Για να καταλάβουμε, ότι πίσω από τις «πατρικές προτροπές», «δια την πραγματοποίησιν, ελευθέρως και αβιάστως» του μπολιάσματος και των διαγνωστικών ελέγχων, υπάρχει πολλή υποκρισία, πολλή διπλωματία, πολύ ψέμα και πολύ χαφιεδιλίκι.
Δεν έχει όρια ο ξεπεσμός του Ιερατείου... ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ, ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΩΝ! ΝΤΡΟΠΗ!
Προβολές:1,184
Μητρόπολη Φωκίδος – Προς τον Αστυνομικόν Διευθυντήν !
Υπάρχει πολλή υποκρισία, πολλή διπλωματία, πολύ ψέμα και πολύ χαφιεδιλίκι.
Και το επιεικώς απαράδεκτο (μην αρχίσω τα γαλλικά μου) “ρου@ιανοκείμενο”, το υπογράφει ο … παπαροκάς…
“Μπίζινες, μανούλα μ'” που θάλεγε και ο βλάχος με τα πρόβατα…
Αν νοιώθω, ΑΗΔΙΑ;
ΝΑΙ… ΝΟΙΩΘΩ… όπως νοιώθω και ΟΡΓΗ…
Και η ΟΡΓΗ μεγαλώνει, όσο ο Θεός παίζει… ζάρια…και δεν τους παίρνει τα κεφάλια…
Όσο για τον … παπαροκά, διαβάστε πως όλα έγιναν για την… κονόμα…
Δεν τα λέω εγώ… άλλοι τα γράφουν… οι πρωταγωνιστές… εδώ…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Μην ξαναπατήσει κανείς στη Μονή του Μουλασιώτη… που από τον πλούτο, μόνον Ιερά Μονή δεν είναι…
Προβολές : 1,184
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ, ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΩΚΙΔΟΣ, ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΥΛΑΣΙΩΤΗΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Eleni Papa
16 ώρες ·
Ο Αντίχριστος θα πολεμηθεί μόνο εις την Ελλάδα. Εις το μόνον εναπομείναν εις την υφηλίου Ορθόδοξον κράτος. Η Ελλάς, αυτή θα πολεμήσει τον Αντίχριστο και εδώ θα φάει ο Αντίχριστος τα μούτρα του! Και τούτος ο τόπος θα έχει πολλούς μάρτυρες…
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέγει: και αν σας πάρουν τις περιουσίες σας και αν σας πάρουν τα σπίτια σας και αν σας πάρουν ο,τιδήποτε έχετε, μη φοβηθείτε. Ένα πράγμα μόνο να φοβάστε: να μην σας πάρουν τη ψυχή σας και τον Χριστό. Να μην αρνηθείτε!
Την ψυχή σας και τον Χριστό… τα άλλα όλα, δεν ενδιαφέρουν τον πιστό Χριστιανό. Εκείνον ο οποίος ζει τον Χριστό. Όχι εκείνος, ο οποίος λέει «είμαι Χριστιανός», χωρίς να έχει μέσα του βάθος και πίστη εις τον Χριστό.
Αύριο μπορεί να έχει κάποιος τις οικονομίες του εις την τράπεζα και επειδή δεν θα έχει την ταυτότητα με το 666, θα του πούνε:
– Φέρε την ταυτότητά σου, για να σου δώσουμε τα χρήματά σου.
Και εσύ ως Χριστιανός, θα του πεις:
– Πάρτα και χτύπα τα στο κεφάλι σου! Εγώ την ψυχή μου δεν την δίνω!
Αλλά πολύ φοβούμαι όμως, πολύ φοβούμαι, ότι για τα χρήματα, όπως ο Ιούδας, θα δώσουν πολλοί την ψυχή τους εις τον Διάβολο.
Και δεν επιστρέφει πίσω. Το χάραγμα του θηρίου δεν βγαίνει. Προσέξετέ αυτά.
Προειδοποιεί ο Θεός δια μέσω της Εκκλησίας τα παιδιά Του.
Έρχονται ημέρες φοβερές. Δυστυχία, διωγμοί, πείνα κ.λπ.
✝️Από ομιλίες του πατρός Σάββα Αχιλλέως.
ΒΟΜΒΑ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΡΠΑΘΙΟΥ ΓΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: ΑΝ ΑΘΩΩΘΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ (ΠΕΙΡΑΙΩΣ)!!
http://www.youtube.com/watch?v=ZRGQAIsruxo&t=96s AlertTV.gr
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
«…μόνον τό ἔθνος τό Ἑλληνικόν ἔμεινε
ὡς πρόσωπο δρῶν ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς,
καθ’ ὅλους τούς αἰῶνας, καί τοῦτο διότι
ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων.»
(Ἁγ. Νεκταρίου, Ἱερῶν & Φιλοσοφικῶν Λογίων Θησαύρισμα)
Tίς πιό πολλές φορές γνωρίζουμε τούς ἁγίους μέσα ἀπό τά πολυποίκιλα θαύματά τους ἤ τά βοηθητικά τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἔργα τους καί λιγότερο ἀπό τίς ἐπιστημονικές τους γνώσεις καί μελέτες, ἀπό τούς ἀγῶνες τους γιά τήν ἀνόρθωση τοῦ Γένους καί τήν ἀναμόρφωση τῆς πατρίδας μας.
Ἡ ἐνασχόληση πολλῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μέ τά κλασσικά ἔργα καί τήν πνευματική μας κληρονομιά ἐν γένει, τό ἐνδιαφέρον μέ τό ὁποῖο τήν περιέβαλαν καθώς καί τά συμπεράσματα καί οἱ διαπιστώσεις τους ἀπό τήν μελέτη τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων, δίνουν σέ μᾶς σήμερα ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία γιά νά ἀντέξουμε τά δεινά στά ὁποῖα ὁδηγεῖται ἀργά καί μεθοδικά ἡ πατρίδα μας καί κάθε ἄνθρωπος πού θέλει νά παραμείνει πρόσωπο.
Οἱ ἀναφορές τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στούς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφούς ἔχουν τέτοιο εὖρος, πού προκαλοῦν τόν θαυμασμό, ὄχι μόνο γιά τίς γνώσεις ἀλλά καί γιά τό πῶς τίς ἀξιοποίησε ὁ λόγιος Ἱεράρχης καί ἅγιος παιδαγωγός, συμβάλλοντας στήν ἀναβάθμιση τῆς ἐκπαίδευσης καί τήν ἀνύψωση τῆς παιδείας, σέ μιά ἐποχή κρίσιμη γιά τόν Ἑλληνισμό.
Βαθύτατος γνώστης τῆς θύραθεν Γραμματείας καί τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, ἀναλαμβάνει ὁ ἴδιος, στό σημαντικότερο γιά τήν ἐκκλησιαστική ζωή τῆς Ἑλλάδας ἵδρυμα μετά τή Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν, στή Ριζάρειο Σχολή, τή διδασκαλία τῶν Ἑλλήνων καί Λατίνων κλασσικῶν, εἰσηγεῖται τή διδασκαλία τῶν Ἠθικῶν τοῦ Πλουτάρχου, τῶν ἀρχαίων τραγωδιῶν, τῶν Ἑλλήνων Πατέρων καί κλασσικῶν συγγραφέων, ἐνῶ ἡ Πολιτεία, ἀναγνωρίζοντας τό συγγραφικό του ἔργο, τοῦ ἀναθέτει τό ἔργο τοῦ κριτῆ στά Διδασκαλεῖα καί στά Ἐκπαιδευτήρια τῆς Μέσης Ἐκπαίδευσης.
Στόν Β΄ Τόμο τοῦ συγγράμματός του Ἱερῶν καί Φιλοσοφικῶν Λογίων Θησαύρισμα, ἐξηγεῖ γιά ποιό λόγο ἔλαβε ὡς θέμα μελέτης του τήν Ἑλληνική Φιλοσοφία καί γιατί τό θεωρεῖ «ὡς θέμα πολλῆς σπουδαιότητος διά τούς Ἕλληνας»: Ὁ πόθος του νά ἀθροίσει ὅ,τι ὑγιές περί Θεοῦ, περί ψυχῆς καί περί ἀρετῆς δίδαξαν οἱ πρόγονοί μας, τόν ὁδήγησε νά θησαυρίσει σέ ἕνα τεῦχος τίς σοφές γνῶμες τῶν σοφῶν Ἑλλήνων. Ἀπό τή μελέτη αὐτή ἐπείσθη ὅτι «οἱ Ἕλληνες σοφοί, ἐν ὅλῳ καί ἐν μέρει, ὑπῆρξαν διδάσκαλοι τῆς ἀληθείας, ὅτι ταύτης ἐγένοντο ἐρασταί καί ταύτην ἐπεζήτησαν καί ὅτι ὁ ἔρως τῆς γνώσεως τῆς ἀληθείας ἦν ὁ πρός τήν ἀληθῆ φιλοσοφίαν αὐτούς ἄγων· οὗτος ἤγαγεν κατά μικρόν τό Ἑλληνικόν ἔθνος πρός τήν εὐκρινεστέραν γνῶσιν τῆς ἀληθείας καί τελευταῖον πρός τήν ἀποκαλυφθεῖσαν ἀλήθειαν»
Ἀξίζει, πιστεύουμε, νά μεταφέρουμε ἐπί λέξει τί ἔγραψε ἕνας ἅγιος τοῦ μεγέθους τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν «Προθεωρία» τοῦ παραπάνω συγγράμματός του: «Ἑλληνική φιλοσοφία. Δύο λέξεις· ἀλλά λέξεις μεσταί μεγάλων καί ὑψηλῶν ἐννοιῶν. Ἐν αὐταῖς ἐγκολποῦται ἡ τελεία περί ἀνθρώπου ἔννοια· ἐν αὐταῖς συνάπτονται τά πέρατα τῆς φιλοσοφικῆς ἐνεργείας· ἐν αὐταῖς περιλαμβάνεται τό σύνολον τῶν ἐπιστημονικῶν ἀρχῶν· ἐν αὐταῖς ἐκφράζεται τό πνεῦμα τῆς ἀναπτυχθείσης ἀνθρωπότητος· ἐν αὐταῖς χαρακτηρίζεται ἡ τελεία τοῦ ἀνθρώπου εἰκών· ἐν αὐταῖς ὁμολογεῖται τό μέγεθος τοῦ ἀνθρωπίνου νοός· τό ὕψος τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας, τό βάθος τῶν ἐννοιῶν, ἡ ἰσχύς καί τό κάλλος τοῦ λόγου, ἡ λεπτότης τῶν διανοημάτων, ἡ εὐκρίνεια καί ἡ σαφήνεια αὐτῶν, ἡ δύναμις, ἡ χάρις αὐτῶν, καί τέλος ἡ θειότης τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία εἶναι ἡ θεμελιώδης ἀρχή τῆς ἀληθοῦς ἀναπτύξεως καί μορφώσεως· εἶναι ὁ παιδαγωγός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ποδηγέτης πρός τήν εὐσέβειαν. Αὕτη ἐγένετο διδάσκαλος τῆς ἀληθείας, διδάσκουσα τόν ἄνθρωπον τίς ἐστι, τίς ἡ ἐν τῷ κόσμω ἀποστολή αὐτοῦ, καί τί δέον ἐργάζεσθαι, διδάσκουσαν αὐτόν τήν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, τήν σχέσιν αὐτοῦ πρός τό θεῖον, καί τήν σχέσιν τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον· διδάσκουσα τά θεῖα ἰδιώματα καί τήν συγγένειαν τοῦ ἀνθρώπου πρός τό θεῖον. Ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία ἐδίδαξεν τήν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ πρός τήν ἀνθρωπότητα καί ἐγένετο διά τῶν ὑγιῶν αὐτῆς θεωριῶν παιδαγωγός τῆς ἀνθρωπότητος εἰς Χριστόν.»
Ὁ Ἕλληνας, κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, γεννήθηκε κατακτητής τοῦ πνεύματος, δέν ζήτησε δούλους, ἀλλά ἐλεύθερους. Αὐτό ἀγάπησε καί ἡ Θεία αὐτή ἀγάπη ἔγινε ἐλατήριο ὅλων τῶν ὁρμῶν του, μορφώνοντας καί τόν ἐθνικό του χαρακτῆρα πού διέμεινε ἀναλλοίωτος. Ὁ ἐθνικός χαρακτήρας τοῦ Ἕλληνα ἦταν ἀδύνατον νά μήν ἐνθουσιαστεῖ ἀπό τίς ἀρχές τοῦ χριστιανισμοῦ καί νά μήν τόν ὑποστηρίξει μέ τούς ἀγῶνες καί τό αἷμα του. Ὁ χριστιανισμός, γράφει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ἦταν ἀγάπη καί ἐπαγγελλόταν νά διδάξει τούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια μέ τήν τέλεια καί πλήρη της μορφή, νά ἐνισχύσει καί ἀνυψώσει τή φιλοσοφία στήν ὕψιστή της περιωπή, νά τῆς ἀποκαλύψει τά μυστήρια πού μένουν σ’ αὐτήν καλυμμένα, νά παράσχει τή λύση τῶν αἰωνίων προβλημάτων, νά ἄρει τήν ἀχλύ ἀπό τόν νοῦ τῶν ἀνθρώπων, νά ἑρμηνεύσει τά αἰσθήματά τους, νά τούς διδάξει καθετί πού ἐπιθυμοῦσαν νά μάθουν καί νά γνωρίσουν, νά τούς ξυπνήσει καί ἀπαλλάξει ἀπό τή δεισιδαιμονία, νά συνδέσει τήν ἀνθρωπότητα μέ τό δεσμό τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης καί νά τήν ὁδηγήσει πρός τόν Θεό.
Ἡ ὑγιαίνουσα φιλοσοφία, κατά τόν ἅγιο Ἱεράρχη, εἶναι ἔργο τῆς Θείας οἰκονομίας καί μέ τή βοήθειά της ὁ ἄνθρωπος διδάχτηκε τίς ἠθικές ἀρετές καί συνέλαβε τίς θεῖες ἰδιότητες γιά νά μπορέσει νά ἐξομοιωθεῖ μέ τόν Θεό.
Ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία ὅμως, δέν ἦταν καί δέν μποροῦσε νά ἀποβεῖ ὁ σκοπός καί τό τελικό ὅριο τοῦ πνευματικοῦ βίου τοῦ ἀνθρώπου. Ἦταν «συναίτιον αἴτιον καί συνεργός καί αἰτία καταλήψεως τῆς ἀληθείας, οὐχί δέ αὐτή ἡ ἀλήθεια». Στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου παρέμενε πάντοτε κενό, τό ὁποῖο ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία δέν μποροῦσε ὄχι μόνο νά καλύψει, ἀλλά, ἀντίθετα, τό μεγένθυνε, διότι ἔβρισκε, βέβαια, τόν Θεό στά δημιουργήματα καί ἀνέπτυσσε στόν ἄνθρωπο τήν ἀγάπη πρός Αὐτόν, ἀδυνατοῦσε ὅμως νά Τόν προσπελάσει, νά Τόν ἐγκολπωθεῖ, νά Τόν δεῖ πρόσωπο πρός πρόσωπο, γιά νά πιστέψει. Τό πνεῦμα καί ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ἀπαιτοῦσε ἀπόδειξη τῆς ἀλήθειας τῆς διδασκαλίας της, δέν τοῦ ἀρκοῦσε καί δέν πειθόταν νά οἰκοδομήσει τή ζωή του ἁπλᾶ καί μόνο μέ ὑγιεῖς καί ἠθικές θεωρίες, μέ ὡραῖες ἰδέες. Καί ἡ ἀπόδειξη, λέει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ἔλειπε, διότι ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία δέν εἶχε τή μεγαλουργό δύναμη πού πείθει καί μέ λόγια καί μέ ἔργα, διότι στεροῦνταν τή Θεία Ἀποκάλυψη πού ἐπαναπαύει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι, ναυάγησε, εὐθύς μόλις ἀπέπλευσε, ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει στήν κατακλεῖδα τῆς μελέτης του, προσκρούοντας σ’ αὐτόν τόν σκόπελο τῆς ἀδυναμίας της νά ἀποδείξει τήν ἀλήθεια τῆς διδασκαλίας της, νά βεβαιώσει καί νά πείσει γι’ αὐτήν. Ἡ ἀνθρωπότητα ζητοῦσε Θεία Ἀποκάλυψη, εἶχε ἀνάγκη Θείου διαπλάστη, πού ἡ φιλοσοφία τά στεροῦνταν.
Ἡ Ἑλληνική σοφία ἁπλᾶ προετοίμασε καί ὁδήγησε τήν ἀνθρωπότητα νά βρεῖ αὐτά στόν χριστιανισμό, στήν πίστη, δηλαδή, τή θεμελιωμένη στή Θεία Ἀποκάλυψη. Ἦταν ἡ προπαίδεια καί ὁ ποδηγέτης στόν χριστιανισμό.
Στυλιανή Σπυροπούλου
Φιλόλογος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀριθ. Τεύχους 135
Μεγάλη κουφάλα κι αυτός! ‘Οπως κατάντησαν δεν είναι πια Ορθόδοξη εκκλησία αλλά παπική Ακαδημία Ρουφιανολογίας.
Οι πτυχιούχοι με ντοκτορά και ποδιά διορίζονται στα ανώτερα κλιμάκια. “Οικονόμησε ο Θεός,αδελφοί να οικοδομηθεί ο περικαλής τούτος ναός” ,αλλά τα κονόμησε ο βλάχος. Ρε απατεώνες σκατοκουφάλες έχετε μούτρα να μιλάτε περί θείας οικονμίας και άλλες παπαριές,την ώρα που έχετε μετατρέψει την πίστη σε βαριά βιομηχανία πλούτου? Λαμόγια!!!
Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες Χριστιανοί..έχουμε το χρίσμα των Αγίων Πατέρων ημών …”Χριστος ημών Θεός των Ελλήνων του Ομήρου” και ουχί των κύνων Εχιδνων.
Στα μέσα του δευτέρου αιώνα μ.Χ., μια ομάδα συγγραφέων με παιδεία και φιλοσοφική κατάρτιση ανέλαβε την υπεράσπιση της χριστιανικής πίστεως έναντι των ψευδών κατηγοριών που αποτελούσαν και τη βασική αιτία των διωγμών.
***
(Ο Μέγας Βασίλειος στην πνευματική διαθήκη προς τα πνευματικά του τέκνα σαφος αναφέρει :” η Αρχαία Ελλάδα και ο Χριστός δεν είναι δύο διαφορετικά κομμάτια ώστε να ενωθούν γιατί είναι Ένα και τ’αυτό”.)
***
Ο σημαντικότερος απ΄ αυτούς είναι ο Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς (πιθ. 100 – περ. 165 μ.Χ.)[1], ο οποίος ανέλαβε το δύσκολο έργο της εναρμόνισης του Χριστιανισμού με την ελληνική φιλοσοφία.
Παρά τη μεταστροφή του στον Χριστιανισμό, ο Ιουστίνος αποδεχόταν τον χαρακτηρισμό φιλόσοφος, «φιλόσοφε χαίρε»[2], ενώ εξακολουθούσε να φέρει τον φιλοσοφικό τρίβωνα σε ένδειξη της παλαιάς του ιδιότητας.
Ο Ιουστίνος δε θεώρησε ποτέ τη θύραθεν φιλοσοφία και γνώση ως ψεύδος και πλάνη. Πιστεύει ότι οι αλήθειες των φιλοσόφων προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τον προφητικό λόγο, τον οποίο γνώριζαν και αξιοποίησαν ορισμένοι φιλόσοφοι.[3] Επίσης, υποστηρίζει ότι και οι προ Χριστού φιλόσοφοι στους στοχασμούς τους περιέχουν αλήθειες, οι οποίες έχουν φανερωθεί σ΄ αυτούς ως «σπέρματα ἀληθείας».[4]
Σχετικά με τη θεωρία του σπερματικού λόγου, η ορολογία δεν είναι χριστιανική. Προέρχεται από το λεξιλόγιο της Στωϊκής των Ελλήνων φιλοσοφίας και τη χρησιμοποίησε ο Ιουστίνος για απολογητικούς σκοπούς, μιας και ο Μάρκος Αυρήλιος στον οποίο απευθύνονταν ην Β’ Απολογία ήταν οπαδός της φιλοσοφίας.[5]
Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Φωτισμένων, ο σπερματικός λόγος νοείται είτε ως ο παγκόσμιος και καθολικός θείος λόγος, είτε ως επί μέρους λόγος. Ως παγκόσμιος και καθολικός λόγος ενυπάρχει μέσα στην ύλη, συνιστώντας την ενδοκόσμια εκείνη δύναμη, τη θεία αρχή, που δημιουργεί, διαπερνά και εμψυχώνει όλα τα επί μέρους όντα. Εφόσον ο κόσμος είναι μια έλλογη ενότητα, είναι φυσικό και τα επί μέρους οργανικά μέλη του να έχουν τους δικούς τους σπερματικούς λόγους, οι οποίοι περιέχονται στον καθολικό θείο λόγο. Στον άνθρωπο ο σπερματικός λόγος είναι η ίδια του η ψυχή.
Έτσι ο άνθρωπος απεικονίζει ουσιαστικά ολόκληρο τον κόσμο, όντας ο ίδιος ένας μικρόκοσμος, εφόσον όλος ο κόσμος νοείται ως σώμα που εμψυχώνεται και συνέχεται από τον καθολικό και παγκόσμιο λόγο Χριστό χρίσμα της Αληθείας.
Έργο των σπερματικών λόγων είναι να διασφαλίζουν την ταυτότητα των ανεικειμένων μέσα από την μεταβολή των όντων, όπως και το ανθρώπινο σπέρμα έχει την ιδιότητα να παράγει όντα όμοια μ’ εκείνο από το οποίο προήλθε το σπέρμα…από τον εαυτόν εξερχωμενος προς τον εαυτό πορευωμενος..ο Θείος έρως.
Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι των Αρχαίων Ελλήνων οι σπερματικοί λόγοι έχουν κυρίως φυσιοκρατικό χαρακτήρα και αποτελούν τις αρχές της γενέσεως, της συντηρήσεως και της λογικής ανελίξεως των όντων, ενώ παράλληλα έχουν πανθεϊστικό χαρακτήρα, κάτι που χαρακτηρίζει ολόκληρη τη στωϊκή φιλοσοφία.[6]
Η περί σπερματικού λόγου διδασκαλία του Ιουστίνου παρουσιάζει διαφορές έναντι της αντίστοιχης διδασκαλίας των ξένων φιλοσοφιών. Πρέπει να αποκλείσουμε την ιδέα ότι κατά τον Ιουστίνο ο σπερματικός λόγος αποτελεί απορροή του καθολικού Λόγου. Επίσης, πρέπει να αποκλείσουμε και την εκδοχή ότι ο σπερματικός λόγος αποτελεί μέρος της ανθρώπινης ψυχής, το λογιστικό. Για τον Ιουστίνο ο σπερματικός λόγος σχετίζεται με τον Λόγο του Θεού, όπως γίνεται λόγος και στον πρόλογο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου.
Εν αρχή τα γράμματα που εσύ διαβάζεις
Οι λευκές σελίδες του Αγίου Λόγου του Πατέρα προς εσένα το παιδί του… ομοούσια με του Πατήρ το πνεύμα.
Ο σπερματικός λόγος είναι εκείνη η επενέργεια του Λόγου του Θεού, με την οποία φωτίζοντας τη διάνοια των ανθρώπων, την ανυψώνει και την καθοδηγεί στην μερική ανεύρεση της αλήθειας.[7]
Ο Ιουστίνος θέτει στον εαυτό του το εξής ερώτημα˙ εφόσον ο Χριστιανισμός περικλείει όλη την αλήθεια και εμφανίστηκε στη γη πριν 150 έτη, όλοι όσοι έζησαν πριν τον Χριστό, δεν μετείχαν στην αλήθεια;
Και η απάντηση που δίνει είναι: «Τον Χριστόν πρωτότοκον του Θεού εδιδάχθημεν και προεμηνύσαμεν λόγον όντα, ου παν γένος ανθρώπων μετέσχε ˙ και οι μετά λόγου βιώσαντες Χριστιανοί εισι, καν άθεοι ενομίσθησαν, οίον εν Έλλησι μεν Σωκράτης και Ηράκλειτος και οι όμοιοι αυτοίς, εν βαρβάροις δε Αβραάμ και Ανανίας και Αζαρίας και Μισαήλ και Ηλίας και άλλοι πολλοί, ….ώστε και οι προγενέστεροι άνευ λόγου βιώσαντες, άχρηστοι και εχθροί τω Χριστώ ήσαν και φονείς των μετά λόγου βιωσάντων».[8]
Πάντοτε η ανθρωπότητα μετείχε της αποκαλυπτικής ενέργειας του Λόγου. Η ενέργεια αυτή δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά με τη σάρκωση του Υιού, αλλά και την έλευσή Του στον κόσμο, η ενέργεια φώτιζε τους ανθρώπους. Όσοι απ αυτούς, όχι μόνο τους άνδρες της Π.Δ. που δέχθηκαν την αποκάλυψη του άσαρκου Λόγου, αλλά και τους φιλόσοφους που καθοδηγούνταν από το σπερματικό θείο λόγο, έζησαν σύμφωνα με τις επιταγές της λογικής τους φύσης ήταν Χριστιανοί και κατ΄ επέκταση δεκτικοί της σωτηρίας.[9]
Κατά τον Ιουστίνο, σε ορισμένους φιλοσόφους υπήρξε μια ατελέστερη μορφή αποκάλυψης δια των σπερμάτων του Λόγου, «διά το έμφυτον παντί γένει ανθρώπων σπέρμα του Λόγου».[10] Η αποκάλυψη εδώ έχει καταχρηστική έννοια. Δηλαδή, δεν πρόκειται για αποκάλυψη με την κύρια έννοια του όρου, αλλά για ένα είδος φανέρωσης του Θεού στους φιλοσόφους και κυρίως σ΄ εκείνους που είχαν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Η αλήθεια που διδάσκουν οι φιλόσοφοι είναι αποσπασματική, τμηματική και εκφράζει μόνο ένα μέρος της αλήθειας.
Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι τα σπέρματα του Λόγου που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο είναι θεία δωρεά και φέρνουν τον άνθρωπο σε κοινωνία με τον Θεό. Ορισμένοι φιλόσοφοι αξιοποίησαν σε τέτοιο βαθμό τη δωρεά του Θεού και έφθασαν σε σημαντικά επιτεύγματα: «Ουχ ότι αλλότρια εστι τα Πλάτωνος διδάγματα του Χριστού, αλλ΄ ότι ουκ έστι πάντη όμοια, ώσπερ ουδέ τα των άλλων, Στωικών τε και ποιητών και συγγραφέων. Έκαστος γαρ τις από μέρους του σπερματικού θείου Λόγου το συγγενές ορών καλώς εφθέγξατο».[11]
Ο Ιουστίνος υποστηρίζει ότι από όλους τους φιλοσόφους ο Σωκράτης είναι «ο πάντων ευτονώτερος πρός τούτο γενόμενος». Η γνώση του Χριστού από τον Σωκράτη δε σήμαινε προσωπική γνωριμία του φιλοσόφου με τον Λόγο, ούτε αποκάλυψη κατά το πρότυπο των Προφητών, αλλά ήταν προϊόν της δύναμης του φυσικού ανθρώπινου λόγου. Έτσι λοιπόν, τις αλήθειές του ο Σωκράτης «συνήγε λόγω αληθεί και εξεταστικώς» [12], δηλαδή δια της λογικής έρευνας και της θεωρίας. Από τη διδασκαλία του Σωκράτη τελικά «ουδείς επείσθη», παρά το γεγονός ότι όσα είπε είναι προϊόντα του σπερματικού λόγου.[13]
Τόσο ο Ιουστίνος όσο και άλλοι Απολογητές αναγνωρίζουν στη φιλοσοφική σκέψη ψήγματα αλήθειας και δε διστάζουν να δανειστούν έννοιες και εκφράσεις της φιλοσοφίας στις οποίες έδωσαν χριστιανικό περιεχόμενο. Η περί σπερματικού λόγου θεωρία του Ιουστίνου, αλλά και η εν γένει θετική στάση που κράτησε έναντι της φιλοσοφίας έθεσαν τις βάσεις για την έναρξη ενός γόνιμου διαλόγου και ήταν ένα σημείο συνάντησης μεταξύ χριστιανισμού, ελληνισμού και ιουδαϊσμού. Μέσα από τη σκέψη των Απολογητών βλέπουμε και την πρώτη ουσιαστική συνάντηση μεταξύ χριστιανικής θεολογίας και ελληνικής σκέψης.
Παραπομπές:
1. Περί του Ιουστίνου βλ. σχετικά Χρήστου Π., «Ιουστίνος», ΘΗΕ 6(1965) στ. 972-973 ˙ Σκουτέρη Κων/νου, Ιστορία Δογμάτων, τ, Α, Αθήνα 1998, Θεοδώρου Ανδρέα, Ιστορία των Δογμάτων. Η ιστορία του Δόγματος από των Αποστολικών χρόνων μέχρι της Α΄ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Μέρος Δεύτερον. Η ιστορία του Δόγματος από της εποχής των Απολογητών μέχρι του 318 μ.Χ., τ. Α, εν Αθήναις 1978.
2. Ιουστίνου, Διάλογος προς Τρύφωνα Ιουδαίο, P.G. 6, 472A.
3. Ιουστίνου, Απολογία Α΄, P.G. 6, 396A , 416C-420B.
4. «Παρά πάσι σπέρματα αληθείας δοκεί είναι», Ιουστίνου, Απολογία Α΄, P.G. 6, 396Β ˙ Σκουτέρη, Ιστορία Δογμάτων, σ. 222.
5. Θεοδώρου Α., Ιστορία Δογμάτων, σ. 47.
6. Θεοδώρου Α., Ιστορία Δογμάτων, σ. 47-48 ˙ Μαρτζέλος Γ., «Η θεολογία του σπερματικού λόγου και η σημασία της για τους θεολογικούς και διαθρησκειακούς διαλόγους», Διεθνές Διαθησκειακό Συμπόσιο “Ορθόδοξη προσέγγιση για μια θεολογία των Θρησκειών”, Θεσσαλονίκη 14-15 Μαρτιου 2013.
7. Θεοδώρου, Ιστορία Δογμάτων, σσ. 48-49.
8. Ιουστίνου, Απολογία Α’, P.G. 6,397C.
9. Θεοδώρου, Ιστορία Δογμάτων, σ. 50.
10. Ιουστίνου, Απολογία Β’, P.G. 6,457Α.
11. Ιουστίνου, Απολογία Β’, P.G. 6,465B-C ˙ Σκουτέρη, Ιστορία Δογμάτων, σ. 222-223.
12. Ιουστίνου, Απολογία Α’, P.G. 6, 336Β.
13. Σκουτέρη, Ιστορία Δογμάτων, σ. 223.
Η Ορθοδοξία του Ισλάμ …είναι η Ουσία του πνεύματος στο φως των Ελλήνων….
Όποιος πιστεύει ότι είναι Υιός του Θεού…. ο Αλλάχ λέει….
Όποια γυναίκα πιστεύει ότι και αυτή είναι άνθρωπος….ο Αλλάχ…αλλά για την γυναίκα λέει…
Μόνο στο ξύλο και τις μπογιές είναι η ουσία της Παρθενίας της…και κάθε Παναγία Ελληνίδα διδάσκετε από Ελληνόφωνα σχολεία τους πως γεννήθηκε να είναι η δική τους πόρνη.
Ντυμένοι με ορθόδοξα Ελληνικά ράσα οι ψευτοπαπαδες …. εξορκιστές της Αγίας Τριάδος απο το εντός ημών των Ελλήνων.
Μάγοι ιερείς που παραδωσανε τους Έλληνες για γιουσουφακια στον Αλή Πασά τους.
Οι αρχιεπισκοποι πάσης Ελλάδος 666 διευθυντες της Παγκόσμιας Τράπεζας του Ισραήλ..εν της εθνικής τράπεζας της Ελλάδος… Ιουδαίοι.
***
Ορθοδοξία εστί ζωντανή Παναγία που η καρδιά της χτυπά στης Ελληνίδας την καρδιά…
Και το Αίμα της στου Υιού του Θεού της το σώμα…και αυτοί ενώ σε βαπτίζουν ότι είσαι Υιός Θεού..σε χρίζουν πως γεννήθηκες ως Έλληνας…δικό τους γιουσουφακι.
Όταν θά έρθει ο Αντίχριστος…εσύ θα ζεις μέσα στην κόλαση ….και θα τον περιμένεις….
γεροντικον
ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΜΑΙ ΑΔΕΡΦΕ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΠΟ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ.
ΔΗΜΙΟΣ.
μόνο τη φάτσα του να δεις καταλαβαίνεις τί μούτρο είναι ο Φωκίδος. μου κάνει εντύπωση που υπάρχουν άνθρωποι που τον ακούνε. χαίρομαι πολύ που ένας-ένας τους αποκαλύπτονται.
Και ειπε ο ελευθεροπολεως
να παν να μπολιαστουνε
αλλιος φιλοι και μαγκες μου
στιγκακια δεν θα δουνε
Εμβολιαστητε αδερφοι
να βαλτε ζαντιερες
να παρτε πακιστανα
να εχετε παρεαις
Μουρη πουτανα ρσινικια
μουρη ξεφτιλησμενη
πιος πουστης σε αναδηξε
ρε ρασοφωρεμενη.
Και πουσε ελευθεριουπολεως
εχω μια φαγουρα
συγκρουστικαν τ’αρχειδια μου
απ’την πολυ μουρμουρα.
Ο πουτσος μ.εχει τρελαθη
απ’τα καμωματα σου
και σαν ταυρι ο ατημος
ψαχνη την αφεντια σου.
Τον μαλωσα του φωναξα
κατσε καλλα μανωλη
και κηνος μου απαντησε
μα ειν πολυ οι κολοι.
Μανωλη με ξεφτιλησες
ψαχνης για μεγαλεια
μα τη μου λες αφεντικο
αυτα ειν τα ιερατεια.
ΔΗΜΙΟΣ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΗΜΙΕ ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΜΠΡΑΒΟ ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑΝΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΜΠΡΑΒΟ
κι αυτο αφιερωμενο στους τραγους
Για το πνευμα του Πάπα ..το οτι θεος του Χριστου ειναι ο Αλαχ ..και πως η παιδεραστια και η ομοφιλοφιλια ειναι το φως..μουγκα στην στρουγκα…οι χτιστες της Βαβελ=σύγχυση.
φιλε δημιε εισαι θεος απαικτα τα στοιχακια λεμε !!
Μπραβο ρε ΔΗΜΙΕ,με τους στιχους σου καλμαρισε η οργη μου μ`ολα αυτα τα ρασοφορεμενα σιχαματα.