Γράφει η Άρτεμις Βαμβουνάκη
Έμαθα στη ζωή μου από παιδί να ζω αξιοπρεπώς. Η οικογένειά μου ήταν εκείνη που μου έδωσε αξίες και ερεθίσματα και μου δίδαξε πως να προχωράω στη ζωή μου.
Ποτέ μου δεν προσπάθησα να εκμεταλλευτώ ανθρώπους, συναισθήματα ή πληγωμένες καταστάσεις. Προσέφερα ανιδιοτελώς τον εαυτό μου στους άλλους, πληγωνόμουν συχνά, συγχωρούσα με πάθος κι ύστερα προσπαθούσα ξανά από την αρχή.
Όσες φορές χρειάστηκε έπαιρνα το καπελάκι μου και αποχωρούσα , πάντοτε με ψηλά το κεφάλι, από ανούσιους ανθρώπους και άρρωστες καταστάσεις, πάντοτε “αξιοπρεπώς”
Γιατί η αξιοπρέπεια άνθρωπε μήτε πουλιέται , μήτε εξαγοράζεται .Κανένας άνθρωπος δε κατάφερε να αγοράσει λιγάκι από αυτήν μα ούτε και να την πουλήσει σε αυτούς που δε την κατέχουν.
Η αξιοπρέπεια μαθαίνεται από την παιδική ηλικία κι ύστερα γίνεται κομμάτι του εαυτού σου, ένα με το είναι σου κι συνεχώς σε ακολουθεί πιστά στις προκλήσεις της ζωής.
Χαρακτηρίζει όμορφους εσωτερικά ανθρώπους , ευαίσθητες ψυχές , ώριμα συναισθηματικές υπάρξεις.
Αναγνωρίζεται μονάχα από εκείνα τα διαλεχτά πλάσματα που την κατέχουν ενώ είναι δύσκολο να την κατανοήσουν όσοι δε γνωρίζουν καν την έννοιά της.
Η διαφορά βρίσκεται ανάμεσα σε όσους ανθρώπους αποτελεί κομμάτι της ύπαρξής τους και σε εκείνα τα ανθρωπάκια που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να την εξαγοράσουν με δόλο από τους γύρω τους.
Πράγμα όμως κι ακατόρθωτο γιατί βρωμάει μπόχα σαν είναι ψεύτικη από μακριά.
https://www.youtube.com/watch?v=ldKEKPIxhZ8
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΟΥΛΑΝΕ.
ΘΑ ΠΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΠΟΤΕ.
ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ΔΗΜΙΟΣ.
δυστυχώς και πουλιέται και εξαγοράζεται.
τουλάχιστον το δείχνει η πραγματικότητα.
Όχι για όλους. Κάποιοι, την θεωρούν πολύτιμη και ανεκτίμητη