Διώξε ότι σε φθείρει. Κανε χώρο για αληθινούς ανθρώπους και όμορφα συναισθήματα.
Πέταξα «άχρηστους» για εμένα ανθρώπους, «βρώμικες» σκέψεις που δεν έφευγαν. Απέβαλα κάθε συνήθεια που δεν μου προσέφερε τίποτα, παρά μόνο λήθαργο, παροδική ικανοποίηση και οπισθογυρίσματα.
Πρέπει να μάθεις να φεύγεις από ανθρώπους που μπορούν να φθείρουν την ψυχή, το μυαλό και τη ζωή σου…
Ακόμα κι αν προσπαθήσεις να τους μιλήσεις με τη φωνή της λογικής, να τους προσεγγίσεις με συμπάθεια και ανθρώπινο ενδιαφέρον να τους βοηθήσεις, δεν θα καταφέρεις τίποτα… μπροστά σου θα ορθώνονται τα τείχη της… “λογικής τους”…
Δεν θ’ αλλάξεις ποτέ την νοσηρότητα του ψυχισμού τους… και το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να τραυματιστείς εσύ…
Να φεύγεις μακρυά από τοξικούς ανθρώπους…
Καλλιόπη
Γράφει η Μαρία Πολυμήλη
Άνοιξα το παράθυρο, να μπει λίγος καθαρός αέρας. Έχοντας την ελπίδα πως θα καθαρίσει τις σκέψεις μου. Τις σκέψεις που στοιβάχτηκαν σαν τα βρώμικα πιάτα στον νεροχύτη της κουζίνας.
Ένιωθα ανήμπορη να μαζέψω οτιδήποτε. Χάος μέσα μου, χάος και γύρω μου.
«Ίσως αν αρχίσω να τακτοποιώ ό,τι βλέπω και με ενοχλεί, καθαρίσουν και οι μπερδεμένες σκέψεις μου» Σκέφτηκα..
Όμως όσο και αν καθάριζα το βρώμικο δωμάτιο, σύντομα, χωρίς να καταλάβω το πως, γινόταν άνω κάτω και πάλι.
Μέχρι που αποφάσισα να καθαρίσω τις σκέψεις μου και να τακτοποιήσω την ζωή μου.
Πέταξα «άχρηστους» για εμένα ανθρώπους, «βρώμικες» σκέψεις που δεν έφευγαν. Απέβαλα κάθε συνήθεια που δεν μου προσέφερε τίποτα, παρά μόνο λήθαργο, παροδική ικανοποίηση και οπισθογυρίσματα.
Μάζεψα την ψυχή μου από το πάτωμα, όσο και να με δυσκόλεψε, γιατί είχε μάθει να σέρνεται. Την καθάρισα, με την υπόσχεση προς τον εαυτό μου, πως δεν θα την αφήσω ξανά να λερωθεί. Πως χέρια βρώμικα δεν θα την αγγίξουν ξανά και θα στέκει περήφανα.
Και έμεινα μόνη στο άδειο πλέον, καθαρό «σπίτι».
Επιτρέποντας στον χρόνο και στην αγάπη, να εξαγνίσει κάθε τι αρνητικό από μέσα μου και γύρω μου.
Γεμίζοντας το σιγά σιγά με αληθινούς ανθρώπους, όμορφα συναισθήματα, ζωντανές στιγμές.
Άδειασα, για να γεμίσω σωστά.
Κι αν τύχει και ξαναλερωθεί το σπίτι μου, η ψυχή μου, οι σκέψεις μου.. αν τύχει να ξανά πέσω χαμηλά, διότι η ζωή κρύβει τα δικά της μυστικά, άσχημα και όμορφα… ξέρω πως θα καταφέρω να σηκωθώ και πάλι. Κάθε φορά όμως πιο σύντομα και όλο και πιο ψηλά.
Βλέπεις, σκοπός μου είναι να μάθω να ανασταίνω κάθε τι που πεθαίνει μέσα μου, μέχρι να γίνει αθάνατο..
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Το θέμα είναι πως κόλλησες με τους τοξικούς ανθρώπους για αρχή. Τους διάλεξε η σεξουαλικότητά σου γιατί οι καθαροί αγνοί και πράοι ήταν αντι-αφροδισιακό. Τα παράπονά σας στο δημιουργό. Έστω ότι ήσουν από τις τυχερές που τους διάλεξε ο πατέρας τους άντρα και τα βρήκαν με αυτόν, συμβιβάστηκαν με κάτι λιγότερο από Μπραντ Πιτ και Αριστοτέλη Ωνάση, και έκαναν και παιδιά. Συμβιβασμό κάνεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, βάζεις νερό στο κρασί σου, ανέχεσαι και τα “σπυριά” τους και τις “αιμορροϊδες” τους αντί να τους αποκαλείς τοξικούς και να ετοιμάζεσαι να διαλύσεις το σπίτι σου επειδή κάποια γαμψομύτα το έγραψε στο Μωρή Κλαις. Αλλιώς μένεις μόνος/μόνη και όταν δεν έχεις πια την τράβηξη της νιότης, αντικαταστάτες άντρες εφάμιλλοι δεν βρίσκονται, μόνο χειρότεροι, οι καλύτεροι κυνηγούν τις γυναίκες γόνιμης ηλικίας.
Προσωποποιείτε ένα άρθρο, που ακόμα κι αν γράφεται σε πρώτο πρόσωπο, δεν σημαίνει πως αναφέρεται στην ίδια την αρθρογράφο. ΕΛΕΟΣ!
Δεν το προσωποποιώ, δεν είναι αυτή η πρόθεση. Είναι απλά λίγο πιο εύκολο στην γραφή και ανάγνωση το δεύτερο πρόσωπο ενικού.
Ακούστε… ο καθένας έχει έναν τρόπο γραφής.. δεν θα του επιβάλω ούτε εγώ, ούτε κανείς να τον αλλάξει…