Υπάρχεις εσύ, υπάρχω εγώ, χωρίς ταμπέλες, χωρίς χρώματα, χωρίς “ανήκω” πουθενά και ο αγώνας είναι πρωτίστως προσωπικός, για να φτάσει κάποτε να γίνει συλλογικός.
Μα είτε ξυπνήσεις τώρα είτε όχι, είτε ΘΕΣ να ξυπνήσεις είτε όχι, να είσαι σίγουρος ότι το αύριο θα έχει ατελείωτη αγρύπνια…
Αρνούμαστε ακόμα και τώρα να αντισταθούμε ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ…
Ακόμα μας τρώει το γαμημένο το ΕΓΩ ΜΑΣ και δύσκολα να ενωθούμε και ν’ αντιδράσουμε ΜΑΖΙ.
Είναι και τα πρακτόρια που έχουν γεμίσει την Ελλάδα, είναι και τα γνωστά γονιδιακά ερπετά που σε κάθε έντιμη προσπάθεια χώνονται μέσα και την διαλύουν… και φτάσαμε να αγωνιζόμαστε μόνος του ο καθένας και όσο μπορεί.
ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ.
ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ… ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΜΙΛΙΑ, ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ…γιατί πολύ γρήγορα, θα χρειαστεί να δώσουμε ΜΑΧΕΣ… και μόνος του δεν θα τα βγάλει πέρα ΚΑΝΕΙΣ.
Σου φόρεσε μάσκα και γάντια, σε υποχρέωσε να στέλνεις sms για να βγαίνεις από το σπίτι σου και πειθαρχώντας συναίνεσες στην εδραίωση της σκλαβιάς και της απαξίωσης σου. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου επέβαλε πρόστιμα γιατί θέλησες να αναπνεύσεις ελεύθερα και να μαζέψεις λιγο ήλιο. Τα πλήρωσες. ΕΝΟΧΟΣ!
Σε έκανε να νιώθεις μουδιασμένος όποτε έβλεπες αστυνομικό και κρύφτηκες. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου επέβαλε να κυκλοφορείς ακόμη και στον καθαρό αέρα μασκοφορεμένος εισπνέοντας τα εκπνεόμενα και υπάκουσες. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου επέβαλε να μασκοφορέσεις το παιδί σου, δεν έβγαλες άχνα. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου έθαψε πατέρα και μάνα και αδέλφια σαν τα σκυλιά μέσα σε μια σακούλα μα εσύ παρέμεινες απαθής. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου κάρφωσε τον στυλεό στο ρουθούνι προκειμένου να εργαστείς για ένα κομμάτι ψωμί, ψιλομάτωσες αλλά το δέχτηκες χωρίς αντιρρήσεις. Στον ξανακάρφωσε για δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα και η δεύτερη θα γίνει τρίτη και η τρίτη τέταρτη μέχρι να τρυπηθείς. Θα σκύψεις το κεφάλι σε όλα. Ο σβέρκος σου ακόμη αντέχει. ΕΝΟΧΟΣ!
Σε μάντρωσε στο σπίτι απο τις 9 ως τις 5 με την αισχρή δικαιολογία οτι πρόκειται για ένα απαραίτητο μέτρο και φυλακίστηκες χωρίς να ουρλιάζεις. Θα σε ξαναμαντρώσει, είσαι πια ένας καλά εκπαιδευμένος πειραματάνθρωπος. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου απαγόρευσε να βολτάρεις στις πλατείες, σου απαγόρευσε να επισκέπτεσαι τους συγγενείς και τους φίλους σου, σου πρότεινε με τρόπο να δοκιμάζεις έξω από τα μαγαζιά ρούχα και παπούτσια, το έκανες και αυτό και ξεγυμνώθηκες στα πεζοδρόμια. ΕΝΟΧΟΣ!
Πάτησε η φασιστική του μπότα ακόμη και στο σπίτι σου και σου υπέδειξε με ποιον τρόπο θα ψήσεις το αρνί το Πάσχα. Στον φούρνο με πατάτες. Το δέχτηκες και αυτό. ΕΝΟΧΟΣ!
Σου στέρησε γιορτές, ήθη και έθιμα του τόπου σου ενώ την ίδια στιγμή εγκαθιστούσε δίπλα σου ανθρώπους από ξένους και μακρινούς τόπους που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτοι, αμπόλιαστοι, ατεστάριστοι, που γιορτάζουν ελεύθερα τα δικά τους έθιμα ενώ εσύ κοιτάζεις αποχαυνωμένος. Εκείνοι δεν αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία. Σε χαλάει, αλλά ακόμη κοιτάζεις. ΕΝΟΧΟΣ!
Ήρθε το εμβ©λιο. Ούτε που ξέρεις τι είναι, κανένας δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, κανένας δεν σε πείθει και όμως πας να τρυπηθείς. Πρώτα με το μαλακό… σιγά σιγά να μην τρομάξεις. Μετά επί πληρωμή, 150 ζεστά. Μετά χωρίς σάλιο. Σαν βιασμός. Μια δόση, μετά δύο, οι δύο δόσεις γίναν τρεις και οι τρεις θα γίνουν τέσσερις και πέντε και… Εν τω μεταξύ, δίπλα σου οι εμβ©λιασμένοι συνεχίζουν να νοσούν, να νοσηλεύονται στις ΜΕΘ, να έχουν παρενέργειες, να πεθαίνουν. Και όμως πας να τρυπηθείς. ΕΝΟΧΟΣ!
Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ, άγρια βιασμένο και καταξεσχισμένο μπρος στα μάτια σου, οι ελευθερίες σου πάνε περίπατο μαζί με το χαμόγελο και την υγεία σου, ψυχική και σωματική. Η ζωή σου από καιρό μέσα στο μνήμα και εσύ κοιτάζεις σαν ναρκωμένος πρεζάκιας.
Έστω και τώρα, έστω και έτσι διάβασες… Έμαθες! Είσαι πια αδικαιολόγητος!
Ε-Ν-Ο-Χ-Ο-Σ!
Υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να ξυπνήσεις? Υπάρχει ακόμη χρόνος αλλά και ψυχή? Η πλέον μπήκες στο παιχνίδι τόσο βαθιά, που έγινες ο ίδιος το παιχνίδι?
Μην περιμένεις σωτήρες!
“Οι λειτουργοί της έρημης της δικαιοσύνης” κρύβονται και σωπαίνουν.
Η “Εκκλησία” πέταξε Θεό και πετραχήλι και άρπαξε τα τριάκοντα αργύρια, ένα αντίτιμο σιωπής και προδοσίας.
“Αντιπολίτευση” δεν υπάρχει, είναι όλοι τους όψεις του ίδιου νομίσματος, συμπαίκτες, συνεργάτες, σύμμαχοι.
“Άνθρωποι που θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά” τηρούν σιγήν ιχθύος και είναι το ίδιο ένοχοι στα δικά μου μάτια, όσο και οι Εφιάλτες-δικτατορίσκοι που μας κυβερνούν.
Υπάρχεις εσύ, υπάρχω εγώ, χωρίς ταμπέλες, χωρίς χρώματα, χωρίς “ανήκω” πουθενά και ο αγώνας είναι πρωτίστως προσωπικός, για να φτάσει κάποτε να γίνει συλλογικός.
Μα είτε ξυπνήσεις τώρα είτε όχι, είτε ΘΕΣ να ξυπνήσεις είτε όχι, να είσαι σίγουρος ότι το αύριο θα έχει ατελείωτη αγρύπνια…
Πόπη μήπως να κάνεις μία δική σου μίνι συγκέντρωση για μας τους σχολιαστές και φίλους σου. Ή να πάμε όλοι μαζί σε κάποια παρουσίαση βιβλίου, από συγγραφέα που έχεις τιμήσει αναδημοσιεύοντάς τα άρθρα του.
Καλή σκέψη, αλλά η παρουσίαση των βιβλίων του συγγραφέα που αναφέρεις, γίνεται στην Αθήνα, κι εγώ δεν διαθέτω αμάξι, οπότε θα πρέπει να κάνω τεστ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΩ) για να μπω στο λεωφορείο…
Πίστεψες σε μιά δικαιοσύνη όπου δέν υπάρχει;
-Eνοχος.
Πληρώνεις ακόμα αυτά τα γαμιόλια σε μορφή φορολογίας ;
-Eνοχος..
Συνάντησες κανά παλιοπούστη από δαύτους και δέν τον έκανες ένα με τον κοντινότερο κάδο;..
-Eνοχος!
Ζώ με τις τύψεις και τις ενοχές μου.
Τα είπες, ΟΛΑ.
Αλλά να είσαι βέβαιος, πως στα σκοτάδια που έρχονται, κάποιοι θα πληρώσουν για τα εγκλήματά τους.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ GREEN PASS – Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλουμε…;
https://www.youtube.com/watch?v=lQ0CsgKqsh8
ψηφιζες τα ιδια μουνόπανα απ τη μεταπολιτευση και μετα?
ΕΝΟΧΟΣ
Σωστός…
ΕΚΤΕΛΕΣΗ.
Ο σιωπών δοκεί συναινείν !!! εγω ο δολιος ουρλιαζω βγαζω το λαρυγκι μου να τα λεω κι οι αλλοι φοβισμενοι απλα λενε τι να κανουμε ??? ειναι υτοπαθοις αν κι αφυπνισμενοι
Αυτο ακριβως! Μιλαμε, φωναζουμε, βριζουμε, λεμε να ξεσηκωθουμε κι αυτοι σου λενε : ” Εε τι καθεσαι βγες εξω και πολεμα!”. Και εσυ απαντας αν βγω μονη μου θα με μπαγλαρωσουν στη στιγμη, και στην χειροτερη θα με κλεισουν σε ψυχιατρειο να με μπουκωνουν φαρμακα να με κανουν φυτο! Δεν τους φοβιζει ο ενας εδω, ο αλλος εκει αν μιλαει και φωναζει…Τους φοβιζει ομως αν μαζευτουμε ολοκληρο κυμα να τους πνιξουμε σαν το τσουναμι…Το κυματακι τους βρεχει ισως λιγο τα ποδια…Ευκολο να το σκουπισουν και να συνεχισουν ανενοχλητοι τα εγκληματα τους. Οι πολεμοι κερδιζονται οταν πολεμαμε ολοι μαζι, συλλογικα! Αντε ρε φιλε, ποτε θα ξεσηκωθουμε πια; Ποσοι ακομη πρεπει να πεθανουν για να ανοιξουμε τα ματια μας να ξεστραβωθουμε;
Έτσι ακριβώς, Δέσποινα… ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Άντε να το πεις στα ζώα, που περιμένουν κάποιον να μπει μπροστά…
Πραγματικα κ. Σουφλη ζω πλεον για την ημερα που θα καθαρισει αυτος ο κοσμος απο τα μιασματα που καταστρεφουν φυση και ψυχες! Να βγαινουμε εξω και να αναπνεουμε ελευθεροι τον αερα μας!
Να προσεύχεσαι γι αυτό, Δέσποινα… και ίσως σταθούμε τυχεροί να το ζήσουμε…