Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Δε θέλει κόπο να είσαι γονιός. Είτε έχεις γεννήσει ο ίδιος το παιδί σου είτε κάποιος άλλος. Η ουσία παραμένει ακριβώς η ίδια.
Θέλει απλώς να είσαι εκεί, παρόν, ψυχή και σώμα, από τη πρώτη μέρα που θα το πιάσεις στα χέρια σου. Θέλει να νιώσει στην αγκαλιά σου, την ασφάλεια, την ηρεμία, τη στοργή και την αγάπη που έχεις μέσα σου να του προσφέρεις!
Θέλει να είναι σίγουρο ότι εκεί που θα ακουμπήσει το πρόσωπο του για πρώτη φορά να ξέρει ότι και την επόμενη , τη μεθεπόμενη και τη παρά επόμενη και κάθε στιγμή που θα το χρειάζεται θα ξέρει ακριβώς το μέρος που θα πάει να κουρνιάσει.
Δε ζητάει πολλά. Δε χρειάζεται παλάτια για να νιώσει όλα αυτά που έμφυτα υπάρχουν μέσα του. Ούτε εσύ χρειάζεσαι την υπερβολή. Μια απλή προσπάθεια καθημερινή είναι η δουλειά σου. Χωρίς πλεονάσματα και πολυτέλειες που ίσως αργότερα το μπερδέψουν.
Ένα επάγγελμα είναι το οποίο δε το σπουδάζεις και δε το μαθαίνεις ποτέ τέλεια, γιατί το τέλειο δεν υπάρχει για κανέναν, απλά συνεχίζεις να προσπαθείς για το έργο σου κάθε μέρα που περνάει παίρνοντας για αμοιβή τα φιλιά, τα χάδια, το χαμόγελο και την ικανοποίηση του παιδιού σου που σου λέει: «μια χαρά τα πας, συνέχισε».
Και τότε ,αυτομάτως και το δικό σου πρόσωπο αρχίζει να λάμπει, να παίρνει μια βαθιά ανάσα και να προχωράει.
Τίποτα δεν είναι εύκολο στο να λέγεσαι γονιός αλλά ούτε και περίπλοκο.
Ο καθένας από μας λειτουργεί αλλιώτικα , μοναδικά με το δικό του τρόπο στην ανατροφή του παιδιού του, με δικές του πεποιθήσεις, δεοντολογίες, και κοινωνικούς θεσμούς.
Το θέμα είναι να μην υπαρχηγός βία. Βία λεκτική, ψυχολογική ή σεξουαλική.
Γι αυτό όταν πάρουμε την απόφαση να ονομαστούμε επίσημα γονείς, θα πρέπει να είμαστε απολύτως σίγουροι για αυτό το εγχείρημά μας.
Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δούμε πιο πέρα από τον εαυτό μας, να γίνουμε πιο ρεαλιστικοί και να μπορούμε να έχουμε πλήρη γνώση αυτού του βήματος που πάμε να κάνουμε.
Τα παιδιά δεν είναι παιχνίδια και ούτε τα πουλάνε σε βιτρίνες καταστημάτων να τα διαλέγουμε καθημερινά σα τα ψώνια της εβδομάδας.
Είναι ψυχές αγνές, που προσπαθούν και αυτά από κάπου να πιαστούν για να βρουν το δρόμο τους όπως ήταν για κάποιους από μας οι δικοί μας γονείς.
Γίνε λοιπόν και εσύ, σα το γονιό που είχες ή που θα ήθελες να είχες!
Ποσο δικιο εχετε κυρια Σουφλη !
Αυτα που γραψατε ειναι ο ορισμος για τους ιδανικους γονεις.
Μπραβο σας.