Επειδή η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές, πρόσεχε εσύ που κρίνεις..

Μην με κρίνεις. Αγάπα με.

Γράφει η Μαρία Πολυμήλη

Δεν θα μου πεις εσύ τι είμαι και τι δεν είμαι.

Δεν θα κρίνεις εσύ αν είμαι αρκετά καλή ή όμορφη ή τι δυνατότητες έχω.

Δεν επιτρέπω σε κανέναν να κρίνει το παρελθόν μου, τα λάθη μου, τα προσωπικά μου διδάγματα, την πορεία της εξέλιξης μου.

Ο κάθε ένας είναι μοναδικός. Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Δεν περιμένω να είμαι αρεστή από τον κάθε ένα. Ούτε να είναι ευρέως κατανοητές και αποδεκτές οι επιλογές μου.

Δεν είσαι εσύ και κανένας σε θέση να μου επιβάλλει την άποψη του. Και να την εκφράσει εφόσον δεν την ζητάω.

Εσύ, ο σύντροφος μου. Εσύ, ο γονιός μου. Εσύ, ο φίλος μου. Εσύ, ο αδελφός μου. Εσύ, ο περαστικός από την ζωή μου..

Αν θέλεις να είσαι δίπλα μου, βοήθα με να ανοίξω τα φτερά μου πιο πολύ από όσο μπορώ μόνη μου.

Αν θέλεις να είσαι στην ζωή μου αγάπα με όπως είμαι και βοήθησε με να βελτιωθώ με αγάπη και λεπτούς, όμορφους χειρισμούς. Οι φωνές, οι προσβολές, η καταπίεση, η βία οποιασδήποτε μορφής δεν έφτιαξαν ποτέ κανέναν.

Αν εσύ έχεις δικά σου απωθημένα δούλεψε τα, βρες τον τρόπο. Μπορώ και να σε βοηθήσω αν θέλεις, να είμαι δίπλα σου. Αλλά μην αδειάζεις τα προβλήματα σου πάνω μου, μην αντικατοπτρίζεις τα δικά σου απωθημένα, την δική σου πραγματικότητα στο πρόσωπο μου.

Αξίζω! Όπως εσύ, όπως ο κάθε άνθρωπος.

Θέλω να ζω με αξιοπρέπεια, αγάπη και σεβασμό.

Ξέρω πως δεν περνάει πάντα από το χέρι μου, αλλά μπορώ να επιλέξω ποιους ανθρώπους θα κρατήσω κοντά μου και σε τι θέση θα τοποθετήσω τον κάθε έναν στην καρδιά μου.

Για να ζήσω και εγώ με αγάπη όπως αρμόζει σε κάθε άνθρωπο.

Και επειδή η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές. Πρόσεχε εσύ που κρίνεις.

Διότι η ζωή θα βρει τον τρόπο να σου διδάξει πως δεν πρέπει, συνήθως προσφέροντας σου ανάλογες εμπειρίες με αυτές που εσύ έκρινες.