ονειρεύομαι... (3 βίντεο και μια ταινία)
Ονειρεύομαι μια βροχή, που θα ξεπλύνει όλη αυτή την βρωμιά που υπάρχει γύρω μας…
… ονειρεύομαι μια δυνατή βροχή που θα παρασύρει τη σκόνη που στερεί από τη ζωή μας το φως…
… ονερεύομαι έναν δυνατό άνεμο, που θα παρασύρει και θα εξαφανίσει όλα τα σκουπίδια της ζωής μας..
… ονειρεύομαι τη μέρα που θ’ ανοίξω τα παράθυρα και να μπει φρέσκος αέρας και να εξαφανίσει όλη τη μούχλα της ζωής μας…
… κουράστηκα να βλέπω γύρω μου πρόσωπα παγωμένα, πρόσωπα θλιμμένα, πρόσωπα νεκρωμένα…
… ψυχές πονεμένες χωρίς ελπίδα…
καλησπέρα… θέλω να βλέπω γύρω μου πρόσωπα γελαστά, ανθρώπους με διάθεση αγάπης, προσφοράς και αλληλεγγύης… θέλω Αγάπη, θέλω Φως…
Καλλιόπη
μουσικές του κόσμου… εδώ… εδώ… κι εδώ…
η ταινία, εδώ…
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ηθελα απλώς καπου να τα γραψω, να βγουν απο μεσα μου, και παραλληλα να αφυπνισω και κανεναν ανθρωπο που ισως τα εχει δει αλλά δεν τολμαει να μιλησει ή φοβαται ή ντρεπεται ή τα υπομενει σιωπηρά…
Σας ευχαριστω για τη φιλοξενια (και ελπιζω να μη φανηκε “δσακαλιστικο” το υφος του κειμενου.. )Σκοπος ήταν να περασω λιγους προβληματισμους, μηπως και γινουμε καλυτεροι ανθρωποι… Κατα τα άλλα καθενας εχει τα στραβα του, απλώς τουλαχιστον αυτα τα στραβα ας μην κανουν τους γυρω μας δυστυχισμενους (αυτο ηθελα να περασω πιο πολύ).
Καλο ξημερωμα και παλι σας ευχαριστω.
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου.
Για να ξεπλυθεί η βρωμιά αυτή γυρω μας, πιστευω πως θα χρειάζεται μια βροχή αναλογη του κατακλυσμού του Νώε.
Άλλωστε, η ίδια η Παναγιά μας, σε μια ευλαβή γριούλα ειχε εμφανιστεί στις αρχές της ψευτο@πιδημίας (ειχα δει σε βιντεο τη γιαγιούλα αυτή να τα διηγείται), και της είπε ότι οι σημερινοι Έλληνες δεν διαφερουμε με τους υπολοιπους λαούς του κόσμου σήμερα (δηλαδή δεν είμαστε πιο ευσεβείς από τους άλλους λαούς, και ουτε δικαιούμαστε κάποια παραπάνω βοήθεια από τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είμαστε Έλληνες). Είπε επίσης στη γριούλα αυτή, ότι ο λόγος που συμβαινουν όλα αυτά είναι ότι δεν μεταννοούμε, και ότι έχουμε γίνει ιδιοι σε απιστία και ασέβεια με τον λαό της εποχής του Νώε.
Περπατά κανείς στα μαγαζιά και πουλάνε βούδες αβέρτα, θεωρίες για μετεμψυχωσεις κυριαρχουν παντού, το ντυσιμο των ανθρώπων ειναι χειρότερο κι από των παλιών δ@ιμονισμένων, η μουσική και τα θεάματα δεν πλησιάζονται, η προσευχη αντικατασταθηκε από τη “θετικη ενεργεια”, οι συναντήσεις των ανθρώπων έχουν ως κύριο θέμα τη διασκέδαση και καθολου την περισυλλογή, κάθε ελευθερη φωνή πνιγεται (αν ειναι δε και χριστιανική, κυνηγιέται ανελέητα), οι εκκλησίες επισημα πλεον λατρευουν τον Πονηρό (εκτος αν υπαρχουν εξαιρεσεις που δεν γνωριζω ως τωρα), οι οικογενειακοί και επαγγελματικοι δεσμοι έχουν περιέλθει σε μια τρομερή κριση (τρωει ο ένας τον άλλον με σαδισμό και μισος, πισω από φαινομενικά “ωραιες επιγραφες” και “ευτυχισμένες στιγμές”).
Η ανθρωπότητα μας, σαπιζει από παντού.
Το να ψαχνει κανεις σημερα να βρει γυρω του αλληλεγγύη, αγάπη και χαρά, είναι σαν να ψαχνει ψυλλους στα άχυρα, και όσο προχωρά ο καιρός παρατηρώ πως οι άνθρωποι θεριεύουν περισσότερο δυστυχώς..και μαλιστα με ραγδαιο ρυθμό.
Από τη στιγμή που -ως ανθρωπότητα- απορρίψαμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και προτιμησαμε την δήθεν «ελευθερία», δηλαδή ασέβεια και κάθε ειδους βρωμιά, απορρίπτοντας παράλληλα και την αλήθεια και το φως του Ευαγγελιου, είναι πολύ λογικό όσο προχωρά ο καιρός να βυθιζομαστε στα σκοτάδια ολοένα και πιο πολύ. Αυτή η ελευθερία μας έφαγε τελικά, γιατί, τι ειδους ελευθερια μπορει να εχει κανεις όταν κολυμπαει σε μια θαλασσα (=ζωή) γεματη καρχαριες (=δ@ίμονες) ? Το πλοιο του Χριστού ειναι το μονο που μπορει να μας προστατευσει από τους καρχαριες αυτους, αλλά οχι..εμεις θελουμε την “ελευθερια” τού να κολυμπάμε με το μαγιό διπλα στους καρχαριες… Ε, τι θα κανουν οι καρχαριες, αφού το πλοίο δεν το θελουμε, δε θα μας κατασπαραξουν?
Αυτή τη στιγμή, δεν νομιζω πως υπάρχει άνθρωπος που να μην τα ονειρευεται όλα όσα γραφει το άρθρο.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι ελάχιστοι έχουν τη θέληση και την πρόθεση ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ να δώσουν το ανάλογο αντίτιμο (ευσεβης τρόπος ζωής, άρνηση επιγειων ανέσεων, πίστη στον Θεό μέχρι τελικής ανάσας) για να τα αποκτήσουν στην αιώνια ζωή (γιατί, έτσι όπως εξελισσεται η επιγεια ζωη, νομιζω είναι σχεδον αδυνατο να ευτυχησει κανεις – σε μαζικη κλιμακα τουλαχιστον).
Την αποψη μου καταθετω μονο, με κάθε σεβασμό.
Καποιοι ισως νιωσουν και καταλαβουν.
Πόσο πικρά είναι όσα γράφεις Μαρία μου… αλλά και πόσο αληθινά…
Χαίρομαι που βρισκουν ανταποκριση σ΄εσας, κυρια Σουφλή. Και μακαρι να προβληματισουν κι άλλους αναγνωστες εδω. Μήπως και σωθούμε, μήπως και αλλάξουμε.
Καλο σας απογευμα και καλή εβδομάδα (και κουραγιο για το πενθος σας, σας καταλαβαινω..).
Μαρία μου, η ζωή μ’ έμαθε να βλέπω τα πράγματα κατάμουτρα… να βλέπω την πτώση ενός λαού που κάποτε είχε ΦΙΛΟΤΙΜΟ και τώρα κατάντησε σκουλίκι…
Λυπάμαι… μην περιμένεις αλλαγή… γι αυτό και θα τιμωρηθούμε οικτρά…
Καλό σου απόγευμα και ήρεμη εβδομάδα…
Σ’ ευχαριστώ πολύ…
Και σ’ εσας το ιδιο, απλώς επειδη το εχω αναγκη, ηθελα να τα γραψω και λιγο πιο παραδειγματικά (ακολουθεί μεγάλο κειμενο..), μήπως και κάποιον αναγνωστη εδω προβληματισω (μπορειτε να σβησετε την αναρτηση αν θεωρειτε πως ειναι πολύ μεγάλη ή ισως πολύ παρεμβατική.. την έγραψα απλώς ενδεικτικά, μήπως και δουμε τον κοσμο αυτόν αλλιώς..) Καλή σας εβδομάδα, προκαταβολικά 🙂
———————————————————————————–
-Αν είσαι εργοδότης, μην προσβάλεις, μη θιγεις τον εργαζόμενο που σού δουλεύει. Μην τον εξευτελιζεις μπροστά σε τριτους (αλλα ουτε και κατ΄ιδιαςν), μην τον αδικείς και μην τον συκοφαντείς. Μην τον βασανιζεις κάθε μερα, ενώ ο δυστυχος παει να βγαλει τον επιούσιο. Και κυρίως μην τον απολύσεις ή μην τον οδηγησεις με πονηρά μέσα (bullying, mobbing) στην παραίτηση.
-Aν είσαι γονιός, μην συνθλίβεις την προσωπικότητα του παιδιού σου. Μην το θεωρεις εξάρτημά σου, ούτε προέκταση του εαυτού σου. Μην το διατάζεις, μην το βρίζεις, μην το ειρωνεύεσαι, μην το υποτιμάς. Μη συγκρίνεσαι μαζί του για να φανείς πιο σπουδαίος, και μην το χρησιμοποιείς ως «τρόπαιο» για να φανείς σημαντικός στους φιλους και στους συγγενείς σου. Μην το κακοποιήσεις με οποιονδήποτε τρόπο. Μην το πεταξεις από το πατρικό του σπίτι σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν ειναι όταν βρίσκεται σε ανάγκη, (ορφανό, άνεργο ή χωρίς τρόπο να τα βγάλει πέρα).
-Αν είσαι παιδί, μην παραμελείς τον γονιό. Σεβάσου τον, σεβάσου τα χρόνια που σου έδωσε, σεβάσου την πειρα του (ακομα κι αν δεν συμφωνεις, μην τσακώνεσαι μαζι του, και μην του ασκείς βία). Μην απαιτήσεις να σου γραψει κινητά κι ακίνητα στο όνομά σου, αφήνοντας τον το δρόμο. Μην τον βρίζεις, μην τον προσβάλεις και μη γελάς μαζί του ποτέ. Δώσε του ό,τι αγάπη έχεις και μπορείς. Από όπου μπορείς. Με σεβασμό πάντα. Αν είναι άθεος ή αιρετικός ή βλάσφημος, δώσε του ό,τι αγάπη και σεβασμό μπορεις από αποσταση και φυγε με αξιοπρέπεια.
-Αν είσαι φίλος, μην προδώσεις τον φιλο σου στη δύσκολη στιγμή. Κάθε φορά που σου στέλνει κάποιο μήνυμα, κανε τον κοπο να απαντήσεις εντός λογικου χρονικου διαστηματος, έστω με 2-3 λέξεις, και με την πρωτη ευκαιρια παρε τον τηλεφωνο για να ανταποδώσεις και να δειξεις στην πραξη ότι τον νοιάζεσαι κι εσύ, όπως σε νοιαζεται εκεινος. Μην αφηνεις για μήνες αναπάντητα μηνύματα, δεν εχεις ιδεα καμιά φορά ένα ξερό «τι κάνεις?» πόσο πόνο μπορει να κρύβει, και πόση ανάγκη για επικοινωνία. Όταν συναντιέστε, δειξε του την αγάπη σου. Μην τσακώνεσαι με κάθε διαφορετική άποψη που μπορεί να έχει, μην τον προσβάλεις, μην τον ειρωνεύεσαι, και άφηνέ τον να μιλά κι εκεινος λιγο (μη μονοπωλεις την κουβέντα). Και κάτι τελευταίο. Στην κουβέντα σας, να μιλάτε και για τίποτα πνευματικό (σκοπός ζωής, ανθρωπινες σχεσεις κτλ). Όχι μόνο για γκολ και για μοδες.
-Αν είσαι ένας απλός περαστικός, που περνά το δρόμο και βλέπει έναν ανθρωπο φτωχο και καταταλαίπωρο, βγάλε από την τσέπη σου εκείνα τα ψιλά που δεν ξέρεις τι να τα κάνεις και δωστου τα. Ακομα καλυτερα, αγορασε του εσύ φαγητό, μπες σε ένα φουρνο και παρτου μια τυρόπιτα και μια πορτοκαλάδα (κι ας μεινεις που λεει ο λογος με ένα γλυκάκι ή ένα τοστάκι λιγοτερο για τη μερα εκεινη). Στερησου για τον άλλον, μπες στη ρημαδα τη θεση του. Σε λιγο που όλοι θα πεινάμε λογω αντιχρ@στου, θα το καταλαβεις. Αν κανει κρυο, αγορασε του μια κουβέρτα ή βαλτου στο ποτηράκι του λιγα χρήματα για να αγοράσει ο ιδιος κατι να ζεσταθει. Τα ίδια ισχυουν και για όταν εχει καυσωνα το καλοκαιρι. Ο καυσωνας δεν εξαφανιζει την πεινα, κι εχω δει ανθρωπους να σπαραζουν στο πεζοδρομιο γεμεταοι πληγες, κατακαλοκαιρο, έξω από σουπερμαρκετ. ΔΕΝ θα φτωχυνεις. Θα ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ αλλά όταν το καταλάβεις ίσως εχει περασει λιγος καιρός…
-Αν είσαι πελάτης και μπεις σε ένα μαγαζι ή επιχειρηση να αγορασεις κάτι (από προιοντα μεχρι υπηρεσιες), μη φέρεσαι σαν αγροίκος επειδή «εχεις το χρήμα». Μην εισαι αγενής, απαιτητικός, και αδικαιολογητα σκληρός. Μην συκοφαντήσεις τον υπάλληλο που προσπαθεί να σε εξυπηρετήσει, μην απειλήσεις με ό,τι βάλει ο νους σου, μην τον εξευτελίσεις και μην τον ντροπιασεις μπροστα στο αφεντικό του ή μπροστά σε άλλους πελατες, αλλά ουτε και κατ’ ιδίαν. Τέλος, μην κανεις ghosting όταν η εξυπηρετηση σου δεν εχει ακομα ολοκληρωθει και, αν δεν εμεινες και απολυτα ευχαριστημενος, εκεινη την αρνητική κριτική (βλέπε αστεράκια, τυπου κινεζικου scoring system) ΜΗΝ τη γράψεις στο προφιλ της επιχειρησης φευγοντας. Εσύ θα φυγεις, αλλά η αρνητικη σου κριτική μπορει αυριο μεθαυριο να τον οδηγησει στην ανεργια (και να εχει και οικογενεια πισω του).
-Αν είσαι δασκαλος, φερσου με αγαπη στα παιδιά. Μην τα καταδυναστευεις με παραλογες απαιτησεις, μην τα χλευαζεις, μην τα αδικεις στη βαθμολογια επειδή ταχα εισαι «καλος δασκαλος». Το «καλος δασκαλος» δεν είναι ισοδύναμο με το «αυστηρός και απάνθρωπος δάσκαλος» κι εξάλλου, χρονια μετά από την αποφοιτητση κανείς δε θυμάται καλυτερα ή για περισσοτερα χρονια την σχολικη του ύλη, επειδή ο δασκαλος τότε τον προσβαλε ή τον τσεκούρωσε βαθμολογικά. Αν εισαι καθηγητης πανεπιστημιου, μη στερησεις το πτυχιο σε κανένα παιδί επειδή δεν έγραψε το «άριστα» ή επειδή το φθονείς ή επειδή εχεις λογους (κλικες κτλ) να το «κοψεις». Δεν εχεις ιδεα καλέ μου καθηγητη, τι θυσιες μπορει να εχει κανει αυτό το έρμο το παιδί για να παρει ένα τπυχιο (μπορει να πλενει σκαλες και να ερχεται μετα για μαθημα).
-Αν είσαι επιστήμονας, σεβασου την δεοντολογια του επαγγελματος σου. Θυμισου πως κι εσυ καποτε ησουν φοιτητής, και αρα απειρος και χωρις γνωσεις. Μην εχεις την απαιτηση η ζωή να σε πληρώνει «χρυσάφι» επειδή καθισες στα θρανια 5 ή 10 χρονια περισσοτερα από τους άλλους. Τα χρονια των σπουδών που καποιος επενδύει (ποσα χρόνια δηλαδή καθισε και διαβασε και κοπιασε για να παρει πτυχιο) δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τη φιλοχρηματία, τη ματαιοδοξια και το ναρκισσισμό του. Είναι δυο πραγματα τόσο ξένα, όσο η σελήνη με τα πορτακάλια.
-Αν είσαι καλλιτέχνης, μην μπερδέψεις ποτέ τις πλάνες του δι@βολου με την αλήθεια του Χριστού. Κρατησε μεσα σου την πιστη σταθερή, και αρνησου να ξεγυμνωθείς ή να υποστηριξεις με οποιονδήποτε τρόπο ιδεες που αντιτίθενται στην αλήθεια του Ευαγγελιου και στην ανθρωπινη αξιοπρεπεια. Για να είναι η ψυχαγωγία που προσφερεις στον κόσμο, πραγματική αγωγή της ψυχής.
-Αν είσαι πολιτικός ή «αστέρι» που με οποιονδήποτε τρόπο επηρεάζεις τις ζωες και τις νοοτροπιες πολλων ανθρωπων, άλλαξε επάγγελμα γιατί η ευθυνη που ανελαβες είναι τεραστια και ο,τι λαθη εκανες μαλλον θα τα καταλαβεις όταν θα είναι πολύ αργά.
-Αν είσαι πάμπλουτος, χαρισε τουλάχιστον τα μισά σε ανθρωπους που έχουν ανάγκη (και υστερα προαιρετικά, αλλάξε επαγγελμα γιατι μαλλον αυτό που κανεις σε έχει διαφθειρει χωρις να το καταλάβεις).
-Αν είσαι συζυγος, δωσε στον άνθρωπό σου πρώτα αξιοπρέπεια και σεβασμό, και υστερα αγάπη. Με τη σειρά αυτή, ακριβως. Γεμισαμε «αγαπουληδες» που ενώ «αγαπούν» παραλληλα κακοποιούν ασυστολα. Μην προσβαλεις τον ανρθωπό σου, μην τον μειώνεις, μην τον εκμεταλλευεσαι οικονομικά ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Σεβασου πως ειστε συνοδοιπόροι, και όχι αφεντης και σκλάβος. Για να προληφθουν κακοποιητικες καταστασεις, καλο είναι η ένωση σου με τον αλλον ανθρωπο να έχει γινει σε εκκλησια του Χριστού (αν βρεις), ώστε η σχεση σου με τον αλλον ανθρωπο να εχει προτυπο της σχεση του Χριστού με την Εκκλησία.
-Αν είσαι ιερεας, αποτειχισου, υποστηριξε ξεκαθαρα τη θεση που πρεπει για μπολια/τεστ, και υστερα τραβηξε με ησυχη συνειδηση τον μοναχικό δρόμο του Χριστού. Όχι δεν θα πεθανεις της πεινας. Όχι ουτε τα παιδιά σου θα πεθανουν της πεινας. Το πολύ-πολύ να χασεις μερικές «τιμές» του κοσμου τουτου, και να σταματησεις να αυξανεις τους τραπεζικους σου λογαριασμους. Τέλος, δε θα εισαι μονο σου. ΠΟΤΕ. Ο Θεός θα σου στειλει ποιμνιο, γιατι υπαρχουν εκατομμυρια προβατακια εκει εξω που ΔΙΨΟΥΝ την αληθεια του Ευαγγελιου αλλά δε βρισκουν πηγούλα να δροσιστούν.
-Τέλος, αν είσαι άνθρωπος, ψάξε βαθιά την αλήθεια του Χριστού. Την ορθόδοξη αλήθεια. Θα δεις τότε ότι χωρίς τον Χριστό δεν μπορεις να ζήσεις, γιατί πλαστηκαμε να «ανω θρωσκουμε» δηλαδή να βλεπουμε στα ματια τον Θεό από αγάπη. Χωρις Θεό, υποχρεωτικά βλεπεις κατω, δηλαδη το χωμα, δηλαδή τη φθαρτότητά σου, και καμια ελπιδα δεν εχεις να χαρεις. Μην βλεπεις τη σχεση με τον Θεό εγωιστικά, σκεψου τι περασε Εκεινος για εμας. Στη σχεση λοιπον Θεού-ανθρωπου,ο εγωισμός δεν εχει καμια θεση, γιατι αφου Εκεινος είναι ταπεινός, τότε εμεις οι ανθρωποι τι πρεπει να ειμαστε?? Χωρις εγωισμό, οι αμφισβητησεις δεν υπαρχουν και η πιστη μεγαλωνει και ισχυροποείται. Ετσι και μονο έτσι, ας μας βοηθήσει η Χάρη Του να πορευτούμε στα δυσκολα αυτά χρονια που μας ξημέρωσαν…
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!
Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία…