Η καθημερινότητα χτίζει την ευτυχία, κι όχι η προσδοκία της τελειότητας.

15 Ιουλίου, 2020 1 Από Καλλιόπη Σουφλή

Προβολές:95

Μοίρασέ το

Δημιουργούμε δικές μας αναμνήσεις, χτίζουμε δικές μας γέφυρες επικοινωνίας και μοιραζόμαστε ανιδιοτελώς τον κακό και τον καλό μας εαυτό, με έναν κώδικα στα μέτρα μας, που λίγοι τον καταλαβαίνουν.

Πολλοί θα σε γνωρίσουν, λίγοι θα σε καταλάβουν… ελάχιστοι θα σε νοιαστούν…

Καλλιόπη

Γράφει η Λιάνα

Το στόμα μου γέμισε από λέξεις που δεν περίμενα πως θα ξαναπώ και η καρδιά μου από συναισθήματα που είχα χάσει. Και όντας τώρα πιο ώριμη από ποτέ, καταλαβαίνω την αξία της παραμικρής λεπτομέρειας που έχω την τύχη να βιώνω.

Γιατί ο χρόνος είναι σοφός δάσκαλος τελικά και όσο κι αν γίνεται αμείλικτος περνώντας, τόσο μου διδάσκει πως η ουσία βρίσκεται στις ελάχιστες εκείνες ώρες που με έχουν κάνει να νιώσω στα βάθη της ψυχής μου, ευγνωμοσύνη για αυτό που λέγεται ζωή.

Μετρώντας χαμόγελα, συζητήσεις, βλέμματα, διαφωνίες, καυγάδες, χαρές, δάκρυα, καταλαβαίνω πια πως άδικα έψαχνα στα μεγάλα τα βήματα μου. Άδικα περίμενα το συγκλονιστικό και το υπέρτατο.

Ξέρεις πότε μου κόπηκε η ανάσα; Όχι μπροστά σε όρκους αιώνιας αγάπης, αλλά μπροστά σε λέξεις όπως νοιάξιμο, σεβασμός, θέλω. Όχι σε σφιχτές αγκαλιές, που μύριζαν ψέμμα, αλλά σε τυχαία αγγίγματα και σε δειλά χάδια στα μαλλιά. Όχι σε υποσχέσεις απραγματοποίητες, αλλά σε αυθόρμητες πράξεις γεμάτες από αλήθεια.

Κι ανακάλυψα ξαφνικά στα 45 μου, πως όλο κι όλο, αυτό που είχα ανάγκη, ήταν το απλό, το καθημερινό ταξίδι κι όχι η προσδοκία του τέλειου και παντοτινού.

Κι αν εσύ από φόβο δεν μπορείς να το δεις, εγώ θα το κρατήσω σαν πολύτιμο απόκτημα, σαν προσωπική μας νίκη, αυτό που έχουμε καταφέρει. Κι οφείλω να στο πω τώρα, γιατί κανείς δεν ξέρει το μέλλον. Κι έχω πάψει να πιστεύω σε σταθερές και στα για πάντα.

Και στο λέω με όλη την αγάπη που έχω μέσα μου κι όλη την πείρα που απέκτησα. Καταφέρνουμε και φτιάχνουμε ζωή μέσα απ’ αυτό.

Και είμαι σίγουρη πως κάποτε θα το καταλάβεις και θα γεμίσεις από λογιών λογιών αισθήματα. Ξέρεις τι εύχομαι κι ελπίζω; Τότε να είμαι ακόμα εδώ…

Πηγή

Προβολές : 95

Μοίρασέ το:

Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:

Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.