Εραστές μιας παγιδευμένης ζωής που την περνούσαν τάχα μου για ονειρεμένη.

15 Απριλίου, 2021 0 Από Καλλιόπη Σουφλή

Προβολές:152

Μοίρασέ το

Δε κατάλαβαν όμως μέσα στο χρόνο που πέρασε, πως η ελευθερία είναι η υγεία, το χαμόγελο, ο ήλιος, η Ανατολή. Τα μικρά πράγματα που δίνουν ζωή. Η μέρα, η φύση, το πέρασμα του χρόνου.

Απλά κλείνονται στη παγίδα τους, περιμένοντας το αύριο, ένα αύριο που μπορεί να μην έρθει ποτέ!

Κάθε εμπόδιο, μας αλλάζει… μας κάνει πιο ώριμους…

Κάθε μεγάλο γεγονός στη ζωή μας, μας δίνει την αφετηρία για να αξιολογήσουμε καλλίτερα την ίδια τη ζωή.

Κι η ομορφιά της ζωής, βρίσκεται στα πολύ απλά…

Καλλιόπη

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι. Άνθρωποι σκυθρωποί, μουντοί, άκεφοι, που περπατούν γύρω μας καθημερινά με το βλέμμα τους λίγο χαμένο.. Άλλοτε βρίσκονται ακριβώς δίπλα μας και άλλοτε χιλιόμετρα μακριά. Σε οποία απόσταση και αν βρίσκονται, σίγουρα όλοι έχουμε γνωρίσει κάποιους.

Ανθρώπους που ψάχνουν κρυφά την ελευθερία τους, το χαμόγελό τους , το δίκιο τους ακόμα και το πραγματικό εαυτό τους που βρίσκεται κάπου χαμένος.

Κλεισμένοι στις σκέψεις τους, σκεπτόμενοι τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν και τους δύσβατους δρόμους που συνάντησαν στο πέρασμα τους. Μα πάνω απ’ όλα εκείνους που έχασαν την ελευθερία της ψυχής τους.

Αυτοί που πέρασαν σαράντα κύματα κολυμπώντας σε βαθιά νερά. Θάλασσες φουρτουνιασμένες σε θολό τοπίο.

Αυτοί που ανέβηκαν βουνά χωρίς σκοινί. Εκείνοι που διέσχισαν ποτάμια χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό. Εκείνοι οι μοναχοί καβαλάρηδες σε ένα άλογο ψηλό που δεν ήξερε ακόμα τον προορισμό. Αυτοί οι βουβοί παρατηρητές σε ένα σκηνικό που σήκωναν τα χέρια ψηλά χωρίς να μπορούν να κάνουν βήμα.

Εραστές μιας παγιδευμένης ζωής που την περνούσαν τάχα μου για ονειρεμένη.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ψάχνουν από κάπου να πιαστούν, να σταθούν και να νιώσουν την ελπίδα να ζωντανεύει ξανά. Προσπαθούν από κάπου να γαντζωθούν για να νιώσουν ξανά την αναπνοή τους να ακούγετε χωρίς διακοπή. Να βρουν και πάλι την ελευθερία που κουβαλούν ακόμα μέσα τους, χωρίς να το γνωρίζουν.

Ψάχνουν από κάποιον να τους δώσει μια σπρωξιά για να ανέβουν ξανά στην κορυφή, από εκεί που είχαν αρχίσει.

Ψάχνουν κάπου να πετάξουν , κάπου να στραφούν, κάπου να διαβούν και να αράξουν.

Απλά κλείνονται στη παγίδα τους, περιμένοντας το αύριο, ένα αύριο που μπορεί να μην έρθει ποτέ!

Πηγή

Προβολές : 152

Μοίρασέ το:

Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:

Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.