζωή.
Μέχρι εκείνο το πρωί, που κλωτσάνε όλα! Σε πνίγει αυτή η “φύση” σου και δεν παίρνεις πια ούτε ανάσα.
Εκείνο το πρωί που κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη και τίποτα δεν σου θυμίζει εσένα.
Είσαι η επιλογή του μπαμπά, η ασφάλεια της μαμάς, η προσδοκία του ανθρώπου που κοιμάται δίπλα σου, τα όνειρα εκείνων που δεν έζησαν τα δικά τους.
Κι εσύ;
Πού υπάρχεις;
Ποιος είναι αυτός που σε κοιτάει στον καθρέφτη;
Εκείνο το πρωί, που μπορεί και να μην είναι πρωί, μπορεί να είναι ένα μεσημέρι πηγμένος στην κίνηση της Κηφισιάς, ή ένα Σαββατόβραδο στο σινεμά, σε μια ταινία που ποτέ δεν ήθελες να δεις, σου δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής σου.
Η ευκαιρία να βγάλεις μια μια τις μάσκες σου και να μείνεις με το πρόσωπό σου. Να το κοιτάξεις ξανά και να επιλέξεις αν θα ξανασυστηθείς με τον εαυτό σου και θα ζήσεις ή αν θα ξαναβάλεις τις μάσκες σου και θα επιβιώσεις, μέχρι να πεθάνεις.
Η λέξη κλειδί σε όλο αυτό, είναι η επιλογή.
Όσες δικαιολογίες κι αν πεις στον εαυτό σου, η επιλογή υπάρχει.
Όχι ανώδυνα, όχι χωρίς συνέπειες, μα υπάρχει.
Όσα δεν έζησες, όσα δεν τόλμησες, όσα δεν έκανες θα γυρίσουν είτε σαν δεύτερη ευκαιρία, είτε σαν απωθημένα.
Σοφία Παπαηλιάδου
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Καλιο αργα παρα ποτε.
Ζησε σου λεει.
Μα για να ζησω, εαν δεν τα εχω βρει ετοιμα απο τον μπαμπα, θα πρεπει να δουλεψω για να βγαλω ειτε πολλα ειτε λιγα για να ζησω και μια αναλογα ωραια ζωη.
Το θεμα κυρα Σοφια ομως ειναι αλλο. Ποια πραγματικα ζωη θα πρεπει να ζησω, αυτη των υλικων απολαυσεων ή την πνευματικη ηδονη και ζωη που επαγγελθει απο τον Ιησου?
Εδω εχεις τις γνωσεις να απαντησεις κυρα μου?
Σωραίος Ανώνυμε 4:55 μμ.Όλα είναι θέμα ερμηνείας.Ζώ ξεσαλώνοντας εν τω matrix ή Ζω εν Χριστώ,βδελυττόμενος το matrix;
Θα σου απαντησω εγω ο ιδιος κυρά Σοφια.
Απο οτι εχω καταλαβει, η πλειοψηφια κυλιεται στο βουρκο του υλισμου ξεσαλονωντας εν τωνmatrix που λεει και ο ¨κακιστος πετραν¨. Ζουν σαν ζωα δηλαδη ικανοποιωντας τις αισθησεις τους, ειτε μασουλωντας σαν προβατα μυρικαζομενα απο το πρωι μεχρι το βραδυ, ήειτε πηδιούνται απο το πρωι μεχρι το βραδυ,ή παιζουν το πουλι τους. Τωρα το τι τρωει ή το τι πηδαει ο καθενας, ειναι ακριβως αναλογο με τον παρα που εχει ο καθενας, ετσι αλλοι πηδανε κουκλες κ αλλοι πανουκλες, ενω αλλοι εχουν προσωπικο σεφ κ αλλοι την βγαζουν πανω απο καμμια κατσαρολα ανακατεβοντας φακες. Ολοι καπως προσπαθουν να βολευτουν τελος παντων.Ολοι αυτοι δυστυχως δεν εχουν μυρωδια απο πνευματικες ηδονες, και ζουν κ τελειωνουν τον βιο τους προσπαθωντας να ξεφυγουν απο την μιζερη ζωη τους, ικανοποιωντας τις αισθησεις τους αδιακοπα εαν ειναι δυνατον. Ολοι αυτοι ειναι σαρκες κ μονο σαρκες. Υπαρχει κ μια μεριδα που κατι αντιλαμβανεται απο τα πνευματικα αλλα κυριως η χοικη ζωη ειναι που τους κερδιζει τελικα. Ειναι οι χλιαροι. Απο την αλλη υπαρχουν οι κατανοωντες τα πνευματικα κ τα επουρανια γλυκισματα. Απο αυτους η συντριπτικη πλειοψηφεια ειναι χλιαροι σαν τους ανω, δλδ ουτε το εναν καταφερνουν ουτε το αλλο. Υπαρχει ομως και η εκλεκτη μεριδα. Ειναι ανθρωποι με μια εσωτερικη παρορμηση που τους οδηγει στην αληθινη πνευματικη ζωη. Δεν ξερω πως δημιουργηται αυτο μεσα τους ή εαν ειναι εκ γεννησεως. Ειναι ανθρωποι που εχουν μια εμφυτη αποστροφη για αυτο το matrix του υλισμου, kai τα παρατανε ολα κ τρεχουν σαν διψασμενα προβατα στην αναζητηση του Δημιουργου. Αξιωνονται με τον αγωνα τους και ζουν απιστευτες ουρανιες ηδονες ασυγκριτα υψηλοτερες απο τις γιηνες. Ζουν δλδ τον παραδεισο εβρισκομενοι ακομα στη γη. Ασυληπτα πραγματα. Αυτα η ζωη δειχνει οτι ειναι για λιγους κ εκλεκτους. Και αν κ ο Ιησους ειπε οτι μπορειτε να γινεται ολοι τελειοι σαν τον Πατερα μου¨¨, δυστυχως αυτοι που το καταφερνουν ειναι ελαχιστοι. Οι περισσοτεροι απο εμας θα αρκεστουμε στα γηινα κ χειροπιαστα δυστυχως.
Τελικα ποιος πραττει καλα? Απαντωντας πνευματικα θα πουμε χωρις περιστροφες οτι οι ουρανοπολιτες ειναι οι αξιοτεροι ολων.
Απαντωτας ομως με χοϊκό πνευμα μπορουμε να πουμε οτι οι ποιο αληθινοι ειναι τα δυο ακρα. Διοτι απολαμβανουν τις ηδονες στο επακρον. Και οι μεν ουρανοπολιτες δεν εχουν οριο στην πνευματικη ηδονη κ οσο πλησιαζουν στο Θεο τοσο ποιο ηδονικα ¨¨παραλληρουν¨¨. Βεβαια υπαρχει κ εναν οριο το οποιο ονομαζεται ανθρωπινη κ χοικη φυση που δεν ειναι δυνατον να χωρεσει τις ηδονες του Θεου, και γιαυτο οι πολυ προοδευμενοι στην αρετη, ζητουν να αποδημησουν στον Κυριο, διοτι πραγματικα δεν αντεχουν η ψυχη τους να περιοριζεται σε ενα γηινο ανθρωπινο σωμα, αλλα λαχταρουν η ψυχη τους να πεταξει κ να ενωθει με τον Θεο.
Οι δε υλιστες ζουν ολη τη ζωή τους ικανοποιωντας καθε σωματικη ηδονη στο επακρον. Επαναλαμβανουν τις ηδονες της πορνειας κ της γαστριμαργιας, ξανα κ ξανα… Οι ηδονες αυτες ομως ειναι πεπερασμενες δεν τεινουν στο απειρο, οπως οι πνευματικες, και το κυριοτερο τελειωνουν εκει που το σωμα σταματα να υπακουει, ειτε λογω γηρατος ,ειτε λογω αρρωστιας. Αυτοι οι ανθρωποι δεν επιζητουν τον θανατο (εκτος εαν υποφερουν απο πονο κ αρρωστεια), αλλα επιζητουν τροπους να παρατεινουν την κραση τους κ την υγεια τους για να απολαμβανουν, ειναι αυτοι που ευκολα θα τρεξουν πχ να κανουν ενα εμβολιο, ας ειναι και αδοκιμαστο. Αυτοι θεωρουν τον θανατο μεγαλο κακο κ συμφορα.
Ειναι φανερο απο τα ανω οτι οι ουρανοπολιτες ειναι πολυ ανωτεροι. Αυτο θα το παραδεχθει κ ενας αθεος
Ομως αναζητειται πιστη……..
Δυσκολα πραγματα, ειδικα στις μερες μας…..
Ολοι αντιλαμβανομαστε οτι τα ουρανια ειναι ανωτερα, οσο ανωτερος ειναι κ ο Θεος αλλωστε.
Αναζητειται πιστις κ ελπις………
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ αλλά και απογοητευτικό… γιατί ελάχιστοι έχουν αντιηφθεί το αληθινό νόημα της ζωής.
Η ηδονή της σάρκας, όταν δεν συμβαδίζει με τη ηδονή της ψυχής η οποία αναζητεί την καλλιτέρευση και το σμίλεμά της κι αν δεν είναι η ένωση των δυο ψυχών, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό…
Θα διαφωνήσω γιατί οι πρόγονοι μας έγραψαν…ΜEΤΡΟΝ AΡΙΣΤΟΝ…και βεβαια είχαν δίκιο γιατί το δυσκολότερο πράγμα στην ζωή αυτή είναι η Ισορροπία……Κατ` εμέ οι μέτριοι η αλλιώς οι ζυγισμένοι άνθρωποι που γεύονται όλες τις εκφάνσεις της γήινης ζωής είναι και οι ποιο κερδισμένοι της υπόθεσης…..
Σύμφωνα με τον απαράβατο κανόνα του ελευθεριου της βουλήσεως ο καθένας μας χαράζει τον δρόμο του, ανάλογος με το τι η ψυχή του αποζητά να αποκομίσει ως μάθημα-μαθήματα, από την συγκεκριμένη ενσάρκωση που διανύει…..
Εάν π.χ. έχουμε μια ψυχή η οποια τείνει να ολοκληρώσει τους κύκλους των επαναγγενισεων,ασυναίσθητα ίσος πολλές φορες είτε και ενσυνείδητα πιθανότατα,να έλκεται περισσότερο από τα άυλα και τα πνευματικά…..Απεναντίας μια νεαρή ψυχή θα προτιμήσει σε πρώτη φάση να γευτεί τα υλικά αγαθά πρωτίστως,αφού τις υπολείπονται ακόμα αρκετά μαθήματα για να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την ουσία……Για να το απλοποιήσω ακόμα περισσότερο…διαφορετικά πράγματα αποζητά ένα παιδί…και σαφέστατα διαφορετικά ένας ηλικιωμένος….
Πιστεύω όμως μέσα από τις συνεχής αναζητήσεις μου σε αυτά τα θέματα πως υπάρχουν και οντότητες που ενώ ίσος έχουν ολοκληρώσει τον κυλώ τον ενσαρκώσεων τους και έχουν “αποφοιτήσει”τρόπον τινα…..επιστρέφουν ίσος με δικη τους πρωτοβουλία…ίσος και με κάποια άγνωστη ώθηση…για να βοηθήσουν τους επόμενους και να τους δείξουν ότι υπάρχει και συνεχεια στο ατέρμονο σπειροειδές ταξίδι της Ψυχής………………..
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Οποιος έχει τέτοιες αναζητήσεις ας παρακολουθήσει και αυτό που σας έδωσα εχτές ιδιαιτερα το δεύτερο μέρος….με το κύριο Διαμαντάρα!……….
Κώδικας Μυστηρίων 29/01/2022
https://www.youtube.com/watch?v=rH8l6GxF96o
Απλός ανώνυμος σχολιαστής