Δύσκολη πόρνη η ωριμότητα
Τα θέλει όλα.
Να γεμίσεις δίνοντας.
Να χαριστείς χωρίς δειλία..
έτσι γιατί απλά το θέλεις.
Να αποκτήσεις δύναμη , δείχνοντας τις αδυναμίες σου.
Και όταν πληγωθείς, και όταν γίνεις κουρέλι,
πάλι να βρεις το σθένος να ράψεις τα κομματάκια.
Όχι απλά δύσκολη πόρνη, αλλά η πιο δύσκολη και η πιο απαιτητική… την πληρώνεις πολύ ακριβά… στο κάθε σου βήμα…
Και κάθε μέρα βρίσκεσαι αντιμέτωπος/η μ’ αυτή…πρώτα με τον ίδιο σου τον εαυτό και μετά με τους άλλους…
Αλλά πίστεψέ με, αξίζει να την διεκδικείς κάθε φορά… όσο και να σε τσακίζει… γιατί είναι αυτή που θα σου δώσει τη δύναμη να ξανασηκωθείς…
Καλλιόπη
Δύσκολη πόρνη η ωριμότητα
Πληρώνεται ακριβά!
Δεν δαμάζεται , δεν κατακτιέται εύκολα.
Πάνω που λες πως ξέρεις, σε χαστουκίζει,
σε φτύνει κατάμουτρα.
Σε κοιτάει και ξεκαρδίζεται στα γέλια.
Μόλις πας να την αγγίξεις ,
τρέχει..σου ξεφεύγει.
Θέλει πολύ κόπο, πολύ σθένος.
Πολλές ώρες να μιλήσεις με σένα.
Θέλει να κοιταχτείς ξανά και ξανά στον καθρέφτη.
Να δεις το βλέμμα σου.
Να νιώσεις και να αποδεχτείς τα θέλω σου.
Να αποδεχτείς εσένα.
Να ξυπνήσεις τις σκέψεις σου τις πιο βαθιές
που παίζουν κυνηγητό.
Τα θέλει όλα.
Να γεμίσεις δίνοντας.
Να χαριστείς χωρίς δειλία..
έτσι γιατί απλά το θέλεις.
Να νιώσεις την απογοήτευση να σου τα καίει όλα.
Να ανοίξεις το στόμα σου και να αφήσεις τις αλήθειες σου,
να πεταχτούν σαν ακόντιο προς όλους, προς εσένα.
Να αποκτήσεις δύναμη , δείχνοντας τις αδυναμίες σου.
Και όταν πληγωθείς, και όταν γίνεις κουρέλι,
πάλι να βρεις το σθένος να ράψεις τα κομματάκια.
Αλλά και πάλι..πάλι μόλις σηκωθείς και νομίσεις πως έμαθες,
πως έφτασες κοντά της, πάλι θα σου αντισταθεί.
Τόσο άπληστη είναι. Πόρνη ακριβή.
Να σαι χαρούμενος αν μπορέσεις και χαϊδέψεις τις άκρες των μαλλιών της.
Να σαι ευτυχισμένος, αν οι παθιάρικες νυχιές της δεν σε ματώνουν πια.
Να νιώθεις τυχερός, αν την ώρα που σε γδύνει
αισθανθείς πληρότητα μέσα στη μοναξιά σου.
Κείμενο: Χαρά Μαζίδη
thessalonikiartsandculture.gr
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ποιός ξέρει από αγάπη και δωσιμο.. ποιός ; Εκτός από τους αγίους.. ποιός είναι έτοιμος να θυσιαστεί για το καλό των πλανεμαινων _ βολεμενων αδελφών του… Ποιός νίκησε τον εγωϊσμο . Ποιός την αδικία… Μόνο ο Χριστός… Μας έδειξε τον δρόμο.. κ όλα γεινοντε κατά παραχώρηση του.. μπας κ διαπεδαγογιστουμε.. στο θέλημα του..
εμενα μου λες. Μπραβο πολυ ωραιο αρθρο, πολυ παραστατικη περιγραφη των της ζωης τα δυσκολα , τα ρημαδια ασπρα μαλια δεν ασπρισανε στη τυχη .Ζησε γερο να μαθαινεις-ζησε γερο να παθαινεις
Να ανοίξεις το στόμα σου και να αφήσεις τις αλήθειες σου,
να πεταχτούν σαν ακόντιο προς όλους, προς εσένα.
Να αποκτήσεις δύναμη , δείχνοντας τις αδυναμίες σου.
Και όταν πληγωθείς, και όταν γίνεις κουρέλι,
πάλι να βρεις το σθένος να ράψεις τα κομματάκια
Τα θέλει όλα.
Να γεμίσεις δίνοντας.
Να χαριστείς χωρίς δειλία..
έτσι γιατί απλά το θέλεις.
Να αποκτήσεις δύναμη , δείχνοντας τις αδυναμίες σου.
Και όταν πληγωθείς, και όταν γίνεις κουρέλι,
πάλι να βρεις το σθένος να ράψεις τα κομματάκια
Δεν ξέρω για την ορημωτητα… Ξέρω για τις ιδέες κ τις αξίες.. που μου στέρησαν τόσα χρόνια.. κ η καρδιά που ψάχνει μέσα στην απλότητα την αγάπη.. βλαιπει όλοι την κοσμικοτητα εναντίον της..