(ΠΡΟΣΕΞΤΕ... ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ) Τι συμβαίνει με το “Ανώτατο Δικαστήριο”: Αφύπνιση ή χειραγώγηση, πολιτικοποιημένη κακότητα και διαφθορά;

“Αν η λογική και η επιχειρηματολογία, τα σκληρά, ψυχρά προϊόντα του μυαλού, μπορούν να βασιστούν για να αποδώσουν δικαιοσύνη ή να παράγουν την αλήθεια, πώς γίνεται αυτοί οι δικαστές με το βαρύ μυαλό σπάνια να συμφωνούν; Οι αποφάσεις πέντε προς τέσσερις είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση. Σχεδόν το μισό δικαστήριο πρέπει να είναι άδικο και να κάνει λάθος σχεδόν τις μισές φορές. Κάθε απόφαση, είτε πρόκειται για την πλειοψηφία είτε για τη μειοψηφία, αποπνέει λογική και αιτιολόγηση όπως το συσκοτιστικό μελάνι μιας μέδουσας, και σε γλώσσα εξίσου αδιαφανή. Η μειοψηφία θα μπορούσε εξίσου εύκολα να γίνει η απόφαση του δικαστηρίου. Αμέσως συνειδητοποιούμε ότι η λογική, όσο όμορφη και καθαρή και αν είναι, ότι η αιτιολογία, όσο φαινομενικά βαθυστόχαστη και διεξοδική και αν είναι, δεν παράγει απαραίτητα την αλήθεια, πολύ περισσότερο τη δικαιοσύνη. Η λογική και το σκεπτικό συχνά δεν γίνονται παρά εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τους εξουσιαστές για να μεταφέρουν το φορτίο της αδικίας τους στον λαό. Και η απόλυτη αλήθεια, αν, πράγματι, υπάρχει, σπάνια είναι αναγνωρίσιμη στις ατελείωτες σειρές μακροσκελών λέξεων που συνωστίζονται σελίδα με σελίδα στα περισσότερα δικαστικά αναμασήματα”.

~ Gerry Spence, How to Argue and Win Every Time: At Home, At Work, In Court, Everywhere, Every Day

Ω, η επιπολαιότητα των εύπιστων μαζών, η αβεβαιότητα του σωστού και του λάθους, η άμεση αποδοχή από τον μισό πληθυσμό σε κάθε δικαστική συνεδρίαση, η άνευ όρων αποδοχή από κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος μετά από κάθε απόφαση υπέρ τους- όλα αυτά εν μέσω της πολύ κακόβουλης και εντελώς παράλογης λειτουργίας ενός ανοιχτά διεφθαρμένου και πολιτικά υποκινούμενου καστ εξαγορασμένων και πληρωμένων δικαστών. Το “Ανώτατο” Δικαστήριο καθρεφτίζει το αδαές κοινό- πώς αλλιώς θα μπορούσε η υποκρισία, οι αντιφάσεις, η κακή πρόθεση και η προφανής συμπαιγνία εννέα δικαστών να μη γίνει αντιληπτή ως το απατηλό πολιτικό θέαμα που είναι;

Το “Ανώτατο” Δικαστήριο είναι επιφορτισμένο με την έκδοση αποφάσεων επί θεμάτων που βασίζονται στη συνταγματικότητα σχετικά με τον αποκαλούμενο νόμο. Αυτή η αντίληψη είναι μοιραία ελαττωματική από την αρχή, καθώς το σύνταγμα χωρίς εξουσία, ένα κομμάτι πολιτικού χαρτιού που συντάχθηκε και εφαρμόστηκε από χειραγωγούς πολιτικούς με μοναδικό σκοπό την απόκτηση απεριόριστης εξουσίας, θολώνει σε μεγάλο βαθμό το νερό της ηθικής εκ προμελέτης.

Αυτό που έχουμε εδώ είναι ένα σύστημα όπου όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι μορφωμένοι άνδρες και γυναίκες είναι επιφορτισμένοι με τη χρήση του ίδιου ακριβώς συνόλου κανόνων για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με θέματα υποτιθέμενης σημασίας. Αν αυτό ισχύει πραγματικά, πώς γίνεται σχεδόν κάθε απόφαση να γίνεται εξίσου αποδεκτή ή απορριπτέα από αυτούς τους υπολογιστικούς δικαστές; Πώς είναι δυνατόν οι περισσότερες αποφάσεις να καταλήγουν σε ψήφους 5 προς 4, αν τηρούνται ακριβώς οι ίδιοι κανόνες; Μπορώ να σας πω ότι δεν μπορεί. Πριν κάποιος φωνάξει αμέσως “συντηρητικός” ή “φιλελεύθερος”, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι η ιδέα αυτού του επιχειρήματος δεν είναι μόνο γελοία αν υπάρχει οποιαδήποτε λογική, αλλά δείχνει τη διπλή φύση όχι μόνο του δικαστηρίου, αλλά και του λαού. Και οι δύο έχουν άδικο.

Τον τελευταίο καιρό, φαίνεται ότι το “Ανώτατο” Δικαστήριο έχει πάρει μια στροφή προς αυτό που θα θεωρούνταν από μη σκεπτόμενα άτομα, ως μια στροφή προς τη συντηρητική πλευρά, η οποία φυσικά υποδαυλίζει το μίσος από τη “φιλελεύθερη” πλευρά. Όπως έχω πει σε τόσες πολλές περιπτώσεις, τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα δεν είναι φυσιολογικό, τίποτα δεν είναι σύμπτωση- όλα στην πολιτική είναι σχεδιασμένα και επιτυγχάνονται με σχέδιο. Η σκοτεινή κωμωδία που είναι το “Ανώτατο” Δικαστήριο, καλυμμένη από εξαπάτηση, συνωμοσία, πολιτική και επιθυμίες που καθοδηγούνται από την ατζέντα, δεν είναι παρά ένα εργαλείο των κυρίαρχων “ελίτ” και της πολιτικής τάξης που ελέγχει. Υπάρχουν πάντα υποκείμενοι λόγοι για αυτές τις αποφάσεις, και σπάνια, αν ποτέ, έχουν να κάνουν με την προστασία του ατόμου ή το συμφέρον της κοινωνίας. Έχει πάντα να κάνει με την εξαπάτηση του λαού, την εξουσία, τον έλεγχο και την απόκτηση μιας αυταρχικής θέσης επί του πληθυσμού υπέρ της άρχουσας τάξης.

Δεδομένων αυτών των πληροφοριών, γιατί αυτές οι πρόσφατες αποφάσεις ήταν φαινομενικά, αλλά όχι πιθανότατα, ευνοϊκές για το φερόμενο ως συντηρητικό στοιχείο της κοινωνίας; Γιατί το ξαφνικό ενδιαφέρον για τις συγκεκριμένες υποθέσεις, μία μετά από 50 χρόνια; Μήπως ορισμένα μέλη του δικαστηρίου απέκτησαν ξαφνικά και ταυτόχρονα συνείδηση; Τι παράλογη παρατήρηση θα ήταν αυτή.

Αυτές οι πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις σχετικά με τους νόμους περί όπλων στη Νέα Υόρκη, και φυσικά η πολύ αμφιλεγόμενη απόφαση για τις αμβλώσεις της απόφασης Roe εναντίον Wade, μεταξύ άλλων, συνέβησαν το ένα πίσω από το άλλο. Γιατί λοιπόν αυτό, γιατί τώρα; Πρέπει να τεθούν ερωτήματα, και η ακραία καχυποψία πρέπει να είναι εμφανής. Και πάλι, τίποτα από αυτά δεν ήταν αυθαίρετο, αυτά ήταν προγραμματισμένα αποτελέσματα, όπως συμβαίνει πάντα, και στην πραγματικότητα, δεν άλλαξαν και πολλά, εκτός από το μίσος μεταξύ του πληθυσμού που εντάθηκε, και η εσωτερική σύγκρουση αριστεράς/δεξιάς απλώς ενισχύθηκε. Το συμπέρασμα είναι ότι δεν άλλαξαν και πολλά στο σύστημα των πραγμάτων, αλλά η αντίληψη της αλλαγής έχει πλέον φυτευτεί στους μικρούς εγκεφάλους των κατηχημένων μαζών.

Εν μέσω αυτής της πιθανής συνωμοσίας, ο δικαστής του “Ανώτατου” Δικαστηρίου Stephen Breyer ανακοίνωσε ότι αποσύρεται και παραιτείται. Αυτό ανακοινώθηκε στις 29 Ιουνίου, αμέσως μετά τις αποφάσεις αυτές, και έπρεπε να είναι γνωστό εκ των προτέρων. Σκεφτείτε τις επιπτώσεις αυτού του συγχρονισμού. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτοί οι δικαστές είναι δικαστές του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά πάντα συνεργάζονταν για να κρατούν τις αποφάσεις κοντά, με τη μία ή την άλλη πλευρά να συμφωνεί ή να διαφωνεί βολικά, ώστε να δίνεται η ψευδής εντύπωση ότι εργάζονται ως ένα, αποφασίζουν δίκαια και λόγω κάποιου είδους “ηθικής” θέσης, ενώ αυτό είναι ένα αρκετά γελοίο συμπέρασμα για να το δεχτεί κανείς. Είναι σχεδόν σαν να προσφέρεται ένας περιστρεφόμενος θυσιαζόμενος αμνός για να διατηρηθεί η ψευδαίσθηση της ευπρέπειας σε αυτό το ειδεχθές δικαστήριο.

Μήπως αυτή η εναλλαγή της κρυφής οπλοφορίας στη Νέα Υόρκη άλλαξε την πορεία των νόμων περί όπλων της Νέας Υόρκης; Ίσως προσωρινά, αλλά οι “νομοθέτες” στη Νέα Υόρκη και αλλού ανέλαβαν άμεσα δράση για να αλλάξουν το πεδίο εφαρμογής της απόφασης. Εν τω μεταξύ, τι όφελος μπορούν να περιμένουν οι κυβερνώντες λόγω αυτής της απόφασης; Ίσως περισσότερους σκηνοθετημένους πυροβολισμούς, περισσότερες ταραχές; Στην πραγματικότητα, θα προκαλέσει φυσικά περισσότερη διαίρεση και θα επιτρέψει περισσότερο κρατικά σχεδιασμένο χάος.

Η απόφαση Roe εναντίον Wade είναι ακόμη πιο αμφιλεγόμενη και παραπλανητική. Τελείωσαν οι αμβλώσεις; Φυσικά και όχι, αλλά ο θόρυβος του μισού πληθυσμού και οι πανηγυρισμοί των Ρεπουμπλικάνων για το δικαστήριο λένε μια ιστορία. Το “Ανώτατο” Δικαστήριο απλά, και πιθανότατα προσωρινά, έβγαλε τους εαυτούς του από την επιχειρηματολογία, και τα μετατόπισε όλα στις πολιτείες. Κάποιες πολιτείες θα απαγορεύσουν τις αμβλώσεις, ενώ πολλές άλλες θα δεχτούν τις αμβλώσεις. Επιπλέον, πολλές εταιρείες που βρίσκονται κοντά στην κυβέρνηση ανακοινώνουν ήδη ότι κάθε υπάλληλος μπορεί να πάει σε άλλη πολιτεία, πληρωμένη από την εταιρεία, για να κάνει έκτρωση, και όλα αυτά χωρίς ευθύνη. Το ερώτημα και η απόφαση δεν εξάλειψαν τίποτα, απλώς μετέθεσαν την ευθύνη στις πολιτείες. Πολλοί θα το χειροκροτήσουν αυτό ως ένα πρώτο βήμα, αλλά θα απογοητευτούν οικτρά κατά την άποψή μου, καθώς αυτό δεν είχε σκοπό να αποτελέσει κάποιου είδους ηθική αφύπνιση, αλλά ένα πολιτικό τέχνασμα κατά τη γνώμη μου.

Νομίζω ότι μια προσέγγιση που θα περιμένει και θα βλέπει, θα ρίξει ένα πιο λαμπρό φως στη διαφθορά και την πραγματική πρόθεση σχετικά με αυτό το θέμα, και δεν θα είναι τόσο ξεκάθαρο όπως συμβαίνει τώρα στα ελεγχόμενα, υποχωρητικά και χειραγωγημένα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Μην πιστεύετε τίποτα, μην εμπιστεύεστε τίποτα και αμφισβητείτε τα πάντα που προέρχονται από την άρχουσα τάξη, την κυβέρνηση και όλες τις υπηρεσίες της, τα δικαστήρια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλα τα κόμματα που προσπαθούν να αποκτήσουν πλεονέκτημα ή περισσότερο έλεγχο πάνω σε αυτόν τον πληθυσμό. Σκεφτείτε ότι η διαίρεση του λαού προκλήθηκε και ότι είναι σκόπιμη και όχι κάποιο αυθαίρετο γεγονός που οφείλεται σε κάποιου είδους αφύπνιση αρχών. Η κυβέρνηση είναι εγγενώς ανήθικη και δεν μπορεί να αφυπνιστεί, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αλλαγή της δομής εξουσίας.

Πάντα να αναζητάτε το απροσδόκητο, και να εξετάζετε τις μελλοντικές συνέπειες των δικαστικών ενεργειών, καθώς λίγα πράγματα θα είναι ποτέ όπως φαίνονται αρχικά. Η εμπιστοσύνη σε οποιαδήποτε κυβέρνηση ή δικαστήριο, και οποιαδήποτε κύρια αναφορά σε αυτά, πρέπει να καταπνίγεται από κάθε άτομο, καθώς η ειλικρίνεια στην κυβέρνηση είναι ένας μύθος. Προκειμένου να κατανοήσει και να αποδεχτεί την πραγματικότητα, πρέπει να κάνει κανείς ένα βήμα πίσω και να αναλύσει με ειλικρίνεια τα κίνητρα εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ του δικαίου, ενώ στην πραγματικότητα, το μόνο που κάνουν είναι να βοηθούν στην προώθηση προγραμμάτων που έχουν ως στόχο να κυριαρχήσουν στο άτομο, ενώ απαιτούν από τις μάζες την απόλυτη υπακοή και συμμόρφωση.

************

Δικτυογραφία

What Is Going on with the ‘Supreme Court’: Awakening, or Manipulation, Politicized Evil, and Corruption?

https://www.garydbarnett.com/what-is-going-on-with-the-supreme-court-awakening-or-manipulation-politicized-evil-and-corruption/