Σε καιρούς κρίσεως, αγανάκτησης και πανικού, σαν τους σημερινούς, είναι αναμενόμενο πως αντί για την ψυχραιμία και την λογική θα επικρατήσουν τα κατώτερα ένστικτα κάθε ανθρώπου και κάθε λαού.

Ιδίως στα δημοκρατικά καθεστώτα, οπού οι κυβερνήσεις επενδύουν στο Φόβο και στο Διχασμό για να θερίσουν ψήφους και μονοπώλια για λογαριασμό του Κεφαλαίου.

Σε μια συγκυρία σαν τούτη, λοιπόν, οι αναταραχές και οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι δεδομένες.

Το μόνο ερώτημα είναι ποιός θα βγει στο τέλος νικητής και αν εμείς μπορούμε να επηρεάσουμε την έκβαση του αποτελέσματος.

Τέτοιες στιγμές είναι χειρότερες ακόμα και από εκείνες πριν το ξέσπασμα ενός πολέμου.

Τότε, υπάρχει ο κοινός εχθρός-σκοπός, σήμερα υπάρχει μόνο ο αγώνας για την επιβίωση του Εγώ στον βωμό του Εμείς.

Εγώ να μην κολλήσω τον ιό, Εγώ να μην περιορίσω την ελευθερία μου κι ας γίνει ότι θέλει με τους άλλους.

Ο ένας βάλλει εναντίον του άλλου, κατά το αρχέγονο: «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», όπως μας δίδαξαν καλά οι φιλελεύθερες ιδεολογίες.

Λαοί χαμένοι στην δίνη μιας υγειονομική απειλής κι ενός επικείμενου οικονομικού κράχ ψάχνουν απεγνωσμένα για μια λύση, για μια διέξοδο από την τρικυμία, συμπαρασύροντας στο διάβα τους την λογική και την πραγματικότητα.

Ο επιχειρηματίας θέλει ανοιχτά μαγαζιά και ελάχιστα έως καθόλου μέτρα, ο υπάλληλος θέλει να κάτσει σπίτι και να τον πληρώνει το κράτος, ενώ ο πολίτης θέλει μέτρα για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του.

Κι έτσι γεννιούνται τα δίπολα τα οποία διαμορφώνουν δύο διακριτές κοινωνικές τάξεις: την τάξη του Φόβου και την τάξη της Βλακείας.

Μάσκες για όλους – κανένας με μάσκα.

Υποχρεωτικά εμβόλια – ούτε ένα εμβόλιο.

Κλειστά μαγαζιά και σχολεία – όλα ανοιχτά κανονικά.

Θα πεθάνουμε όλοι – δεν υπάρχει ιός!

Χωρίς μια Εθνική κυβέρνηση είναι αδύνατο να υπάρξει Εθνική ομοψυχία, αλληλεγγύη και συνεργασία μεταξύ των τάξεων. Στο δημοκρατικό σφαγείο οι πολιτικάντηδες εκτρέφουν Φόβο και Διχασμό για να δρέψουν ελπίδες και ψήφους. Κι ένας λαός-ποίμνιο τρώει τις σάρκες του για το ποιος είναι πιο υπάκουος και ποιος πιο ενάντιος. Ποιός είναι πιο «ανοιχτόμυαλος» και ποιός πιο «αφυπνισμένος»!

Καθωσπρεπιστές και ακραία στοιχεία. Αστοί, δημοκράτες, φιλελέ δεξιοί και αριστεροί -ακροδεξιοί και αναρχικοί- συγκρούονται και ως άλλοι λαγοί έλκουν τα θηράματα τους στην θανατηφόρα παγίδα.

Ο κορονοϊός προσφέρει δύο σπουδαίες ευκαιρίες στο παγκόσμιο δημοκρατικό-καπιταλιστικό σύστημα: την περαιτέρω εδραίωση του, μέσω του δόγματος του Σοκ και του Διαίρει και Βασίλευε, και την ενίσχυση των μονοπωλίων μέσω της πτώχευσης και του εξαγορασμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ακόμα και ορισμένων κρατών.

Ένα τέτοιο κράτος-πιόνι, στην καπιταλιστική σκακιέρα, είναι και η Ελλάδα η οποία φρόντισε για ακόμα μια φορά να σώσει τις τράπεζες, αντί για τους πολίτες της, δανειζόμενη 33 δισεκατομμύρια τα οποία θα κληθούμε να αποπληρώσουμε τα επόμενα χρόνια μέσω του νέου μνημονίου που θα έρθει.

Σα να μην έφτανε αυτό, η αδράνεια και ο Αντιρατσισμός των διοικούντων κάνει τους πολίτες να αμφισβητούν την ύπαρξη του ιού!

Η πονηρία των πολιτικών γεννά, μοιραία, την μια θεωρία συνωμοσίας μετά την άλλη, σ’ ένα λαό χαμένο μεταξύ θρησκοληψίας και οικονομικής ανέχειας που βλέπει να χάνεται το βιός του μέσα σε λίγους μήνες και αντ’ αυτού τουρίστες να συρρέουν στα νησιά ανενόχλητοι, διασκορπώντας τον ιό σε όλη την επικράτεια.

Και συν αυτώ, να επιβάλλονται σταδιακά όλο και πιο σκληρά μέτρα εις βάρος μας, τώρα που φεύγουν.

Τώρα που καί ο ελληνάρας έκανε τα καθιερωμένα μπάνια του και ξέπλυνε τον «θυμό» και την «αγανάκτηση» του με αλάτι και μπύρα.

Πως να μην θεωρήσουν μετά, οι σοβαροί πολίτες αυτής της χώρας, ότι όλο αυτό είναι ένα καλά μελετημένο σχέδιο;

Πως να μην το ταυτίσουν με ένα καλά στημένο πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι;

«Βάλαμε πλάτη τρεις ολόκληρους μήνες, «νικήσαμε» τον κορονοϊό και το ευχαριστώ τους είναι ανοιχτά και αφύλακτα σύνορα και ένα δεύτερο κύμα πανδημίας που τον χειμώνα θα μας αποτελειώσει». Αυτό λέει η πλειοψηφία του κόσμου, και με το δίκιο της.

Καθώς, όμως, συσσωρεύεται μέσα τους η οργή για τον ψεύτη βοσκό-πρωθυπουργό κλείνουν όλο και περισσότερο τ’ αυτιά τους στην επιστήμη και την σκληρή πραγματικότητα του ιού που, θέλοντας και μη, υπάρχει.

Στην αντίπερα όχθη, αυτής του αστικού καθωσπρεπισμού, του αθεράπευτου φιλελευθερισμού και της δημοκρατικής ματαιοδοξίας επικρατεί η νοοτροπία της τυφλής υπακοής στο σύστημα, στους θεσμούς και στους κανονισμούς του κράτους.

Γι’ αυτούς, μοναδικός εχθρός είναι όποιος πάει κόντρα στις εντολές, όποιος νομίζει ότι ξέρει καλύτερα απ’ τους πεφωτισμένους γιατρούς και τους λαοπλάνους πολιτικούς που μας κυβερνούν. Όποιος εκφέρει δική του γνώμη, αντί να ακολουθεί τυφλά «αυτούς που ξέρουν», είναι λάθος.

Μέσα σ’ αυτούς υπάρχουν φυσικά και ορισμένοι άξιοι Έλληνες, που όμως, δεν έμαθαν ποτέ να σκέφτονται και να πράττουν για τον εαυτό τους. Ακολουθούν μόνο αυτούς που κατέχουν τα ανώτερα «αξιώματα». Κι αυτοί είναι που παραμένουν πάντα πιστοί στο καθεστώς, καθώς το θεωρούν ως το μη χείρον βέλτιστον. Γιατί όποτε πάει να γεννηθεί μέσα τους η παραμικρή αμφιβολία, αντικρίζοντας την λαοθάλασσα των ηλιθίων που βρίσκεται στην άλλη μεριά γυρνούν ξανά το κεφάλι τους και το χώνουν, βαθύτερα αυτή τη φορά, στην άμμο.

Όταν βλέπουν πως η λαοθάλασσα της βλακείας δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξη ιού και αντ’ αυτού μιλάει για σχέδια μείωσης του πληθυσμού, για κεραίες 5G που δημιούργησαν τον ιό και για εμβόλια νανοτεχνολογίας του Gates που θα μας ελέγχουν εξ αποστάσεως, πως να μην θεωρήσουν τους σοβαροφανείς πολιτικούς ως κάτι το πιο σίγουρο και έμπιστο;

Το πρόβλημα με αυτή τη μερίδα κόσμου είναι η έλλειψη βούλησης και θάρρους.

Ο εξαρτώμενος τρόπος ζωής που περιμένεις μονίμως απ’ τους άλλους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για σένα.

Ο πελατειακός τρόπος ζωής του ψηφοφόρου που ζει βάση των υφιστάμενων επιλογών, χωρίς να μπορεί να σκεφτεί παραπέρα, καθώς προς την οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση θα πρέπει να είναι αυτός ο οποίος θα την χαράξει πρώτος και είναι πολύ δειλός για να το πράξει.

Αντιθέτως, οι χαζοί είναι πάντα αυτοί που βγαίνουν πρώτοι μπροστά, που βιάζονται να αντιδράσουν και να φωνάξουν.

Γι’ αυτό και η πλειοψηφία ακολουθεί πάντα αυτούς που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο, νομίζοντας πως είναι και οι πιο δυνατοί -δίχως να λογαριάζουν πως αυτός που κάνει φασαρία πριν επιτεθεί είναι είτε βλάκας, είτε θέλει επι τούτου να προδώσει τις προθέσεις του για να μην χρειαστεί να τις πραγματοποιήσει.

Ο αγελαίος ψηφοφοράκος, όμως, ακολουθεί άκριτα τις μάζες πολεμώντας με ζήλο τους απέναντι, μιας και το να γκρεμίζεις είναι πάντοτε πιο εύκολο απ’ το να χτίζεις. Έτσι και ο νεοέλληνας, που έμαθε να ζει από το γάλα της Δημοκρατίας, γνωρίζει άριστα πώς να αυτοκαταστραφεί για ακόμα μια φορά!

Εντός της κοινωνίας, τόσο σε εγχώριο όσο και παγκόσμιο επίπεδο, έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται μια κόντρα η οποία αν δεν επιλυθεί σύντομα θα επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα για όλους.

Θα είναι μια άνιση μάχη ενάντια στη Βλακεία και τον Σκοταδισμό!

Το κοινωνικό χάσμα μεγαλώνει με τους «άπιστους» να κερδίζουν επικίνδυνα έδαφος.

Ο χειμώνας πλησιάζει και τα σχολεία -καθώς φαίνεται- θα ανοίξουν κανονικά.

Το έδαφος έχει στηθεί για μια τέλεια καταστροφή.

Τώρα ζούμε στο μεσοδιάστημα, ζούμε στην περίοδο του καλοκαιριού όπου ο ιός είναι καί εξασθενημένος καί δεν επιβιώνει πάνω από λίγα λεπτά στις καυτές επιφάνειες.

Με την έλευση του ψύχους, όμως, όλα θα αλλάξουν και τότε το κύμα της λαϊκής οργής, που θα ξεσπάσει από τα νέα μέτρα θα είναι ανελέητο.

Η αρχή στην χώρα μας θα γίνει με τα σχολεία. Πολλοί γονείς θα κρατήσουν (ορθώς) τα παιδιά τους στο σπίτι, ενώ άλλοι θα τα στείλουν λέγοντας τους να μην φορούν την μάσκα!

Ο νέος ταξικός πόλεμος που έρχεται θα είναι μεταξύ στείρας αντίδρασης και τυφλής υπακοής. Θρησκευτικού και κυβερνητικού σκοταδισμού. Βλακείας και περισσότερης βλακείας εκατέρωθεν. Κι αυτό, το μόνο που θα επιφέρει θα είναι σκληρότερα μέτρα για όλους.

Αρκετοί είναι οι επιδημιολόγοι ανά τον κόσμο που κάνουν εκκλήσεις για πρόωρο και μαζικό εμβολιασμό.

Πρώτου δηλαδή ολοκληρωθούν όλα τα απαραίτητα τέστ ασφαλείας.

Όταν τα κρούσματα σπάσουν κάθε ρεκόρ, είναι θέμα χρόνου μέχρις ότου γίνουν εκκλήσεις για υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων!

[Για μια πλήρη ανάλυση του φαινομένου του κορονοϊού και των πραγματικών του διαστάσεων δείτε εδώ: Κορονοϊός: Η σκληρή πραγματικότητα]

Η Δημοκρατία προετοιμάζεται για την μεγάλη σύγκρουση!

Η έλευση των εμβολίων στη χώρα μας θα είναι το σημείο μηδέν που θα πυροδοτήσει τις κοινωνικές συγκρούσεις. Και οι δημοκράτες το ξέρουν πολύ καλά γι’ αυτό και έχουν ήδη λάβει τα μέτρα τους.

Το νέο νομοσχέδιο για τις πορείες καθιστά παράνομη κάθε συνάθροιση πολιτών που δεν ακολουθήσει τις εντολές της αστυνομίας, ενώ ο κατάπτυστος υπουργός «προστασίας του πολίτη», Χρυσοχοΐδης, πέρασε νόμο που ποινικοποιεί ακόμα και την ελευθερία του λόγου υπό το πρόσχημα τις διασποράς ψευδών ειδήσεων και θεωριών συνομωσίας.

Αντί, λοιπόν, να κλείσει πρώτα κάθε κανάλι και ραδιοφωνικό σταθμό που εκπέμπει εκεί έξω, θέλει να φυλακίσει τους Έλληνες bloggers, οι οποίοι ναι μεν έχουν χάσει τελείως τη μπάλα στο ζήτημα του ιού, όμως τα σάιτ τους περιέχουν αρκετές αλήθειες κατά του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, οπότε επ’ αφορμής αυτού θα τους συνέφερε πολύ να κλείσουν διαπαντός!

Ο λαός παρακολουθεί τις εξελίξεις σαστισμένος.

Οι πιο θερμόαιμοι σπεύδουν να πάρουν το μέρος των συνωμοσιολόγων.

Οι φοβικοί ακολουθούν τυφλά το κράτος.

Οι επιστήμονες και οι επαγγελματίες υγείας που βάζουν καθημερινά την ζωή τους σε κίνδυνο αγανακτούν και με τους δύο, μα κυρίως με τους πρώτους οι οποίοι δεν τηρούν κανένα μέτρο ασφαλείας.

Εν τέλει ο ένας κατηγορεί τον άλλον, μα κάνεις τον Αντιρατσισμό όλων!

Διότι δεν φτάνει να κατηγορείς απλά τον λαό ή το «σύστημα» γενικά και αόριστα, πρέπει να το κατηγορείς για συγκεκριμένους και τους σωστούς λόγους.

Σε μια χώρα, όμως, που όλα τα στρατόπεδα πάσχουν από τον ίδιο αντιρατσιστικό και υλιστικό ιό είναι αδύνατον να βρεθούν πραγματικές λύσεις.

[Διαβάστε: «Ο πραγματικός ιός είναι ο Αντιρατσισμός!»]

Ο απλός πολίτης κατηγορεί το κράτος για τα μέτρα που δεν παίρνει, αλλά καλοδέχεται τους τουρίστες για να «ανακάμψει» η οικονομία του.

Ο αστός κάνει τα πάντα για τους τουρίστες, βρίζοντας μόνο τους Έλληνες πολίτες που δεν τηρούν τα μέτρα. Ενώ οι γιατροί δεν κάνουν διακρίσεις παρά ζητούν μόνο κονδύλια…

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, λόγω της ατυχίας μας να έχουμε την πιο ανίκανη και κουτοπόνηρη κυβέρνηση των τελευταίων ετών, η εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας σε αυτήν χάνεται ολοένα και περισσότερο με αποτέλεσμα να κερδίσει έδαφος η στείρα αντίδραση και η βλακεία.

Η απουσία σοβαρής εθνικιστικής αντιπολίτευσης σε συνδυασμό με την απόγνωση και την έλλειψη πραγματικής ενημέρωσης οδηγεί στο κλείσιμο των ματιών επιφέροντας εν τέλει έναν νέο σκοταδισμό, πολύ χειρότερο του υπάρχοντος.

Είναι χρέος όλων να μην αφήσουμε την βλακεία να επικρατήσει!

Δεν χρειαζόμαστε χάος, χρειαζόμαστε λύσεις.

Ο λαός μας δυστυχώς δεν επαρκεί πλέον, ούτε φυλετικά, ούτε νοητικά, για να επενδύσουμε σε αυτό και στις προοπτικές που μπορεί να επιφέρει.

Το μόνο που θα γεννήσει, το χάος, θα είναι ένας ζυγός χειρότερος απ’ τον σημερινό.

Μια εξουσία με το «ηθικό δικαίωμα» της εκδίκησης, όπως η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία μας δίδαξε καλά μετά την πτώση της Επταετίας.

Δεν έχουμε ανάγκη, ούτε από ένα νέο πισωγυρίσμα, ούτε από μια Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία. Έχουμε ανάγκη από ένα Εθνικό Κράτος που θα μας βγάλει μια για πάντα από την κρίση.

Και για να έρθει αυτό χρειάζεται αγώνας για μια εσωτερική αυθυπέρβαση απ’ όλους όσους φέρουν μέσα τους Ελληνικό Αίμα και επιθυμούν την αλλαγή.

Απ’ όλους όσους δεν οδηγούνται από τον Φόβο, αλλά από Αξίες και Ιδανικά.

Απ’ όλους όσους είναι έτοιμοι να χάσουν τα πάντα για το ανώτερο όλων των ιδανικών: τη Φυλή και την Πατρίδα. Το Αίμα και τη Γη μας!

Σε μια χώρα, όμως, που τελεί υπό κατάληψη για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια είναι αναμενόμενο εκείνοι που ζητούν την ανεξαρτητοποίηση, εκείνοι που θέλουν να στηριχθούμε ξανά στα πόδια μας -παλεύοντας με τις δικές μας δυνάμεις και μόνο ενάντια στο παγκόσμιο καπιταλιστικό τέρας- να είναι λίγοι. Ακόμα πιο λίγοι όσοι ζητούν και είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν ένα μακροχρόνιο κλείσιμο συνόρων για να αποφύγουμε τον ιό, όπως και μια παύση εισαγωγών και στροφή στην εγχώρια παραγωγή.

Η πλειοψηφία τρέμει στην ιδέα μιας Ελλάδας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, Παγκόσμιων Οργανισμών και ΝΑΤΟ!

Και το άγρυπνο μάτι του Τούρκου είναι πάντα εκεί, σαν απο μηχανής θεός για την Δημοκρατία. Κρατάει τα μπόσικα του Φόβου. Παραφυλάει στην πύλη μπας και ξεφύγει κάνα πρόβατο απ’ το μαντρί και απαιτήσει κράτος Αυτόνομο και Εθνικό!

Μόνο ένα τέτοιο κράτος θα είναι σε θέση να τελειώσει μια για πάντα καί με το αγκάθι του κορονοϊού καί με τις προκλήσεις της Τουρκίας!

Για σκεφτείτε, αν δεν υπήρχε ο φόβος του Τούρκου που καθημερινά «καραδοκεί», πόσοι Έλληνες θα φώναζαν για έξοδο από τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» και τους παγκόσμιους οργανισμούς «προστασίας», όπως Π.Ο.Υ. και Ο.Η.Ε.;

Πόσοι θα είχαν περισσότερο θάρρος και αποφασιστικότητα να τολμήσουν και να ρισκάρουν; Χιλιάδες, αν όχι περισσότεροι.

Όμως ο λύκος κρατάει σφιχτά τα χαλινάρια προκειμένου η μοίρα του κοπαδιού να μείνει αμετάβλητη.

Για να οδηγηθούν όλοι ανεξαιρέτως στο καπιταλιστικό σφαγείο του Ενός που θα απομείνει όταν η στάχτη θα έχει πια καθίσει.

Και ο λύκος μπορεί σήμερα να είναι ο Ερντογάν, όμως ο πραγματικός εχθρός είναι το ίδιο το ελληνικό κράτος που δημιούργησε και συντηρεί αυτή τη σχέση «πάθους» με τους γείτονες Μογγόλους η οποία ευνοεί τόσο τα δικά τους εθνικιστικά συμφέροντα, όσο και τα δικά μας δουλοπαροικά και πελατειακά με τον υπερατλαντικό αφέντη. Το σκιάχτρο που έστησε η Δημοκρατία είναι ο καλύτερος της σύμμαχος!

Πολλοί νομίζουν πως το τελικό στάδιο του Καπιταλισμού είναι τα «τσιπάκια». Στην πραγματικότητα το τελικό στάδιο είναι το μονοπώλιο του Ενός και η ένωση αυτού με το κράτος (εξαγορασμός, συνεκμετάλλευση, συνδιοίκηση), μέχρι την ολοκληρωτική απορρόφηση.

Είτε φανερά, ως Κομμουνισμός, είτε εν κρυπτό ως Φιλελεύθερη Δημοκρατία.

Όταν όλα ανήκουν σε Έναν δεν θα έχει πια καμία αξία ποιον δρόμο θα τραβήξουμε.

Όλοι θα καταλήγουν στο ίδιο αφεντικό.

Κάθε πόρτα διαφυγής θα έχει κλείσει και τότε ο «λαβύρινθος» του Καπιταλισμού θα γίνει ο τάφος μας!

[Διαβάστε: «Το ανέκδοτο του «Κοινωνικού» Καπιταλισμού»]

Για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε, όσο ακόμα η πόρτα παραμένει ανοιχτή, πρέπει να βρούμε τον «Μινώταυρο» και να του πάρουμε το κεφάλι. Και ο «Μινώταυρος» αυτός δεν είναι εκεί έξω, ούτε κάπου ψηλά, αλλά μέσα μας κρυμμένος καλά!

«Κάθε νίκη πάνω στον εαυτό μας είναι κι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο. Και ο μεγάλος θάνατος του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας!»

Ο «Μινώταυρος» είναι ο Φόβος. Ο Φόβος που γεννά την ανοχή, τον συμβιβασμό και την υπομονή. Ο Φόβος που πολιτικά και θρησκευτικά μεταφράζεται στον Αντιρατσισμό που διέπει το κάθε τι.

Η πρώτη νίκη επί του Φόβου είναι η αναγνώριση της ύπαρξης του. Η δεύτερη, είναι η συνειδητοποίηση της ικανότητας να ζήσουμε χωρίς αυτόν. Και η τρίτη, η Τόλμη για το πρώτο αυτόνομο βήμα. Η εύρεση του Θάρρους για την είσοδο στο ακηδεμόνευτο «σκοτεινό» βασίλειο της πίστεως στο Εγώ. Της πίστεως στον εαυτό μας ως Πολεμιστή-Δημιουργό!

Μόλις πάρουμε τις πρώτες νίκες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και μόνο, θα φτάσουμε σε ένα νέο πεδίο. Στο πεδίο των γενναίων μαχητών του Αίματος, των αθάνατων αγωνιστών της Φυλής. Και τότε, διαμέσου της συνεργασίας, θα δουλέψουμε για την οικοδόμηση ενός νέου, πραγματικά ελληνικού και αιώνιου, Έθνους Κράτους με μόνο Θεό την πίστη στο Εμείς! Στη δύναμη διαμέσου της ένωσης των εκλεκτών του Αίματος.

Στον καιρό των πασιφιστών δεν έχουμε παρά να αδράξουμε τον δρόμο της Δράσης.

Στις φωνές των ταξικών δεν έχουμε παρά να προτάξουμε την κοινή μας καταγωγή.

Και στους νόμους και στη βία του Κράτους δεν έχουμε παρά να αντισταθούμε ενωμένοι, όπως ποτέ άλλοτε, μπρος την αρχέγονη πολεμική μας ιαχή:

Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι!

Αλέξανδρος Τζούλιος