Κι αν σε αδίκησαν, αργά ή γρήγορα θα δικαιωθείς…
Αλλά εσύ περιμένεις. Είπαν κάποτε πως η καλύτερη εκδίκηση είναι η αναμονή. Είναι η ώρα εκείνη που βλέπεις το πτώμα αυτού που ονομάστηκε από μόνος του κι αναίτια εχθρός σου να περνά το ποτάμι. Κι εσύ απομένεις να κοιτάς τα σκοτάδια να διαλύονται. Γιατί μαζί με αυτόν φεύγουν και οι σκιές. Μαζί με αυτόν φεύγει και το κακό κάρμα.
Το κακό που προκαλείς στους ανθρώπους, δεν θα σε βγάλει αλώβητιο… θηλιά θα γίνει μια μέρα, και θα σε πνίξει…
Αυτό να σκέπτεσαι και να μην σκας για κείνους που δεν σου φέρθηκαν σωστά… ούτε να προσπαθήσεις να τους εκδικηθείς…
Να θυμάσαι πως υπάρχει δικαιοσύνη στο σύμπαν και πως κάποια στιγμή, θα τους πάει ο λογαριασμός…
Καμιά φορά, αργεί… αλλά πάντα έρχεται η ώρα της πληρωμής…
Ρόδα η ζωή, που γυρίζει… και το σύμπαν, δεν ξεχνά…
Καλλιόπη
Σήμερα θα σου πω για την ικανοποίηση.
Θα σου μιλήσω για τη μοναδική εκείνη στιγμή στο χρόνο που αποκαθίσταται η ηθική τάξη και οι κατεργαραίοι μπαίνουν στον πάγκο τους.
Είναι η στιγμή που όλα όσα έχεις υποστεί από ψεύτες, κλέφτες και χαμερπή ανθρωπάκια, σβήνονται.
Ναι, γιατί σε κορόιδεψαν, σε πούλησαν, σε αδίκησαν. Ναι γιατί σε μίσησαν χωρίς να τους έχεις κάνει τίποτα άλλο πέρα από το να τους εμπιστευτείς. Αλλά έτσι είναι αυτοί. Βρίσκουν ανοιχτές τις πόρτες της καλοσύνης σου και μπαίνουν μέσα γεμάτοι λάσπες. Λάσπες που αμολούν παντού θέλοντας να σε βρωμίσουν.
Κι ύστερα φεύγουν. Κι εσύ απομένεις να μην ξέρεις από που να μαζέψεις τη βρώμα που σου άφησαν. Μένεις αδικημένος και με το παράπονο. Κι αναρωτιέσαι γιατί να πρέπει να κουβαλούν τόση κακία οι άνθρωποι. Γιατί να πρέπει να είναι ικανοί για το κακό όταν ο κόσμος μπορεί να γίνει τόσο όμορφος με την καλοσύνη. Αλλά με το σταυρό στο χέρι λένε πως κανείς δεν πρόκοψε.
Αλλά εσύ περιμένεις. Είπαν κάποτε πως η καλύτερη εκδίκηση είναι η αναμονή. Είναι η ώρα εκείνη που βλέπεις το πτώμα αυτού που ονομάστηκε από μόνος του κι αναίτια εχθρός σου να περνά το ποτάμι. Κι εσύ απομένεις να κοιτάς τα σκοτάδια να διαλύονται. Γιατί μαζί με αυτόν φεύγουν και οι σκιές. Μαζί με αυτόν φεύγει και το κακό κάρμα.
Κι όσο φεύγει η σκοτεινιά και η κακία του, τόσο εσύ νιώθεις το βάρος να φεύγει από τα στήθη σου. Και παίρνεις βαθιές Αναπνοές. Και όσο αναπνέεις νιώθεις τα πάντα να αλλάζουν.
Ηθική τάξη. Αποκατάσταση της αλήθειας.
Θεία Δίκη μπορείς να το πεις εξίσου. Κανείς δε θα σε κατηγορήσει.
Γιατί η αλήθεια και η καλοσύνη οφείλουν πάντα να νικούν. Ακόμη κι όταν τις ποδοπατούν, δεν είναι ποτέ για πολύ.
Πάντα θα βρουν το δρόμο τους για το φως. Γιατί έτσι κινείται ο κόσμος, γιατί έτσι υπάρχουμε ακόμη.
Όσο για εκείνους τους κακούς που κάποτε βρέθηκαν στο δρόμο σου, εκείνους που θέλησαν να σε ποδοπατήσουν χωρίς λόγο, μην τους σκέφτεσαι. Η τιμωρία του καθενός από αυτούς είναι να πρέπει να ανέχεται στο πετσί του την ήττα του κάθε βασανιστική στιγμή της μίζερης ζωής του. Να πρέπει να παραδεχτεί πως το καλό μπορεί και να νικήσει τις πλεκτάνες και τα ψέματά του. Να πρέπει να δεχτεί ότι η αδικία δε ζει πολύ.
Πολλά αυτά που πρέπει να μάθουν τελικά. Γι’αυτό και να τους λυπάσαι. Γιατί δε θα είναι καθόλου ευχάριστα αυτά που θα τους χτυπήσουν δίχως έλεος στα μούτρα. Αλλά εδώ που τα λέμε, ας πρόσεχαν…
Της Στεύης Τσούτση
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
ισχύει αυτό 100% έτσι είναι δεν είναι ότι έχω δει έχω ακούσει έτυχε και σε μένα .
βέβαια στην αρχή είχα νεύρα πολλά και έλεγα αυτά που γράφει το άρθρο ποιο πάνω ,αλλά πλέον έχω ηρεμήσει και απλά δεν ασχολουμε ούτε νευριάζω πλέον .ενώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε όλοι αγαπημένοι επειδή νομίζω πως χωράμε λογικά σ αυτό τον πλανήτη όλοι μας ,δεν ξέρω γιατί θέλουν να κάνουν τα εύκολα δύσκολα .
κάθε μέρα βλέπω την αδικία και τολμώ να ομολογήσω ότι το τελευταίο διάστημα βρίζω από το πρωί μέχρι να κοιμηθώ .
λάθος είναι και το ξέρω αλλά έχω πολύ θυμό και προσπαθώ να τον αποβάλλω μέρα με την μέρα και προσπαθώ να μην δίνω σημασία γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να δώσω ειρήνη ούτε στους γύρω μου υπάρχει στον αέρα πολύ αρνητικο κλήμα !ευτυχώς αρχίζω την απομάκρυνση απ όλα αυτά γιατί τα νεύρα μου δεν είναι καλά ,παντού βρωμιά και υποκρισία ψέματα και πισωπουστιες …..μάλλον κοντεύω να μείνω μόνος ……γιατί δεν βρίσκω πάρα μόνο μερικές φορές στο ίντερνετ άτομα με το δικό μου σκεπτικό .όλοι αδιαφορούν και κοιτούν την πάρτη τους δεν τους ενδιαφέρει ο συνανθρώπος τους ,αλλά ούτε δίνουν σημασία στα γεγονότα που σίγουρα μας αφορούν όλους και πίνουν καφέ από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς τύψεις .αν έστω και μια μερίδα άνθρωπων λειτουργούσαν διαφορετικά πιστεύω ότι δεν θα ειμασταν τουλάχιστον με την πλάτη στον τοίχο .
βαρέθηκα να του ενημερώνω να τους λέω και να τους ξανά λέω και απλά είναι σαν να μιλάω στα ντουβάρια ,μόνο 1 στους 1000 ανταποκρίνεται όπως θα έπρεπε να κάνουν και οι άλλοι υπόλοιποι .μεγάλο ξενερωμα να βλέπεις να σε καταστρέφουν και να μην αντιδράς ,έστω αν δεν μπορούν έτσι καθένας με τον τρόπο του αλλά να υπάρχει κάποια αντίδραση και όχι ότι βρέξει ας κατεβάσει .
Αναστάσιε, μικραίνει ο χώρος γύρω μας… το ζω καθημερινά, το ζουν και φίλοι… η πλειοψηφία των ανθρώπων βγάζει μια κακία και μια μοχθηρότητα που δεν έχει όμοιά της…
Μέσα στο καλοκαίρι, πέταξα από τη ζωή μου “φίλους” και φίλες” που αποδείχθηκαν φίδια φαρμακερά… Πίστεψέ με έχω ηρεμήσει πολύ… έφυγε από πάνω μου η σατανίλα τους…
Έχω περιοριστεί στους λίγους φίλους που δεν έχουν δεύτερες σκέψεις… και ευχαριστώ τον Θεό που υπάρχουν…
Μην δίνεις σημασία σ’ όποιον δεν θέλει να μάθει… σ’ όποιον δεν είναι Άνθρωπος… πίστεψέ με, θα ηρεμήσεις…
ναι ήδη αυτό ξεκίνησα να κάνω ελπίζω αυτή την φορά να μην ξαναπεσω στην ίδια παγίδα που στήνω μόνος μου από τα νεύρα μου
Σε καταλαβαίνω… αλλά να σου πω κάτι; Το πρόβλημα το έχουν αυτοί που προδίδουν… όχι οι προδομένοι…
Απλά προσπάθησε να μην εμπιστεύεσαι παρά μόνο πράξεις αληθινές… όχι λόγια και ψεύτικα χαμόγελα…
καμία φορά είναι δύσκολο γιατί κρύβονται καλά και δεν το καταλαβαίνεις εγκαίρως
Άφησε την διαίσθησή σου να μιλήσει…
“οι πλάτες μας λένε ιστορίες που κανενός βιβλίου η ράχη δεν έχει το σθένος να κρατήσει”
content://media/external/downloads/1000003622
Έχεις δίκιο; Το ελπίζω!
Κύριε Τσεργίνη, το πιστεύω… το έχω ζήσει, κι όχι μια φορά… πολλές…
Έχω δει ανθρώπους που μου έκαναν μεγάλο κακό, να καταστρέφονται, ενώ ποτέ δεν ζήτησα την καταστροφή τους… το μόνο που έλεγα ήταν: “Θεέ μου, εσύ ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για τον πόνο που μου έδωσαν”…
Οι παλιοί έλεγαν: “το άδικο δεν ευλογείται”…
Το μόνο που δεν γνωρίζω είναι, αν κάποιοι απ’ αυτούς που αδίκησαν και θα φάνε χοντρές κατραπακιές, δεν το συνδέουν με τη δική τους συμπέριφορά και το κακό που έχουν κανει…
Κάποιοι άλλοι πάλι, έχουν επίγνωση… και ζητούν συγνώμη…