Αχ ψυχούλα μου, πόσο σκληρό και άγριο ήταν το τέλος σου... δεν άξιζες τέτοιο θάνατο...

Αχ ψυχούλα μου, πόσο σκληρό και άγριο ήταν το τέλος σου... δεν άξιζες τέτοιο θάνατο...

7 Ιουνίου, 2022 23 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:1,633
Μοίρασέ το

 

Κι έκανα αυτό που μου ζήτησες… χωρίς να γνωρίζω το μυστικό που πλήγωνε και λάβωνε βαθιά την ψυχούλα σου… κι έσωσα τον ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΣΟΥ… χωρίς να ξέρω τι θ’ ακολουθούσε…

 

Αγαπημένη μου Μαρία,

 

Ήταν από κείνες τις μέρες τις γεμάτες μπουνάτσες και μποφόρια, που με κράτησαν μακριά από το internet και τις επαφές μου με ανθρώπους που μπήκαν στην ψυχή και στη ζωή μου και έπιασαν στασίδι αγάπης σ’ αυτές…

… από τις μέρες που κωπηλατώντας στις δικές μου τρικυμισμένες θάλασσες, πληροφορήθηκα για τον βίαιο θάνατό σου και πάγωσαν η ψυχή και το μυαλό μου…

Προσπαθούσα να συλλάβω την είδηση της άγριας δολοφονίας σου και δεν μπορούσα… αρνιόταν η ψυχή και το μυαλό μου να χωρέσουν το σκηνικό της σφαγής σου…

Αρνιόμουν ν’ αποδεχθώ πως δεν θα ξανακούσω τη φωνή σου, τόσο τρυφερή, τόσο στοργική, τόσο βαθιά ανθρώπινη, έτσι όπως μιλούσαμε ώρες στο τηλέφωνο…

Αρνιέμαι ν’ αποδεχθώ πως δεν θα ξαναδιαβάσω τα λόγια σου στην σελίδα μου…

Μ’ έλεγες “ψυχή μου”, μ’ αποκαλούσες “μούσα Καλλιόπη” και με περίμενες να ‘ρθω στο νησί σου για να με φιλοξενήσεις…

 

Μια ανοιχτή αγκαλιά η ψυχή σου…

Κι ύστερα, ήρθαν σαν διαολεμένες σφήκες οι θύμισες από την πρώτη μας γνωριμία, όταν πριν ενάμισι χρόνο, μου ζήτησες να… σώσω το παιδί σου…

“Σε παρακαλώ είσαι μάνα ξέρω ότι νοιώθεις τον πόνο μου σώσε το παιδί μου… Πρέπει να φύγει από κεί…θα πεθάνει μου το είπε κρυώνει…”, μου είχες γράψει…

Πώς θα μπορούσα να μείνω αδιάφορη στην έκκληση ψυχής μιας ΜΑΝΑΣ, για το παιδί της;;;

Κι έκανα αυτό που μου ζήτησες… χωρίς να γνωρίζω το μυστικό που πλήγωνε και λάβωνε βαθιά την ψυχούλα σου…χωρίς να ξέρω τι θ’ ακολουθούσε… κι έσωσα τον ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΣΟΥ…

Και μου έγραψες: “… Χίλια ευχαριστώ… Είσαι η μόνη που με βοηθά….” κι ένοιωσα πως βίωνες μια μοναξιά που σε πλήγωνε βαθιά κι ας μην μιλούσες…πού να φανταστώ την ωμή αλήθεια…

“Ευχαριστώ πολύ Πόπη μου… Δεν θα ξεχάσω ποτέ την βοήθειά σου… Χίλια ευχαριστώ… Σε λίγο θα είναι κοντά μου…

Μιά ζωή περάσαμε μέσα στη στέρηση ξέρεις για την δουλειά μου…τι έχουμε τραβήξει από ανώμαλους και ανώμαλες…

Πρόσφατα έχασα τον άντρα μου και τώρα που ήρθε το παιδί να μείνει κοντά, και έφτιαξε το σπίτι τα βιβλία του…

Σαλόνι δεν βλέπεις μόνο βιβλία ….τον κήπο του  έγιναν όλα αυτά…

Είμαι συγκλονισμένη… φοβισμένη… τρέμω…για την υγεία του…

Πάντα σε θαύμαζα. Για μένα είχες και τώρα έχεις  το ωραιότερο  μπλογκ… Να είσαι πάντα καλά … σε ευχαριστώ και σε λατρεύω…”, μου έγραψες και πολλές φορές άφηνες τα σχόλιά σου στη σελίδα μου στο φατσοβιβλίο…

Κι ανησυχούσες για τη ζωή μου… κι εγώ σε καθησύχαζα, χωρίς να γνωρίζω το μυστικό σου…

 

 

“Την ώρα του καθενός μας, την καθορίζει ο Θεός…Φιλιά”, σου είχα γράψει λίγους μήνες πριν …

Λατρεμένη μου Μαρία, δεν είναι μόνο το ισχυρό σοκ που ένοιωσα από την άγρια δολοφονία σου, … είναι που μέρες τώρα, δεν μπορώ να διαχειριστώ πως αυτός που έσωσα, είναι αυτός που σε μαχαίρωσε… αυτός που σου πήρε τόσο άγρια την ζωή…

Δεν γνώριζα, αγαπημένη μου Μαρία… ήταν το μεγάλο μυστικό της ζωής σου… το σαράκι που δεν μοιράστηκες με κανέναν… ίσως γιατί δεν άντεχες να το μοιραστείς ούτε με τον ίδιο σου τον εαυτό…

Προσπαθώ να σε νοιώσω σαν μάνα κι εγώ δυο υγειών παιδιών, πως προστάτεψες το βαριά άρρωστο ψυχικά παιδί που , που έγινε τελικά ο δολοφόνος σου…

Αχ ψυχούλα μου, πόσο σκληρό και άγριο ήταν το τέλος σου… δεν άξιζες τέτοιο θάνατο…

Ένας αετός ήσουν αγαπημένη μου Μαρία… κι ας ήταν λαβωμένα τα φτερά σου…κι ας έκαιγε την ψυχούλα σου το βαρύ μυστικό που κουβαλούσες… στα υπέροχα γαλάζια μάτια σου, η θλίψη που δεν μπορούσα να ερμηνεύσω…

Κι ύστερα ‘κείνο το τραγούδι της Χαρούλας,  ήρθε στην σκέψη μου και σου το τραγούδησα … στο σιγοψιθύρισα σαν κατευώδιο στον ουρανό που πας… και σ’ έβαλα στην προσευχή μου…

Καλό σου ταξείδι αγαπημένη μου Μαρία, στο τελευταίο φτεροκόπημα της ζωής σου… στο δωμάτιο της ψυχής μου, θα έχεις μια θέση δίπλα στο παράθυρό της, για να μπαίνει το φως του ήλιου όσο ζω, αλλά και στο δικό μου αέναο ταξείδι της…

 

Καλό Παράδεισο, ψυχή μου… σ’ αγαπώ…

 

Καλλιόπη Σουφλή

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ – ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩ

Προβολές : 1,633


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα