Οι «προστάτες» ιμπεριαλιστές της Ουκρανίας και του κόσμου ολόκληρου (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...για αναγνώστες με ικανότητα κριτικής σκέψης).
Ο προνομιακός χώρος των ιμπεριαλιστών δολοφόνων έχει ανάγκη κράτη-εργαλεία, που τα αναγκάζει να δεχθούν τους όρους τους και να αποζητήσουν (και) ταπεινωμένα την προστασία τους, ευελπιστώντας τα ίδια μέσα στην υποτίμηση τους ότι θα κερδίσουν αυτά και οι καπιταλιστές τους για τις υπηρεσίες τους κάτι με αντάλλαγμα τα πάντα. Την γη, το έδαφος, τον ουρανό, όπως και τα εργοστάσια, τις τράπεζες, τα χρήματα, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, και κυρίως τους ίδιους τους λαούς τους.
Αυτό ήταν και είναι ο ιμπεριαλισμός, αυτό ήταν και είναι το ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ στο οποίο (θέλει να) ανήκει η Ουκρανία, που ανήκει η Λιθουανία, που ανήκει η Ελλάδα.
Ένας οργανισμός που κηρύσσει ή προθερμαίνει ακήρυχτους πολέμους και έχει εργαλεία τους, ενίοτε αναλώσιμα, τα κράτη που γουστάρει.
Δεν επέλεξε ο ελληνικός λαός να βρίσκεται δεμένος στον ίδιο αυτό εγκληματικό οργανισμό παγκόσμιων συρράξεων.
Κι Ελλάδα, ένα κράτος – εργαλείο των ιμπεριαΛΗΣΤΩΝ είναι…
Ποτέ δεν είχε πολιτική ηγεσία Ελληνικών συμφερόντων.
Πάντα είχε μια ξεπουλημένη εβραιοσιωνιστική κυβέρνηση, που τα ξεπουλούσε όλα για να παραμένει στην εξουσία και να αυξάνουν τον προσωπικό τους πλούτο οι κυβερνώντες.
Άραγε θα ξυπνήσει ποτέ αυτός ο λαός, να διεκδικήσει την Πατρίδα από τα ματωμένα νύχια του ιμπεριαλισμού;;;
Καλλιόπη Σουφλή
Ποιος από τους «προστάτες», θα μας προστατέψει, ποιος;
Δυστυχώς, ή ευτυχώς όσο κι αν ακούγεται επικίνδυνα αδόκιμη αυτή η λέξη στις σημερινές περιστάσεις, η ζωή μας φέρνει κάθε τόσο μπροστά στα επείγοντα ζητήματα που αφορούν όλη την ανθρωπότητα.
Επείγοντα, ακριβώς, γιατί μας ξεβολεύουν από την προσωπική ιδιώτευση, το non politica, τα ατομικά comfort zones και την αναβλητικότητα στην εύρεση λύσεων. Το είδαμε προσφάτως με την πανδημία.
Το βλέπουμε ξανά τώρα κάτω από ένα νέο πρίσμα. Τι αξία, πόσο μπορεί κυριολεκτικά να σταθεί ένα ατομικό status ασφάλειας, μπροστά σε μια συλλογική απειλή ενός ενδεχόμενου γενικευμένου πολέμου;
Τέτοιες καταστάσεις, παγκόσμιου βεληνεκούς, με όρους πολιτικής παίρνουν την μορφή επειγόντων ζητημάτων. Φέρνουν προ των ευθυνών τα άτομα σε σχέση με την ιστορική συγκυρία, χρεώνουν τα κοινωνικά σύνολα να απαντήσουν μπροστά στο ίδιο τους το μέλλον, εδώ και τώρα.
Από χθες, λοιπόν, επανέρχεται μια έννοια, που αν κάποτε συζητιόταν αφηρημένα και θεωρητικά, αναγκαζόμαστε τώρα να την δεχτούμε ως μέρος μιας κυρίαρχης και απόλυτα συγκεκριμένης ημερήσιας διάταξης που αφορά όλους μας, σαν άτομα, σαν κοινωνική τάξη του εργαζόμενου λαού και σαν κοινωνία ολόκληρη. Η λέξη ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία, και ξεκίνησε χρόνια πριν, δεν μπορεί ούτε να εξηγηθεί, ούτε να επιλυθεί στην πράξη δίχως να κατανοήσουμε την θέση της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Εφόσον δεν κατανοήσουμε την παραπάνω έννοια και πώς επιδρά πάνω στα κράτη και τους πληθυσμούς τους. Ο «προστάτης» είναι αυτός που μπαίνει μπροστά και κυρίως από πάνω, σχεδόν κάθεται στο σβέρκο ενός κράτους και επακολούθως ενός λαού ολόκληρου, με πρόσχημα την προστασία του αλλά με στόχο τα μελλοντικά ανταλλάγματα. Ο «προστάτης» δεν είναι αλληλέγγυος. Δεν είναι διεθνιστής. Είναι έμπορος που πιστώνει ζωές για να αυγατίσει κέρδη.
Η αλληλεγγύη και ο διεθνισμός από την άλλη, ιστορικά υπήρξε και βρίσκεται στην αντίπερα όχθη της «προστασίας».
Χέρι – χέρι, πλάι – πλάι ο ένας δίπλα στον άλλον, οι επαναστατημένοι λαοί από κοινού στηρίζουν την υπόθεση του άλλου, αυτού που κάνει την προσπάθεια να ορθοποδήσει.
Δίνουν το χέρι σε όποιον σηκώνεται όπως έλεγε και ο Μαξίμ Γκόρκι, ως μια νέα ηθική πράξη και πραγματικότητα, αντίθετη στην ηθική των αφεντικών και την ηθική των δούλων.
Όλος ο 20ος αιώνας, από την δημοκρατική Ισπανία του 1936 ως την κουβανική διεθνιστική αλληλεγγύη στην Αγκόλα το 1975 λειτούργησε πάνω ακριβώς σε αυτό. Λαοί ισότιμοι σπάσανε την ηθική και τις αλυσίδες των αφεντικών και των προστατών τους με στόχο ένα κόσμο δίχως αλυσίδες και το ρευστό αίμα του.
Οι «προστάτες» κατασκευάζουν και αναγκάζουν τα «θέλω» των κρατών που προστατεύουν. Δεν υπάρχει ελευθερία επιλογής. Οι «προστάτες» διακηρύσσουν και επιβάλλουν τους όρους να νιώθεις απροστάτευτος και να ζητάς ως εκ τούτου προστασία.
Δεν επέλεξε ο ουκρανικός λαός με αυτοδιάθεση, να βρίσκεται στο ΝΑΤΟ.
Όπως ούτε ο λιθουανικός ή ο εσθονικός ζητά αμερικάνικο ΝΑΤΟικό στρατό στα εδάφη του και στρατιωτική ενδεχομένως απάντηση στη Ρωσία.
Τις συμβάσεις που υπέγραψε η αστική τάξη των κρατών αυτών, η ντόπια εξουσία με τους ιμπεριαλιστές ικανοποιεί.
Δεν επέλεξε ως εκ τούτου ούτε ο ελληνικός λαός να βρίσκεται δεμένος στον ίδιο αυτό εγκληματικό οργανισμό παγκόσμιων συρράξεων.
Τα κράτη τους το κάνανε. Κράτη που θελήσανε αυτή την επιλογή.
Οι ιμπεριαλιστές προστάτες, μιας και τα δικά τους σύνορα τους είναι πεπερασμένα, αποζητούν να ελέγχουν ένα δικό τους lebensraum, ένα προνομιακό χώρο, μέσα και πέρα από τα σύνορα άλλων χωρών. Στο προνομιακό χώρο που τα συμφέροντα τους θα αυγατίζουν.
«Η Αμερική δεν έχει φίλους, έχει συμφέροντα» έλεγε ο Henry Kissinger, ο εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας που αιματοκύλησε το Βιετνάμ. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε.
Ο προνομιακός χώρος των ιμπεριαλιστών δολοφόνων έχει ανάγκη κράτη-εργαλεία, που τα αναγκάζει να δεχθούν τους όρους τους και να αποζητήσουν (και) ταπεινωμένα την προστασία τους, ευελπιστώντας τα ίδια μέσα στην υποτίμηση τους ότι θα κερδίσουν αυτά και οι καπιταλιστές τους για τις υπηρεσίες τους κάτι με αντάλλαγμα τα πάντα. Την γη, το έδαφος, τον ουρανό, όπως και τα εργοστάσια, τις τράπεζες, τα χρήματα, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, και κυρίως τους ίδιους τους λαούς τους.
Κι αν πάει κάτι στραβά, οι «προστάτες» νίπτουν τας χείρας τους, έχοντας κάθε δικαίωμα γι’ αυτό, συνέπεια της οικονομικής, στρατιωτικής και διπλωματικής τους υπεροχής και ισχύς πάνω στους πιο αδύναμους.
Αυτό ήταν και είναι ο ιμπεριαλισμός, αυτό ήταν και είναι το ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ στο οποίο (θέλει να) ανήκει η Ουκρανία, που ανήκει η Λιθουανία, που ανήκει η Ελλάδα.
Ένας οργανισμός που κηρύσσει ή προθερμαίνει ακήρυχτους πολέμους και έχει εργαλεία τους, ενίοτε αναλώσιμα, τα κράτη που γουστάρει.
Αλλά η ζωή τα φέρνει συχνά αλλιώς.
Η οικονομία τα φέρνει έτσι που το γεωπολιτικό παιχνίδι και οι ισορροπίες αλλάζουν.
Που βγαίνουν εκτός προβλεπόμενων σχεδιασμών και ελέγχου από πλευράς επιτελείων, μονοπωλιακών ομίλων και πενταγώνων.
Ο 20ος αιώνας αποτέλεσε έναν αιώνα ποιοτικά διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων.
Το ΝΑΤΟ δομήθηκε και κατασκευάστηκε ως απάντηση στην ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης.
Και καθώς αυτή ανατράπηκε, θεώρησε πως παίζει σε άδειο γήπεδο.
Πως μπορεί να διεκδικήσει αυτά που έναν σχεδόν αιώνα η ΕΣΣΔ του απαγόρευε. Την δουλικότητα των λαών της ανατολικής Ευρώπης.
Το 1991 θεώρησε πως ήρθε η ώρα ο προνομιακός χώρος του, να απλωθεί μέχρι εκεί που θέλει.
Το 2014, όσο αφορά την Ουκρανία, ξανά.
Ωστόσο τα πράγματα δεν ήρθαν καθόλου έτσι.
Γιατί κάποιοι άλλοι, οι καπιταλιστές Ρώσοι, βρήκαν την ευκαιρία να ζητήσουν κι αυτοί τον προνομιακό τους χώρο, και να επανακτήσουν το status τους κι αυτοί σαν «προστάτες».
Το ρωσικό κράτος έχει κι αυτό τα δικά του συμφέροντα. Οικονομικά, στρατιωτικά και διπλωματικά.
Κι ανάμεσα σε αυτά τα συμφέροντα υπάρχουν κράτη και λαοί που συνθλίβονται.
Το επείγον ζήτημα της ανθρωπότητας λοιπόν είναι εδώ.
Δυστυχώς, το αίμα του λαού σου θα κυλήσει όταν αποφασίζεις να γίνεις τσιράκι των «προστατών» σου, νομίζοντας πως θα έχεις πάντοτε την «προστασία» τους.
Όταν εκτελείς τον ίδιο σου τον λαό και διατάσσεις πυρπολήσεις, αποκεφαλισμούς και βιασμούς αμάχων, νομίζοντας πως η προστασία θα είναι πάντοτε δεδομένη, σαν να μην υπάρχει κάποιος άλλος πάνω από την σκακιέρα.
Όταν πιστεύεις πως μπορείς να είσαι το πρώτο εκ νέου φασιστικό κράτος στην Ευρώπη υπό την στήριξη του ΝΑΤΟ κάνοντας ό,τι γουστάρεις ενάντια στον λαό σου μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν.
Οι Ουκρανοί φασίστες που κυβερνούν διάλεξαν το ΝΑΤΟ και όχι ο λαός της.
Καθώς σκάει ο ανταγωνιστής όμως, τα πράγματα σκουραίνουν. Και όταν τα πράγματα σκουραίνουν ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, ο τρόμος κυριεύει την ανθρωπότητα.
Καθώς κάποιοι διαδηλώνανε στους δρόμους ενάντια στις επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν δεν το κάνανε για χυδαία πολιτικά οφέλη και για ποσοστά ή άλλες τέτοιες ποταπότητες.
Αλλά για κάτι πολύ υψηλότερο, ένα ιδανικό, μια αξία με πρακτικό εκτόπισμα που σήμερα αναδεικνύεται ξανά με το πιο προφανή, και δυστυχώς τραγικά επικίνδυνο τρόπο.
Κάποιοι διαδηλώνανε για να μπει στην ημερήσια διάταξη η αποδέσμευση από τους «προστάτες» που θα ξεπουλήσουν τον οποιοδήποτε όποτε βρεθούν σε άβολη κατάσταση.
Για την διάλυση τους.
Για την απόρριψη της ίδιας της ανάγκης να υπάρχουν προστάτες και προστατευμένοι, δηλαδή ηγεμόνες και υποτελείς.
Γιατί αυτοί οι λαοί που βγήκαν στους δρόμους τότε, θα βγούνε και τώρα, γνωρίζοντας πως μόνο αν ηττηθούν οι ιμπεριαλιστές θα δοθεί απάντηση στο ερώτημα: Ποιο πρέπει να είναι το μέλλον των λαών;
Αδελφωμένο ή σε μόνιμη πραγματική ή ελεγχόμενη σύρραξη;
Σήμερα φαίνεται πως αυτό το ερώτημα, που κάποιοι θεωρούσαν τότε μια πολιτική αγκύλωση των αγωνιστών, δεν είναι κάτι το αφηρημένο ή το θεωρητικό, αλλά μέρος της πραγματικής μας επιβίωσης.
Άρα ζήτημα που οφείλει να απασχολήσει όλη την προοδευτική και δημοκρατική ανθρωπότητα.
Ζήτημα ζωής, ζήτημα ηθικής. Αυτής της νέας που έλεγε ο Γκόρκι.
Αφορά το δικό μας χαμόγελο όσο και των παιδιών μας.
Ουδέτερες χώρες, ανεξάρτητες χώρες, οι ιμπεριαλιστές δεν τις γουστάρουν.
Αλλά εκεί που πραγματικά φρικάρουν είναι μπροστά στο ενδεχόμενο πραγματικά ανεξάρτητων λαών.
Των επαναστατημένων.
Αυτό το ενδεχόμενο, διπλά και τριπλά το φοβούνται, το απεύχονται, το σιχαίνονται οι «προστάτες».
Γιατί τότε αλλάζει ποιοτικά το status της ανθρωπότητας ολόκληρης.
Ο 20ος αιώνας αυτό απέδειξε.
Ο 21ος, να μην γίνει νεκροταφείο των αναγκών της για πρόοδο.
Γι’ αυτό η Ουκρανία είναι ζήτημα που οφείλει να μας απασχολήσει πλέον πρακτικά.
Μια Ουκρανία ανεξάρτητη σίγουρα και με ένα λαό επαναστατημένο επιπλέον.
Όχι δουλικό και φοβισμένο μπροστά στις «παροχές» των ΝΑΤΟικών προστατών τους και τις βόμβες των ανταγωνιστών τους.
Ενός λαού επαναστατημένου που πολέμησε και πολεμάει από το 2014 στη γη του, τα κρατικά και παρακρατικά ναζιστικά τάγματα και δεν ήθελε το ΝΑΤΟ που τα έφτιαξε και τα στήριξε.
Αυτό είναι διεθνιστική αλληλεγγύη, λοιπόν.
Να σταματήσει ο πόλεμος τώρα.
Η επέμβαση των Ρώσων, που δεν αφορά την ευημερία του ουκρανικού λαού αλλά την αλλαγή ηγεμονίας.
Να νικήσει ο ουκρανικός λαός το κράτος του που το έφερνε εδώ και δέκα χρόνια στα πρόθυρα του αίματος.
Να διαλυθεί το ΝΑΤΟ που ετοίμαζε για χρόνια την σύγκρουση και την όποια μελλοντική σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.
Ας το σκεφτούμε κι αλλιώς, μήπως και μας πιάσει ρίγος.
Στη θέση της Ουκρανίας, σε μια αναλογία, σε μια υπόθεση διόλου αφηρημένη, να είναι η Ελλάδα.
Μια Ελλάδα άλλωστε η οποία όπως μας λένε καθημερινά είναι «προστατευμένη» από το ΝΑΤΟ.
Που ανήκει εις την Δύση.
80 χρόνια τώρα αυτό δεν μας δασκαλεύουν;
Πόσο σίγουροι είμαστε για τις πλάτες ή το «άδειασμα» μπρος σε μια ενδεχόμενη σύρραξη, πραγματική ή ελεγχόμενη;
Κάθε συμφωνία, κάθε σύμβαση με δολοφόνους φέρνει με μαθηματική ακρίβεια συρράξεις, αργά ή γρήγορα και τον λαό δολοφονημένο ως αναλώσιμο.
Γι’ αυτό έχουμε χρέος σαν άτομα, σαν εργαζόμενοι και σαν λαός μπροστά σε αυτόν τον πόλεμο και αυτή την εισβολή.
Χρέος να αναλογιστούμε τι σημαίνει να έχεις «προστασίες», οικονομικές, στρατιωτικές, πολιτικές και πολιτιστικές.
Τι σημαίνει να έχεις επιλέξει ως κράτος το ΝΑΤΟ συνειδητά, τους αρχιεγκληματίες δολοφόνους ως προστάτες, θεωρώντας ότι ποτέ κανείς άλλος δεν θα θέσει ζήτημα της πρωτοκαθεδρίας του.
Να σταματήσει η ρώσικη εισβολή και ο πόλεμος λοιπόν και να εξαφανιστεί διαπαντός από την γειτονιά μας το ΝΑΤΟ.
Να μην έχουμε καμιά εμπλοκή στους σχεδιασμούς του.
Να δείξουμε σαν λαός την διεθνιστική αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό ώστε να μάθει να σηκώνεται και να τελειώσει τώρα με την φασιστική εξουσία που του έχει επιβληθεί.
Τα ευρύτερα ζητήματα γεωπολιτικής να συζητηθούν ναι αν και δεν μπορούν να μπουν στο σύνολο τους επί της παρούσης. Ωστόσο υπό νέους όρους, όρους λαϊκών κινημάτων, και μονάχα έτσι θα επιλυθούν προς όφελος των λαών των ίδιων.
Η ανθρωπότητα γνωρίζει τέτοιους δρόμους. Τα έθεσε επί τάπητος τον 20ο αιώνα, στις εξεγερμένες αποιοκρατούμενες χώρες.
Πρέπει να δηλωθεί πως για το μόνο πράγμα που αξίζει να αγωνίζονται οι λαοί είναι η ανεξαρτησία τους. Και πως το τέλος του κάθε πολέμου θα επιβληθεί μονάχα με την ειρήνη των λαών που εξεγείρονται.
Ορίστε η απάντηση στο αρχικό ερώτημα: Ποιος από τους προστάτες θα μας προστατέψει, ποιος; Η απάντηση είναι, ο λαός.
*Η εικόνα δεν είναι πασιφιστική. Είναι ηθικό κάλεσμα μάχης ενάντια στο ανήθικο του καπιταλισμού, ο οποίος τον 21ο αιώνα επιβεβαίωσε και στο πιο δύσπιστο πως ενδέχεται να αποτελειώσει την ανθρωπότητα.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΡΘΡΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑΤΟ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΡΩΣΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
https://twitter.com/nexta_tv/status/1503488791075594249?cxt=HHwWkoC9vd7Fu90pAAAA
Ποιος κανει κουμαντο εδω μεσα; Για αυτο το βιντεο τι εχετε να πειτε βρε ρωσοφιλοι που σταζετε μελι για τον πουτιν; Follow me και δειτε και αλλα παρακατω μπας και ξυπνησετε απο την προπαγαντα…
https://twitter.com/prezatv
Εγώ κάνω κουμάντο εδώ μέσα… ναζιστάκι… πήγαινε αλλού να ρίξεις τη χολή σου…
@ Ο/Η Ανώνυμος 26 Μαρτίου, 2022 στις 6:08 μμ
https://isxys.blogspot.com/2022/03/blog-post_38.html
https://www.youtube-nocookie.com/embed/HRdbW4wcsyk
Να βγουν και να ενημερώσουν τον λαό, για όσα έζησαν μέσα στα νοσοκομεία… αλλά ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ…
https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/kyvernisi/k-mitsotakis-sto-cnn-simantikes-oi-kyroseis-sti-rosia-tha-doume-tin-oikonomia-tis-na-syrriknonetai/#comment-5805612804
Το άρθρο βρήκε την λύση:
“Να σταματήσει η ρώσικη εισβολή και ο πόλεμος λοιπόν και να εξαφανιστεί διαπαντός από την γειτονιά μας το ΝΑΤΟ.”
Μα πώς δεν το είχαμε σκεφθεί;!
Για να σοβαρευθούμε, το άρθρο προέρχεται απο καθαρά νεοταξίτικη ιστοσελίδα.. Ακολουθείαται απο το εξής ΛΑΘΡΟ-ΛΑΓΝΟ άρθρο:
“Σήμερα στις 6 μ.μ. στο Σύνταγμα φτιάχνουμε μια ανθρώπινη φεμινιστική αλυσίδα ενάντια στον εθνικισμό, στο ρατσισμό και στον φασισμό.
Ορθώνουμε το ανάστημα μας και παίρνουμε θέση απέναντι στο φασιστικό πογκρόμ και τη δολοφονική πολιτική κράτους, παρακράτους και φασιστών.
Εμείς διαλέγουμε τη ζωή. Την ζωή που θα ζήσουμε μαζί.
Εσείς βλέπετε εισβολείς. Εμείς το υποκείμενο της ανατροπής.
Ξέρουμε ότι αυτοί που σήμερα κυνηγάνε μετανάστ(ρι)ες, αλληλέγγυες και αντιφασίστες, ονειρεύονται έναν κόσμο σκληρής καπιταλιστικής ενθνοπατριαρχίας που καμιά και κανένα μας δεν (θα) χωράει….
…Στηρίζουμε την πρωτοβουλία για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα στις 3 Μαρτίου 2020, 18:00 της Καμίας Ανοχής – όπως και την πρωτοβουλία κάθε συλλογικότητας φεμινιστικής, αντιφασιστικής, αντιρατσιστικής, και ταξικής πάλης ενάντια στην θανατοπολιτική των κυβερνήσεων Ελλάδας, Τουρκίας, και Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Δεν είμαστε αφελείς διεκδικώντας αξιοπρέπεια, υποδοχή, και ασφάλεια για κατατρεγμένους συνανθρώπους μας ενάντια στο αφήγημα ότι οι άνθρωποι αυτοί συνιστούν απειλή για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αντίθετα, βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι. Και συμβαίνει το αντίθετο του επίσημου αφηγήματος: οι κυβερνήσεις Ερντογάν-Μητσοτάκη συνιστούν απειλή για τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες προτάσσοντας όπλα, ρίχνοντας δακρυγόνα, κάνοντας πράξη την απάνθρωπη μεταχείριση της κάθε ευάλωτης ζωής ως πιόνι στην διπλωματία του αίσχους και στην επίδειξη ισχύος. ”
ΠΡΟΣΟΧΗ! μας λέει, η κυβέρνηση είναι εναντίον των ΛΑΘΡΟ!!!
‘Ελεος Ερευνητή… δεν μ’ ενδιαφέρει τι είναι η σελίδα… πήρα ένα συγκεκριμένο άρθρο…
Αν όλοι οι λαοί ξεσηκώνονταν κι έβγαιναν στους δρόμους, ναι… θα μαζεύονταν τα ερπετά… αλλά δυστυχώς αυτό είναι μια ουτοπία.
Μα η ιστοσελίδα ανήκει στα ερπετά. Είναι δυνατόν κάποιο άρθρο της να μην περιέχη δηλητήριο, φανερό ή κρυφό;
Απο τη μια το αρθρο ειναι εξαιρετικο. Απο την αλλη ειναι και λιγο αφελες.
Γιατι; Διοτι επι 30 χρονια αφεθηκαν οι λιγοστοι ηττημενοι απο τον Β’ΠΠ πολωνολιθουανοι συνεργατες της CIA να διαπαιδαγωγησουν μια γενια νεοναζι ουκρανων. Η ουκρανια ειναι ενα τεχνητο κρατος με σκοπο να υπονομευτει η ρωσια. Η περιοχη αυτη ειναι η “ταφρος” μεταξυ δυσης και ανατολης, μεταξυ καθολικων και ορθοδοξων, μεταξυ νεοταξιτων και παλαιοταξιτων. Και ενα απο τα μεγαλυτερα π0ρν3iα του πλανητη.
Το δειχνουν ξεκαθαρα και στις δαιμονικες τοιχογραφιες τους (https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2018/12/303805.p.jpg).Χωρια τα 32.000 χιλιομετρα τουνελ που υπαρχουν κατω απο ουκρανια (https://www.youtube.com/watch?v=jYfZKxAXpYM). Χωρια τα βιολογικα εργαστηρια και το ξεπλυμα χρηματος. Παιζονται πολλα που εμεις δεν τα ξερουμε. Δεν υπαρχουν καλοι και κακοι σε αυτην την ιστορια. Μονο χαμενοι απλοι ανθρωποι.
Η μοιρα της ουκρανιας ηταν απο πολυ παλια προδιαγεγραμμενη. Νομιζω οτι δεν υπαρχει σωτηρια για κεινο τον τοπο. Αρα ειμαστε σοβαροι; Ποια αλληλεγγυη μπορει να υπαρχει μεταξυ ημων και αυτων; Ειναι χαζο να τρωμε το σανο της “αλληλεγγυας” αριστερας, τωρα που ξερουμε οτι ολος αυτος ο συρφετος οργανωθηκε απο τον ιδιο ανθρωπο πισω απο την κουρτινα. Ο τροστκι και ρακοφσκι τα ξερασαν ολα. Η πιο συμφερουσα επιλογη ηταν να παραμεινουμε ουδετεροι, αλλα οι “προστατες” εβαλαν τις μαριονετες τους να μας μπλεξουν.
Ειχαμε την ευκαρια το 2012 να κανουμε την επανασταση μας, αλλα ο “επαναστατης” καταληψιας αποδειχθηκε ο αρχιαπατεωνας της γενιας του. Αν τα ειχαμε καταφερει θα μας ειχαν βαλει να σφαχτουμε με τους τουρκαλαδες και μετα θα μας την επεφτε το νατο. Ποσοι θα αντεχαν τετοιες παρατεταμενες κακουχιες και στερησεις και εμπαργκο; Ελαχιστοι. Αρα δεν υπηρχε σωτηρια εξ αρχης. Η Ελλαδα εχει σαπισει. θυμασατε τα χυδαια διαδικτυακα συνθηματα των αριστων ψηφοφορων της ΚΝουΔου (ερχεται_*ουτσα) 2-3 χρονια πριν, προς τους ψηφοφορους των αχριστων του Σφυριζα. Ολη η χωρα ενα οπαδιλικι. Τωρα μας εχουν δεσει χειροποδαρα.
Δεν πιστευα ποτε στο πεπρωμενο, αλλα απο τοτε που αρχισα να διαβαζω ιστορια, καταλαβα οτι ολα επαναλαμβανονται. Στην τελικη μπορουμε να κανουμε κατι; Να με συγχωρατε που ειμαι απαισιοδοξος, αλλα ο,τι επαθε η ουκρανια, πολυ φοβαμαι οτι θα παθουμε και εμεις φετος ή του χρονου. Ο,τι ειναι, θα γινει θα γινει, λιγοι θα επιβιωσουν. Η πτωση ειναι αναποφευκτη και δεν υπαρχει λογος να πιστευουμε σε ψευδοπροφητειες για αναλαμπες και πρασινα αλογα. Οχι αλλη κοροιδια, ελεος με τους φαφλαταδες (βλεπε παντογνωστες γεροντες και γεροντισσες και μητροπολιτες που εβλεπαν πτωση του ερντογκαν το 2018) και τους ψευταραδες (βλεπε ομαδα υψηλης αστυνομευσης). Καλυτερα ενα αθλιο τελος, παρα μια αθλιοτητα χωρις τελος.
Θα συμφωνήσω μαζί σας, ότι ότι γίνεται σήμερα στην Ουκρανία, θα γίνει και στην Ελλάδα… αλλά ο νεοέλληνας ζει την νιρβάνα του…
Θα συμφωνήσω και για τις πρακτόρικες δήθεν αναλαμπες και στις ψευτοπροφητείες…Το Σύστημα έχει τα πρακτόρια του για την πλύση εγκεφάλου και οι αφελείς, πολλοί…
https://theflagreport.com/ora-na-dikastoun-kai-na-ektelestoun-o-mitsotakis-kai-i-koinovouleftiki-tou-omada-to-schedio-tous-gia-tin-katastrofi-tis-elladas/?fbclid=IwAR1mN573mvTHExawbBi6qjpvydgnMZJtBZ7GcGEUmBReIpYM7fFho6WGN4c
ωραιο αρθρο στοχάζει εξηγημένα τα πραγματα που θελει να αναφερει,ομως πρεπει να ειπωθει πως τα μικρα γενικά κρατη εκ των πραγματων δεν διαθετουν την ανάλογη δυναμικη που να μπορει να τους κανει να σταθουν πληρως στα ποδια τους και αναγκαστηκα θα συρθουν πισω απο το αρμα αλλων χωρων με σκοπό για να εξασφαλισουν την πληρη αυταρκεια τους.