Μια κραυγή που μας αφορά όλους. “Η κοινωνία νοσεί, πότε θα το δουμε επιτέλους; Τζωρτζινα βγάλε μας από τον μικροκοσμο μας.”

Μια κραυγή που μας αφορά όλους. “Η κοινωνία νοσεί, πότε θα το δουμε επιτέλους; Τζωρτζινα βγάλε μας από τον μικροκοσμο μας.”

1 Απριλίου, 2022 2 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:379
Μοίρασέ το

 

Χριστίνα Μπογιατζή: “Ενα παιδί μαρτύρησε και άφησε τα σπλάχνα του στα χέρια ενός ολοκληρου κόσμου για να φωτίσει εμάς τους αδαείς, τους ανυποψίαστους και να μας θρέψει με αλήθεια και αυτογνωσία μέσα απο τη φρίκη του θανάτου του.  Τζωρτζίνα, μόρφωσε μας με τη γνώση της ψυχής σου και τη φρίκη του ναρκισσισμου των άλλων.”

 

Η κοινωνία μας, νοσεί βαριά…

Όχι…. δεν βρίσκεται σε σήψη… βρίσκεται σε αποσύνθεση… είναι τελειωμένη… είναι μια κοινωνία ζόμπι…

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΖΟΜΠΙ…

Δεν ζούμε… δεν νοιώθουμε… δεν υπάρχουμε…

Δεν συμπεριφερόμαστε ως άνθρωποι, αλλά ως κτήνη…

Είμαστε μια κοινωνία νεκροζώντανων, χωρίς αισθήματα, χωρίς σκέψη, χωρίς ψυχή…

Χρόνια πεθαμένοι, μα δεν το ξέρουμε…

Κι ήρθε μια τραγωδία που όμοιά της δεν ξανάγινε, για να μας ταρακουνήσει και να μας βγάλει από τις βολεμένες μας νεκρές ζωές…

Οι ζωές της Ίριδας, της Μαλένας, της Τζωρτζίνας, μπήκαν στο μικροσκόπιο… εκεί τις έβαλε η ζωγραφιά της Τζωρτζίνας, για να βρεθεί Η ΕΝΟΧΟΣ…

Και Η ΦΟΝΙΣΣΑ, βρέθηκε…

Καιρός να βάλουμε κι εμείς ως κοινωνία τις ζωές μας στο μικροσκόπιο…

Καιρός να κοιτάξουμε μέσα μας… μια, δυο, τρεις φορές… όσες φορές χρειαστεί, για να φωτίσει ο καθένας μας τα δικά του σκοτάδια.

Η Τζωρτζίνα, ζωγράφισε και με την ζωγραφιά της μας έστειλε μηνύματα…

Έχουμε υποχρέωση να πάρουμε τα μηνύματά της όλοι εμείς…

“Για εσάς”, έγραψε στη ζωγραφιά της η Τζωρτζίνα… κι εννοούσε ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ… ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ…

Η ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ, ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ…

Είναι η τελευταία μας ευκαιρία για να νεκρανασταθούμε…

Σε λίγες μέρες, έρχεται η Μεγαλοβδομάδα και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Ας Τον υποδεχθούμε με φωτισμένη την ψυχή μας…

Θα είναι το πιο ανθρώπινο μνημόσυνο για τις τρεις ψυχούλες… ένα μνημόσυνο που ίσως εξιλεώσει κι εμάς…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

11 ώρ. 
Στόματος σιγώντος θεός έκδικος.
Ήρθε η ώρα της σιωπής.
Κατέφθασε πια εκείνη η στιγμή της ενδοσκόπησης.
Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους που μου ζήτησαν να μιλήσω σε κοινή θέα για τη Τζωρτζίνα και όσα ζωγράφισε, πλησιάζει όμως η ώρα της αυτοσυγκράτησης.
Απάντησα σε όσα ερωτήθηκα, ανέλυσα όσα απεικονίστηκαν.
Παρέδωσα όσα ήμουν.
Η Τζωρτζίνα Δασκαλάκη είναι η αδερφή της Ιριδας και της Μαλένας Δασκαλάκη.
Εγινα-με τη δική της συναίνεση-ένας μικρός Δούρειος Ίππος για να δικαιώσει τον εαυτό της, τις αδερφές της όπως και ολα τα παιδιά του κόσμου που κακοποιούνται και μισιούνται απο τη διαταραγμένη, εμπαθή και αθεράπευτη μάνα.
Ωστόσο, αυτά τα παιδιά πλέον έφτασαν και κατέκτησαν την Τροία!
Το ξύλινο αλογάκι υπηρέτησε πλέον το σκοπό του και όπως είπε και ο Carl Jung (Ελβετός ψυχίατρος), “Όποιος κοιτάζει προς τα έξω ονειρεύεται. Όποιος κοιτάζει μέσα του ξυπνάει.”
Αυτός είναι ο λόγος που θα προτρέψω όλους εμάς να κοιτάξουμε μέσα μας.
Να πέσουμε πια απο τα σύννεφα μας, να τσαλακωθούμε, να διενεργήσουμε πράξεις εσωτερικότητας με το βαθύ και αδιαπραγμάτευτο αίσθημα της αυτοαξιολόγησης και φιλαλήθειας και στο τέλος να βγουμε νικητές.
Η Ωραία Κοιμωμένη που λέγεται Ελληνική κοινωνία πρέπει πια να εξέλθει του μυθεύματός της και να αφυπνιστεί μακρυά απο προσμονές για πρίγκηπες που δεν υπάρχουν.
Δεν έχω πια κάτι να πω σε τηλεόραση και ραδιόφωνα.
Τα είπε όλα η Τζωρτζίνα, η ίδια θα μείνει για πάντα η μεγάλη αδερφή για δύο μικρά κορίτσια αλλά και η σοφή μάνα για μία ολόκληρη κοινωνία.
Μας δίδαξε την απόλυτη αγάπη, την ενσυναίσθηση απο τα ίδια της τα σπλάχνα και στο τέλος μας άφησε σοφότερους, συγκλονισμένους έχοντας ρευστοποιήσει ο,τι ήταν σκληρό μέσα μας.
Το ευ ζην της ψυχής μας είναι η αγάπη και τίποτα δεν αξίζει να υπάρχει εάν δεν κυοφορεί μεσα του αυτην.
Ας με συγχωρήσουν όσοι απέρριψα για κοινή θέαση και ακρόαση.
Το ξύλινο αλογάκι-κρύπτη αποσύρεται, τα κορίτσια κέρδισαν τον πόλεμο πια.
Είμαι πια εγώ στην κούνια, παρακολουθώ μία καρδια που μέσα της περικλείει παιδικές φωνές, χρωματιστά μπαλόνια και ευγνωμοσύνη για τη δικαίωση.
Χριστίνα Μπογιατζή
Παιδοψυχολόγος-Λογοπαθολογος
Υπ. Διδακτωρ ΕΚΠΑ

Πηγή

Όταν έχεις πονέσει στη ζωή σου πολύ, δεν έχεις πια την πολυτέλεια να ζεις στον μικρόκοσμο σου. Πλέον ζεις για τους άλλους. Και αυτό σε καθιστά ζωντανό για πάντα.
Τζωρτζινα βγάλε μας από τον μικροκοσμο μας.
Παρε μας στη δική σου κουνια μαζί, βάλε μας εκεί στα κλαδια του δέντρου με τις αδερφές σου και αφυπνισε μας για πάντα.
Δώσε μας λόγο να αγκαλιάζουμε όλα τα παιδιά του κόσμου χωρίς φοβο και λοιδορια.
Δώσε μας δύναμη να λέμε αλήθεια και βγάλε μας από την ψευδαίσθηση πως η δική μας ζωή είναι από μόνη της μόνο σημαντική.
Μόρφωσε μας με τη γνώση της ψυχής σου και τη φρίκη του ναρκισσισμου των άλλων.
Μάλωσε μας που σε άφησαμε μόνη στον αγώνα σου και Δώσε μας άλλη μια ευκαιρία να σε συναντήσουμε εκεί που ανήκεις.
Στον ουρανό.
Μπαλόνια Κυριακή 11:30. Ιερά Μητρόπολη Αθηνών.
Η κοινωνία νοσεί, πότε θα το δουμε επιτέλους;
Πότε θα βγάλουμε τις μάσκες, πότε θα ξεριζώσουμε στερεότυπα, πότε θα καταρρρίψουμε αρτηριοσκληρώσεις της ψυχής μας;
Τι θα πει μάνα;
Τι θα πει πατέρας;
Ποιος ζει με αγάπη;
Αυτός ειναι γονέας.
Γονέας δεν γεννιέσαι, ούτε βαπτίζεσαι σε κολυβηθρες.
Γονέας γίνεσαι αφού πρώτα βάλεις τον εαυτό σου σε τροχιά αυτοαξιολόγησης, σε ράγες που οδηγούν στον επόμενο σου εαυτό.
Ενα παιδί μαρτύρησε και άφησε τα σπλάχνα του στα χέρια ενός ολοκληρου κόσμου για να φωτίσει εμάς τους αδαείς, τους ανυποψίαστους και να μας θρέψει με αλήθεια και αυτογνωσία μέσα απο τη φρίκη του θανάτου του.
Πόσες Τζωρτζίνες έχουν υπάρξει;
Πώς γεννάς και μετά σκοτώνεις, πώς γεννάς και μετά δεν αγαπάς;
Πόσα παιδιά φωνάζουν με θυμό, με συμπεριφορές και φωνές οτι κάποιος προσποιείται πως τα αγαπα;
Ποιοι ειμαστε αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε τα παιδιά μας ζωντανα;
Ποιος ειναι ο θάνατος τελικά;
Καταλαβαινει πια επιτέλους αυτη η κοινωνία πως ο αληθινός θάνατος είναι η απουσία αγάπης;
Τζωρτζίνα, είσαι μέρος της ζωής μου για πάντα για την αλήθεια που άφησες πίσω σου, για το σθένος της ψυχής σου.
Ιριδα και Μαλένα, σας έχουμε πάντα στη ψυχή μας. Η ζωή σας έγινε δική μας.
Την Κυριακή θα ενώσουμε το οξυγόνο μας με τα δικά σας φτερά, εστω και για λίγο.
Κυριακή 3/4 στις 11:30. Μπαλόνια.
Χριστίνα- Τζωρτζινα- Ιριδα και Μαλενα!

 

Πηγή

 

 

Προβολές : 379


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα