ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ!!! Η μύηση του Βαρουφάκη στην «Παρουσία» της Απόκοσμης Εξουσίας. Φαουστικό τελετουργικό «μύησης» στα υπόγεια της πραγματικής Εξουσίας όπου πουλάνε κυριολεκτικά την ψυχή τους στο Διάβολο.
Η μεγαλύτερη πρωτοτυπία του «Γιάνη» ήταν πως δύο χρόνια πριν επιτελέσει με τόση αδεξιότητα τα υπουργικά του καθήκοντα, είχε ομολογήσει και περιγράψει με γλαφυρά χρώματα σε άρθρο στο LIFO, το τελετουργικό της υπόγειας μύησης του στο προμελετημένο Μέλλον της «εικονικής πραγματικότητας», του Μάτριξ και του Great Reset, υπό την «παρουσία» και τις ευλογίες ενός Ερπετοειδούς ύψους 2,5 μέτρων.
Ο Τρόμος που προκάλεσε στο Βαρουφάκη εκείνη η «Παρουσία», μετάλλαξε για πάντα την αίσθηση της «πραγματικότητας» που καλούνταν έκτοτε να υπηρετεί πιστά!
Και μόνον η περιγραφή, σε ανατριχιάζει… όταν όμως επιδιώκεις με κάθε τρόπο να φτάσεις ψηλά, η παράδοση κυριολεκτικά της ψυχής, της συνείδησής σου και του σώματός σου στον Διάβολο, είναι… μονόδρομος.
Και δυστυχώς πολιτικοί, δικαστικοί, στρατιωτικοί, καλλιτέχνες, εκκλησιαστικοί ταγοί και λοιποί ψυχοπαραδότες που μας κυβερνούν, έχουν παραδώσει την ψυχή τους στον ΣΑΤΑΝΑ… κι αυτό αποδεικνύεται από τις πράξεις τους…
Να θυμίσω πως ο Χριστός μίλησε για… ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΕΧΙΔΝΩΝ…
Να θυμίσω πως ο Αλέξης Τσίπρας, στις 12 Ιουλίου 2015, ΚΛΕΙΔΩΘΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑ ΔΕΚΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ…
Ήταν τότε που η Ελλάδα έφτασε πιο κοντά από ποτέ στο Grexit.
Όταν βγήκε από το δωμάτιο, Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ… και πολλές φορές βρέθηκε στο … Αιγινίτειο…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Πιστεύετε πως ήταν ένα … βιντεοπαιχνίδι, αυτό που έζησε ο Βαρουφάκης;;;
Μια επερχόμενη … τεχνολογία;;;
Πολύ αφελής σκέψη…
Τι είναι αυτό που κάνει τους μωρό φιλόδοξους, νάρκισσους, ριζοσπάστες, «ασυνεπείς» (erratic) Μαρξιστές των αγγλοσαξονικών πανεπιστημίων, να ξεκινήσουν στα καλά καθούμενα, μια πορεία παθολογικής υποκρισίας, απίθανων κυβιστήσεων και πολιτικής υποδούλωσης στα πιο αδίστακτα κυκλώματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπως του Τζώρτζ Σόρος και του Κλαους Σβαμπ;
Προφανώς περνούν από κάποιο Φαουστικό τελετουργικό «μύησης» στα υπόγεια της πραγματικής Εξουσίας όπου πουλάνε κυριολεκτικά την ψυχή τους στο Διάβολο νομίζοντας πως αυτό αποτελεί προνόμιο και επιβράβευση της ιδιοφυΐας τους.
Η παγκόσμια πρωτοτυπία του φαινόμενου Βαρουφάκη δεν έγκειται μόνο στο μικρό διάστημα του α’ εξαμήνου 2015 που χρειάστηκε για να καταστρέψει την ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τη συνταγή που του υπαγόρεψε ο Σόιμπλε.
Η μεγαλύτερη πρωτοτυπία του «Γιάνη» ήταν πως δύο χρόνια πριν επιτελέσει με τόση αδεξιότητα τα υπουργικά του καθήκοντα, είχε ομολογήσει και περιγράψει με γλαφυρά χρώματα σε άρθρο στο LIFO, το τελετουργικό της υπόγειας μύησης του στο προμελετημένο Μέλλον της «εικονικής πραγματικότητας», του Μάτριξ και του Great Reset, υπό την «παρουσία» και τις ευλογίες ενός Ερπετοειδούς ύψους 2,5 μέτρων.
Ο Τρόμος που προκάλεσε στο Βαρουφάκη εκείνη η «Παρουσία», μετάλλαξε για πάντα την αίσθηση της «πραγματικότητας» που καλούνταν έκτοτε να υπηρετεί πιστά!
Άραγε πόσοι ακόμα φιλόδοξοι «νέοι ηγέτες» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (Σβαμπ), της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ή του Ιδρύματος της Ανοιχτής Κοινωνίας (Σόρος), πέρασαν από ανάλογη «μύηση» πριν κάνουν τη «μεγάλη στροφή» στην πολιτική τους καριέρα με «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»;
Η τεχνικός µε κάθισε σε µια καρέκλα, που παραθύµιζε καρέκλα οδοντογιατρού, και µε ρώτησε αν έχω φορέσει ποτέ φακούς επαφής.
Δεν είχα. «Δεν πειράζει», µου είπε, «απλώς θα σου πάρει µερικά λεπτά για να συνηθίσεις».
Πράγµατι, µετά από µερικές σταγόνες κολλύριο στο κάθε µάτι, δεν πήρε πολλή ώρα στα µάτια µου να συνηθίσουν τους διάφανους φακούς επαφής και σχεδόν να ξεχάσω την ύπαρξή τους.
Στο µεταξύ, η τεχνικός µου εξήγησε τι να περιµένω και κατόπιν µου έβαλε στο χέρι ένα µικρό, µαύρο κουτί µε ένα ασηµένιο κουµπί, λέγοντάς µου ότι δεν επρόκειτο να δω τίποτα, παρά µόνο αν άρχιζα να περιστρέφω αργά το κουµπί, κανονικά: από αριστερά προς τα δεξιά.
Με ρώτησε αν είµαι έτοιµος, της έγνεψα καταφατικά και τότε πάτησε κάποια κουµπιά στην κονσόλα της, που κάτι πρέπει να ενεργοποίησαν, το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν και πώς δούλευε.
Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι οι ενέργειές της άλλαξαν λίγο τον φωτισµό του δωµατίου, κάνοντάς το φωτεινότερο, πιο φωσφοριζέ για την ακρίβεια.
Με ένα νεύµα της τεχνικού άρχισα να περιστρέφω το ασηµένιο κουµπί.
Ξάφνου, τον είδα!
Ήταν δυόµισι µέτρα ψηλός και εµφανίστηκε πίσω από την τεχνικό.
Το πρώτο πράγµα που πρόσεξα ήταν τα εκφραστικά, κόκκινα µάτια και τα λέπια µε τα οποία ήταν καλυµµένο το δέρµα του.
Από τη µύτη του διέκρινα να βγαίνει ανάλαφρος ατµός.
Με αργά αλλά σταθερά βήµατα κινήθηκε προς τα δεξιά (αριστερά σε σχέση µε µένα), αποκαλυπτόµενος ολόκληρος πίσω από την τεχνικό, η οποία εµφανώς διασκέδαζε µε την έκφρασή µου.
Όσο και να ήµουν προετοιµασµένος, το θέαµα του εξωγήινου µού είχε κόψει την ανάσα.
Όσο και να ήξερα ότι επρόκειτο για µια απλή προβολή από τους φακούς επαφής στο οπτικό µου νεύρο, η λογική µου δυσκολευόταν να υπερκεράσει το ένστικτο που µε έκανε να θέλω να τρέξω προς την κοντινότερη έξοδο.
Είναι ίσως δύσκολο να το πιστέψετε, αλλά ο εξωγήινος επισκέπτης φάνταζε τόσο πραγµατικός, τόσο τρισδιάστατος, όσο και η τεχνικός της οποίας τα µηχανήµατα τού έδιναν «µορφή» και «υπόσταση».
Για τουλάχιστον ένα λεπτό περιδιάβαινε στο δωµάτιο, κάποιες φορές αποµακρυνόµενος από την καρέκλα µου, άλλες προσεγγίζοντάς την.
Παρά το γεγονός ότι έβλεπα την τεχνικό να τον κατευθύνει µε µικρές παρεµβάσεις στην κονσόλα της, για µένα η παρουσία του ήταν πέρα για πέρα αληθινή.
Το κάθε του βήµα όχι µόνο φαινόταν αλλά και ακουγόταν αληθινό (µέσα, προφανώς, από ηχεία καλού στερεοσκοπικού συστήµατος που προσέδιδαν το απαραίτητο «βάθος» στους ήχους που δηµιουργούσε), η ανάσα του το ίδιο, ακόµα και οι ήχοι που έκανε όταν έσερνε επιδεικτικά το όλο νύχια και λέπια χέρι του στον τοίχο, κάνοντάς µε να ανατριχιάσω.
Όταν τελείωσε το ατέλειωτο εκείνο λεπτό, µε περίµενε η επόµενη έκπληξη.
Ήταν η στιγµή που µου µίλησε.
Αµέσως αναγνώρισα τα λόγια που µου είπε: ήταν ο προθανάτιος µονόλογος του άντροϊντ Roy (που ο έπαιζε ο Ρούτγκερ Χάουερ απέναντι στον Χάρισον Φορντ), της σειράς «Nexus», στο τέλος της ταινίας Blade Runner του Ρίντλεϊ Σκοτ – θα θυµάστε εκείνο το καταπληκτικό: «Έχω δει κόσµους που εσείς δεν έχετε καν φανταστεί. Επιτέθηκα σε φλεγόµενα διαστηµόπλοια στο τόξο του Ωρίωνα. Είδα ακτίνες C να αντανακλώνται στην Πύλη του Tannhäuser. Όλες εκείνες οι στιγµές θα χαθούν στον χρόνο, όπως τα δάκρυα στη βροχή. Ώρα να πεθάνω».
Την ώρα που µιλούσε, πειραµατίστηκα µε το ασηµένιο κουµπί. Καθώς το έστρεφα προς τα αριστερά, ο εξωγήινος γινόταν πιο αχνός, διάφανος, ενώ η φωνή του αποµακρυνόταν, σαν να πέρναγε σε άλλη διάσταση, πιο µακρινή.
Με µια µικρή περιστροφή του ασηµένιου κουµπιού προς τα δεξιά ερχόταν ξανά στο προσκήνιο και η φωνή του γινόταν πάλι στεντόρεια.
«Θέλεις να τον δεις θυµωµένο;» µε ρώτησε η τεχνικός, αφού τελείωσε ο µονόλογος.
«Όχι, να µου λείπει» της απάντησα και καλού-κακού τον «έσβησα», γυρνώντας το ασηµένιο κουµπί φουλ αριστερά.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, σαν να µου είχε λείψει η «παρουσία» του, του ξαναέδωσα µια ευκαιρία να συνυπάρξουµε στον χώρο.
Εµφανίστηκε µπροστά µου µε µια έκφραση που θύµιζε χαµόγελο.
Όταν πλέον είχα κατέβει από την καρέκλα και οι φακοί επαφής είχαν επιστρέψει στο κουτάκι τους, η τεχνικός µου είπε ότι θα πάρει πολλά χρόνια µέχρι να εξασφαλίσουν την άδεια της Αρχής Τροφίµων και Φαρµάκων (FDA) των ΗΠΑ για να κυκλοφορήσει αυτή η τεχνολογία ευρέως.
Ο λόγος; Επειδή κανείς δεν ξέρει ακόµα τον αντίκτυπο στον ψυχισµό του ανθρώπου τόσο ρεαλιστικών παρουσιών, ιδίως σε ανθρώπους επιρρεπείς στη σχιζοφρένεια.
Άλλο το να βλέπεις µια οθόνη, ή ακόµα και µια τρισδιάστατη ταινία, και άλλο το να είναι αδύνατον να διακρίνεις µεταξύ ενός πραγµατικού όντος και µιας προβολής στο οπτικό σου νεύρο – ιδίως όταν η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στο «φάντασµα» να αντιδρά στις δικές σου κινήσεις, να απαντά στα λόγια σου, να επικοινωνεί (ή να προσποιείται ότι επικοινωνεί) µαζί σου.
Φεύγοντας από το εργαστήριο, τα συναισθήµατα ήταν ανάµεικτα. Πιο πολύ µε ανησύχησε το ότι δεν είχα ιδέα τι θα σηµάνει µακροπρόθεσµα αυτή η τεχνολογία για την ανθρωπότητα.
Προφανώς, θα αλλάξει τον κόσµο των βιντεο-παιχνιδιών, του κινηµατογράφου, της ψυχαγωγίας γενικότερα, η οποία θα πάψει να έχει ανάγκη από οθόνες και σκηνές.
Όλο το τοπίο, ο κόσµος ολάκερος, θα είναι µια σκηνή, µια οθόνη, ένα τεράστιο σανίδι.
Όµως, αυτό που κανείς δεν µπορεί ακόµα να φανταστεί είναι πώς θα αλλάξει, πέραν της ψυχαγωγίας, η αίσθησή µας για τον «άλλον», για το ποιοι είµαστε «εµείς» οι ίδιοι.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ, ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΜΟΣ, ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΕΙΣ, ΚΟΡΥΦΑΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Mind control
Τιποτα δεν ειναι
ΓΙΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΦΑΤΣΑ ΣΑ ΖΟΜΠΟΙΔΕς
Τρομακτικό…
Άραγε είναι όντως δαίμονες ή πρόγραμμα;Πάντως,πολλες εκφάνσεις της τεχνολογίας,είναι φανερά δαιμονικής φύσεως.