Νοσταλγία για την παιδική ηλικία

Νοσταλγία για την παιδική ηλικία

9 Νοεμβρίου, 2021 21 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:402
Μοίρασέ το
Μεγαλώσαμε, ο Κόσμος πήρε τις κανονικές του διαστάσεις και το παιδί που τον έβλεπε με μαγικό τρόπο κάπου πήγε και κρύφτηκε μέσα μας.

Πότε-πότε δηλώνει την παρουσία του, άλλοτε τρυφερά, άλλοτε μελαγχολικά . Είναι η στιγμή της νοσταλγίας.

 

Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί… ένα παιδί, που άλλοτε είναι πεισματάρικο, άλλοτε απείθαρχο… χαρούμενο… θυμωμένο… θλιμμένο… ένα παιδί που είναι ανώριμο, φοβισμένο, θλιμμένο…

…κι αν κοιτάξεις βαθιά μέσα σου τον τωρινό σου ενήλικο εαυτό, κάπου θα το βρεις να περιμένει να του κάνεις λίγο χώρο για να βγει από κει που το είχες κλεισμένο…

Ο καθένας μας, κουβαλά στην πορεία της ζωής του, εκείνο το παιδί, που ίσως δεν μεγάλωσε ποτέ…

Εκείνο το παιδί που ίσως δέχθηκε πληγές, ίσως χάδια, ίσως μεγάλωσε χωρίς να γίνει ποτέ υπεύθυνο για τις πράξεις του…

Η παιδική μας ηλικία, διαμόρφωσε τον ενήλικο χαρακτήρα μας… οι γονείς, η γειτονιά, ο τόπος που μεγαλώσαμε, η εποχή που μεγαλώσαμε… ο τρόπος που μας μεγάλωσαν…

Καλλιόπη Σουφλή

Η παιδική ηλικία έχει κάτι μαγικό, κάτι που δεν μπορούμε πια να το ξαναζήσουμε. Ακόμα και όσοι δεν είχαν ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, όταν τα θυμούνται, νιώθουν μια αναπόφευκτη νοσταλγία.

Επειδή εκεί, στα χρόνια αυτά που ήμασταν παιδιά, ο Κόσμος ήταν καινούργιος, άγνωστος και ανεξερεύνητος.

Κάθε μέρα νέες εμπειρίες και γνώσεις αποτυπώνονταν στο φρέσκο μας μυαλό που αργά και καίρια μάς μετασχημάτιζαν για να μας δώσουν ύστερα, στα χρόνια της ενηλικίωσης, την τελική μας μορφή.

Αυτό που είμαστε σήμερα οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στον τρόπο που βιώσαμε την παιδική μας ηλικία.

Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που τα παιδικά μας χρόνια έχουν αυτή την ανεξήγητη γοητεία. Ο λόγος είναι ότι ζούσαμε μέσα στη μαγεία.

Οι μεγάλοι μπορεί να μας εξηγούσαν, γιατί σχηματίζονται τα σύννεφα στον ουρανό, όμως εμείς κοιτάζαμε  μαγεμένοι τους σχηματισμούς τους.

Οι καθρέφτες δεν αντικατόπτριζαν ψυχρά το είδωλό μας, ήταν μαγικά αντικείμενα που μέσα τους ο Κόσμος μπορούσε να διπλασιαστεί.

Οι κούκλες είχαν ψυχή, οι χρωματιστές εικόνες ήταν αυτόνομες και ανεξάρτητες από τη θέλησή μας και μια κόκκινη γυαλιστερή κασετίνα με ξυλομπογιές είχε κάτι το θεϊκό μέσα της.

Όλα ήταν τότε μαγικά.

Μεγαλώσαμε, ο Κόσμος πήρε τις κανονικές του διαστάσεις και το παιδί που τον έβλεπε με μαγικό τρόπο κάπου πήγε και κρύφτηκε μέσα μας.

Πότε-πότε δηλώνει την παρουσία του, άλλοτε τρυφερά, άλλοτε μελαγχολικά . Είναι η στιγμή της νοσταλγίας.

Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία (Αγνώστου).

Αυτή η σκέψη μού άρεσε ιδιαίτερα. Μόλις τη διάβασα, σκέφτηκα ότι είχα βρει το στίγμα μου.

Είναι βέβαια μια παράξενη πατρίδα αυτή.

Δεν έχει σύνορα, δεν έχει χρόνο.

Ένα τοπίο είναι ασαφές που όσο διεισδύεις μέσα του τόσο αυτό εξαπλώνεται και ο ορίζοντάς του χάνεται μέσα στην αχλύ.

Προχωρείς και το τοπίο εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις και ακόμα ανοίγεται και σε άλλες διαστάσεις, άγνωστες στον τρισδιάστατο κόσμο μας.

Αλλά όπου κι αν σταθείς, κάτι σαν σύννεφο σε ακολουθεί και κρύβει τις άκρες του τοπίου.

Όλα κινούνται μέσα σε μια παράδοξη αχλύ που σε μπερδεύει μερικές φορές,

Την πατρίδα αυτή την κατοικούν περίεργα πλάσματα, άλλα ολόκληρα, άλλα μισά, άλλα με φευγαλέες μορφές που μόλις πάμε να τις δούμε, κρύβονται πίσω από σκιές και θολούρες αφήνοντας πίσω τους μια παράξενη αίσθηση, άλλοτε γλυκιά, άλλοτε γλυκερή.

Μερικές φορές εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά σου γεμίζοντας ασφυκτικά το οπτικό πεδίο σου.

Άλλοτε γλιστρούν και χάνονται πίσω από τις σκιές.

Τρέχεις ξωπίσω τους να τις προφτάσεις, αλλά αυτές έχουν γίνει κιόλας ομίχλη, κάτι μικρά κομμάτια τους έχουν απομείνει που σαλεύουν στον αέρα λες και είναι ακόμα ζωντανά.

Η πατρίδα έχει και ήχους που διασχίζουν την ατμόσφαιρα, το σφύριγμα του αέρα, καθώς τρυπώνει από τις χαραμάδες, παλιά ξεχασμένα τραγούδια από το ραδιόφωνο, ανθρώπινες φωνές, λεπτές, έρρινες, τσιριχτές ή βαριές, έχει και λέξεις και φράσεις που κι αυτές άλλοτε είναι ολόκληρες κι άλλοτε μισές.

Έχει μυρωδιές και γεύσεις μακρινές.

Δρόμους, σπίτια, αυλές, χωράφια, παραλίες.

Όλα είναι ακίνητα, μοιάζουν κάπως με μακέτα, επειδή βρίσκονται έξω από το χρόνο και τη φθορά του.

Κυρίως έχει ιστορίες, αναρίθμητα γεγονότα περιπετειώδη, δραματικά, συναρπαστικά.

Είναι κι αυτά, όπως όλα όσα ανήκουν σ’ αυτή την πατρίδα, άλλα ολόκληρα, άλλα μισά και ανακατεύονται μεταξύ τους με ένα παράλογο τρόπο καταργώντας τη χρονική αλληλουχία.

Αλλά το πιο παράξενο απ’ όλα είναι πως σ’ αυτή την πατρίδα βλέπεις και τον εαυτό σου σαν ένα από τα πλάσματα που την κατοικούν.

Έχεις κι εσύ πολλές μορφές και κυκλοφορείς μέσα στα γεγονότα ανεβοκατεβαίνοντας στο χρόνο.

Μερικές φορές εξαφανίζεσαι, άλλοτε εμφανίζεσαι μισός, άλλοτε ολόκληρος.

Πότε-πότε τρέχεις και κρύβεσαι στις σκιές αφήνοντας πίσω σου μικρά κομμάτια, όπως ένα κίτρινο μπλουζάκι ή ένα τετράδιο με ζωγραφιές που τα φύλλα του γυρίζουν μόνα τους.

Όταν γυρνάς εδώ, στον τόπο που υπάρχεις και στο χρόνο σου, νιώθεις τη νοσταλγία του ξενιτεμένου.

Γιατί η παιδική σου ηλικία είναι η πατρίδα που κρατά την ψυχή σου.

Εδώ που ζεις τώρα είσαι μόνο ένα σώμα που αθροίζει νεότερες εμπειρίες.

Καίτη Βασιλάκου

 

 

Πηγή

Προβολές : 402


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα