Ο εαυτός μου, ο φύλακας Άγγελός μου..

Γράφει ο Τριστάνος

Τελικά κατάλαβα ότι είμαστε δύο! Εγώ και ο εαυτός μου. Εχθροί και φίλοι! Άσπονδοι εραστές, σε μια σχέση πάθους και μίσους, συμφωνίας και διαφωνίας.

Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που κονταροχτυπιούνται για την κυριαρχία “Παίζει” μαζί μου, όμως τον αφήνω! Όταν νευριάζω, με τιμωρεί.

Δεν συνεργάζεται μαζί μου, κλείνει κάθε επικοινωνία και με αφήνει στο έλεος των ορμών μου, απαξιώνοντας με. Με είχε άλλωστε προειδοποιήσει πολλές φορές, όμως εγώ ήθελα να κάνω τα δικά μου!

Όταν χαίρομαι με γεμίζει καλή ενέργεια. Με ανταμείβει με ευφορία, που κυλά μέσα στις φλέβες μου! Όταν τον ζορίζω, μου κατεβάζει κατάθλιψεις…στο τέλος με πονάει κιόλας!

Ευτυχώς τον έμαθα και προσέχω. Μόλις δω τα σκούρα, ζητώ βοήθεια και προσπαθώ να τον αποφορτίζω. Δεν έχω καμία όρεξη να κλειδωθεί πάλι πίσω από αδιαπέραστες πόρτες και να με βάλει να κοιτώ μονάχα το ταβάνι!

Όταν τον βάζω να υποκρίνεται, τότε είναι το χειρότερο του. Διότι μετά παθαίνει αλλεργία. Τα μάτια μου τρέχουν συνεχώς και εξανθήματα αγανάκτησης, φυτρώνουν βίαια στο σώμα μου.

Όταν λέω ψέματα και βλάπτω κάποιον, με κρατάει άϋπνο τις νύχτες και με βασανίζει, μέχρι να αποκαταστήσω την αδικία. Έχει και εκείνη τη λειτουργία, που την έχει ονομάσει ένστικτο!

Πολλές φορές την παρακάμπτω διότικαθόλου δεν με συμφέρει να την ακούσω. Παίρνει τότε εκείνο το διαβολικό και περιπαικτικό ύφος που δεν αντέχω να το βλέπω.

Κάθεται στην άκρη αδιάφορος και περιμένει. Και έχει πολύ υπομονή ο άτιμος. Και μόλις φάω τα μούτρα μου, χαιρέκακα μου λέει: “στα ‘λεγα εγώ”!

Μου έρχεται να τον πνίξω, όμως τελικά του υπόσχομαι ότι πλέον θα τον ακούω! Και βέβαια ξανακάνω τα ίδια χαχαχα!

Μου αρέσει να του τη σπάω! Αν και ξέρω ότι έχει δίκιο! Που θα μου πάει όμως, θα μάθω! Όταν τον πίστεψα…τα κατάφερα. Όταν τον αμφισβήτησα, με έφτυσε και τα παράτησα στη μέση με άσχημα επακόλουθα.

Όταν απογοητεύτηκα με σήκωσε ξανά. Ούρλιαζε μέσα στα αυτιά μου να συνεχίσω να ζω και με στήριξε με κάθε τρόπο! Με τον καιρό τελικά, έμαθα ότι πρέπει να τα έχω καλά μαζί του.

Να τον γεμίζω όμορφες στιγμές και συναισθήματα. Αποφάσισα να τον προστατεύω και να μην τον επιβαρύνω με κάθε λογής επιπτώσεις, για να περνάω εγώ καλά, αδιαφορώντας για το κακό που του κάνω.

Να τον τροφοδοτώ με αγάπη, με ηρεμία και να μην τον πιέζω να δουλεύει στα κόκκινα, ωθώντας τον στα όρια του. Να σταματήσω να τον φορτώνω με όλα τα προβλήματα του κόσμου, διότι θα λυγίσει ανεπανόρθωτα στο τέλος.

Να τον ακούω και να τον εμπιστεύομαι. Να συζητώ μαζί του και να του αφιερώνω ώρες. Να μην τον μαλώνω άδικα για λάθη που του καταλόγισα, αποφεύγοντας εγωιστικά να αναλάβω τις ευθύνες μου.

Αποφάσισα να τον κοιτώ στα μάτια πλέον και να μην στρέφω το βλέμμα μου αλλού, όποτε δεν με συμφέρει να τον αντιμετωπίσω. Διότι κατάλαβα ότι είναι ο καλύτερος μου φίλος.

Διότι κατάλαβα ότι στο τέλος με αυτόν θα μείνω. Διότι κατάλαβα, ότι ο εαυτός μου… είναι τελικά ο φύλακας Άγγελος μου!