Ο Μητσοτάκης και η ΥΒΡΙΣ
Προβολές:757
Αυτά, λοιπόν, περί σπόρων κι υβριδίων, σε μια εποχή που έχει γίνει πολύ “της μόδας” να στειρώνουμε φυτά, ζώα, ίσως και τους εαυτούς μας.
Σε μια εποχή που ο σπόρος της ζωής ευνουχίζεται με χίλια προσχήματα κι ένα σωρό πιστευτές δικαιολογίες, γιατί ίσως μας “είναι βολικό”, γιατί “κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη” και σίγουρα ισχύει.
Κάποτε, υπήρχε η ύπαιθρος χώρα… εκεί που οι αγρότες φύτευαν σπόρους ζωής.
Κι αυτό, έπρεπε να τελειώσει…
Και ο Καρμανλής ο “εθνάρχης του κώλου”, κατέφερε να μαντρώσει τους αγρότες στις μεγαλουπόλεις, δίνοντάς τους θέσεις… θυρωρών στις πολυκατοικίες…
Πού να κουράζεσαι καημένε με τη γη… έλα στην Αθήνα να είσαι πασάς…
Κι ο αγρότης, εγκατέλειψε τη γη του…
Κι ύστερα ήρθε και η Ευρωπαϊκή Ένωση… και να τα πακέτα Ντελορ… και να οι επιχορηγήσεις… χρήμα με ουρά…
Έτρωγαν οι ελίτ, και ξερίζωναν το αγροτικό και κτηνοτροφικό βιός τους οι αγρότες, γιατί έτσι επιτάσσουν οι Ευρώπες…
Και γίναν οι επιδοτήσεις βίλες και αυτοκινητάρες… κι ο λαουτζίκος, έπιανε χρήμα και τ’ ακούμπαγε στα καζίνα και στις πουτάνες… μεγάλη ζωή…
Έλα όμως που έρχεται η ώρα της πληρωμής… κι αυτή με τόκο.
ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ ΤΗ ΓΗ ΠΟΥ Σ’ ΕΝΩΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΧΘΗΚΕΣ ΣΕ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ, ΕΛΛΗΝΑΚΟ ΜΟΥ.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ, ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ: Ή ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΗΝ ΤΣΑΠΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΟΥ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ Ή ΠΑΡΑΔΙΔΕΣΑΙ.
ΧΩΡΙΣ ΑΙΜΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ.
Η ΥΒΡΙΣ, ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΝΕΜΕΣΗ.
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Θυμάμαι με αγάπη και τρυφερότητα το χωριό του πατέρα μου… τη γιαγιά Μυγδάλω να στρίβει στη ρόκα το βαμβάκι… τις μυρωδιές της γης και της φύσης…
Κι αν είχα να διαλέξω από τη ζωή που έζησα στις πόλεις και στο χωριό, θα διάλεγα το χωριό… εκεί που όλα κάποτε ήταν απλά κι αυθεντικά… εκεί που υπήρχε η ευλογία Του Θεού.
Εκεί, που η ζωή είναι σκληρή, αλλά ΖΕΙΣ.
Πρώτα ο Μητσοτάκης ανακοινώνει στο διάγγελμα του ότι για την αναδάσωση θα χρησιμοποιηθούν τα ‘σωστά’ δέντρα, και ευθέως σου γεννιέται η απορία:
Γιατί να διαλέξει αυτή τη λέξη; Ποια είναι αυτά τα σωστά δέντρα;
Έπειτα, εμφανίζεται το παρακάτω στην φωτογραφία:
«Νέες ποικιλίες ανθεκτικότερες στις θερινές πυρκαγιές»
Θα μπορούσαμε μήπως να μάθουμε ποιες είναι αυτές οι ποικιλίες; Είμαι πολύ περίεργος..
Περί σπόρων, υβριδίων, ύβρεως και Διός..
Είναι ακόμα εποχή που μαζεύω τους σπόρους των καλοκαιρινών μου φυτών για να τους φυλάξω για την επόμενη χρονιά, να τους φυτέψω πάλι την άνοιξη, να καρπίσουν ξανά το καλοκαιράκι..
Η διαδικασία είναι απλή: επιλέγεις καρπούς που βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στη ρίζα, τους αφήνεις να ωριμάσουν καλά (για την ντομάτα αρκεί να κοκκινίσει και να μαλακώσει αρκετά, όχι φυσικά να σαπίσει, για το κολοκύθι πρέπει να περιμένεις περισσότερο, να μεγαλώσει, να κιτρινίσει, να σκληρύνει, ν’ αρχίσει να ξεραίνεται το κοτσάνι του), τους κόβεις, αφαιρείς το σπόρο και τον στεγνώνεις στον ήλιο κι ύστερα τον διατηρείς σε γυάλινα βαζάκια φυλαγμένο.
Σήμερα, ελάχιστοι είναι εκείνοι που τρέφονται από τον σπόρο τούτο που ανέθρεψε γενεές γενεών.
Σχεδόν όλοι τρέφονται από τα κασόνια των σουπερ-μάρκετ και των μανάβικων, από καρπούς αγνώστου επεξεργασίας και προέλευσης.
Ακόμη κι οι λιγοστοί που έχουν τη δυνατότητα και το μεράκι να φυτέψουν τον κήπο τους, αγοράζουν έτοιμα φυτά-υβρίδια, ή επεξεργασμένους σπόρους σε φακελάκια από τα ανάλογα καταστήματα.
Γιατί να μπουν στον κόπο να διατηρήσουν το σπόρο, αφού τα βρίσκουν έτοιμα και σε καλές τιμές;
Αλλά κι αν κάποια στιγμή πλέον, το αποφασίσουν να μπουν στη διαδικασία, ο σπόρος πια χάθηκε..
… η Δήμητρα αποδιωγμένη απ’ τους ανθρώπους τριγυρίζει δυστυχισμένη προς την αναζήτηση της πολύτιμης θυγατέρας της που, ύπουλα και κρυφά της έκλεψαν…
… καθώς όλα τούτα τα σπόρια και τα φυτά του εμπορίου, ο άνθρωπος φρόντισε να τα ευνουχίσει, να τα κάνει στείρα, να διακόψει, μετά από τόσους αιώνες τη φυσική τους αναπαραγωγή, τη δυνατότητά τους να διατηρούν τη ζωή εσαεί…
… και να τα πουλάει στέρφα και κατεργασμένα, για λίγα κέρματα, ικανά να επιβιώσουν, μοναχά για μια χρονιά…
Μου γεννιέται, μάλιστα, η απορία: αν κάποια στιγμή εκείνοι που μας προμηθεύουν σπόρους, πάντα υβριδικούς (χμ.. οι οποίοι βέβαια προέρχονται, κατά κανόνα, από το εξωτερικό..), αποφασίσουν να μη μας ξαναπρομηθεύσουν…. τί θα συμβεί;
Υβρίδιο, λοιπόν, σύμφωνα με μια κοινή εγκυκλοπαίδεια, είναι:
“υβρίδιο (Βιολ.). Οι απόγονοι μίας διασταύρωσης, στην οποία οι γονείς διαφέρουν γενετικά μεταξύ τους τουλάχιστον σε ένα γονίδιο για ένα κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό.
Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται σε απογόνους από πολύ διαφορετικούς ως προς τα χαρακτηριστικά γονείς, όπως π.χ. για τις ποικιλίες των φυτών. Υβρίδια μεταξύ διαφορετικών ζωικών ή φυτικών ειδών, αν επιτευχθεί διασταύρωση μεταξύ τους, είναι συνήθως στείρα, όπως το μουλάρι (διασταύρωση αλόγου και γαϊδουριού).
Ο όρος υβρίδιο χρησιμοποιείται και για κάθε βιολογική δομή, κύτταρο, γονίδιο, ένζυμο, DNA, που προέρχεται από δύο αντίστοιχες δομές, π.χ. δύο κύτταρα που περιέχουν διαφορετικό γενετικό υλικό.”(Εγκυκλοπαίδεια “Μαλλιάρης-Παιδεία”)
Χμ.. Κι αν δεν είναι απολύτως στείρα, δηλαδή αν δοκιμάσεις να κρατήσεις σπόρο από αυτά και δεις κάτι να φυτρώνει.. θα διαπιστώσεις ότι το φυτό είναι ασθενικό, οι καρποί ανύπαρκτοι έως λιγοστοί και κακομοίρικοι.. κι αυτό, άντε για μια χρονιά επιπλέον…
Και, για να σκεφτώ, η λέξη “υβρίδιο”… τί ρίζες έχει;
Από ποιά λέξη θα μπορούσε να προέρχεται;
Γιατί, κάτι βάζω κατά νου…
Το “Μείζον Ετυμολογικό Λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης”, αναφέρει στην ετυμολογία: γαλλικό hybride
Κι απορώ γιατί μένει εκεί.. Το hybride σας κάνει για γαλλική λέξη; Γιατί ηχεί ελληνικότατη. Και γράφεται αντιστοίχως.
Ας ανοίξω, επομένως, το περίφημο γαλλικό “Petit Larousse” και, μάλιστα, εκδόσεων του 1920!
Σημειώστε’ πολύ προτού ακόμη κατακλυσθεί η αγορά μας από επεξεργασμένους σπόρους και φυτά υβρίδια:
Hybride: ουσ.αρσ. και επίθ. (από το ελληνικό “ύβρις”, προσβολή).
Λέγεται για λέξεις προερχόμενες από δύο γλώσσες, όπως cholera-morbus, bureaucratie ‘ για φυτά, για ζώα προερχόμενα από δύο διαφορετικά είδη, όπως το μουλάρι: Τα υβρίδια είναι σπανίως γόνιμα.
Υβρίδιο, συνεπώς, εκ του “Ύβρις”, όπου ύβρις σημαίνει:
“Αυθάδης βία πηγάζουσα εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως ή εκ πάθους, αυθάδεια, αλαζονεία αυθάδης, προπέτεια, συχν. εν τη Οδυσσεία ως επί το πλείστον επί των μνηστήρων.” (“Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Liddell-Scott”)
και “ύβρις: ετυμ. εκ του υπέρ (υπέρβασις ορίου)’ υπέρ– ύπρις– ύβρις. Η ύβρις τιμωρείται αυστηρότατα υπό των θεών”.
Η Νέμεσις παραγγέλει “μηδέν υπέρ το μέτρον” και επεμβαίνει όπου διαπράττεται ύβρις, δια να αποκαταστήσει τη διαταραχθείσαν ισορροπίαν.
Η ύβρις παράγεται από την πρόθεση υπέρ, διότι υπερβαίνει το μέτρον: “ύβρις παρά την υπέρ πρόθεσιν γέγονεν, ύπερις, και κατά συγκοπίν ύπρις, και τροπή του π εις β”.” (Ο εν τη λέξει Λόγος”, Α.Τζιροπούλου-Ευσταθίου”)
Υβρίδιον, λοιπόν, εκ του “ύβρις”.. χμ.. και ίσως εκ του “ύβρις” και “Δίας, Διός”..
Ύβρις προς το Δία, προς τη Φύση, προς το σπόρο της ζωής, προς το Θεό…
Καθώς, όμως, το θέμα μας είναι ο σπόρος, η γονιμότητά του ή η τεχνητή στείρωσή του, ενδιαφέρον έχει κι ο ακόλουθος “μύθος” των αρχαίων προγόνων μας..:
Ο Αθάμας, λοιπόν, έκανε με τη Νεφέλη τέκνα δύο, τον Φρίξο και την Έλλη.
Ύστερα, όμως, παντρεύτηκε την Ινώ, η οποία του γέννησε το Λέαρχο και τον Μελικέρτη και καθώς επιβουλεύτηκε τα προηγούμενα παιδιά του, μηχανεύτηκε το εξής σχέδιο:
Έπεισε τις γυναίκες να φρυγανίσουν, να ξεράνουν τους σπόρους, λαμβάνοντάς τους κρυφά από τους άντρες, κι έτσι η γη, λαμβάνοντας το στείρο πλέον σπέρμα, καρπούς δεν ανέδιδε.
Ο Αθάμας, μες στην απόγνωση, στράφηκε προς του Δελφούς για να πάρει μιαν απάντηση για την αφορία της γης.
Η παμπόνηρη Ινώ, όμως, τους απεσταλμένους στους Δελφούς ανέπεισε, λέγοντάς τους ότι κεχρησμένο είναι για να σταματήσια η ακαρπία, να θυσιαστεί στο Δία ο Φρίξος.
Όταν μαθεύτηκε αυτό, ο καημένος ο Αθάμαντας, αναγκαζόμενος από το πλήθος των απεγνωσμένων κατοίκων πού ‘βλεπαν τη γη τους στείρα και το λιμό να καραδοκεί, έστησε το γιο του Φρίξο στο βωμό!
Η Νεφέλη όμως τον άρπαξε και μαζί με την αδερφή του Έλλη, τους έδωσε το χρυσόμαλλο Κριό, που έλαβε από τον Ερμή, για να διαφύγουν, να σωθούν, πετώντας στον ουρανό… κ.λπ., κ.λπ.,.. (λοιπά, αλλά όχι ασήμαντα…)
Αυτά, λοιπόν, περί σπόρων κι υβριδίων, σε μια εποχή που έχει γίνει πολύ “της μόδας” να στειρώνουμε φυτά, ζώα, ίσως και τους εαυτούς μας.
Σε μια εποχή που ο σπόρος της ζωής ευνουχίζεται με χίλια προσχήματα κι ένα σωρό πιστευτές δικαιολογίες, γιατί ίσως μας “είναι βολικό”, γιατί “κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη” και σίγουρα ισχύει.
Σίγουρα ο εξουθενωμένος αγρότης που καλλιεργεί βαμβάκι, “θα έχει τα δίκια του” να προτιμήσει τον αγοραστό μεταλλαγμένο σπόρο που του υπόσχεται μεγαλύτερη απόδοση.. και σίγουρα ο “φιλόζωος” “θα έχει τα δίκια του” να επιλέξει να στειρώσει τη γάτα του για να μην το σκάει από το σπίτι ζητώντας γαμπρό και για να μη γεμίσει αμέτρητα γατάκια που δε θα ξέρει τι να τα κάνει… αλλά, ποιές θα είναι οι συνέπειες;
Απλά, ας μην ξεχνάμε την ύβρι που διαπράττουμε… ας μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι “κάνουμε το σωστό”, επειδή μ’ αυτό το μήνυμα θέλουν να μας βομβαρδίζουνε, ας μην το ωραιοποιούμε, επειδή “έτσι μας βολεύει”…
(Υ.Γ. Να μην επεκταθώ και στον κίνδυνο της υγείας μας από τα μεταλλαγμένα..)
Ζαφείρης Γεωργόπουλος
Προβολές : 757
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΥΒΡΙΔΙΚΑ ΔΕΝΔΡΑ, ΦΩΤΙΕΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ωρε ε χαζεψε ο ΕΛΛΗΝΑΣ
κε εχει κουζουλεψη
μα ηρθε η ωρα κι’στηγμη
σ’τσιρζεις να επειστρεψη
Ζωσου ωρε το ξιφος σου
και ασε τσα’μαλακιες
κι’ελλα ωρε να γραψουμε
κενουργιες ιστοριες.
Ελλα μωρε να τσι’διξουμη
δεν ειμαστε γιουσουφια
κι’να τους ξετιναξουμι
απ’τα δικα μας ζνιχια.
Πουλη τα ανεχτικαμε
τουτα τα καρακωλια
μα ηρθη η ωρα κι’στηγμη
να δλεψουνε τα βολια.
ΔΗΜΙΟΣ.
εξαιρετικό άρθρο και εξαιρετικός ο πρόλογος!
και για εμάς που δε ζήσαμε και δε γνωρίσαμε χωριό, “Κι αν είχα να διαλέξω από τη ζωή που έζησα στις πόλεις και στο χωριό, θα διάλεγα το χωριό… εκεί που όλα κάποτε ήταν απλά κι αυθεντικά… εκεί που υπήρχε η ευλογία Του Θεού.
Εκεί, που η ζωή είναι σκληρή, αλλά ΖΕΙΣ.”
η γη είναι μεγάλος έρωτας, είναι μαγνήτης, όταν τη γνωρίσεις, κι ας έχει κόπο. είναι γλυκός και καλός ο κόπος της κι εκείνη δεν είναι αχάριστη σε όποιον την αγαπά και την υπηρετεί. μακάρι να ασχολούμαστε και πάλι με τη γη. τί πήραμε από την πόλη;…
Τα χρήματα μιας μετακόμισης να είχα και έφυγα…Έχω σιχαθεί και τον τόπο που ζω…
Φοβάμαι πως οι σημερινοί κάτοικοι των χωριών είναι κυρίως συνταξιούχοι κολλημένοι στην τηλεόραση που έχουν κάνει όλα τα μπόλια και πιστεύουν κάργα το καθεστωτικό παραμύθι παρά τις αντιφάσεις του ενώ οι νεότεροι δεν απέχουν πολύ γιατί σε αυτές τις κοινωνίες έτσι και κάνεις διαφορετικά από τους άλλους γίνεσαι δακτυλοδακτούμενος. Όλοι φοβούνται πολύ το κουτσομπολιό ακόμα και για τα απλά πράγματα, πόσο μάλλον αν αρχίσουμε να μιλάμε για εβραίους. Είπα σε κάποιο συμπαθή κοινοτάρχη κάποτε που ήθελε τις πολιτικές μου απόψεις ότι οι πολιτικοί είναι όλοι ξένοι, δεν είναι Έλληνες και δεν είναι με το μέρος κανενός μας, και με κοίταγε σαν ούφο. Ας μας πει κάποιος κάτοικος χωριού τι ισχύει.
Η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι τόσο απαγκιστρωμένοι με το σύστημα, που αν το αποχωριστούν, θεωρούν πως θα πεθάνουν. Θα το προστατεύσουν λοιπόν με νύχια και με δοντια.
Ανωνιμε,1’16
Ακριβως ωπος τα λες,ειναι για τα μπαζα.
ΔΗΜΙΟΣ.
Ποιος είναι ο Οδυσσέας, ο μεγάλος απών του παλατιού της Ιθάκης; Δεν είναι το βασανισμένο μυαλό, ο νους του κάθε ανθρώπου;
Τι κάνει ο Οδυσσέας;
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του δεν είναι παρά να πάρει πίσω τον κόσμο που του έκλεψαν και ότι του ανήκει και ξεκινά από τις ΛΕΞΕΙΣ του, την έννοια και την σημασία τους.
Παρά την μεγάλη του λαχτάρα κρατά την ψυχραιμία , ελέγχει την παρόρμηση δεν παρασύρεται από
την οργή και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να δράσει. Έτσι συμβουλεύει και τον ΤΗΛΕΜΑΧΟ, που μάχεται από μακριά στο καλύβι του ΕΥΜΑΙΟΥ, της καλής γέννησης που συναντιώνται και αναγνωρίζονται. Διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την θεά ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι για να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και τον χλευασμό των μνηστήρων και χαρτογραφώντας όλη την κατάσταση γύρω του.
Αυτό που ενδιαφέρει τον Οδυσσέα ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ, γι αυτό και δεν φλυαρεί, δεν βρίζει ,δεν μεμψιμοιρεί και δέχεται να μονομαχήσει με τον γυρολόγο τον ΊΡΟ μετά από την πίεση των μνηστήρων.
Εχουμε όλοι κουραστεί από άσκοπες φλυαρίες, στείρες διαφωνίες ανούσιες συζητήσεις ατέρμονες αντιπαραθέσεις και το αποτέλεσμα είναι να καταβροχθιζόμαστε από τα άλογα του Διομήδη και τους άγριους ανέμους με λυμένο το ασκί του Αιόλου να βυθίζουν τα πλοία του νου.
Γιατί η Αθηνά αγαπά τόσο πολύ τον Οδυσσέα όπως και κάθε άνθρωπο που για το δίκιο του πολεμά;
Ο Οδυσσέας είναι ο αγαπημένος της ΑΘΗΝΑΣ, της θεάς που αντιπροσωπεύει την νόηση υπέρτατη αρχή του ανθρώπου, την σοφία που αποκτά από τις εμπειρίες της ζωής και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ της τέχνης του πολέμου…
Της θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα γιατί η σοφία είναι πάντα ένοπλη και η δικαιοσύνη κρατά σπαθί διαφορετικά θα ήταν απλώς με την ζυγαριά μπακαλική.
Τι σημαίνει άραγε αυτό;Η ανθρωπιά άοπλη συντρίβεται και ένοπλη αυτοαναιρείται.
Σε αυτά τα διλήμματα της Σκύλας και την Χάρυβδης και των Συμπληγάδων πέτρων δεν υπάρχει μέση λύση αναρωτιέται κάθε πολίτης οπλίτης μιας χώρας αξιοπρέπειας και τιμής;
Ναι υπάρχει .
Ο ΛΟΓΟΣ που οφείλει να είναι ΕΝΟΠΛΟΣ και ΆΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ. Μόνο τότε μπορεί να είναι εύστοχος και αποτελεσματικός. Να έχει ΟΠΛΙΣΜΟ όπως και η μουσική. Άλλωστε ο Απόλλων όταν δεν κρατά τον ΤΟΞΟ έχει το δοξάρι του λυράρη και το σύμπαν με τις νότες ακτίνες του δονεί.
Γιατί ο Οδυσσέας ξεκινά από τον Αντίνοο που είναι ισχυρότερος αντίπαλός του;
Η λέξη μιλά απο μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙΝΟΗΣΗ. Βρίσκεται πίσω από κάθε παράλογη λογική που στραγγαλίζει σκοτώνει τον άνθρωπο και ότι γύρω του ανθεί μεζί με τον ΜΕΛΑΝΘΙΟ που τον υπηρετεί. Όμως είναι και το κέντρο των αποφάσεων που βρίσκεται στο λαιμό. Έτσι ο Οδυσσέας παίρνει πίσω την ικανότητα να αποφασίζει σταθερά και με διαύγεια.
Ο επόμενος είναι ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ ΕΥΡΥΝΟΜΟΣ , μεγάλος μνηστήρας της μάχης με μεγάλη νομή και φαρδείς νόμους και νομούς, πολλά παραθυράκια για να ξεφεύγει, ανούσιες μάχες εντυπώσεων και επιδείξεων μπαλκόνια και ζητωκραυγές. Ο Οδυσσέας σημαδεύει το συκώτι του. Γιατί το συκώτι; Γιατί η άνομη εξουσία των μεγάλων καταχρήσεων από το συκώτι της φαίνεται .
Ο τρίτος που σκοτώνεται από τον ΤΗΛΕΜΑΧΟ είναι ο ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ. Η διαστρέβλωση μαζί με τα παραθύρακια του άδικου νόμου, είναι ο μνηστήρας με την τριγύρω νομή και έκταση των αμφιλεγόμενων νόμων του.
Όταν φθάνει στη Ιθάκη ο Οδυσσέας κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου. Δεν πηγαίνει αμέσως στο παλάτι γιατί θέλει να ανιχνεύσει την κατάσταση και να δει πως έχουν τα πράγματα. Δεν προσπαθεί να μιλήσει στον λαό. Είναι μάταιο. Ο λαός της Ιθάκης είναι αδιάφορος, αποχαυνωμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος από τις εργασιακές και οικονομικές συνθήκες που φυτοζωεί. Η παιδεία του συστήματος έχει σακατέψει το μυαλό του και δεν μπορεί να σκεφτεί. Δεν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος των μνηστήρων που έχουν στρογκυλοκαθίσσει στο τραπέζι και τρώνε και πίνουν σε βάρος του. Τους γνωρίζει αλλά νιώθει ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε γιατί έχει προδοθεί πολλές φορές από τους ίδιους. Στην συνέλευση που καλεί ο Τηλέμαχος παραμένει αμέτοχος και με παρέμβαση των Μνηστήρων παίρνει ένα πλοίο να μεταβεί στη Πύλο και στην Σπάρτη, με σκοπό φυσικά την εξόντωση του στο καρτέρι της Αστερίδος. Ο Οδυσσέας φορά την τετράπυχη ασπίδα, συμβουλεύει τον Αμφίνομο να αποχωρήσει και να εξετάσει τον ρόλο του αλλά αυτός παραμένει.
Οι επόμενοι είναι οι κάτωθι σε σειρά ερμηνευτική:
Ο ΑΓΕΛΑΟΣ.
Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια τουΑντίνοου.
Που τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη.Με τις πλάτες και την υποστήριξη των δύο αρχηγικών μνηστήρων, ο Αγέλαος από ένα άκρατο ιδεαλισμό ποδηγετεί τον λαό φθάνοντας μέχρι ένα στυγνό υλισμό.Δικτάτωρ, λαϊκιστής, τυχοδιώκτης, πνευματιστής, υλιστής, θεοκρατικός, προλεταριακός, οδηγεί τις αμορφοποίητες μάζες σε μια άσκοπη αιματοχυσία.. Ο Ευρύμαχος-Ευρύνομος τον προωθεί με τα εκάστοτε μαζικά μέσα αποβλάκωσης της εποχής και τα παράθυρα, τις μάχες, τις πόρτες και τους νόμους που ανοίγει.
ΛΕΙΩΔΗΣ
Ο λείος γυαλιστερός Λειώδης είναι ένας μάντης. Ένας γλοιώδης μάντης των μνηστήρων που προφητεύει ότι ο Οδυσσέας έχει χαθεί και οι τραπεζοφάγοι οργιάζουν ανενόχλητα.
Καφετζούδες, χαρτορίχτρες, ρούνοι, αστρόπληκτοι, λείες γυάλινες σφαίρες, και εντόσθια ζώων επιδίδονται στην μαντεία και στην κερδοσκοπία. Από τον αναίσχυντο τσαρλατανισμό στην … βαθειά άγνοια. Γιατί συντρώγει με τους μνηστήρες παρά τους πόδας του Αντίνοου και του Ευρύμαχου;
Η αδυναμία του ανθρώπου να εξηγήσει κάποια φαινόμενα, η αβεβαιότητα και η ομίχλη ενός δρόμου, η έλλειψη αυτογνωσίας, ο φόβος του θανάτου τον οδηγούν σε ιστούς αραχνών και μελλοντολόγων.
ΕΥΡΥΔΑΜΑΣ γόνος του δήμου μεγάλος, τα τζάκια, τα μαγαζιά της οικογενειοκρατείας μιας μαφίας, μεγάλα ονόματα σε συνεχή βασιλεία. Γιοι, κόρες ξαδέλφια, εγγονοί και ανεψιοί και οι γυναίκες τους, κουμπάροι συμπεθέροι.
ΔΗΜΟΠΤΟΛΕΜΟΣ, ο πόλεμος του λαού σε ξέφρενες πορείες, σπασμένα κεφάλια σπασμένα τζάμια, σπασμένες βιτρίνες λεητατημενα καταστήματα, νεκρά παιδιά χειραγωγούμενος από τον μεγάλο μνηστήρα, το κράτος βίας και αναρχίας.
ΠΟΛΥΒΟΣ πλούσιος πολύ με πολλά βόδια, ποδοσφαιρικές ομάδες, πλοιοκτήτης και φιλανθρωπικά σωματεία, αλληλοβραβεία επωνύμων με γκαλά και φλάς της δημοσιότητας.
ΚΤΗΣΙΠΠΟΣ, ο έχων στην κατοχή του, άλογα και έλλογα μέσα που τρέχουν συνεχώς εφημερίδες κανάλια πρακτορεία.
ΠΕΙΣΑΝΔΡΟΣ, η κλίκα των μεγαλοδικηγόρων ρητόρων, λύνουν δένουν αγορεύουν, κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους και μόνο αυτοί μπορούνε να τους γνωρίζουν τόσο πολύπλοκοι που είναι, εσκεμμένα για να μην βγάζει κανείς άκρη Ένας αθώος άνθρωπος, αν βρεθεί στο έλεος τους θα καταλήξει φτωχός και δεν θα βρει το δίκιο του. Μαζί με τα περισσότερα τσιράκια των κανελαρχών των δημοσιοκάφρων μιλούν ατελείωτα από καθέδρας και πείθουν τους άντρες και τον κόσμο ότι «ο γάιδαρος πετάειι» μαζί με παράλογη λογική τους. «Οι άνθρωποι θα σκεφτούν ότι τους πω εγώ» λέει ο πολίτης Καίην.
ΈΛΑΤΟΣ , ελατός και όλκιμος, ισοπεδωμένος και ισοπεδωτικός δασόβιος καταπατητής εθνικών δρυμών παράνομος βιλοκράτης οικοπεδούχος καταστροφέας ελάτων και δημιουργός αναψυκτήριων. Μαλακή συνείδηση ελασματική και ελαστική. Να χωράει παντού.
ΕΥΡΥΑΔΗΣ, λαίμαργος τρώει πολύ φουσκωμένοι λογαριασμοί χρηματιστήρια εταιρείες, κοντεύει να σκάσει από το πολύ φαγητό. Συσσωρεύει αδιάκοπα θησαυρίζει ασταμάτητα, αντικείμενα, υποκείμενα, χαρτοφυλάκια, θησαυροφυλάκια.
ΑΜΦΙΜΕΔΩΝ, βασιλεύει ολόγυρα σαν τον Αμφίνομο που βόσκει παντού συλλέγοντας πληροφορίες και μένοντας σε αυτές χωρίς πρωτότυπη σκέψη πρωτογενή γιατί του λείπει το κέντρο αναφοράς και βάρους. Αποδώ και από εκεί τριγυρίζει και δεν μπορεί να τις φιλτράρει και να τις συνδέσει. Διπλωματία και προσποιητή ευγένεια. Παπαγάλος. Να τα έχουμε καλά με όλους και να έχουμε τα κεφάλι μας ήσυχο. Ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα. Κάτι θα κερδίσουμε από αυτό και εκεί αποσκοπεί όταν δεν είναι σε θέση διακρίνει το σωστό από το λάθος, το άδικο από το άδικο. Βολεμένες συνειδήσεις, απαθείς, αδιάφορες ,η αβάσταχτη ελαφρότητα του μικροαστισμού και του τυποποιημένου καθωσπρεπισμού. Αυτάρεσκοι κύριοι, μπλαζέ ύφος, κερδοσκοπική νοοτροπία, ρηχότητα, ωραιοπαθείς κυρίες, ναρκισσιστές, χαμένοι στην μετάφραση.
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!
Ο ΟΜΗΡΟΣ δημιουργός τους έχει κρύψει τα δώρα τους και τα νοήματα τους στο άντρο των Ναϊδων ύστερα από τον διάλογο του με την Αθηνά κάτω από μία ελιά πριν ξεκινήσει την διαδρομή για το παλάτι του Νου και διεκδικήσει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του με μια ευθύγραμμη δρασκελιά.
Στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να πάρουμε την ζωή μας πίσω με όλα τα όνειρα που κάναμε σαν ΤΗΛΕΜΑΧΟΙ ΠΑΙΔΙΑ.
Εξαιρετικό κείμενο που επίσης συμπλέει και με της ανάρτησης το θέμα περί Υβρεως.
Μαθήματα Ελληνικής Παιδείας που τα στέρησαν και συνεχίζουν να τα στερούν από τα ελληνόπουλα τα υπουργεία μας με τους κατακτητές συμβούλους των, ύπουλα και δόλια για να μας φέρουν στην σημερινή κατάντια και να κολυμβάμε στους Ωκεανούς των Υβρεων.
Είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναποκτήσουμε τα όσα μας έκλεψαν και να τους επιστρέψουμε τα κουρέλια που μας άφησαν στην θέση των θησαυρών που άρπαξαν.
Το τελευταίο, που για χιλιετίες είναι και ο κρυφός καυμός τους, είναι να ιδιοποιήσουν και την Ελληνική Γλώσσα.
Και αυτό νομίζουν ότι θα το καταφέρουν μόνο χωρίς Έλληνες πάνω στη Γη που και αυτή νομίζουν είναι όλη δική τους.
Για αλλη μία φορά, Εύγε για την προσφορά σας στον Ελληνισμό και εύχομαι να μην σταματήσετε εδώ.
Αυτα ηταν σχεδιασμενα,προτου την πτωση,του ΕΘΝΑΡΧΗ Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ.
Αλλα βλεπης ο γραικυλος,ιοθεσια,δεν ηθελε ανεξαρτησια.
ΔΗΜΙΟΣ.