Κασετίνα, ξύστρα, γόμα, μαρκαδόροι με μπλε χρώμα !

Κασετίνα, ξύστρα, γόμα, μαρκαδόροι με μπλε χρώμα !

6 Φεβρουαρίου, 2022 4 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:400
Μοίρασέ το

Αυτές οι παιδικές αναμνήσεις, στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς, να περιφέρομαι εκστατικός ανάμεσα σε μυριάδες σχολικά είδη και με την χαρακτηριστική μυρωδιά του χαρτιού, του δέρματος από τις σχολικές σάκες και την έντονη οσμή της κόλας είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου σχολικές αναμνήσεις. (Η μαγεία βέβαια των καινούριων αγορών ξεθώριαζε γρήγορα μετά το πρώτο δεκαήμερο των μαθημάτων…)

 

 

 

 

Κλείνω τα μάτια και ταξειδεύω… μεγάλη η απόσταση και οι μνήμες έχουν ξεθωριάσει… μένει όμως εκείνη η μυρωδιά της δερμάτινης τσάντας, μιας και μοναδικής σ’ όλα τα χρόνια του δημοτικού… κι εκείνα τα μπλέ τετράδια όλα με τ’ όνομά μου και τον τίτλο του μαθήματος… η παλιά ξύλινη κασετίνα που είναι ζήτημα αν ανανεώθηκε δυο φορές… κι έμεναν τα στυλό και τα μολύβια να θυμίζουν πως άλλαζε η σχολική χρονιά…

Οι γονείς μου είχαν ζήσει έναν πόλεμο και δύσκολες εποχές, φτώχεια, πείνα… και όλα ήταν μετρημένα…

Πέρασαν χρόνια, και έγινα μάνα, και τα παιδιά μου πήγαν σχολείο… όλα πλουσιοπάροχα σε μια επίπλαστη ευμάρεια, κουβαλώντας τις δικές μου μνήμες των δύσκολων οικονομικά παιδικών μου χρόνων κι ήθελα να προσφέρω στα παιδιά μου όσα στερήθηκα εγώ…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 Θυμάμαι κάθε Σεπτέμβριο, πριν αρχίσουν τα μαθήματα, μαθητές, γονείς, νονοί και λοιποί συγγενείς βρίσκονταν σε έναν σχολικό παροξυσμό.  Η σχολική τσάντα εξεταζόταν σχολαστικά από την μάνα για να αποφανθεί αν θα έβγαζε μια ακόμα χρονιά.

Γίνονταν καυγάς  για το ποια τετράδια θα αγοράζονταν – τα ακριβά ή τα φτηνά- και μετά από όλα αυτά γινόταν η ηρωική εξόρμηση στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς για να προμηθευτούν τα μυριάδες σχολικά είδη που έπρεπε να είχε ένας μαθητής για να θεωρείται ετοιμοπόλεμος για να ορμήσει στην μάχη για την απόκτηση της γνώσης !

 

Τα βιβλιοπωλεία βρίσκονταν σε ένα εργασιακό οργασμό. Γέμιζαν οι βιτρίνες  τσάντες, κασετίνες, μαρκαδόρους, ξυλομπογιές.  
Στοίβες τα τετράδια, μπλε, με ζωγραφιές, κοτσωμένα, με νταμάκια, για εκθέσεις και τόσα άλλα.

   

Ορμούσαν λοιπόν οι μαθητικές ορδές στο βιβλιοπωλείο και ομηρικές μάχες ξετυλίγονταν μπροστά από τα ξέχειλα ράφια και  τους παραγεμισμένους πάγκους.
Οι  βιβλιοπώλες «ρίχνοντας λάδι στην φωτιά» παρουσίαζαν εντυπωσιακές κασετίνες με θήκες , ξύστρες -διαστημόπλοια και γόμες που μύριζαν τσιχλόφουσκα. 

 

Αυτές οι παιδικές αναμνήσεις, στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς, να περιφέρομαι εκστατικός ανάμεσα σε μυριάδες σχολικά είδη και με την χαρακτηριστική μυρωδιά του χαρτιού, του δέρματος από τις σχολικές σάκες και την έντονη οσμή της κόλας είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου σχολικές αναμνήσεις. (Η μαγεία βέβαια των καινούριων αγορών ξεθώριαζε γρήγορα μετά το πρώτο δεκαήμερο των μαθημάτων…)

   

Η επιλογή της κασετίνας ήταν ο πρώτος σκόπελος που έπρεπε να ξεπεράσω , αφού οι δικές μου επιλογές δεν ικανοποιούσαν με τίποτα τη μητέρα μου, που το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η τιμή και η χρηστικότητα της κασετίνας .

     

Αυτές οι κασετίνες που συνήθως μου πρότεινε ήταν «ξενέρωτες» και φυσικά δεν συγκρίνονταν με τις δικές μου επιλογές, Ζούγλες, Ταρζάν, σούπερ-ήρωες και άλλα τέτοια παρόμοια που δεν την συγκινούσαν στο ελάχιστο !

   

 Η μητέρα μου μετά την τιμή φυσικά, περνούσε την κάθε κασετίνα από εξονυχιστικό έλεγχο, ερευνώντας για θήκες, φερμουάρ και όλα τα παρόμοια και από απόψεως αισθητικής το μόνο που κοίταζε ήταν να μην ήταν ροζ και να μην είχε ζωγραφισμένες νεραϊδούλες  και καρδούλες !

     

Συνήθως βρίσκαμε μια συμβιβαστική λύση σε κάτι πιο φτηνό, σχετικά απρόσωπο και τουλάχιστον σε χρώμα που διάλεγα εγώ.  
Το πολύ-πολύ να είχαν κανένα καρτούν ή κάποιο παιδικό τηλεοπτικό ήρωα.

   Δυο τρεις από αυτές τις κασετίνες βρίσκονται ακόμα και τώρα καταχωνιασμένες σε μία κούτα με σχολικά ενθύμια στην αποθήκη.

Μοιάζουν με θλιβερά απομεινάρια ενός πεθαμένου κόσμου, μιας μισοξεχασμένης παιδικής ηλικίας που όσο πάει περνάει και χάνεται στη βουή του χρόνου….

Τέλος πάντων.

 

Ας περάσουμε τώρα στα στυλό και στα μολύβια, στους μαρκαδόρους και στις ξυλομπογιές.
Ότι είπαμε για τις κασετίνες ισχύουν πάνω-κάτω και για τα γραφικά.
Στυλό μοναδικά με ήρωες του Ντίσνεϋ, με περίεργα καπάκια, με χρώματα.
Στυλό Πάρκερ, πένες, και από την άλλη στυλό Bic άσπρα και κίτρινα με την ψιλή μύτη.

 

 Εδώ ήμουν και εγώ πιο διαλλακτικός σε σχέση με τις κασετίνες.
Συνειδητοποιούσα ότι καλός και μοναδικός ένας Πάρκερ, αλλά για την καθημερινότητα του σχολείου που οι στυλό και οι μαρκαδόροι  χάνονταν με αστραπιαία ταχύτητα, ένας Πάρκερ ήταν μια προκλητική πολυτέλεια και μια δυσβάσταχτη ευθύνη.
Άσε που θα έβαζα σε τρομερούς πειρασμούς πολλούς συμμαθητές μου και θα κατέστρεφα αρκετές σχολικές φιλίες.

   

Έτσι όπως όλος ο κόσμος κατέφευγα στα παραδοσιακά στυλό Bic . Όμως ακόμα και εδώ είχα τις προτιμήσεις μου.
Μου άρεσαν όχι οι διάφανοι Bic , αλλά οι κίτρινοι με την ψιλή μύτη.
Είχα την ακλόνητη πεποίθηση ότι αυτοί οι στυλοί εξωράιζαν και μεταμόρφωναν σε καλλιγραφίες τα «κολλυβογράμματά» μου, όπως πολύ χαρακτηριστικά τα έλεγε η μητέρα μου !

   

Έπαιρνα, λοιπόν, 2-3 μπλε στυλό ένα κόκκινο, έναν μαύρο και παζάρευα και για κανέναν πράσινο.
Έτσι τα τετράδια της Γραμματικής και της Αριθμητικής αποκτούσαν χρώμα !
Υπογράμμιση εδώ, υπογράμμιση εκεί, υπογράμμιση και παραπέρα !
Μπλε, κόκκινα, πράσινα, μαύρα σχημάτιζαν μια χρωματική πανδαισία που, πολλές φορές είναι η αλήθεια, ζάλιζε το μάτι !

     

Λίγο πιο μεγάλος , στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου, απόκτησα –δώρο της νονάς μου- έναν πιο καλό στυλό. Τον κρατούσα φυσικά στο σπίτι και έγραφα όχι τα μαθήματα του σχολείου, αλλά ότι εγώ θεωρούσα σημαντικό, ποιήματα, ημερολόγια, γράμματα, στίχους από τραγούδια.

   

Εδώ καλό θα ήταν να μην ξεχάσω και τα στυλό που είχαν πρωτοβγεί τότε, και που ήταν για την εποχή μια τρομερή καινοτομία, που έγραφαν περίπου όπως ένα στυλό, αλλά μπορούσες  -αν έκανες κάποιο λάθος- να σβήσεις με μια μικρή γόμα που βρίσκονταν στο πάνω μέρος του στυλό !
Πραγματική  μαγεία για εκείνα τα χρόνια είναι η αλήθεια !

 

Σε δεύτερη μοίρα έρχονταν τα μολύβια.
Υπήρχαν και εκεί κάποιες προτιμήσεις –για παράδειγμα τα Faber ήταν και παραμένουν έως σήμερα μοναδικά- αλλά δεν διεξάγονταν οι ομηρικές μάχες όπως σε άλλα σχολικά είδη.
Τα μολύβια ήταν πάντα σεμνά και ταπεινά μέσα στο πλήθος των σχολικών…

   

Κάποια από αυτά ήταν διακοσμημένα με κάποιες μικρές ζωγραφιές ή φιγούρες, αλλά τα περισσότερα ήταν μονόχρωμα –μαύρα, πράσινα ή κίτρινα.
Οι ποιότητες φυσικά διέφεραν με κάποια από τα μολύβια να έχουν μύτες φοβερά εύθραυστες ή να σπάνε συνέχεια στο ξύσιμο.

 

Σε κάποια μολύβια υπήρχαν και παιχνιδάκια ή κουκλάκια στην κορφή του μολυβιού, όμως δεν θυμάμαι να υπήρχε κάτι το τόσο εντυπωσιακό που να μπορούσε να χαραχτεί ανεξίτηλα στην παιδική μας μνήμη.
Ένα μολύβι με κάποιο κουκλάκι ποδοσφαιριστή μαζί με κάποιο ψαλιδάκι κουνελάκι μπορεί ίσως να ξυπνήσουν κάποιες ξεχασμένες αναμνήσεις…

   

Ένα μολύβι που έχει μείνει στη μνήμη μου ήταν ένα συνηθισμένο μαύρο μολύβι που είχε χαραχτεί με διαβήτη και είχε μετατραπεί σε ένα φοβερό σκονάκι ! Θεϊκό και σατανικό μαζί !

 

 Τα μολύβια περνώντας ο καιρός αποκτούν όλο και πιο σημαντική θέση στις σχολικές αναμνήσεις όμως ακόμα απέχουν πολύ για να μπορέσουν να μπουν στο βάθρο των νικητών στις αναμνήσεις για τα σχολικά είδη.

 

Αντίθετα οι μαρκαδόροι δελέαζαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να δελεάζουν  τους μικρούς μαθητές.
Τα έντονα χρώματα, ο εύκολος τρόπος ζωγραφίσματος, τα ωραία κουτιά  πιθανόν να ήταν αυτά που τραβούσαν σαν μαγνήτης τους λιλιπούτειους επίδοξους Πικάσο !

 

Οι πιο γνωστοί από τους μαρκαδόρους ήταν φυσικά οι Carioca. Υπήρχαν χοντροί, ψιλοί, σε κουτιά των 12, των 24 και ακόμα πιο μεγάλα και όποιος μαθητής κατόρθωνε να πάρει την μεγάλη συσκευασία καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν τους έβγαζε μέσα από την τσάντα του !

   

Τα τελευταία χρόνια είχαν βγει και κάτι μαρκαδόροι με πιο παλ και φλούο χρώματα. Με μικρές πολύχρωμες μυτούλες και άλλοι τέτοιοι παρόμοιοι, όμως δεν απέκτησαν ποτέ την αγάπη και την επιθυμία των παιδιών, όπως οι πιο απλοί και πολύχρωμοι μαρκαδόροι.

 

Τελικά οι μαρκαδόροι έδιναν ζωή και χρώμα στην γκρίζα μας καθημερινότητα και έβαψαν με έντονα χρώματα πολλές από τις σχολικές μας αναμνήσεις.

 

Θα συνεχίσουμε με τις ξύστρες  στις οποίες κυκλοφορούσαν άπειρα ευφάνταστα σχέδια –μερικά πραγματικά συλλεκτικά κομμάτια- και ουσιαστικά πολλές από αυτές ήταν πραγματικά μικρά παιχνίδια.
Έτσι υπήρχαν ξύστρες διαστημόπλοια, τηλεοράσεις, φωτογραφικές μηχανές ή φιλμ, αυτοκινητάκια και πολλά-πολλά άλλα σχέδια !

 

 Μερικές φορές παίρναμε μια ξύστρα και δεν την μεταχειριζόμαστε σχεδόν ποτέ.
Ξύναμε τα μολύβια μας με τις απλές πλαστικές ή σιδερένιες ξύστρες και αυτές που ήταν λίγο πιο περίεργες τις στολίζαμε με περηφάνια συλλέκτη στο γραφείο μας !

 

Στις κασετίνες βάζαμε επίσης ξυλομπογιές και χαρακάκια.
Τα χαρακάκια ήταν άσχετα με τους χάρακες και τα μοιρογνωμόνια που μεταχειριζόμαστε στη Γεωμετρία.
Ήταν μικρά ίσως με κάποιες ζωγραφιές και η χρησιμότητα τους ήταν να τραβάμε γραμμές και να υπογραμμίζουμε τίτλους και επικεφαλίδες στα διάφορα τετράδιά μας.

   

Τελικά τα σχολικά είδη είναι αναρίθμητα και ένας «σωστός μαθητής» θα έπρεπε να είχε τόσα πολλά που ουσιαστικά πολλές φορές χάναν την χρησιμότητά τους…

 

Οι ετικέτες που κολλούσαμε στα τετράδια ήταν και αυτές ένα μεγάλο ζήτημα γιατί εκτός από τις απλές μπλε με τα απαραίτητα στοιχεία υπήρχαν και οι άλλες, οι αυτοκόλλητες με τις ζωγραφιές,  τα πολύχρωμα σχέδια και τα φανταχτερά στολίδια !
Ετικέτες που μόνο ετικέτες δεν ήταν για να κολληθούν στα τετράδια ενός σωστού και καλού μαθητή…

 

Από εκεί και πέρα η όλη πραμάτεια συμπληρώνονταν μερικές φορές και από πολύχρωμες πλαστελίνες για το μάθημα της χειροτεχνίας –ιδιαίτερα στο Νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.

 

Στα κορίτσια επίσης τους έπαιρναν κάποια παιδικά κεντήματα  με μεγάλες τρύπες και χοντρές κλωστές –γατάκια, λουλούδια, παιδάκια- και στα αγόρια έπαιρναν σετ ξυλοκοπτικής και σχέδια για να μπορέσουν έτσι να εκφράσουν όλες τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους μέσα από τις φοβερές δημιουργίες τους !

 

Μερικά σχολεία μοίραζαν στους μαθητές τους και διάφορες κονκάρδες σηματάκια που ήταν υποχρεωμένοι οι μαθητές να τις φοράνε στις παρελάσεις, τους εκκλησιασμούς, τις σχολικές εορτές, ακόμα και τις καθημερινές σχολικές μέρες σε κάποια «σκληροπυρηνικά» σχολεία !

 

Δεν θα ήταν σωστό να παραλείψουμε στα σχολικά είδη και τα διάφορα αριθμητήρια ξύλινα ή πλαστικά που μεταχειρίζονταν οι μαθητές της Πρώτης και της Δευτέρας Δημοτικού για να εξασκηθούν καλύτερα στις αριθμητικές πράξεις.

   

Για την προπαίδεια κυκλοφορούσαν επίσης διάφοροι πίνακες που οι μαθητές τους είχαν σαν «Ευαγγέλιο» για να μπορέσουν να αποστηθίσουν καλύτερα τη φοβερή προπαίδεια !

 

Δεν ξέρω πραγματικά πόσο βοηθούσαν αυτοί οι πίνακες για την εκμάθηση της προπαίδειας αλλά όλοι οι μαθητές τους έβγαζαν από τις τσάντες τους και μουρμούριζαν σαν ιερή προσευχή την προπαίδεια του 7 ή του 9 !

   

Έτσι με όλα αυτά τα εφόδια, με μια τσάντα γεμάτη τετράδια –με αυτοκόλλητα ποδοσφαιριστών ή με ροζ καρδούλες και νεράιδες των κοριτσιών- με κασετίνες, γόμες, ξύστρες και με ολόκληρο το χαρτοβιβλιοπωλείο μαζί, οι μικροί  μαθητές ήταν ετοιμοπόλεμοι για να ριχθούν στην μάχη για την απόκτηση της γνώσης !

 

Κολλούσαμε και στο γραφείο μας το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα με τα μαθήματα και δεν είχαμε πλέον την παραμικρή δικαιολογία για να μην γίνουμε οι καλύτεροι μαθητές.
Τα όπλα και τα πολεμοφόδια υπήρχαν και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε εμείς ήταν να πάρουμε βαθιά ανάσα και να πέσουμε με τα μούτρα στον αγώνα !

     

Μια τελευταία ματιά λοιπόν,  ξανά στο πρόγραμμα  και ξεχυνόμαστε για το σχολείο μας !

      Το κουδούνι ήδη χτύπησε, περνάμε βιαστικοί την πόρτα του σχολείου και κουβαλώντας την ασήκωτη τσάντα μας φτιάχνουμε σειρές για την πρωινή προσευχή.

Η τσάντα μας είναι ξεχειλισμένη από σχολικά είδη και εμείς ξεχειλισμένοι από αγωνία και άγχος για την καινούρια σχολική χρονιά…
Λόλα να ένα άλλο
Εικόνες : Retromaniax
 

 

Πηγή

Προβολές : 400


Μοίρασέ το:



Ετικέτες:

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα