Μανώλης Κοττάκης

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν σε αυτές τις εκλογές.

Στον πρώτο γύρο που αυτές διεξήχθησαν με σύστημα απλής αναλογικής οι πολίτες επέδειξαν στην κάλπη συμπεριφορά ενισχυμένης αναλογικής. Και μάλιστα ασύμμετρα. Διέλυσαν τον δικομματισμό και τον αντικατέστησαν με τον μονοκομματισμό. Η αντιπολίτευση έλαβε το χειρότερο ποσοστό που έλαβε ποτέ δεύτερο κόμμα από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν.

Στον δεύτερο γύρο, που οι εκλογές θα διεξαχθούν με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής (νόμος Γεραπετρίτη), με τη στρατηγική που ακολούθησαν τα κόμματα και με αιτία το αφύσικο αποτέλεσμα που προκάλεσε σοκ σε όλη την Ευρώπη είναι λίαν πιθανό υπό προϋποθέσεις οι πολίτες να ψηφίσουν με κριτήρια απλής αναλογικής! Ιδού γιατί. Στην πολιτική πρέπει να έχεις την πρόνοια να κοιτάς μια κίνηση παρακάτω από την επόμενη. Το αφύσικο 41%-20% όμως υπέρ της Ν.Δ.. που βεβαίως συνιστά πολιτικό θρίαμβο του κυρίου Μητσοτάκη, προκάλεσε δύο παρενέργειες:

Πρώτον, κατέστρεψε το βασικό διακύβευμα των δεύτερων εκλογών «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» και προκαλεί ήδη νέους πειρασμούς στο εκλογικό σώμα.

Ποιό ήταν το βασικό διακύβευμα για το αστικό κόσμο;

Απάντηση: Να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να μην έχουμε κυβέρνηση ηττημένων. Να μην έχουμε κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Να μη μας κυβερνήσουν ξανά ο Πολάκης, ο Φλαμπουράρης και ο Παππάς. Να γλιτώσουμε από τη «Δήμητρα» και το παράλληλο νόμισμα.

Μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ψήφισε Κυριάκο στην πρώτη κάλπη για να σιγουρευτεί ότι δεν θα έρθει ο Τσίπρας.

Και δεν ήρθε.

Ηταν τόσο επιτυχημένο τακτικά το εγχείρημα, ώστε στον δεύτερο γύρο ο δαίμονας Τσίπρας δεν υπάρχει. Εξοντώθηκε.

Οσοι δε «πασόκοι» ψήφισαν τη Ν.Δ. στην πρώτη κάλπη σκέπτονται τώρα να ψηφίσουν Ανδρουλάκη στον δεύτερο γύρο για να τον ανεβάσουν στο βάθρο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και για να τον επιβάλουν ως συνεταίρο του κυρίου Μητσοτάκη… Απλή (ανα)λογική!

Συμπέρασμα: Η Ν.Δ. έλαβε το μάξιμουμ των ποσοστών της στη λάθος αναμέτρηση. Στην πρώτη.

Ενώ χρειαζόταν το 41% στη δεύτερη. Τώρα τρέχει και διατάσσει τους αναλυτές της να επιτίθενται στα μικρά κόμματα επειδή με ποσοστό 40% και επτακομματική Βουλή έχει αυτοδυναμία μεν, αλλά όχι των 171 εδρών που θα έχει αν η Βουλή παραμείνει πεντακομματική.

Ετσι, άρχισε τώρα να επιτίθεται στη Ζωή Κωνσταντοπούλου (την οποία πρόβαλλε σκανδαλωδώς στον πρώτο γύρο σε όλα τα κανάλια – η διακαναλική της συνέντευξη προεβλήθη σε πολύ καλή ώρα για να βλάψει τον Τσίπρα) και στη ΝΙΚΗ, που αποτελείται όμως από φιλήσυχους πατριώτες που μιλούν για την αγάπη, τον Χριστό, την εθνική ταυτότητα και την πατρίδα, και δεν εκπέμπουν το μίσος και τον φανατισμό των άθεων «μαχαιροβγαλτών» ναζί. Και της οποίας ΝΙΚΗΣ η διακαναλική, όπως έμαθα από το Ραδιομέγαρο, δεν προβλήθηκε ποτέ (αντί αυτής μετέδωσαν τη συγκέντρωσή της) γιατί οι προβοκατόρικες ερωτήσεις της δημοσιογράφου της ΕΡΤ που είχαν σκοπό να εμφανίσουν τον Νατσιό ακροδεξιό, ξενοφοβικό και μισαλλόδοξο απέτυχαν στον στόχο τους.

Στην πραγματικότητα, η Ν.Δ. με 41% στερείται εκ πρώτης όψεως τα πολιτικά εργαλεία που θα είχε στη διάθεση της αν δεν είχε απαγορεύσει το κόμμα Κασιδιάρη και τα λοιπά δεξιά κόμματα να συμμετάσχουν στη Βουλή. Η ανωμαλία μόνο ανωμαλία γεννά.

 Η ανωμαλία

Δεύτερον, το αφύσικο 41%-20% (για το δεύτερο σκέλος του ποσοστού κάποιοι έβαλαν το χέρι τους μάλλον, όχι η Ν.Δ.) προκάλεσε τέτοιο σοκ τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, ώστε αυτομάτως ανοίγει τον προβληματισμό σε ορισμένα κεντρώα κοινά για τη «διόρθωσή» του.

Τον φόβο αυτόν ήδη εκπέμπουν αναλυτές και παρουσιαστές που είναι σε ανοιχτή γραμμή με το Μέγαρο Μαξίμου.

Προχθές ένας εξ αυτών πίεζε τον πρόεδρο της ΝΙΚΗΣ Δημήτρη Νατσιό να του πει αν διαφωνεί με τον γάμο των ομοφυλοφίλων, για να τον καταγγείλει ως ομοφοβικό.

Τον πρωθυπουργό όμως, που είναι ενοχικός και δεν τολμά να πει προεκλογικώς ξεκάθαρα ότι θα νομοθετήσει τον γάμο, δεν τον ερώτησε όταν τον φιλοξένησε.

Ελλείψει αξιωματικής αντιπολίτευσης, τώρα η Ν.Δ. επιτίθεται στα μικρά κόμματα. Αρχικώς δι’ αντιπροσώπων, σύντομα και η ίδια «αυτοπροσώπως».

Ποια είναι η νέα απαίτηση που ασυναίσθητα εκπέμπεται κεντρικώς;

Να μην έχουμε ούτε μείζονα αντιπολίτευση ούτε ελάσσονα, εκτός από τους ήδη «γνώριμους»: «Τον φίλο μου τον Δημήτρη», όπως αποκάλεσε τον Κουτσούμπα ο κύριος Μητσοτάκης, και εκείνον που στο Μαξίμου αποκαλούν «Ελλαδέμπορο» και «Χριστέμπορο».

Αυτό όμως διαβάζεται και αλλιώς: ως ανισορροπία του πολιτεύματος.

Αντιπολίτευση δεν υπάρχει, ανεξάρτητοι βουλευτές νομοθέτες δεν υπάρχουν παρά μόνο Κοινοβουλευτικές Ομάδες-στρατοί, Δικαιοσύνη στο μυαλό των πολιτών μετά τις αποφάσεις για τα funds και τον αποκλεισμό κομμάτων δεν υπάρχει, μίντια που να ελέγχουν την εκτελεστική εξουσία πλην εξαιρέσεων δεν υπάρχουν, παρά τηλεοπτικοί μόνον δέκτες ομοιομορφίας.

Είναι όλο αυτό φυσιολογικό όμως; Θα είναι φυσιολογικό να αρχίσει αναθεώρηση του Συντάγματος με πλειοψηφίες που θα αγνοούν τις συναινέσεις;

Μονομερώς θα γίνει η αναθεώρηση και μάλιστα χωρίς να έχει ενημερώσει κανείς το εκλογικό σώμα για τις «τομές» και τις «μεταρρυθμίσεις» που θα επιχειρήσει μετεκλογικώς;

Καταλήγω: Μακάρι να κάνω λάθος! Το εύχομαι. Αλλά μπορεί και να έρθει η ώρα που ο πρωθυπουργός θα μετανιώνει που νίκησε τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη τόσο πολύ στον πρώτο γύρο. Σε σημείο που να πετάξει τον δεύτερο έξω από τη Βουλή.

Ο κύριος Μητσοτάκης εισέρχεται στον δεύτερο κρίσιμο γύρο χωρίς να έχει σκιάχτρο για να το ανεμίζει στους ψηφοφόρους. Νίκησε, «τρέχει» μόνος του και άνευ αντιπάλου αναμετράται με τον εαυτό του. Πρέπει να νικήσει και εαυτόν.