Αυτό το γνωρίζατε;;; Τούρκοι υπήκοοι οι Κρητικοί Ιεράρχες. Νίκη ή ήττα;

Αυτό το γνωρίζατε;;; Τούρκοι υπήκοοι οι Κρητικοί Ιεράρχες. Νίκη ή ήττα;

11 Ιουλίου, 2022 4 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:618
Μοίρασέ το

 

 

Οι Ιεράρχες της Κρήτης, αυτής που με τόσο σθένος αντιστάθηκε στον Γερμανό κατακτητή, προτιμούν να το βουλώσουν και να γίνουν ποδογλείφτες του μεγάλου “πατισάχ”, έναντι ενός Οικ. Θρόνου. Ξέχασαν την πατριωτική παράδοση της Εκκλησίας της Κρήτης και την ντρόπιασαν.

Α Ι Σ Χ Ο Σ !!

 

 

 

Οι πρώτοι που πρόδωσαν τον Χριστό και την Ορθοδοξία, ήταν ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ…

ΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΙ ΘΡΟΝΟΙ ΚΑΙ ΟΦΙΤΣΙΑ…

ΤΟ ΡΑΣΟ, ΥΠΟΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΟΒΡΙΟΥΣ…

 

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

 

 

Γράφει ο Μανώλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης.

 

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν
αναγνωρίζεται από το Τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα
ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι.

Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε.

Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.

Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα, ενώ δεν έπρεπε.

Η ανοχή της Ελλαδικής
πολιτείας σε κάθε Τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ, και η απουσία στήριξης του χειμαζομένου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε δεινή θέση

Ο Πατριάρχης είναι με την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά.

Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει το Πατριαρχείο στις επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό ορθοδόξους.

Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία που ασκεί απέναντι σ’ αυτό, θέλει να το χρησιμοποιεί ως όργανο της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της φιλοδοξιών.

Η είδηση ότι η Τουρκία δέχεται να πολιτογραφήσει τους Ιεράρχες των
Εκκλησιών που υπάγονται απευθείας στο Πατριαρχείο έγινε δεκτή ποικιλοτρόπως.

Το σίγουρο είναι ότι πάτησε πάνω στην αποδοχή  από όλους μας της θέσης της ότι το Πατριαρχείο είναι Τούρκικος θεσμός κι όχι οικουμενικός, κι ότι
απευθύνεται σε Τούρκους υπηκόους.

Εδώ λοιπόν μετράμε μια πρώτη ήττα.

 Γιατί το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, και για να ασκήσει τη δραστηριότητα του δεν πρέπει να περιορίζεται σε Τούρκους μόνο υπηκόους, και η Τουρκία έχει την υποχρέωση να αφήσει ακώλυτη τη δραστηριότητά του.

Αποδεχόμενοι λοιπόν την πρώτη ήττα, υπάρχουν τα εξής δεδομένα: Αφήνουμε το Πατριαρχείο να σβήσει ή το στηρίζουμε;

Βέβαια, το δίλημμα δεν περιορίζεται εκεί.

Έχει προταθεί να μετεγκατασταθεί στο Άγιον Όρος κηρυσσόμενο σε διωγμό, να ασκηθούν πιέσεις για την αποκατάσταση της Οικουμενικότητάς του κ.λ.π.

Επιπλέον, η φυσική απάντηση ΄΄Το στηρίζουμε΄΄, πρέπει να εξελιχθεί παραπέρα και να δούμε τις προοπτικές της. Κι αυτές είναι ανάλογες με το συσχετισμό δυνάμεων και τη βούληση για αντίσταση στις Τουρκικές ορέξεις.

Έτσι, αν η πολιτική μας είναι πολιτική υποταγής και αποδοχής των
τετελεσμένων της Τουρκίας, η στήριξη στο Πατριαρχείο θα είναι στήριξη σε ένα θεσμό που η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει για την εμπέδωση της κυριαρχίας της επί της Ελλάδας, την είσοδο της στην Ευρώπη κ.λ.π.

Αν η πολιτική μας είναι πολιτική αντίστασης και ανατροπής των δεδομένων που δημιουργεί η Τουρκία, τότε η στήριξη στο Πατριαρχείο θα σημαίνει ακύρωση των επιδιώξεων να μεταβληθεί αυτό σε μαριονέτα των Τούρκων. Μ’ αυτή τη σκοπιμότητα το είχε αφήσει κι ο Βενιζέλος στη Πόλη κατά τη συνθήκη της Λωζάννης, αλλά οι εξελίξεις γύρισαν μπούμερανγκ τη θέση αυτή.

Σήμερα, στα δεδομένα που ήδη παρουσιάσαμε, προστίθεται και η δημιουργία από τους Τούρκους και τα ντόπια γιουσουφάκια τους ενός κλίματος κοινού
ελληνοτουρκικού παρελθόντος της Κρήτης.

Η απόπειρα δημιουργίας μιας κοινής ΄΄Κρητικής΄΄ ταυτότητας κοινής για Έλληνες και Τουρκοκρητικούς,  που στοχεύει ευθέως στην απόσπαση της Κρήτης από τον εθνικό κορμό.

Αυτό γίνεται από πλευράς Τουρκίας μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγικό και συναισθηματικό, με βιντεάκια στο διαδίκτυο, ενώ οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους ψελλίζουν το σύνθημα της αυτονομίας, μιλούν για δημοψηφίσματα το 2012 και καλλιεργούν το σχετικό κλίμα.

 Σ΄ αυτό το πλαίσιο, οι Κρητικοί ιεράρχες πολιτογραφούνται Τούρκοι
πολίτες και έπονται και οι Δωδεκανήσιοι. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η
ενέργεια αυτή γίνεται από τους Ιεράρχες με καλές προθέσεις και με συγκεκριμένο στόχο, αυτόν της διάσωσης και της διαιώνισης του Πατριαρχείου.

Είναι το ίδιο πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τους Τούρκους δεν τους έπιασε ξαφνικά άγχος για το ίδιο θέμα.

Είναι χρέος λοιπόν των Ιεραρχών να μην επιτρέψουν να τους εντάξουν οι
Τούρκοι στις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην περιοχή.

Αλλά αυτό δε μπορούμε να το απαιτούμε από αυτούς μόνο. Πρέπει να έχουν
όλους μας από πίσω, τόσο το λαό μας όσο και την επίσημη πολιτεία. Αλλιώς, οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν κερκόπορτα δίχως καλά καλά να το καταλάβουμε.

 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

 

Ανώνυμος 11 June 2010 at 14:39

Στο «ΠΑΡΟΝ της Κυριακής», 24/1/2010, είδε το φως της δημοσιότητας άρθρο του πρώην Δημάρχου Ηρακλείου, κ. Μανόλη Καρέλλη με τίτλο «Δέχθηκαν οι Kρήτες Ιεράρχες την «προσφορά» του Ερντογάν», το οποίο με είχε εκπλήξει, διότι, απ’ όσο ξέρω, δεν είχε γίνει τίποτε γνωστό από την Εκκλησία της Κρήτης στο ποίμνιό της, ούτε άλλη αναφορά στο τοπικό τύπο για το θέμα αυτό, εκτός κι αν πέρασε στα “ψιλά” και δεν το είδα.

Την επομένη Κυριακή, 31/1/2010, δημοσιεύεται στην ίδια εφημερίδα επιστολή του κ. Χρήστος Π. Μπαλόγλου, Νέα Φιλαδέλφεια, με τον τίτλο Να ρωτηθούν πρώτα οι πιστοί της Κρήτης.

Ουδεμία αντίδραση. Σιγή ιχθύος τόσον από την Εκκλησία της Κρήτης, όσο και από τον τοπικό τύπο.

Στην συνέχεια, διαβάζομε στην εφημερίδα Ηρακλείου “ΠΑΤΡΙΣ”, 28/5/2010, άρθρο με τίτλο «Τούρκοι πολίτες οι Ιεράρχες!» με το οποίο μας πληροφορεί η Εκκλησία της Κρήτης και επισήμως ότι οι Ιεράρχες της μεγαλονήσου αποδέχτηκαν την πρόταση Ενρτογάν για την απόκτηση της τουρκικής ιθαγένειας.

Τα εκεί αναφερόμενα για “κίνηση καλής θελήσεως” εκ μέρους του Τούρκου πρωθυπουργού δεν θα τα σχολιάσω, ως μάλλον αφελή και παραπειστικά. Υπάρχει ακόμη η κλειστή Θ.Σ. της Χάλκης, την οποία πλειστάκις έχουν υποσχεθεί οι Τούρκοι να ανοίξουν και το άνοιγμα της οποία θα ήταν μία εντελώς ανέξοδη για την Τουρκία “κίνηση καλής θελήσεως”.

Τέλος, στο φύλλο της “Π” 29 Μαΐου (οποία σημαδιακή ημερομηνία!) 2010, δημοσιεύεται άρθρο και πάλι του κ. Καρέλλη με τίτλο «O εκτουρκισμός των Ελλήνων Ιεραρχών – “Ευεργέτημα κατά του κ. Βαρθολομαίου ή επικοινωνιακό τερτίπι του κ. Ερντογάν;» [ υπάρχει τυπογραφικό λάθος κι εκείνο το «”Ευεργέτημα” κατά του κ. Βαρθολομαίου» πρέπει να διαβαστεί «Ευεργέτημα κατά τον κ. Βαρθολομαίο». Επίσης, στην τελευταία παράγραφο, η λέξη «Nομίζω..», πρέπει να διαβαστεί «Νομίζουν ότι…», άλλως δεν βγαίνει νόημα].

Διερωτώμαι γιατί κρατήθηκε τόση μυστικότητα γύρω από το θέμα, το οποίο και σοβαρό είναι και τους Κρήτες πιστούς αφορά, εφ’ όσον ενδέχεται να ήσαν αντίθετοι με το να έχουν οι Ιεράρχες των και τουρκική υπηκοότητα. Και ενδέχεται να ήσαν αντίθετοι, διότι είναι πασιφανές ότι όποιος έχει την τουρκική υπηκοότητα και μάλιστα φιλοδοξεί να θέσει υποψηφιότητα για Οικουμενικός Πατριάρχης, πρέπει να έχει και καλές σχέσεις με την Άγκυρα.

Τι σημαίνει αυτό; Π.χ. δεν θα πρέπει να μιλά για Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Μ. Ασίας, ούτε ασφαλώς να κάνει τρισάγια και μνημόσυνα υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών των.

Δεν θα πρέπει να μιλά για «Κατεχόμενα» στην Κύπρο και λευτεριά του νησιού, για ξεριζωμό του ελληνισμού από τις πατρώες εστίες του και άλλα πολλά. Μήπως είναι τελικά αυτός ο λόγος που τηρήθηκε «άκρα του τάφου σιωπή» εκ μέρους της Εκκλησίας της Κρήτης;

Έπραξαν το σωστό οι Κρήτες Ιεράρχες, στην προσπάθειά των να “βοηθήσουν” (sic!) το Φανάρι;

Γιατί άλλοι Ιεράρχες, π.χ. από την αρχιεπισκοπή Β. & Ν. Αμερικής αρνήθηκαν ευγενώς τα … “ευεργετήματα” του Ερτνογάν και δεν πήγαν να πάρουν τουρκική υπηκοότητα;

Απλούστατα: Οι Ιεράρχες της Κρήτης, αυτής που με τόσο σθένος αντιστάθηκε στον Γερμανό κατακτητή, προτιμούν να το βουλώσουν και να γίνουν ποδογλείφτες του μεγάλου “πατισάχ”, έναντι ενός Οικ. Θρόνου. Ξέχασαν την πατριωτική παράδοση της Εκκλησίας της Κρήτης και την ντρόπιασαν.

Α Ι Σ Χ Ο Σ !!

 

Ανώνυμος Έλληνας 17 June 2010 at 09:49

Συνήθως αλλάζει κανείς υπηκοότητα όταν η χώρα του καταλαμβάνεται βιαίως απο ξένο κράτος ή όταν πηγαίνει μετανάστης σε άλλο κράτος. Οι τουρκόφρονες αρχιπαπάδες της Κρήτης σε ποιά απο τις δύο κατηγορίες ανήκουν; Υπάρχει ένα Βυζαντινό έθιμο για αυτή την περίπτωση, η δημόσια διαπόμπευση (ξύρισμα, μούτζωμα) και εγκλεισμός σε μοναστήρι, καιρός είναι να εφαρμοστεί. H ορθοδοξία παραδοσιακά υπαγόταν στην πολιτική εξουσία του χριστιανού αυτοκράτορα (σε αντίθεση με τον Παπισμό), στις σημερινές συνθήκες είναι ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας!!!

 

Επισκέπτης 5 January 2011 at 16:08

Δύο νέα άρθρα ήλθαν να φέρουν το ζήτημα και πάλι στην επικαιρότητα. Μετά από μακρά σιωπή, ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Καστελλίου κ΄ Βιάννου, κ. Ανδρέας, δημοσίευσε στην εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” το άρθρο H τουρκική υπηκοότητα των Μητροπολιτών με ημερομηνία 8/12/2010, σε μία, κατά την κρίση μου, απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Σήμερα, από την ίδια εφημερίδα, τού απαντά ο πρώην Δήμαρχος Ηρακλείου, κ. Καρέλλης, με ένα πολύ εύστοχο, πάντα κατά την άποψή μου, άρθρο.

Αν και πιστεύω ότι το θέμα είναι περιορισμένου ενδιαφέροντος πια, παραθέτω τα δύο παραπάνω άρθρα σε τούτη την ενότητα, αφού την αφορούν, χωρίς δικά μου σχόλια. Όποιος τα διαβάσει, ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

 

Πηγή

Προβολές : 618


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα