Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της αμερικανικής κυβέρνησης δείχνουν ότι η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών διεξήγαγε μια εκστρατεία στη δεκαετία του ’50 και του ’60 για να χτίσει την ορμή για μια ενωμένη Ευρώπη. Χρηματοδότησε και διηύθυνε το ευρωπαϊκό φεντεραλιστικό κίνημα.
Τα έγγραφα επιβεβαιώνουν τις υποψίες που εκφράστηκαν τότε ότι η Αμερική εργαζόταν επιθετικά στο παρασκήνιο για να ωθήσει τη Βρετανία σε ένα ευρωπαϊκό κράτος.
Ένα υπόμνημα, με ημερομηνία 26 Ιουλίου 1950, δίνει οδηγίες για μια εκστρατεία προώθησης ενός ολοκληρωμένου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Υπογράφεται από τον Στρατηγό Γουίλιαμ Ντόνοβαν, επικεφαλής του Αμερικανικού Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών εν καιρώ πολέμου, πρόδρομο της CIA.
Τα έγγραφα βρέθηκαν από τον Τζόσουα Πολ, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν στην Ουάσινγκτον.
Περιλαμβάνουν αρχεία που κυκλοφόρησαν από τα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ.
Το κύριο εργαλείο της Ουάσιγκτον για τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής ατζέντας ήταν η Αμερικανική Επιτροπή για μια Ενωμένη Ευρώπη, η οποία δημιουργήθηκε το1948.
Ο πρόεδρος ήταν ο Ντόνοβαν, φαινομενικά ιδιωτικός δικηγόρος μέχρι τότε.
Ο αντιπρόεδρος ήταν ο Άλεν Ντάλες, ο διευθυντής της CIA τη δεκαετία του ’50.
Το συμβούλιο περιελάμβανε τον Γουόλτερ Μπέντελ Σμιθ, τον πρώτο διευθυντή της CIA, και μια λίστα πρώην προσωπικοτήτων της OSS και αξιωματούχων που μετακόμισαν μέσα και έξω από τη CIA.
Τα έγγραφα δείχνουν ότι η ACUE χρηματοδότησε το Ευρωπαϊκό Κίνημα, τη σημαντικότερη φεντεραλιστική οργάνωση στα μεταπολεμικά χρόνια.
Το 1958, για παράδειγμα, παρείχε το 53,5 τοις εκατό των κεφαλαίων του κινήματος.
Η Ευρωπαϊκή Εκστρατεία Νεολαίας, ένας βραχίονας του Ευρωπαϊκού Κινήματος, χρηματοδοτήθηκε και ελέγχεται εξ ολοκλήρου από την Ουάσιγκτον.
Ο Βέλγος σκηνοθέτης, Βαρόνος Μπόελ, λάμβανε μηνιαίες πληρωμές σε ειδικό λογαριασμό.
Όταν ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κινήματος, γεννημένος στην Πολωνία Joseph Retinger, χαλινάρισε σε αυτόν τον βαθμό αμερικανικού ελέγχου και προσπάθησε να συγκεντρώσει χρήματα στην Ευρώπη, επιπλήχθηκε γρήγορα.
Οι ηγέτες του Ευρωπαϊκού Κινήματος – Retinger, ο οραματιστής Robert Schuman και ο πρώην βέλγος πρωθυπουργός Paul-Henri Spaak – αντιμετωπίστηκαν όλοι ως μισθωμένα χέρια από τους Αμερικανούς χορηγούς τους.
Ο ρόλος των ΗΠΑ αντιμετωπίστηκε ως μυστική επιχείρηση.
Η χρηματοδότηση της ACUE προήλθε από τα ιδρύματα Ford και Rockefeller καθώς και από επιχειρηματικούς ομίλους με στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ο επικεφαλής του Ιδρύματος Ford, πρώην αξιωματικός της OSS Πωλ Χόφμαν, διπλασιάστηκε ως επικεφαλής της ACUE στα τέλη της δεκαετίας του ’50.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έπαιξε επίσης ένα ρόλο.
Ένα υπόμνημα από το ευρωπαϊκό τμήμα, με ημερομηνία 11 Ιουνίου 1965, συμβουλεύει τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, Robert Marjolin, να επιδιώξει τη νομισματική ένωση κρυφά.
Συνιστά την καταστολή της συζήτησης μέχρι το σημείο κατά το οποίο “η έγκριση τέτοιων προτάσεων θα καθίστατο σχεδόν αναπόφευκτη”.
Οι Brexiteers θα έπρεπε να είχαν προετοιμαστεί για την συγκλονιστική παρέμβαση των ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πάντα ένα αμερικανικό σχέδιο.
Ήταν η Ουάσιγκτον που οδήγησε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και την χρηματοδότησε συγκεκαλυμμένα υπό τις κυβερνήσεις Τρούμαν, Αϊζενχάουερ, Κένεντι, Τζόνσον και Νίξον.
Κατά καιρούς, οι ΗΠΑ βασίζονται στην ΕΕ ως άγκυρα για τα αμερικανικά περιφερειακά συμφέροντα παράλληλα με το ΝΑΤΟ.
Δεν υπήρξε ποτέ στρατηγική διαίρει και βασίλευε.
Το ευρωσκεπτικιστικό στρατόπεδο ήταν περιέργως τυφλό σε αυτό, υποθέτοντας κατά κάποιο τρόπο ότι ισχυρές δυνάμεις κατά μήκος του Ατλαντικού αιφνιδιάζουν τη βρετανική απόσχιση και θα τις χαιρετήσουν ως απελευθερωτές.
Το κίνημα κατά των Βρυξελλών στη Γαλλία –και σε μικρότερο βαθμό στην Ιταλία και τη Γερμανία, και μεταξύ της Σκανδιναβικής Αριστεράς– λειτουργεί από την αντίθετη προϋπόθεση, ότι η ΕΕ είναι ουσιαστικά ένα όργανο αγγλοσαξονικής εξουσίας και «καπιταλιστικού σωβάζ».
Ο Γάλλος Πεζοναύτης Λε Πεν είναι αντιαμερικανός. Κινείται ενάντια στην υπεροχή του δολαρίου. Το Εθνικό Μέτωπο βασίζεται σε χρηματοδότηση από ρωσικές τράπεζες που συνδέονται με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Είτε σας αρέσει είτε όχι, αυτό είναι τουλάχιστον στρατηγικά συνεκτικό.
Η διακήρυξη Schuman που έθεσε τον τόνο της γαλλογερμανικής συμφιλίωσης –και θα οδηγούσε σταδιακά στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα– επινοήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Dean Acheson σε συνάντηση στο Foggy Bottom.
“Όλα ξεκίνησαν στην Ουάσινγκτον”, δήλωσε ο επικεφαλής προσωπικού του Ρόμπερτ Σούμαν.
Ήταν η κυβέρνηση Τρούμαν που αιφνιδίασε τους Γάλλους για να φτάσουν σε ένα modus vivendi με τη Γερμανία στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, απειλώντας ακόμη και να διακόψει τη βοήθεια των ΗΠΑ Marshall σε μια εξοργισμένη συνάντηση με τους ανυπότακτους Γάλλους ηγέτες στους οποίους αντιστάθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1950.
Το κίνητρο του Τρούμαν ήταν προφανές.
Ο οικισμός Γιάλτα με τη Σοβιετική Ένωση κατέρριπτε.
Ήθελε ένα ενωμένο μέτωπο για να αποτρέψει το Κρεμλίνο από την περαιτέρω επισύναψή του αφού ο Στάλιν καταβρόχθισε την Τσεχοσλοβακία, διπλά αφού η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα διέσχισε τον 38ο Παράλληλο και εισέβαλε στο Νότο.
Για τους Βρετανούς ευρωσκεπτικιστές, ο Jean Monnet εμφανίζεται μεγάλος στο φεντεραλιστικό πάνθεον, την υπεροχή της υπερεθνικής αχρειότητας.
Λίγοι γνωρίζουν ότι πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Αμερική και υπηρέτησε ως μάτια και αυτιά του Φράνκλιν Ρούσβελτ.
Ο Στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ τον θεωρούσε Αμερικανό πράκτορα, καθώς πράγματι ήταν με μια χαλαρή έννοια.
Η βιογραφία του Eric Roussel για το Monnet αποκαλύπτει πώς συνεργάστηκε με διαδοχικές διοικήσεις.
Είναιπερίεργο το γεγονός ότι αυτή η δικαστική μελέτη 1000 σελίδων δεν έχει μεταφραστεί ποτέ στα αγγλικά, δεδομένου ότι είναι το καλύτερο έργο που γράφτηκε ποτέ για την προέλευση της ΕΕ.
Ούτε πολλοί γνωρίζουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα από τα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δείχνουν ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών χρηματοδότησαν το ευρωπαϊκό κίνημα κρυφά για δεκαετίες και εργάστηκαν επιθετικά στο παρασκήνιο για να ωθήσουν τη Βρετανία στο έργο.
Όπως ανέφερε για πρώτη φορά αυτή η εφημερίδα όταν ο θησαυρός έγινε διαθέσιμος, ένα υπόμνημα με ημερομηνία 26 Ιουλίου 1950, αποκαλύπτει μια εκστρατεία για την προώθηση ενός πλήρους Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Υπογράφεται από τον Στρατηγό William J Donovan, επικεφαλής του Αμερικανικού Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών εν καιρώ πολέμου, πρόδρομο της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Το βασικό μέτωπο της CIA ήταν η Αμερικανική Επιτροπή για μια Ενωμένη Ευρώπη (ACUE), υπό την προεδρία του Ντόνοβαν.
Ένα άλλο έγγραφο δείχνει ότι παρείχε το 53,5 τοις εκατό των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού κινήματος το 1958.
Το συμβούλιο περιελάμβανε τον Γουόλτερ Μπέντελ Σμιθ και τον Άλεν Ντάλες, διευθυντές της CIA τη δεκαετία του ’50, και μια κάστα πρώην αξιωματούχων της OSS που μετακόμισαν μέσα και έξω από τη CIA.
Τα έγγραφα δείχνουν ότι αντιμετώπιζε ορισμένους από τους «ιδρυτές πατέρες» της ΕΕ ως μισθωμένα χέρια και τους εμπόδιζε ενεργά να βρουν εναλλακτική χρηματοδότηση που θα είχε σπάσει την εξάρτηση από την Ουάσιγκτον.
Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα κακό σε αυτό. Οι ΗΠΑ ενήργησαν έξυπνα στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου. ” πολιτική ανασυγκρότηση της Ευρώπης ήταν μια βρυχώμενη επιτυχία.
Υπήρξαν τρομερές λανθασμένες παρεξηγήσεις στην πορεία, φυσικά. Ένα υπόμνημα της 11ης Ιουνίου 1965, δίνει εντολή στον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να συνεχίσει τη νομισματική ένωση κρυφά, καταστέλλοντας τη συζήτηση μέχρις ότου η “έγκριση τέτοιων προτάσεων καταστεί ουσιαστικά αναπόφευκτη”. Αυτό ήταν πολύ έξυπνο κατά το ήμισυ, όπως μπορούμε να δούμε σήμερα από τις παγίδες αποπληθωρισμού του χρέους και τη μαζική ανεργία σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη.
Κατά μία έννοια αυτά τα έγγραφα είναι αρχαία ιστορία. Αυτό που δείχνουν είναι ότι το αμερικανικό “βαθύ κράτος” ήταν μέχρι το λαιμό. Μπορούμε να διαφωνήσουμε για το αν ο Μπόρις Τζόνσον ξεπέρασε τα όρια την περασμένη εβδομάδα ξεθάβοντας την “εν μέρει Κενυατική καταγωγή” του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, αλλά το βασικό λάθος ήταν να υποθέσουμε ότι η εμπορική απειλή του κ. Ομπάμα είχε να κάνει με τις δοκιμασίες του παππού του σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων Μάου Μάου.
Ήταν η αμερικανική εξωτερική πολιτική στερεότυπη.
Όπως συμβαίνει, ο κ. Ομπάμα μπορεί εύλογα να αισθάνεται αυθάδεια μετά τις καταχρήσεις που έχουν έρθει στο φως τον τελευταίο καιρό από την καταστολή των Μάου Μάου.
Ήταν μια επαίσχυντη κατάρρευση της αποικιακής αστυνομικής πειθαρχίας, προς αηδία των βετεράνων αξιωματούχων που υπηρέτησαν σε άλλα μέρη της Αφρικής.
Αλλά το μήνυμα από το εξαιρετικό βιβλίο του –«Όνειρα απότον πατέρα μου» – είναι ότι προσπαθεί να ξεπεράσει τις ιστορικές μνησικακίες.
Οι Brexiteers παρηγορούνται που ο ρεπουμπλικάνος αισιόδοξος Τεντ Κρουζ θέλει μια Βρετανία μετά το Brexit να πηδήξει στο «μέτωπο της γραμμής για μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου», αλλά απλώς κάνει την εκστρατεία σανό. Ο κ. Κρουζ θα συμμορφωθεί με τις palmerstonian επιταγές της Ουάσιγκτον –όποιες και αν είναι εκείνη τη στιγμή– αν εισέλθει ποτέ στον Λευκό Οίκο.
Είναι αλήθεια ότι η Αμερική είχε δεύτερες σκέψεις για την ΕΕ όταν οι ιδεολογικοί φανατικοί κέρδισαν την άνοδο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αναδιατυπώνοντας την ένωση ως αντίπαλη υπερδύναμη με φιλοδοξίες να αμφισβητήσει και να ξεπεράσει τις “ΠΑ.
Ο Τζον Κόρνμπλουμ, επικεφαλής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών τη δεκαετία του 1990, αναφέρει ότι ήταν εφιάλτης η προσπάθεια συμφωνίας με τις Βρυξέλλες. “Κατέληξα εντελώς απογοητευμένος. Στους τομείς του στρατού, της ασφάλειας και της άμυνας, είναι εντελώς δυσλειτουργική”.
Ο κ. Kornblum υποστηρίζει ότι η ΕΕ «εγκατέλειψε ψυχολογικά το ΝΑΤΟ» όταν προσπάθησε να δημιουργήσει τη δική της δομή στρατιωτικής διοίκησης, και το έπραξε με τη συνήθη στάση και ανικανότητά της. “Τόσο η Βρετανία όσο και η Δύση θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση εάν η Βρετανία δεν ήταν στην ΕΕ”, ανέφερε.
Αυτό είναι ενδιαφέρον, αλλά είναι μια άποψη μειοψηφίας στους κύκλους πολιτικής των “ΠΑ. Η απογοήτευση πέρασε όταν η Πολωνία και το πρώτο κύμα κρατών της Ανατολικής Ευρώπης εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2004, φέρνοντας ένα θίασο ατλαντικών κυβερνήσεων.
Ξέρουμε ότι δεν είναι ερωτική σχέση. Ανώτερος αξιωματούχος των ΗΠΑ συνελήφθη πριν από δυο χρόνια σε τηλεφωνική υποκλοπή που απέλυσε τις Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Ουκρανία με τα lapidary λόγια, “γάμα την ΕΕ”.
Ωστόσο, η διάχυτη άποψη είναι ότι η δυτική φιλελεύθερη τάξη δέχεται τριπλή επίθεση, και η ΕΕ πρέπει να στηριχτεί, όπως η Βρετανία και η Γαλλία στήριξαν την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία στις 19 – και σοφά δεδομένου ότι η αργή κατάρρευσή της οδήγησε άμεσα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι σημερινές συνδυασμένες απειλές προέρχονται από την τρομοκρατία της Τζιχάντ και μια σειρά αποτυχημένων κρατών σε όλο το Μαγκρέμπ και το Λεβάντε. από ένα άκρως στρατιωτικοποιημένο καθεστώς παρίας στη Μόσχα, το οποίο σύντομα θα ξεμείνει από χρήματα, αλλά θα έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας πριν από την ανατροφοβιοποίηση της Ευρώπης· και από μια εξαιρετικά επικίνδυνη κρίση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας που κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα καθώς το Πεκίνο δοκιμάζει τη δομή της συμμαχίας των “ΠΑ.
Οι κίνδυνοι από τη Ρωσία και την Κίνα είναι φυσικά αλληλένδετοι. Είναι πιθανό – οι απαισιόδοξοι λένε ορισμένοι – ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα αδράξει μια σοβαρή έκρηξη στο χείλος του Ειρηνικού για να δοκιμάσει την τύχη του στην Ευρώπη.
Στα μάτια της Ουάσιγκτον, της Οτάβα, της Καμπέρα και εκείνων των πρωτευουσών σε όλο τον κόσμο που βλέπουν ευρέως την Pax Americana ως πλεονέκτημα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για τη Βρετανία να βάλει ένα ραβδί δυναμίτη στο ξεχαρβαλωμένο οικοδόμημα της Ευρώπης.
Η φοβερή αλήθεια για την εκστρατεία leave είναι ότι η κυβερνητική καθιέρωση ολόκληρου του δυτικού κόσμου θεωρεί το Brexit στρατηγικό βανδαλισμό.
Είτε είναι δίκαιο είτε όχι, οι Brexiteers πρέπει να απαντήσουν σε αυτή την κατηγορία.
Μερικοί όπως ο Λόρδος Όουεν καταλαβαίνουν το μέγεθος του προβλήματος.
Οι περισσότεροι φάνηκαν να μην γνωρίζουν μέχρι που ο κ. Ομπάμα μπήκε στην πόλη την περασμένη εβδομάδα.
Κατά την άποψή μου, το στρατόπεδο του Brexit θα πρέπει να εκπονήσει σχέδια για την αύξηση των αμυντικών δαπανών του Ηνωμένου Βασιλείου κατά το ήμισυ έως 3 εκατοστιαίου μονάδες του ΑΕΠ, δεσμευόμενο να ωθήσει τη Βρετανία στην πρώτη θέση ως αδιαμφισβήτητη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης.
Θα πρέπει να επιδιώξουν να δένουν αυτή τη χώρα πιο κοντά στη Γαλλία σε μια ακόμη πιο στενή συμμαχία ασφάλειας.
Αυτού του είδους οι κινήσεις θα έχτιζαν τουλάχιστον ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του Σχεδίου Φόβος.
Οι Brexiteers θα πρέπει να καταπνίξουν κάθε πρόταση ότι η αποχώρηση της ΕΕ σημαίνει να υποχωρήσουμε από την παγκόσμια ευθύνη ή να διαλύσουμε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση (ότι η βρετανική, μη ΕΕ, Magna Carta της ελευθερίας) ή να γυρίσουμε την πλάτη μας στις κλιματικές συμφωνίες της COP21 ή σε οποιοδήποτε άλλο από τα εμπύρετα φλερτ του κινήματος.
Είναι ίσως υπερβολικό να περιμένουμε ένα συνεκτικό σχέδιο από μια ανόμοια ομάδα, που θα οργανωθεί τεχνητά από τα γεγονότα.
Ωστόσο, πολλοί από εμάς που συμπάσχουμε με το στρατόπεδο του Brexit, οι οποίοι θέλουμε επίσης να πάρουμε πίσω την κυρίαρχη αυτοδιοίκηση μας και να ξεφύγουμε από την ψεύτικη και σφετερισμένη υπεροχή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, δεν έχουμε ακούσει ακόμα πώς πιστεύουν οι Brexiteers ότι αυτή η εξόρυξη μπορεί να συμβεί χωρίς κολοσσιαίες παράπλευρες απώλειες και με τρόπο συνεπή με την τιμή αυτής της χώρας.
Μπορείτε να τσακωθείτε με την Ευρώπη, ή μπορείτε να τσακωθείτε με τις ΗΠΑ, αλλά φλερτάρει τη μοίρα να τσακώνεται ταυτόχρονα με ολόκληρο τον δημοκρατικό κόσμο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε μέρος του αμερικανικού σχεδίου ηγεμονίας