Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης
Να μετράς τις θυσίες που κάνεις.
Μία μία να τις μετράς. Να μην είσαι γενναιόδωρη σε αυτό· να τις μετράς.
Μιλώ για όσα θυσιάζεις για άλλους. Μιλώ για τις θυσίες που στοιχίζουν πολύ.
Εκείνες που δεν τις κάνεις εύκολα.
Εκείνες που κάνεις για να δώσεις αξία, να δώσεις ισχύ.
Εκείνες που κάνεις για να δώσεις ζωή σε κάτι που πεθαίνει.
Να τις μετράς.
Και να λογίζεσαι αν μπορεί ή πρέπει να ζήσει αυτό που πας ν’αναβιώσεις.
Μη σηκωθεί, πάρει τα πάνω του και σε δαγκώσει στον αυχένα όσο κοιμάσαι ήσυχη.
Να μην κοιμάσαι ήσυχη· θα σε δαγκώσει.
Αν όχι τώρα, σε λίγο ή σε πολύ, θα σε δαγκώσει.
Να εύχεσαι να είναι σε λίγο. Εγώ στο εύχομαι.
Να τις μετράς τις θυσίες σου.
Δεν σου χρωστάει η ζωή, ούτε χρόνια, ούτε εμπειρίες, ούτε ανθρώπους.
Προσεκτικά να τα θυσιάζεις αυτά. Δεν τα παίρνεις πίσω.
Να κοιτάς να είσαι ευτυχισμένη.
Αν θυσιάζεις για την ευτυχία σου, μέτρα την κι αυτήν.
Να ξέρεις μέχρι πού φτάνει. Να ξέρεις πόσο ζυγίζει.
Να ξέρεις αν έχει ημερομηνία λήξης κι αν έχει, να θυσιάζεις κάτι αντίστοιχο.
Περνούν τα χρόνια.
Περνούν και πίσω δεν γυρίζουν.
Μόνο το μυαλό γυρνά, αναπολεί κι αναλογίζεται.
Αναρωτιέται πότε ξεκίνησε να καταστρέφει τη ζωή του.
Πότε ήταν το “σημείο μηδέν” που θυσίασε κάτι ή κάποιον που δεν έπρεπε.
Που δεν ήθελε.
Να τις μετράς τις θυσίες σου.
Να μην κάνεις θυσίες ορισμένες από άλλους· αυτές είναι για εκείνους και μόνο.
Όχι για σένα.
Για σένα είναι εγχείρηση πλαστική και σε αλλάζει.
Είναι για εκείνους και γίνονται θεοί με τις θυσίες που προσφέρεις.
Τους δίνεις δύναμη.
Πόσο, αλήθεια, θα μείνει ένας θεός με μια θνητή;
Πρώτα να γίνεις εσύ θεά και μετά κάνε τους άλλους.
Αν δεν μπορείς να γίνεις μόνη, βρες αυτόν που θα σε κάνει.
Όχι αυτόν που θα γίνει εις βάρος σου.
Όχι αυτόν που θα σε κρατήσει κάτω για να δείχνει πιο ψηλός.
Αυτόν που θα σε κοιτά στα μάτια και θα χαίρεται με τη δύναμή σου.
Αυτόν που θα θέλει να σου δώσει κι άλλη για να μην έχετε διαφορά.
Αυτόν που θα καίγεται όταν είσαι κάτω και θα σε ανεβάζει όπως μπορεί.
Μόνο και μόνο για να μπορεί να σε κοιτά στα μάτια και να μπορείς κι εσύ.
Εκεί, θα είσαι πια ολόκληρη.
Εκεί, δεν θα χρειάζονται πια άλλες θυσίες.
Εκεί. Στη θέωση. Είτε μόνη, είτε με παρέα.