Ο Κωστής Παλαμάς, ήταν ένας απ’ αυτούς… ήταν και είναι ο ποιητής που σκέπασε με τον ίσκιο του μισόν αιώνα της πνευματικής μας ιστορίας…
Ο λυρισμός του, αποτυπωμένος στα ποιήματά του, επικεντρώνονταν σε θέματα εθνικά και ιστορικά και είχαν ως επίκεντρο τον ελληνισμό και την εθνική ταυτότητα.
Σ’ αυτό το τόσο επίκαιρο και διαχρονικό του ποίημα, ο μεγάλος μας ποιητής, προσωποποιεί τη Μητέρα-Πατρίδα, η οποία με αμεσότητα και συναίσθημα συνδιαλέγεται με το παιδί της, τον ΕΛΛΗΝΑ…
Η συναισθηματική φόρτιση και των δυο, ΜΗΤΕΡΑΣ – ΠΑΙΔΙΟΥ, είναι εμφανής, μέσα σε λίγους στίχους, που παραπέμπουν στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μέσα από έντονες συναισθηματικές εκκλήσεις και προτροπές ΜΗΤΕΡΑΣ και ΠΑΙΔΙΟΥ, ο αναγνώστης ενθαρρύνεται να χαρίσει το λιονταρίσο κορμί και το παλικαρίσο σπαθί, για να ανακτήσει τις αλύτρωτες πατρίδες, και να πραγματοποιήσει την επιθυμία της μητέρας-πατρίδας, που ζητά την επιστροφή αυτών που δικαιωματικά της ανήκουν …”τα δικά σου τα στολίδια”.
Εύχομαι ν’ αγγίξει τούτο το ποιήμα, κάθε ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ, μέρες που είναι… και να γίνει η φλόγα και το πάθος μας, να λευθερωθεί η ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ.
Τα δώρα της Πρωτοχρονιάς…
Πατρίδα μου, τι θες να σου χαρίσω
Για τον καλό το χρόνο που θα ’ρθή;
Παιδί μου, το κορμί το λιονταρίσσο
Και το παλληκαρίσσο το σπαθί,
και τη νεραϊδογέννητη τη χώρα
μαζί με το δικέφαλο αϊτό.
Δε θέλω εγώ καινούργια ή ξένα δώρα,
Παληά δικά μου πλούτη σου ζητώ.
Μητέρα, τα δικά σου τα στολίδια
τα χαίροντ’ άλλοι μεσ’ την οικουμένη,
και λάμιες τα φυλάν, τα ζώνουν φείδια
κ’ εκεί μέσα πεθαίνουν αντρειωμένοι.
Παιδί μου, όταν τη δόλια σου μητέρα
με του παιδιού τον πόνον αγαπάς,
με την αγάπη μοναχά μια ημέρα
την παληά της δόξα θα της πας!
Κωστής Παλαμάς
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
ΠΡΟΣΚΙΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
“Δε θέλω εγώ καινούργια ή ξένα δώρα,
Παληά δικά μου πλούτη σου ζητώ.
…
Παιδί μου, όταν τη δόλια σου μητέρα
με του παιδιού τον πόνον αγαπάς,
με την αγάπη μοναχά μια ημέρα
την παληά της δόξα θα της πας!”
μη μείνουμε άλλο λαός της προδοσίας εμείς οι Έλληνες. δυστυχώς, προδώσαμε τις δυο μεγάλες Μάνες μας, την Παναγία και την Πατρίδα.
όμως αν μπορεί ακόμη η καρδιά να συγκινείται τότε ζει κι υπάρχει ελπίδα για αγώνα
να δώσει ο Θεός να σταθούμε άξιοι στη Μάνα Πατρίδα και να της προσφέρουμε αυτά που μας ζητάει.
Θα σου χαρίσω κι εγώ ένα ακόμη ως αντίδωρο.
https://youtu.be/X9A6d_yc7lM
Όντως αντίδωρο. Σας ευχαριστώ πολύ
Να είσαι καλά πάντα υγειής,χρόνια πολλά καλή χρονιά.
Αυτές παιδί μου οι αναρτήσεις είναι πηγή με Ελληνικό καθάριο Οξυγόνο για τόνωση όσων ευρισκόμεθα ακόμη επι των πεάλξεων.
Να ΕΙΜΑΣΤΕ υγιείς… και να δώσει Ο Θεός, να ‘ναι τούτα τα θλιβερά Χριστούγεννα, τα τελευταία σκλαβωμένα…
Να ‘ρθει η ΛΕΥΤΕΡΙΑ, μέσα μας και στην Πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ