Κάποιοι ισχυρίζονται πως «η δημοσιογραφία δεν είναι επάγγελμα, αλλά, λειτούργημα». Σωστά. Ή μάλλον, έτσι θα έπρεπε να είναι. Η πραγματικότητα, όμως, έρχεται κάποιες φορές να διαψεύσει πρόσωπα και πράγματα και να αποδείξει πως στη δημοκρατία που ζούμε όλοι είμαστε ίσοι, αλλά κάποιοι (φαίνεται πως) είναι πιο «ίσοι» από τους άλλους. Είτε επειδή έχουν χρήμα, είτε επειδή έχουν πολιτικές (και «άλλες») γνωριμίες, είτε επειδή ασκούν το «λειτούργημα» της δημοσιογραφίας. Δημοσιογραφία, η οποία «στενάζει» και κατασυκοφαντείται (δικαίως ή αδίκως), με κύρια υπαιτιότητα των… δημοσιογράφων. Όλων εκείνων που δεν μιλούν και ανέχονται συμπεριφορές «συναδέλφων» τους, που δεν τιμούν ούτε το λειτούργημα, αλλά ούτε και το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Δηλαδή, όλων εκείνων που καταχρώνται τα «δικαιώματα» της Τέταρτης Εξουσίας και λειτουργούν ως εκτελεστές χαρακτήρων και συμβολαίων του υποκόσμου.
Μία τέτοια περίπτωση δημοσιογραφίας, που απέχει από το έγκριτο αλλά και το ηθικό, είχε καταγραφεί επαρκώς, τα τελευταία χρόνια, αλλά φευ(!) η οικογένεια των δημοσιογράφων επέλεξε (για ποιους λόγους άραγε;) να την αντιμετωπίσει σιωπώντας, αφήνοντας την εντύπωση πως η άτυπη «ομερτά» δεν είναι κανόνας -αποκλειστικά- της μαφίας, αλλά έχει επεκταθεί και σε άλλους χώρους, που θα έπρεπε να λειτουργούν νόμιμα (και όχι απλά νομότυπα) και με απόλυτη διαφάνεια, αναδεικνύοντας την αλήθεια έναντι οποιασδήποτε πίεσης ή απειλής. Θα έπρεπε, αλλά, σύμφωνα με τα όσα συμβαίνουν (εδώ και χρόνια), δίνεται η ολοένα και ισχυρότερη εντύπωση πως «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»…
Παρακολουθώντας επί χρόνια τα τεκταινόμενα επί των ελληνικών δικαστηρίων, υποθέσεις που –για άγνωστους λόγους- δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, διαπιστώσαμε –όπως και πολλοί άλλοι- μια τάση αναβολών, ιδιαίτερα σε δίκες που εμπλέκονται επώνυμοι ως κατηγορούμενοι. Και κατανοούμε, εν μέρει κάποιους επώνυμους που θέλουν να αναβάλουν υποθέσεις που τους αφορούν. Δεν μπορούμε όμως να κατανοήσουμε επώνυμους δημοσιογράφους που κατηγορούνται για συκοφαντία και αντί να επιδιώκουν την εκδίκαση των υποθέσεών τους (έως την τελική δικαίωσή τους), επιδιώκουν αναβολές για να αθωωθούν τελικά, μέσω της παραγραφής του αδικήματος που οι ίδιοι έχουν διαπράξει.
Έτσι, μετά από επτά χρόνια και 20 αναβολές το Η’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών έπαυσε σήμερα, 24 Ιουνίου 2020 την ποινική δίωξη κατά του «έγκριτου» εκδότη – δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη και κατά του δημοσιογράφου Ευάγγελου Τριάντη λόγω παραγραφής…!
Το δικαστήριο έκανε αποδεκτή την πρόταση της υπεράσπισης των κατηγορουμένων ότι το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης του πρώην προϊσταμένου της Διεύθυνσης Κατασκοπείας της ΕΥΠ κ. Κώστα Αγγελάκη από τους κατηγορουμένους έχει παραγραφεί λόγω του ότι το αδίκημα έγινε δια του Τύπου…
Έτσι για μια ακόμη φορά δημοσιογράφοι φυγομαχώντας την «σκαπούλαραν»…
Ας όψεται η ελληνική δικαιοσύνη που δίνει το δικαίωμα στον καθένα να συκοφαντεί και να διαπομπεύει και τελικά να διαφεύγει χαμογελώντας εις βάρος του συκοφαντημένου (θύματος της δημοσιογραφίας), αλλά και εις βάρος της Δικαιοσύνης, που επιτρέπει την διαπόμπευσή της μέσα από ένα «σύστημα αναβολών», που εξασφαλίζουν νομότυπα οι καλοπληρωμένοι μεγαλοδικηγόροι.
Μην αναρωτιέστε εάν ένας απλός ανώνυμος πολίτης αυτής της χώρας θα μπορούσε να εξασφαλίσει 20 (είκοσι) αναβολές μιας δικαστικής υπόθεσής του… Λυπάμαι πολύ, αλλά για τους απλούς, μη επώνυμους, χωρίς πολιτικές γνωριμίες και, φυσικά, χωρίς «γεμάτα πορτοφόλια» (για την πληρωμή των μεγαλοδικηγόρων)…
Όσο για τον γνωστό και «έγκριτο» δημοσιογράφο, όλα δείχνουν πως μπορεί να συνεχίσει να συκοφαντεί, αφού μπορεί να εξασφαλίζει αναβολές έως της παραγραφής των αδικημάτων του δια του Τύπου…
Εξάλλου, το σύστημα είναι δοκιμασμένο και αποδοτικό.
Συκοφαντείς, αναβάλεις, αθωώνεσαι!
Κάτι σαν το… «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»!!!
Να είναι καλά οι διαφημίσεις των Τραπεζών που πληρώνουν τους πανάκριβους μεγαλοδικηγόρους…
ΥΓ: Φυσικά, μετά από όλα αυτά, τα μεγάλα ερωτήματα προκύπτουν για εκείνους τους υπαλλήλους και τα στελέχη της ΕΥΠ που έτρεχαν ως μάρτυρες υπεράσπισης στα δικαστήρια του επώνυμου δημοσιογράφου…