Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη
Εγωιστές φίλε μου! Η λέξη “εγώ” φάρος και οδηγός στη ζωή τους. Ο εγωισμός η σημαία τους.
Όχι. Δε μιλώ για τον υγιή εγωισμό. Αυτόν που βοηθάει προσωπικότητες να εξελιχθούν και χαρακτήρες να ξεχωρίσουν. Μιλώ για τον εγωισμό που μόνο κακό κάνει.
Τον άρρωστο εγωισμό, τον υπερβολικό, τον καταστροφικό. Αυτόν που τυφλώνει και βάζει ζωές στην αναμονή. Οι εγωιστές θέλουν γύρω τους ακροατές για να τούς μιλούν για το εγώ τους, για τη ζωή τους, τις επιτυχίες τους και τα κατορθώματά τους.
Ενεργούν πάντα με βάση το συμφέρον τους και δε διστάζουν να εκμεταλλευτούν ακόμα και δικά τους άτομα αρκεί να είναι αυτοί καλά. Δεν έχουν μάθει να ακούν τους άλλους. Δε δέχονται ότι έχουν άδικο. Δεν κάνουν βήμα πίσω ακόμα κι αν φταίνε αυτοί. Δύσκολα μπαίνουν στη θέση του άλλου.
Αν δεν τους ικανοποιήσεις έστω και κάτι μικρό που θα ζητήσουν, είναι ικανοί να διαγράψουν τα χίλια μεγάλα που τους έχεις προσφέρει!
Φοβούνται να νιώσουν, να κλάψουν, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους. Δεν πτοούνται ούτε από τον πολύ πόνο ούτε από την πολλή αγάπη γιατί τα αισθήματά τους υπακούουν μόνο στη λογική.
Αποτέλεσμα; Να δυσκολεύουν τη ζωή τους και των γύρω τους. Να υποφέρουν οι ίδιοι και να κάνουν και άλλους δυστυχισμένους. Και γιατί όλο αυτό;
Ούτε οι ίδιοι ξέρουν. Άραγε επειδή από νωρίς δεν έμαθαν να δουλεύουν με τα συναισθήματά τους; Η ζυγαριά πάντα βάραινε από τη μεριά του εγωισμού και όχι της κατανόησης, του διαλόγου και της υπομονής.
Πόση υπομονή όμως και πόσες υποχωρήσεις να κάνεις γι’ αυτούς τους ανθρώπους;
Αξίζει τον χρόνο και τον κόπο;
Ίσως ναι. Ίσως και όχι…
https://www.youtube.com/watch?v=crgFPl2eaPE
Απλός ανώνυμος σχολιαστής