άναρχο συναίσθημα... (3 βίντεο και μια ταινία)
Προβολές:201
Παράξενο συναίσθημα μέσα μας, η ελπίδα…
…παράξενο κι άναρχο…
… κι όσο κι αν πιστεύεις πως το παρόν δεν αλλάζει…
… κι όσο κι αν πιστεύεις πως όλα είναι το… πεπρωμένο σου, αυτή αρνείται να το αποδεχθεί…
καλησπέρα… όταν όλα σου φαίνονται γκρίζα κι η ψυχή σου μαυρίζει, βγάλε τον ήλιο που κρύβεις μέσα σου και ξεκίνα να ρισκάρεις … ταξείδια…
Καλλιόπη
μουσικά ταξείδια εδώ… εδώ… κι εδώ…
η ταινία, εδώ…
Προβολές : 201
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ησουνα το Φως της ζωης μου.
Ησουν ο βραχος που ακουμπαγα, οταν η ζωη με κουραζε και με λυγιζε.
Ησουνα η βουκεντρα του βουκολου που με ισωνε οταν ξεφευγα απ τον ισο δρομο που εσυ μουχες χαραξει.
Ησουνα η ιδια η Ζωη μου.
Καλο σου ταξιδι Πολυξενη και νασαι σιγουρη οτι κει που θασαι καποια μερα θαρθω να σε βρω να ξαναχωθω στην ζεστη αγκαλια σου.
ΛΥΠΑΜΑΙ. Ειλικρινά λυπάμαι. Καλό της ταξείδι κι ας βρει την πόρτα του παραδείσου, ανοιχτή.
Και να νοιώθεις τυχερός που στη ζωή σου είχες την ΜΗΤΕΡΑ σου για στήριγμα.
Κάποιοι άλλοι, δεν την είχαν ποτέ.
Κι εύχομαι, από εκεί που θα βρίσκεται, να συνεχίσει να νοιάζεται για σένα…
Eυχαριστω για την φιλοξενια.
Και το ξερω οτι ημουν τυχερος ενω καποιες αλλοι, δεν ειχαν την δικη μου τυχη πανω σ’ αυτο το θεμα.
Δυο πράγματα να θυμάσαι:
1. Ότι η αγάπη της ΜΑΝΑΣ για τα παιδιά της, δεν βρίσκεται ούτε στην καρδιά, γιατί οι καρδιές κάποια στιγμή σταματούν να κτυπάνε, ούτε στο μυαλό, γιατί και το μυαλό ξεχνάει. Η αγάπη της ΜΑΝΑΣ, βρίσκεται στην ΨΥΧΗ, γιατί οι ψυχές είναι αιώνιες και δεν ξεχνούν ποτέ.
2. Να μην πληγώνεις ανθρώπους που με μισές ρίζες, κατέφεραν να σταθούν στη ζωή, να βγάλουν δικές τους ρίζες, να αγωνίζονται και να μάθουν ν’ αγαπούν.
Εύχομαι σε κάθε δύσκολη στιγμή σου, να είναι δίπλα σου η ΨΥΧΗ της… και θα είναι…
Αντε, βρηκες μερα να με μαλωσεις παλι.
Δεν σε μαλώνω… ας πούμε πως τώρα που έφυγε η Πολυξένη, ίσως να είμαι η βουκέντρα…