ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ, ΕΔΩ

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ, ΕΔΩ

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ, ΕΔΩ

Κάθε μέρα χρησιμοποιούμε τα χρήματα
ως μέσον συναλλαγής μέσα στη ζωή μας.

Από τη μικρή συνήθεια να αγοράσουμε τον καφέ μας το πρωί
μέχρι την κάλυψη κάθε ανάγκης μας
για ένδυση, για τροφή και λοιπά,
το χρήμα είναι η κινητήριος δύναμη.

Αν πάμε πολύ βαθιά στο παρελθόν,
στα πρώτα βήματα συναλλαγών μεταξύ των ανθρώπων
θα δούμε πως όλα ξεκίνησαν
με απλούς κανόνες “ανταλλαγών”.
Αναλόγως με το “τι παρήγαγε” ο κάθε άνθρωπος
αντάλλασσε το προϊόν του
με αυτό που είχε ανάγκη
και το οποίο παρήγαγε κάποιος άλλος άνθρωπος.
Μια λογική του πάρε-δώσε δηλαδή.

Αυτή η λογική όμως, δημιουργούσε διάφορα προβλήματα.
Όπως για παράδειγμα, το ότι θα έπρεπε
κάποιος που είχε περίσσευμα προϊόντος
να αγοράσει και να στοκάρει κάτι που δεν χρειάζεται
ή να μην βρίσκει αυτό που χρειάζεται διαθέσιμο
λόγο περιορισμού της “τοπικής αγοράς”.
Κι έτσι στις μικρές κοινωνίες
οι άνθρωποι άρχισαν να τηρούν μια μορφή
άτυπης λογιστικής.
Κρατούσαν λογαριασμό δηλαδή.

Όσο οι κοινωνίες μεγάλωναν
αυτό γίνονταν και πιο δύσκολο και αναγκάστηκαν
τις τις ανταλλαγές με διάφορα αντικείμενα
όπως κοχύλια, δόντια από μεγάλα ζώα και άλλα.
Γρήγορα όμως φάνηκε
πως κι αυτή η λογική ήταν άδικη,
γιατί το να βρει κανείς τέτοια αντικείμενα,
δεν ήταν δύσκολο καθότι η πονηριά υπήρχε πάντα,
και δεν παρείχε κάποιο είδος πραγματικού αντικρίσματος.

Κι έτσι κάποια στιγμή, αργότερα,
ήρθε το “χρήμα” με τη μορφή νομισμάτων
που ήταν φτιαγμένα από πολύτιμα μέταλλα
που ήταν εύκολα στις συναλλαγές, στην μεταφορά
και είχαν πραγματική αξία.
Χρυσά, ασημένια και άλλα.

Ο καθένας είχε τα χρήματα του και όλα ήταν οκ.

Μια μέρα, “κάποιος” είχε μια ιδέα.
Πρότεινε στους πλούσιους,
να “φυλάει” την περιουσία τους
σε δικό του χώρο, σε “ασφαλές” καταφύγιο δηλαδή,
ώστε να μην μπορούν εύκολα να κλαπούν.
Αυτήν την ιδέα την ονόμασε τράπεζα.
Η πρώτη παροχή της τράπεζας ήταν αυτή.
Και μέχρι εδώ είναι όλα καλά.

Όμως, αυτοί που έλεγχαν τις πρώτες Τράπεζες,
σκέφτηκαν σύντομα να αρχίσουν να δανείζουν
τα “χρήματα” των πλουσίων σε άλλους
έναντι κάποιου κέρδους, που το ονόμασαν “τόκο”.

Κι εδώ είναι που τίθεται το πρώτο ερώτημα.

Είναι δυνατόν, το ίδιο το “μέσον συναλλαγής”
να γίνει προϊόν; Στέκει αυτό;
Δηλαδή για 10 χρυσά νομίσματα για παράδειγμα
να απαιτούνται 11;
Η απάντηση είναι πως “όχι” δεν είναι καθόλου σωστό.

Και το λέω σκεπτόμενος τα εξής.
Όταν τα “νομίσματα” αλλάζουν χέρια μέσα στην αγορά
κάνουν έναν υγιή κύκλο μεταξύ των πολιτών.
Όμως όταν κάποιος συσσωρεύει τα νομίσματα
και τα “δανείζει” κατά βούληση έναντι αμοιβής,
δημιουργεί ένα μεγάλο κενό.
Γίνεται “ο πονηρός” που έβρισκε “κοχύλια”
χωρίς να παρέχει τίποτα ουσιαστικό και χρήσιμο
για τις πραγματικές ανάγκες μιας κοινωνίας.

Αν για παράδειγμα, σε μια υποτιθέμενη τράπεζα
μιας παλιάς εποχής, υπήρχαν 10.000 νομίσματα
τα οποία αντιπροσώπευαν το 33,3% όλων των νομισμάτων
της περιοχής,
και η τράπεζα χρεώνει 10% τόκο, ας πούμε,
την επόμενη χρονιά,
θα έχει συσσωρεύσει, 1000 νομίσματα επιπλέον.
Και αυτά τα νομίσματα,
θα “λείπουν” από την αγορά.

Αν αυτά τα “νομίσματα” λείπουν από την αγορά
τότε οι “κάτοικοι” θα αναγκαστούν να “δανειστούν” ξανά.
Και η συσσώρευση αυτή θα διαιωνίζεται
μαζί με την ανάγκη για δανεισμό να μεγαλώνει.

Μια τράπεζα, δηλαδή, με αυτήν την μορφή
θα είχε τον ρόλο, ενός “κράτους εν κράτει”.
Θα δημιουργούσε μια δεύτερη “άτυπη” φορολογία
για τους πολίτες της περιοχής.
Αλλά δεν είναι αυτό μονάχα το πρόβλημα.

Οι τράπεζες για να δώσουν “δάνεια”
ζητούσαν από τους πολίτες πάντοτε “ενέχυρο”.
Το σπίτι τους, το κτήμα τους, τα κοσμήματα τους.
Αν ο πολίτης, δεν μπορούσε να τους πληρώσει
τότε θα έπρεπε να του πάρουν την περιουσία.

Προσέξτε όμως.
Αν είχε πάρει δάνειο 1000 νομίσματα
έναντι της αξίας του ακινήτου, υποθετικά ίδιας αξίας,
και είχε πληρώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή τα 500,
η τράπεζα θα έπαιρνε ολόκληρο το ακίνητο.
Δηλαδή θα το έπαιρνε για 500 νομίσματα.
Και αυτό θα δημιουργούσε ένα υπερκέρδος
δυσανάλογο του εμπορικού περιβάλλοντος.
Αυτό είναι ανήθικο και άδικο για μια αγορά.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο
και οι τοκογλύφοι θεωρούνται απατεώνες
και εκβιαστές, στη σημερινή εποχή
αφού εκμεταλλεύονται την ανάγκη ενός αθώου.
Τι διαφορά έχουν οι τράπεζες από τους τοκογλύφους;
Καμία, εκτός από το ότι είναι “νόμιμοι τοκογλύφοι”;
Γιατί ούτε οι τράπεζες τελούν “αγαθό έργο”.
Ποτέ μια τράπεζα δεν θα δανείσει χρήματα
σε κάποιον που έχει πραγματική ανάγκη
αν δεν της αποδείξει πως μπορεί να ξεπληρώσει το χρέος.
Καμία τράπεζα δεν παράγει φιλάνθρωπο έργο.
Σκοπός της ήταν πάντοτε να γίνει ο “έχων” πλουσιότερος.

Όλα τα παραπάνω όμως, παράλληλα με τον ανήθικο σκοπό τους,
ανάγκασαν τους τραπεζίτες να γίνουν
οι “μαφιόζοι” της κάθε περιοχής.

Κανείς δεν εκτιμούσε σαν άνθρωπο, έναν τραπεζίτη
και κανένας τραπεζίτης δεν έβλεπε τον δανειζόμενο ως άνθρωπο.
Αυτό δεν ήταν υγιές μέσα σε μία κοινωνία.

Όμως το θέμα, έχει μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις.
Οι “μαφιόζοι” τραπεζίτες της κάθε περιοχής
προσέλκυαν και όλους τους “εγκληματίες”
που διακινούσαν οτιδήποτε παράνομο και ανήθικο.
Πολύ σύντομα, κατέκτησαν και αυτόν τον τομέα
και έγιναν οι ίδιοι εγκληματίες και λαθρέμποροι.
Η συσσώρευση του χρήματος
και ο στρατός που είχαν για την προστασία τους,
τους έκανε να αποκτήσουν τεράστια δύναμη
επιρροή και υπερκέρδη.
Το “επάγγελμα” τραπεζίτης ήταν το καταλληλότερο
για έναν εγκληματία, απατεώνα που ήθελε
να βγάλει γρήγορα χρήματα με παράνομους τρόπους.
Κανείς “αγαθός” άνθρωπος, δεν θα μπορούσε
να κάνει αυτό το επάγγελμα.
Και αν το έκανε, θα πτώχευσε πολύ σύντομα.
Διότι τα χρέη, είναι μονάχα μέσον “υποταγής”
και ουδεμία ελευθερία δεν προκύπτει από ένα χρέος.

Ένας αγαθός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει τέτοιες βλέψεις.
Ξέρετε πολλές περιπτώσεις ανθρώπων
που δανείστηκαν ενώ δεν είχαν έσοδα
και επέστρεψαν τα χρήματα πίσω;
Εγώ γνωρίζω ελάχιστους.

Το μεγάλο ζήτημα όμως προκύπτει πολύ μετά.
Αυτοί οι Γνώστες – Διαφθορείς – Τραπεζίτες
αφού έμαθαν τα “κόλπα” και τα συνδύασαν με την σκοτεινή Γνώση
επεκτάθηκαν παντού
και δημιούργησαν τις Κεντρικές Τράπεζες – Βασίλεια.

Και κάθε βασίλειο, ήταν ένα κράτος εν κράτει.
Ισχυρότερο από το ίδιο το κράτος,
αφού με τον τρόπο τους, κατάφεραν πολύ σύντομα
κάθε κράτος να εξαρτάται από “τα δανικά τους” .
Αν ήθελαν να “αναγκάσουν” μια κυβέρνηση να κάνει “κάτι”
χρηματοδοτούσαν τον αντίπαλο της.
Και σε πολλές περιπτώσεις χρηματοδοτούσαν
και τις δύο πλευρές, σαν πιόνια σε μία σκακιέρα.

Κι έτσι επηρέαζαν κάθε γεγονός της ιστορίας.

Δεν άργησαν πολύ να γίνουν κάτοχοι των πάντων,
και αίτιοι για κάθε κακό.

Για να μην μακρηγορώ όμως,
κλείνοντας αυτήν την πιθανή ιστορική αναδρομή
θα επιστρέψω στο κυρίως θέμα.

Αυτοί οι άνθρωποι, εδώ και δεκαετίες
πήγαν το έγκλημα σε ανώτερο επίπεδο.
Άρχισαν να τυπώνουν χρήματα “από τον αέρα”.

Δεν αρκέστηκαν στο να βγάζουν υπέρογκα ποσά
από όλα τα παράνομα και ανήθικα παιχνίδια τους,
αλλά θέλησαν να αποκτήσουν και τη δύναμη
της “δημιουργίας” του ίδιου του χρήματος από το μηδέν.

Σε αυτό βοήθησε πολύ και η τεχνολογία.

Σκεφτείτε πως σήμερα στην αγορά
μονάχα το 3-5% από τα ποσά που κυκλοφορούν
είναι φυσικό χρήμα, το οποίο διακινείται
χέρι με χέρι, όπως παλιά.

Τα υπόλοιπα είναι “αέρας”
που διακινείται μέσω “εντολών” από υπολογιστές
και μέσω “πλαστικών πλακιδίων” που ονομάζουν
πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες.

Αν πάρει σήμερα κάποιος ένα δάνειο
αυτομάτως “δημιουργείται χρήμα” που δεν υπάρχει.
Δεν χρειάζεται να υπάρχει.
Όλο το χρήμα είναι “εικονικό”.

Όλες οι συναλλαγές έχουν κόστος
που επιστρέφει ως αμοιβή σε αυτούς.
Φορολογούν την κάθε συναλλαγή.
Και συνεχώς τυπώνουν νέο χρήμα
το οποίο επιστρέφει στις τσέπες τους
από διάφορες πόρτες.

Τα χρέη των κρατών παράλληλα ανέβηκαν σε απίστευτα επίπεδα.
*Θυμηθείτε και τα χρηματιστήρια
που αναλύσαμε νωρίτερα.

Το απόθεμα σε χρυσό σήμερα σε όλον τον κόσμο
δεν ξεπερνά τα 13 τρισεκατομμύρια
ενώ τα χρέη των κρατών αγγίζουν τα 400 τρις.
Λογικό;

Έτσι το 80% του παγκόσμιου χρήματος
το κατέχει ένα ποσοστό ανθρώπων
μικρότερο του 1%.
Και το 20% του παγκόσμιου χρήματος
χρησιμοποιείται απλώς “ελεύθερα”
για να κινείται ο πλανήτης
ώστε να τον ελέγχουν.
Θα μπορούσαν άνετα να μαζέψουν κάθε σέντς
αν ήθελαν.
Όμως δεν τους συμφέρει να το κάνουν.
Γιατί το χρήμα αυτή τη στιγμή τους βοηθά
μέσω των ανήθικων μέσων τους
να αποκτήσουν κάθε τι που έχει πραγματική αξία.

Γνωρίζουν πολύ καλά,
πως το χρήμα είναι αέρας κοπανιστός
που απλώς χρησιμοποιούν για να πληρώνουν
τους επιτελείς τους.
Το χρήμα σήμερα, είναι μια λέξη, μέσα στο Μάτριξ.
Τίποτα άλλο.

Αυτοί όλοι οι δισεκατομμυριούχοι ήρωες
που βλέπουμε στα ΜΜΕ,
είναι όλοι τους εγκληματίες.
Και όχι μονάχα, λόγω των εγκλημάτων που έχουν κάνει
αλλά και λόγω των πράξεων που δεν έχουν κάνει.

Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος με αξίες
να φτάσει να αποκτήσει δισεκατομμύρια.

Αυτοί που τα κατάφεραν, το έκαναν γιατί πάτησαν
άμεσα ή έμμεσα πάνω σε πτώματα.

Πόσα εκατομμύρια χρειάζεται μια οικογένεια
για να ζήσει πολύ άνετα για 10 γενιές;
Εκατό; Διακόσια εκατομμύρια; Πόσα;

Τι χρησιμότητα έχουν τα χρήματα από ένα σημείο και πάνω
εκτός από το να τρέφουν την απληστία ενός ανθρώπου;

Εκτός από το να χρησιμοποιούνται για ανήθικους σκοπούς;

Ποιος από αυτούς έχει κάνει μια καλή πράξη
που δεν εμπλέκεται σε μια ατζέντα επιρροής;

Πως είναι δυνατόν ένας φυσιολογικός άνθρωπος
να έχει δισεκατομμύρια
και να αποδέχεται να πεθαίνουν εκατομμύρια παιδιά
κάτω των πέντε ετών, από πείνα;
Να κλωτσά ένα παιδάκι που φοράει κουρέλια στο δρόμο;

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν,
είναι αυτοί που σήμερα διοικούν τον πλανήτη μας.
Αυτοί που μεταμφιέστηκαν με τα κοστούμια τους
σε “καθώς πρέπει” επιχειρηματίες,
για να γίνονται πιο πιστευτοί
αλλά μέσα τους δεν άλλαξαν καθόλου.

Αυτοί είναι που συναντιόνται στα κρυφά στα φόρουμ
και στα λημέρια τους.

Γιατί συναντιόνται κρυφά;
Γιατί όλα τα κάνουν στο σκοτάδι;
Πολλά τα γιατί.
Αλλά και η απάντηση απλή.
Γιατί έχουν σκοτεινούς σκοπούς για εμάς.
Είναι σκοταδιστές.

Μονάχα οι εγκληματίες κρύβονται.
Και δυστυχώς παίρνουν μαζί τους
και πολλούς “λιγότερο” ενόχους ανθρώπους
οι οποίοι αγαπούν απλώς το χρήμα
και δεν είναι μέρος της ατζέντας τους.

Οι οποίοι “για να μην χάσουν” τα λεφτά τους
αποδέχονται την κατάσταση αυτή
με κάθε ανήθικη προέκταση της.

Έτσι στο τέλος, μένει μόνος του
ο ανίσχυρος “οικονομικά” λαός.

Και για να κλείσω τις σκέψεις μου
για το χρήμα.

Το χρήμα δεν είναι κάτι κακό γενικώς.
Αν χρησιμοποιείται αποκλειστικά
ως εργαλείο συναλλαγών, για τις ανάγκες της ανθρωπότητας
μέσα σε όρια ηθικής και θεμελιωδών αξιών
θα μπορούσε να είναι εντελώς άκακο.

Αλλά δυστυχώς σήμερα δεν είναι.

Και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Μάτριξ.

Έχει γίνει μια “εικονική” πτυχή του Μάτριξ
όπως και όλα τα άλλα που περιγράψαμε νωρίτερα
και δυστυχώς είναι το Μήλο της Έριδος
για κάθε κακό.

Περνάμε σε άλλο θέμα.

Μιλήσαμε για το χρήμα, στο πρώτο μέρος μιλήσαμε
και για τον “Χώρο” – φυλακή μας.

Μένει ακόμη ένα “Χ” που θέλω να αναλύσω.

Θα μιλήσουμε λίγο για τον Χρόνο.

Έχουν ξεπεράσει το φράγμα της δικιάς μας λογικής του χρόνου.
Ξέρουν πως αυτός που έχει υπομονή θα κερδίσει.
Γι’ αυτό και τα σχέδια τους έχουν έναν άξονα χρονικού βάθους
που για εμάς είναι ασύλληπτος.

“Ένα μυρμήγκι που έχει στη διάθεση του τον ανάλογο χρόνο
θα μπορούσε να ισοπεδώσει ολόκληρο βουνό” είχα διαβάσει κάπου.
Και είναι αλήθεια.

Έχουν τόσο καλά οργανωμένα τα σχέδια τους
που για να αλλάξουν τις πεποιθήσεις μιας κοινωνίας
μπορούν να περιμένουν να φύγουν ολόκληρες γενναίες.
Αν μελετήσατε τον Άγιο Παϊσιο
θα γνωρίζετε πως είχε πει γι’ αυτούς
πως πριν 250 χρόνια ξεκίνησαν τα σχέδια τους για σήμερα.

Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση,
όταν παρατήρησα τις χρονικές αποστάσεις
ανάμεσα σε μεγάλες πανδημίες και κρίσεις.

Η πανδημία χολέρας ξεκίνησε το 1817.
Ας υποθέσουμε πως ήρθε “από τη φύση” αυτή.

Εκατό γεμάτα χρόνια συν ένα, αργότερα το 1918,
ξεκίνησε η Ισπανική Γρίπη.

Και εδώ ας υποθέσουμε πως εντελώς τυχαίο
το γεγονός πως “ακριβώς 101 χρόνια μετά” συνέβη.

Οι πιθανότητες να συμβεί αυτό, ήταν 1 στις 20.000.

Όμως εκατό χρόνια γεμάτα συν ένα αργότερα, από το 1918,
δηλαδή το 2019, ήρθε η πανδημία του 19.
Εδώ έχουμε πλέον ένα μοτίβο με απόλυτη ακρίβεια.

Η πιθανότητα να συμβούν 3 διαφορετικές πανδημίες
σε διάστημα 200 ετών, και με βήμα επανάληψης 1+100
είναι 1 στα 8.000.000, μία στα οχτώ εκατομμύρια,
και είναι στατιστική “απόδειξη” πως
τουλάχιστον οι δύο τελευταίες, “καθόλου τυχαία”
ίσως έχουν προκληθεί από ανθρώπινο παράγοντα.
Και μάλιστα ανθρώπινο παράγοντα
που ίσως σκέφτηκε μέχρι και την απόσταση μεταξύ τους
ώστε να μην “θυμάται” κανείς τι έγινε
αφού μετά τα 100 ο άνθρωπος σπάνια ζει.
Ανθρώπινο παράγοντα που έχει “μανία”
με τα νούμερα και τα σύμβολα.

Επιστρέφω στο θέμα.

Αν κάποιος μπορεί και σχεδιάζει,
πέραν των χρονικών ορίων της ίδιας του της ζωής,
να μην ζει ο ίδιος δηλαδή, για να δει το αποτέλεσμα,
αυτό τον αναγάγει σε ένα “ον” που εμείς
δεν μπορούμε να κατανοήσουμε,
αλλά παρατηρούμε μέσα στη διάρκεια της ζωής μας
μονάχα ένα κομματάκι των σχεδίων του.

Ο νους μας χωρά, μονάχα περιορισμένους χρονικούς ορίζοντες
και αυτό το ξέρουν πολύ καλά.

Και γνωρίζουν, πως με τις μεγάλες κρίσεις που περνάμε
μπορούν να κάνουν πολύ εύκολα “reset” στις πεποιθήσεις μας
και να αλλάξουν ολόκληρους κόσμους.
Όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν μετά από μεγάλα γεγονότα.
Είναι αδιαμφισβήτητο αυτό στην ιστορία
για όποιον έχει μελετήσει λίγο.

Όλα αυτά που είπαμε μέχρι στιγμής
είναι αποδείξεις πως μια Σέχτα υπάρχει εκεί έξω
και είναι οι αρχιτέκτονες του Μάτριξ
που ζούμε σήμερα.

Στο βιβλίο μου “Το Μαύρο Κουτί”
είδαμε κάποια από τα σχέδια τους.

Λίγο ή πολύ, αν ψάξει κάποιος, μπορεί να βρει
και ποιοι είναι.
Προσωπικά μου είναι αδιάφορο
και θα εξηγήσω στο τέλος γιατί.

Το πιο “άξιο προσοχής” όμως που ελάχιστοι βλέπουν
είναι η “δύναμη” που έχει “αυτό που τους ενώνει”.

Είναι τόσο ισχυρό αυτό που τους ενώνει
που μπορεί και ξεπερνά κάθε ανθρώπινη αδυναμία.

Διότι καλό το χρήμα, καλή η επιρροή
αλλά χωρίς έναν “Μεγάλο Σκοπό”
τέτοια ανθρώπινη “συνοχή” δεν δύναται να υπάρξει.

Οι πιο αξιοθρήνητοι και αξιολύπητοι δε,
είναι οι ίδιοι οι επιτελείς τους
σε κάθε σκαλοπάτι της πυραμίδας.

Τους έχουν πείσει πως ο σκοπός τους δεν είναι σατανικός.
Τους έχουν πείσει πως ο Θεός είναι “κακός”
γιατί δεν αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο
ενώ ο διάβολος τους επιτρέπει τα πάντα.
Αλλά δεν τους το λένε ευθέως.
Αφήνουν τον καθένα από αυτούς στο σκοτάδι
να πιστεύει μόνο όσα χρειάζεται
και μάλιστα τους αφήνουν ελεύθερους
να πιστεύουν και στις θρησκείες που επιθυμούν.
Τους κρατούν σε έναν συνεχή αγώνα
μιας υποτιθέμενης “πνευματικής ανόδου”
και τους αφήνουν να ανεβαίνουν ένα σκαλί τη φορά
μέσα από “τυπολατρίες” και “τελετουργίες”.
Είναι όλα ψεύτικα.
Χτυπούν απλώς στις αδυναμίες, αδύναμων ανθρώπων,
γιατί είναι ελάχιστοι αυτοί που γνωρίζουν την αλήθεια.
Είναι αυτό “ελευθερία”;
Ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα.
Ακόμη και αν οι προθέσεις είναι καλές
είναι ανήθικο και άνανδρο να τις κρύβεις.
Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο το λαϊκό γνωμικό
“Δουλειά δεν είχε ο διάολος, πηδούσε τα παιδιά του”.
Κανένα παιδί του δεν αγαπά ένας σκοτεινός “πατέρας”.

Τους δίνουν λοιπόν, την περίφημη γνώση
αργά αργά, και στο τέλος,
όταν και αν αποκαλυφθούν οι προθέσεις τους
είναι αδύνατον να “αποδεσμευτούν” από τον φαύλο κύκλο.
Και όντως υπάρχει η περίφημη “Γνώση” αυτή.
Όμως είναι η Γνώση των Μάγων, των Αλχημιστών,
των Αποκρυφιστών και των κάθε λογής Εγκληματιών.

Έχουν πάρει κομμάτια σοφίας και τα άλλαξαν προς όφελος τους
ακόμη και από τους Αρχαίους Έλληνες
δημιουργώντας τον νεο-πλατωνισμό και λοιπά,
δίνοντας τη δικιά τους χροιά σκοταδισμού.

Αν διαβάσει κανείς τα “συγγράμματα” τους
θα προσέξει πως οι σκοτεινές τους τεχνικές
έχουν τις ίδιες βάσεις
από τους μάγιστρους της Αρχαίας Αιγύπτου
μέχρι και το σημερινό Great Reset.

Κανείς όμως δεν τα μελετά όλα αυτά,
γιατί έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι οι Μάγοι
ένα κυνήγι μαγισσών με την προπαγάνδα τους.

Ακόμη και η νέα τάση των “ερευνητών”
του youtube τους εξυπηρετεί.

Αν μιλάνε για “εξωγήινους” για “φαντάσματα”
και για κάθε λογής μπαρούφες για να πάρουν κλικ
τότε τους επιτρέπεται να μιλούν και
για μερικές αλήθειες
που θα χαθούν στη θάλασσα της ανοησίας.

Θα έχουν καταταχθεί στον μεγάλο τομέα
των “Συνωμοσιολόγων”. Κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί τους.

Στη μελέτη του Τέρατος, που έγινε το 1930,
ο Δρ. Τζόνσον πίστευε ότι χαρακτηρίζοντας ένα παιδί τραυλό θα μπορούσε να κάνει ακόμα και ένα κανονικό παιδί να τραυλίζει. Για να το αποδείξει έκανε το πείραμα του “Τέρατος”.

Το αποτέλεσμα ήταν από τα 6 “κανονικά” παιδιά που πήραν μέρος στο πείραμα τα 5 να αρχίζουν να τραυλίζουν μετά την αρνητική θεραπεία.
Ψάξτε το αν θέλετε να βρείτε λεπτομέρειες.

Έτσι ακριβώς και σήμερα.

Όποιος “ψάχνει” λίγο παραπάνω την αλήθεια
χαρακτηρίζεται αλλά και σε πολλές των περιπτώσεων
γίνεται ο ίδιος ένα “τραυλό παιδί” της κοινωνίας.
Έτσι ο κόσμος μένει απαθής
μέσα στον ωκεανό της ημιμάθειας.

Και το εντελώς απίστευτο,
είναι πως και οι “Σκοποί” τους οι ίδιοι
είναι εκεί έξω “ελεύθεροι” να τους “δει” κανείς.
Υπάρχουν συγγράμματα που παρόλο που έχουν γραφτεί
σε διαφορετικές εποχές, “οι σκοποί” είναι οι ίδιοι !
Μας λένε ευθέως δηλαδή τα σχέδια τους για εμάς
τα οποία “επιβεβαιώνει” ακόμη και η Αγία Γραφή.
Και εμείς μένουμε “παράλυτοι” εκεί που μας θέλουν.

Με όλα αυτά, δεν μιλάμε απλώς για άγνοια
αλλά για αποδοχή ενός νέου κόσμου
που μας έχουν επιβάλλει.
Ενός Μάτριξ.
Μιλάμε για ένα Μάτριξ στο οποίο
“φαίνεται” πως είμαστε εγκλωβισμένοι
αλλά δεν είμαστε.

Και βέβαια, θα πρέπει να σημειώσουμε
και το πιο σημαντικό όλων, που θα ανοίξει μυαλά.
Αν είναι κάτι να θυμάστε από αυτό το βιβλίο
θα σας πρότεινα να είναι αυτό.
Ο Μεγάλος τους εχθρός είναι ο Χριστός
και κατ’ επέκταση ο Ελληνισμός.
Είναι ο μόνος φωτεινός δρόμος που φοβούνται.
Και αυτό και μόνο είναι η απόδειξη
για την Αυθεντικότητα του Χριστού.

Αν δεν υπήρχε ο Χριστός
τότε γιατί όλοι αυτοί οι “ψαγμένοι”
τον παραδέχονται ως τον Μεγάλο τους Εχθρό;

Πως αποδεικνύεται πως υπάρχει ο Θεός;

Εγώ θα ρωτήσω κάτι άλλο.
“Πως αποδεικνύεται πως υπάρχει το σκοτάδι;”
Δεν αποδεικνύεται.

Η επιστήμη το δέχεται ως έχει χωρίς αποδείξεις.

Η μόνη απόδειξη ύπαρξης του σκότους είναι το Φως !

Όταν έρχεται το Φως, το σκοτάδι εξαφανίζεται.
Και όταν επικρατεί το σκοτάδι
είναι γιατί υπάρχει έλλειψη φωτός.

Το σκοτάδι δεν έχει καμία δύναμη.

Όπως ακριβώς και το Θηρίο δεν έχει καμία δύναμη.
Αυτοί οι επιτελείς του,
οι Γνώστες Διαφθορείς δεν έχουν καμία δύναμη.

Τη δύναμη, τους τη δίνουμε εμείς
διώχνοντας το Φως,
που είναι ο Χριστός.

Αν κατανοήσει κανείς
πως Μάτριξ δεν υπάρχει,
όπως δεν υπάρχει ούτε το σκοτάδι
τότε θα έχει αποκαλύψει μέσα του την Αλήθεια.

Είναι πολύ δύσκολο και επώδυνο να γίνει αυτό
και το γνωρίζω πολύ καλά.
Και εδώ θα σας χαρίσω μια τελευταία σκέψη μου.

Όλοι αυτοί οι Διαφθορείς,
υποστηρίζουν πως ο νους είναι τα πάντα
και ο νους διακατέχει το “σύμπαν”.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος
που περάσανε στην εποχή μας.
Και από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά
που μας πέρασαν επιμελώς
με τον Δαρβίνο, τον Νίτσε και όλα τα σκουπίδια τους.

Ο νους είναι ένα εργαλείο παραγωγής σκέψεων.

Ένα εργαλείο που μας βοηθά να εξελισσόμαστε ομαλά.
Τίποτα άλλο.

Οι σκέψεις όμως κρίνονται από τη “συνείδηση” μας.
Η συνείδηση μας είναι από τη φύση της σοφή.

Είναι προικισμένη “από πάντα” με τη “φωτεινή γνώση”.

Είναι φτιαγμένη να είναι “αγαθή”.

Είναι φτιαγμένη στα πρότυπα του Χριστού.

Είμαστε ξεκάθαρα “δημιούργημα” ενός “αγαθού” δημιουργού
και σε καμία περίπτωση δεν “υπάρχουμε” τυχαία.

Γι’ αυτό γνωρίζουμε κάθε φορά
όταν κάνουμε κάτι κακό ή άσχημο
και το κάνουμε ενσυνείδητα.

Αν διαβάσει κάποιος τα λόγια του Χριστού
δίνοντας έμφαση στις “αξίες” που περνά
και όχι σαν ιστορικά γεγονότα
θα καταλάβει τι εννοώ.

Όλα όσα λέει εκεί,
τα λέει για να “θυμηθούμε ποιοι είμαστε”.

Αυτή είναι η μελέτη που πρέπει να κάνουμε.
Να ξανακερδίσουμε τις αξίες μας
και όχι να μάθουμε να παπαγαλίζουμε
και να αναλύουμε τα λόγια Του όπως μας έμαθαν.
Η απλοποίηση είναι η ουσία
και όχι η πολυπλοκότητα.

Ο τρόπος της “ασυνειδησίας” των Διαφθορέων
περνά μέσω της “απενοχοποίησης” ενός “κακού”
που δημιουργείται από το περιβάλλον μας
όταν αυτό είναι “σκοτεινό”.
Και τότε ακούμε τις προτάσεις του “μυαλού”
που θέλουν να μας περνούν οι Διαφθορείς.

Γι’ αυτό και η προσευχή είναι πολύ σημαντική.
Γιατί μας ενώνει με τον Χριστό
και διώχνει τους περιττούς λογισμούς
που μας περιβάλλουν.
Δεν έχει ανάγκη ο Θεός να τον υμνούμε συνεχώς
στις προσευχές μας.
Εμείς έχουμε ανάγκη από τις προσευχές σε Εκείνον
γιατί είναι ο τρόπος να βγαίνουμε
από το σκοτάδι του μυαλού, μέσα στο Μάτριξ.

Η συνείδηση μας, η ψυχή μας,

είναι το μόνο που δεν μας πήραν ακόμη.

Είναι το μόνο που μας ανήκει.

Και είναι το μοναδικό όπλο που έχουμε σήμερα.

Ο τελευταίος πόλεμος είναι “Πνευματικός”.

Και όπως εξήγησα στο βιβλίο μου “Το Μαύρο Κουτί”

αυτός είναι και ο μεγάλος τους σκοπός.

Να ελέγξουν τη συνείδηση μας μέσω της τεχνολογίας.

Να μας “Σφραγίσουν” για πάντα.

Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο
θέλω να περιγράψω το συναίσθημα
που με συντρόφεψε πολλές φορές
κατά την διάρκεια της γραφής του,
με ένα βίντεο που βρήκα “τυχαία”
και επεξεργάστηκα για εσάς.

Όπως μου ήρθαν “τυχαία”
και μυστηριωδώς μπροστά μου
“ερεθίσματα” για πολλά πράγματα
από αυτά που έγραψα σε αυτό το βιβλίο.
Και ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό.

Μέσα στο βιβλίο όπως προσέξατε
δεν χρησιμοποίησα ιστορικά γεγονότα
γιατί θεωρώ πως όλα είναι παρερμηνευμένα
και θα με τοποθετούσαν μέσα στο Μάτριξ.
Δυστυχώς όπως δεν υπάρχει αληθινή επιστήμη σήμερα
δεν υπάρχει και αληθινή ιστορία.

Χρησιμοποίησα μονάχα την νοερά γνώση
που έχουμε όλοι μέσα μας
για να θυμηθούμε μαζί μερικές αλήθειες που μας έκαναν να ξεχάσουμε.

Αν κάπου μέσα στο βιβλίο
κάποιος ένοιωσε πως τον αδίκησα,
ζητώ συγνώμη.

Πατήστε εδώ για να δείτε το βίντεο.

Εγγραφείτε αν θέλετε στο κανάλι μου στο youtube “Ιωάννης Αδαής”

και ακολουθείστε με στο facebook https://www.facebook.com/bakmanyan/

για να διατηρήσουμε την επαφή μας.