Από τους δήθεν, προτιμώ τους αυθεντικούς, κι ας μην είναι τέλειοι!

Γράφει ο Τριστάνος

Δε γεννηθήκαμε όλοι μοντέλα ρε συ. Δεν έχουμε όλοι τις τέλειες αναλογίες που απαιτεί η αυστηρή ματιά “κάποιων”. Δεν έχουμε γαλλική μύτη και ζυγωματικά που αναδεικνύουν τις γωνίες του προσώπου. Δεν έτυχε να μοιάζουμε στην Μόνικα Μπελούτσι και στον Μπραντ Πιτ που είναι τα στάνταρ για μια υγιή σχέση…

Έτυχε και φάγαμε και λίγη Μερέντα παραπάνω και κανά δύο μιλφέιγ και ο τρίτος και τέταρτος κοιλιακός δεν πολυφαίνεται, (όχι ότι φαίνονται οι άλλοι).

Άσε που τα γαλάζια και τα πράσινα μάτια είχαν δωθεί αλλού και πέσαμε στα κοινότυπα κάστανα και μαύρα και μες την ατυχία μας, δε μένουμε και στη Σουηδία.

Διότι εκεί, θα είχαμε τρελή ζήτηση! Καλά τη γκαβομάρα την καλύπτουμε με τους σωτήριους φακούς που έχουν βγεί, αλλά το πρωί μας μιλούν και εμείς χαμογελάμε στο φωτιστικό και του λέμε γλυκόλογα, μέχρι να βρούμε τα ρημάδια τα γυαλιά.

Άσε τη γκαντεμιά, που τόσα παιδιά έσπειραν οι εφοπλιστές και μας έτυχε η μανούλα μας να ερωτευτεί τον Βρασίδα τον ελαιοχρωματιστή και αντί να βαφόμαστε με Ντιόρ και να βάζουμε μέικ απ’ της Λορεάλ, βάζαμε στόκο Durostok και Βιβεχρώμ.

Από “Μπέρμπερι”, ξέραμε τον μπαρμπέρη μόνο, που μας κούρευε (άνευ λουσίματος) και μάσκας μαλλιών και μαζεύαμε τρίχες από τα βρακιά μας τα Μινέρβα, για 3-4 μέρες μετά το κούρεμα.

Μαθαίναμε μπαλέτο και ποδόσφαιρο μπας και γίνουμε “Κομανέτσι” και “Μαραντόνα” και κονομήσουμε, αλλά τελικά μας κέρδισε το κοκορέτσι και η σφεντόνα, μετά από μια πτώση  με αποτυχημένο “τριπλό Άξελ”, πάνω στο τραπέζι του γάμου της θείας μου και 2 χαμένα πέναλτι στον τελικό της τρίτης γυμνασίου. Από εκείνα, που σβήνουν καριέρες!

Ευτυχώς όμως μάθαμε γράμματα και γίναμε οι καλύτεροι ντελιβεράδες της περιοχής και οι καλύτερες σερβιτόρες. Αλλά έρχεται και η σειρά μας στην επετηρίδα! Μια τριετία την έχουμε σίγουρη, πριν βγούμε στη σύνταξη.

Βλέπεις δεν είχαμε γνωστό κανέναν από εκείνες τις οικογένειες μωρέ, που τακτοποιούσαν τα παιδιά τους, τα ανήψια τους τα βαφτιστήρια τους, τους φίλους και γνωστούς τους και όποιον άλλον τους καθόταν!

Δε βαριέσαι έχουμε όμως καλή καρδιά. Και ας μην τρώμε τη γαρίδα με μαχαιροπήρουνα στη Μεγάλη Βρετάνια, αλλά το παϊδάκι με το χέρι στη “Λαδόκολλα”!

Μπορεί η μύτη μας να είναι λίγο στραβή! Μπορεί τα μπούτια μας να έχουν λίγο λίπος! Να έχει πέσει και το βυζί από έλλειψη σιλικόνης! Να αραίωσε το μαλλί, επειδή δεν έχουμε τα 10.000 για τον “Doctor Founta”!

Μπορεί να φοράμε και ρούχα από τις εκπτώσεις και τις προσφορές!
Αλλά ξέρεις κάτι;

Είμαστε πιο ευτυχισμένοι από αυτούς τους “δήθεν” ευτυχισμένους. Και εδώ δεν μιλάει η αλεπού, που τα κάνει κρεμασταρια!

Μιλάει η αλήθεια, που βλέπει όλους αυτούς τους όμορφους και πλούσιους, να είναι βουτηγμένοι στα ναρκωτικά, στον τζόγο, στην αγωνία μην πάρουν ένα γραμμάριο, στον τρόμο της “μη αποδοχής” και αγκαλιά με τους ψυχολόγους, να προσπαθούν να το παίξουν χαρούμενοι!

Σας τα χαρίζω τα πλούτη σας. Σας τις χαρίζω τις αναλογίες μοντέλου.
Δε βαριέσαι.. Όπως λέγαμε και στις αλάνες

“Ομάδα μοντέλο, σε κάνανε μπουρδέλο”!