Η πολιτική ως πρόβλημα: να τελειώνουμε με την πολιτική

Η πολιτική ως πρόβλημα: να τελειώνουμε με την πολιτική

15 Ιουλίου, 2022 4 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:455
Μοίρασέ το

Το κόλπο έπιασε στην πρώτη επιδρομή, και το σώμα, πλην ολίγων (αλλά διόλου ευκαταφρόνητων εξαιρέσεων), εδέχθη την αλήθεια του συνασπισμού των επαγγελματιών σωτήρων. Δεν απομένει παρά η ψυχή της Πόλεως, και ο εκτελεστής της είναι έτοιμος και αναμένει την αντιστροφή του κρίσιμου γράμματος που θα τον ανεβάσει στον λόφο τής Ακροπόλεως. Αναφερόμαστε στο Ψι, και δη στο ανεστραμμένο Ψι της ψυχιατρικής. Αν το πραξικόπημα πετύχει, αν μια κάποια θεσμοθετημένη ψυχιατρική εκτοπίσει το Πολιτικό, αν δηλαδή υποκαταστήσει την πολιτική διεργασία, τότε το πρόβλημα απαλείφεται πλήρως. Αν το Πολιτικό λήξει με αυτόν τον τρόπο, μαζί του θα λήξει το Οντολογικό και το Ανθρωπολογικό. Μιλάμε για το Πέρασμα στην Ανυπαρξία.

Αχ, αυτά τα ελληνικά γράμματα! Πι: πρόβλημα η πολιτική. Θήτα: θεωρία, θέση, θεός και θάνατος μαζί. Σίγμα: σώμα, σύμπαν, σωτηρία και συντέλεια. Ψι: δυο γράμματα μαζί, ψόγος, ψυχή, ψωμί και ψίθυρος. Ύψιλον: υπέρ, υπό, ύλη και ύπνος.

Από τον Αριστοτέλη στον δόκτορα Πατέλη, κι από τα Πολιτικά στην επενδυτική βαθμίδα. Από τον Ιπποκράτη στον δόκτορα Πατούλη, κι από την ιατρική στην ασύστολη κυβερνητική της ιατρικής. Από το Πι του Περικλέους και τον Χρυσό Αιώνα στο αντεστραμμένο Ψι και τον κίβδηλο αιώνα.

Η πολιτική έχει ως τροφό τη θεωρία, κι ένεκα τούτου καθίσταται πρόβλημα· το σοβαρότερο των προβλημάτων των ανθρωπίνων πραγμάτων. Για την ακρίβεια, αφετηρία αλλά και τερματικός σταθμός του προβλήματος είναι η Πόλις. Το πρόβλημα δεν επιλύεται ακόμα κι όταν καταλύεται η Πόλις. Η πολιτική επιβιώνει είτε εκτός είτε εντός των τειχών χάρις στο ασύλληπτο της τροφού. Στην καταγεγραμμένη μας ιστορία δεν κατάφερε ποτέ κανείς, όσο κι αν επεχείρησε, να συλλάβει και να συλήσει την τροφό. Περισσότερο ίσως κι από την θεολογία, η κοινωνική οντολογία συνιστά το κατεξοχήν ανυπέρβλητο εμπόδιο προκειμένου για τον οριστικό ενταφιασμό της πολιτικής.

Η αδυναμία εντοπισμού του γονιδίου που διαμορφώνει εγκληματίες του πνεύματος και φυτεύει την ανδρεία στο πολιτικό ον έχει γίνει, περισσότερο από ποτέ, μύχιος πόθος των επαγγελματιών πλιατσικολόγων της Πόλεως. Καίτοι το πρόβλημα είναι εξ ορισμού ανεπίλυτο -διότι αυτή είναι η ιδιοσυστασία και η αποστολή του πολιτικού- υπάρχει ένα εωσφορικό παράθυρο απ’ όπου μπορεί να επιχειρηθεί το μεγάλο πραξικόπημα, η ανατροπή του θεμελιακού προτυπικού των ανθρωπίνων πραγμάτων.

Ζούμε στον κίβδηλο αιώνα, όπου η Πόλις, ως άλλος Ουροβόρος Όφις, ξεκίνησε να καταπίνει επιστημονικά την υπόστασή της. Το πραξικόπημα κατά του Πι καθίσταται πλέον δυνατό, διότι επετεύχθη η πιο αλλόκοτη συμμαχία δυνάμεων από τα σωθικά της Πόλεως. Πατώντας επάνω σε ένα ξεχειλωμένο από τους ίδιους θεσμικό πλέγμα, οι επαγγελματίες σωτήρες του σώματος της Πόλεως έκαναν αιχμή του πολιτικού δόρατος την επαγγελματική θεσμοθετημένη ιατρική.

Το κόλπο έπιασε στην πρώτη επιδρομή, και το σώμα, πλην ολίγων (αλλά διόλου ευκαταφρόνητων εξαιρέσεων), εδέχθη την αλήθεια του συνασπισμού των επαγγελματιών σωτήρων. Δεν απομένει παρά η ψυχή της Πόλεως, και ο εκτελεστής της είναι έτοιμος και αναμένει την αντιστροφή του κρίσιμου γράμματος που θα τον ανεβάσει στον λόφο τής Ακροπόλεως. Αναφερόμαστε στο Ψι, και δη στο ανεστραμμένο Ψι της ψυχιατρικής. Αν το πραξικόπημα πετύχει, αν μια κάποια θεσμοθετημένη ψυχιατρική εκτοπίσει το Πολιτικό, αν δηλαδή υποκαταστήσει την πολιτική διεργασία, τότε το πρόβλημα απαλείφεται πλήρως. Αν το Πολιτικό λήξει με αυτόν τον τρόπο, μαζί του θα λήξει το Οντολογικό και το Ανθρωπολογικό. Μιλάμε για το Πέρασμα στην Ανυπαρξία.

Η έλευση του κωρονοϊού, και ειδικότερα η εργαλειοποίησή του από τον συνασπισμό θεσμικής πολιτικής και ιατρικής, διαμόρφωσε συνθήκες και ορολογία Διακυβέρνησης, η οποία αντλεί από το εργαστήριο της νοσολογίας, και που ταχύτατα παίρνει κεφάλι το αμαρτωλό ραφτάδικο της ψυχοπαθολογίας. Είναι σχήμα λόγου ή πραγματικότητα που επιβεβαιώνει το προαναφερόμενο επιχειρούμενο πραξικόπημα αυτό που δημόσια, αβίαστα ανέφερε ο καθηγητής Γιάννης Ιωαννίδης, ότι δηλαδή «έχουμε αυτή τη στιγμή τον μισό πληθυσμό να έχει ψυχικά προβλήματα»;

Να υποθέσουμε ότι εάν αρρωστήσει ένας ακόμα από το σώμα της Πόλεως, η ψυχιατρική αποχτά τη δεδηλωμένη και σχηματίζει κυβέρνηση δημοκρατικά; Και ξέρουμε ότι η θεσμική, κρατικοποιημένη ψυχιατρική δεν αποφασίζει ποτέ δημοκρατικά. Η ακούσια ψυχιατρική εξέταση και νοσηλεία είναι η μέθοδός της. Έχουμε αντιληφθεί πού βρισκόμαστε;

Η υποχώρηση της παραδοσιακής εννοιολογίας και η έλευση της ψυχιατρικοποιημένης ορολογίας στην καθημερινότητα (σ.σ. ναρκισσισμός αντί εγωπάθεια, ενσυναίσθηση αντί συμπόνια, κατάθλιψη αντί μελαγχολία κ.ο.κ.) αναδεικνύει το βαθμό που η ψυχιατρική και οι ειδικοί της έχουν αλώσει την συλλογική συνείδηση. Μη γελιέται κανείς, η ψυχιατρική είναι κλάδος της κανονιστικοποιημένης και γραφειοκρατικοποιημένης ιατρικής των πρωτοκόλλων. Είναι αμφιλεγόμενη, καθώς ασκείται επάνω σε ένα πεδίο που ο επιστημονικός ντετερμινισμός ούτε κατανοεί ούτε αποδέχεται ως επιστημονική επικράτεια, ήτοι την Ψυχή. Όταν, όμως, λέγεται δημόσια από επίσημα ιατρικά χείλη ότι ο μισός πληθυσμός πάσχει ψυχικά, τότε η ψυχιατρική καθίσταται εξαιρετικά ύποπτη. Επιβάλλεται στους ανθρώπους η καταφυγή στον διαπιστευμένο μεσάζοντα και ρυθμιστή της συμπεριφοράς, τον ψυχίατρο, για «θεραπεία» (διάβαζε: επαναπρογραμματισμό). Σκοπός της «θεραπείας» είναι η διόρθωση της αποκλίνουσας συμπεριφοράς και η προσαρμογή στο κυρίαρχο κοινωνικό μοντέλο. Όλα αυτά περνούν μέσα από κοκτέιλ φαρμάκων και φυσικά από την οριοθετημένη οδό της αποδοχής και αφομοίωσης του αφηγήματος περί μιας «normal» (κανονικής) ψυχής. Ψυχής που δεν πενθεί, δεν λυπάται, δεν αντιδρά, δεν εξοργίζεται, δεν στομώνει και δεν αποστομίζει…

Ο Παναγιώτης Κονδύλης δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον τρίτο τόμο της κοινωνικής του οντολογίας στο έργο του «Το πολιτικό και ο άνθρωπος». Μας άφησε όμως αρκετή ψιλοκομμένη πολιτική σκέψη ώστε να μπορούμε να προσανατολιστούμε για να καταλαβαίνουμε αν κάποιοι επιχειρούν να πάρουν το πολιτικό κράνος από το κεφάλι μας και να μας φορέσουν το ψυχιατρικό φέσι. Και θα έλεγε κανείς «Τι ζητάς ρε άνθρωπε; Να γίνουν όλοι Κονδύληδες;» Ναι, να γίνετε όλοι Κονδύληδες, να πορεύεστε με φαιδρότητα ψυχής.

Η συνεισφορά του Παναγιώτη Κονδύλη θα υπάρξει για πάντα ένα αγκάθι για όσους αξιώνουν την καθολική, άνευ όρων αποδοχή σε κάθε μορφής αφήγημα και ουτοπία, ακόμα κι όταν αυτά εξαγγέλλονται με τις καλύτερες προθέσεις ή ενίοτε με επιστημονικό επίχρισμα:
«Ἀκριβῶς οἱ πνευματωδέστερες συζητήσεις ἀποδεικνύουν τὸ ἀδύνατο τῆς συναίνεσης: αὐτὲς δείχνουν ὅτι γιὰ κάθε ἐπιχείρημα ὑπάρχει καὶ ἕνα ἀντεπιχείρημα.»

Ποτέ στα ανθρώπινα πράγματα δεν υπήρξε καθολική συναίνεση. Ακριβώς επειδή δεν υφίσταται λυσιτελής συναίνεση, δεν θα σταματήσουν ποτέ οι Πόλεμοι. Τουλάχιστον μέχρι οι στρατευμένοι της Ειρήνης-για-πάντα (με το αντεστραμμένο Ψι εν είδει ομπρέλας για σύμβολο) να επινοήσουν έναν τρόπο να τροποποιήσουν την (ατελή) ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά του είδους Homo Sapiens -να την κάνουν δηλαδή «υπάκουη», προσηνή, συναινετική-, ο Πόλεμος είναι και θα παραμείνει ανθρωπολογικά σύμφυτος· αναγκαίο κακό. Κι αν το καταφέρουν (σ.σ. να επινοήσουν τρόπο να τροποποιήσουν τεχνολογικά την ανθρώπινη συμπεριφορά), υποψιαζόμαστε ότι αυτό θα συντελεστεί όχι χωρίς Πόλεμο από όλους εκείνους που θα υπεραμυνθούν της θνητότητάς τους αλλά και της ατελούς, γεμάτης ελαττώματα, ανθρωπιάς τους…

Σε κάθε περίπτωση «Ἀνθρώπινο εἶναι ὁ,τιδήποτε πράττουν ἢ ἔχουν πράξει οἱ ἄνθρωποι». Αν, όμως, οι άνθρωποι πετύχουν το Πέρασμα στην Ανυπαρξία, αυτό δεν μπορεί να εννοηθεί ούτε ως ανθρώπινο ούτε ως ανθρωπολογικό. Μόνο ως κοσμολογική έκπτωση μπορεί να εννοηθεί, αλλά δεν θα έχει καμία σημασία πλέον.

Οι κάθε λογής πεπαιδευμένοι ή ημιμαθείς που ενθουσιάζονται με την γραφίδα και τον λόγο τού «ιστορικού του μέλλοντος», Yuval Noah Harari, ίσως να θεωρούν φιλολογικό παραλειπόμενο -ανάμεσα στα πολλά και περισπούδαστα για την μετάβαση στον Μετάνθρωπο- την αναφορά του στους ποιητές. Είναι βέβαιον ότι ο Harari γνωρίζει τι εστί ποιητής, και εισάγει αίρεση στα λεγόμενά του. Κατ’ αυτόν «…υπάρχει μια ομάδα πάνω από τις υπόλοιπες, πιο εξειδικευμένη και πιο συνειδητή για την ανθρώπινη κατάσταση από όλες τις άλλες – οι ποιητές. Αυτοί οι δημιουργοί μουσικής και οι ονειροπόλοι των ονείρων είναι η καλύτερη ελπίδα της ανθρωπότητας».

Αλίμονο, λοιπόν, σε όποιον βάζει και τα δυο του τα χέρια πάνω στο ευαγγέλιο του θαυμαστού νέου κόσμου. Ο ποιητής δεν είναι προφήτης ούτε σταυροφόρος. Αντίβαρο είναι, για να ζυγίζεις ό,τι το ένα σου χέρι αγοράζει. Για δες εδώ τι έχει πει ένας σκληρός, δικός μας Αλεξανδρινός, ο τελευταίος:
«Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκαν καν την απειλή ενός εξωτερικού Εχθρού·
οι Επίγειοι μονάχοι τους ασήμωσαν τα σκατά…»

(Αλέξανδρος Αλιέας / Η Καρδιά του Θεού)

Βάλε στο χέρι της καρδιάς την Ποίηση, και στο άλλο ό,τι θέλεις βάλε. Έτσι σε σώζει ο Ποιητής την ώρα που χρειάζεται.

 

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

 

Πηγή

Προβολές : 455


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα