Πόσο δίκαιο είναι το Διεθνές Δίκαιο;

Πόσο δίκαιο είναι το Διεθνές Δίκαιο;

24 Μαΐου, 2022 3 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:160
Μοίρασέ το

 

 

Οι ΗΠΑ εργάζονται συνεχώς για να υπονομεύσουν τους διεθνείς θεσμούς επιβολής του νόμου, προκειμένου να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Όσο ζούμε σε ένα περιβάλλον Άγριας Δύσης, το οποίο δημιούργησε (και από το οποίο επωφελείται) μια δολοφονική αυτοκρατορία που εκτείνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, οι ισχυρισμοί για την μη νομιμότητα των ξένων εισβολών είναι απλώς κενοί ήχοι.

 

 

Αυτή κατωτέρω, ήταν Η ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΗΠΑ, πριν τον ψυχασθενή παιδόφιλο Μπάιντεν… (Κάρτερ, Μπους, Κλίντον Ομπάμα)

Θα έπρεπε όλοι τους να έχουν κρεμαστεί… παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν τους αγγίζει… είναι οι ιερές αγελάδες της χαζαροσιωνιστικής παγκόσμιας μαφίας των ερπετών…

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΗΝ!

ΠΑΤΡΩΝΑΡΕΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ  ΧΑΖΑΡΟΜΑΦΙΑ.

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

Της Caitlin Johnstone (Μετάφραση: Γιώργος Β. Μιχαήλ)

 

Δεν μπορείς να κουρελιάζεις το διεθνές δίκαιο και μετά να ισχυρίζεσαι ότι μια εισβολή είναι «παράνομη».

Ο Αυστραλός «ψιθυριστής» Ντέιβιντ ΜακΜπράιντ έκανε την ακόλουθη δήλωση στο Twitter:

Με ρώτησαν αν πιστεύω ότι η εισβολή στην Ουκρανία είναι παράνομη.
Η απάντησή μου είναι: Εάν δεν ζητάμε από τους ηγέτες μας να λογοδοτούν, δεν μπορούμε να ζητήσουμε από άλλους ηγέτες να λογοδοτήσουν.
Εάν ο νόμος δεν εφαρμόζεται με συνέπεια, δεν είναι νόμος.
Είναι απλώς μια δικαιολογία που χρησιμοποιούμε για να στοχεύσουμε τους εχθρούς μας.
Στο μέλλον, θα πληρώσουμε βαρύ τίμημα για την ύβριν που διαπράξαμε το 2003 .
Δεν αποτύχαμε απλώς να τιμωρήσουμε τον Μπους και τον Μπλερ: τους ανταμείψαμε. Τους επανεκλέξαμε. Τους χρίσαμε ιππότες.
Αν θέλετε να δείτε τον Πούτιν στο πραγματικό του φως, φανταστείτε τον να προσγειώνει ένα τζετ και μετά να λέει «Αποστολή εξετελέσθη».

Μπορώ να πω ότι αυτή η επισήμανση δεν επιδέχεται λογική αμφισβήτηση. Το διεθνές δίκαιο είναι μια έννοια χωρίς νόημα, όταν ισχύει μόνο για ανθρώπους που δεν συμπαθούν οι ΗΠΑ.

Η επισήμανση του ΜακΜπράιντ εκπορεύεται από την ίδια του την ζωή, καθώς η κυβέρνησή του τον κατηγόρησε ως εγκληματία, επειδή τόλμησε να δημοσιοποιήσει απόρητες πληροφορίες σχετικά με εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι αυστραλιανές δυνάμεις στο Αφγανιστάν.

Ούτε ο Τζορτζ Μπους ούτε ο Τόνι Μπλερ βρίσκονται στα κελιά της Χάγης, όπου το διεθνές δίκαιο λέει ότι θα έπρεπε να βρίσκονται.

Ο Μπους εξακολουθεί να ζωγραφίζει από την άνεση του σπιτιού του, κάνοντας διακηρύξεις που συγκρίνουν τον Πούτιν με τον Χίτλερ και προβάλλοντας επιχειρήματα για μεγαλύτερο παρεμβατισμό στην Ουκρανία.

Ο Μπλερ εξακολουθεί αμέριμνα να εξωτερικεύει την πολεμοχαρή απανθρακωμένη ψυχή του, λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να αποκλείει μια άμεση επίθεση στις ρωσικές δυνάμεις – κάτι που ισοδυναμεί με έκκληση για θερμοπυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι ελεύθεροι σαν πουλιά, τραγουδώντας τα ίδια παλιά δαιμονικά τραγούδια τους από τις στέγες.

Αν επισημάνετε αυτό το προφανές κενό στην πλοκή των συζητήσεων σχετικά με την νομιμότητα της εισβολής του Βλαντιμίρ Πούτιν, θα κατηγορηθείτε απανωτά για «whataboutism» – κάτι που δεν είναι παρά ένας σαματάς τον οποίον αρέσκονται να κάνουν οι πιστοί της αυτοκρατορίας, όταν ρίχνετε φως σε στοιχεία που καταδεικνύουν ότι οι συμπεριφορές της κυβέρνησής τους ακυρώνουν εντελώς την θέση τους σε ένα ζήτημα.

Αυτό δεν είναι «whataboutism». Είναι μια ευθεία κατηγορία εντελώς καταστροφική για το επιχείρημα που προβάλλεται, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αντεπιχείρημα.

Η εισβολή στο Ιράκ παρέκαμψε τους νόμους και τα πρωτόκολλα στρατιωτικής δράσης που ορίζονται στον ιδρυτικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Η τρέχουσα στρατιωτική κατοχή της Συρίας από τις ΗΠΑ παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.

Διεθνές δίκαιο υπάρχει μόνο στον βαθμό στον οποίο τα έθνη του κόσμου είναι πρόθυμα και ικανά να το επιβάλουν.

Και (λόγω της στρατιωτικής ισχύος της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, και προπάντων λόγω της δύναμής της να ελέγχει το αφήγημα) αυτό σημαίνει ότι το διεθνές δίκαιο επιβάλλεται πάντα μόνο με την έγκριση αυτής της αυτοκρατορίας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι άνθρωποι που κατηγορούνται και φυλακίζονται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) προέρχονται πάντα από τα πιο αδύναμα έθνη -κατά βάση τα αφρικανικά- ενώ οι ΗΠΑ μπορούν να ξεφεύγουν χωρίς συνέπειες, επιβάλλοντας κυρώσεις σε όποιους από το προσωπικό του ICC τολμήσουν να μιλήσουν για διερεύνηση αμερικανικών εγκλημάτων πολέμου.

Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίον ο Νόαμ Τσόμσκι είπε εμφατικά ότι, εάν οι νόμοι της Νυρεμβέργης είχαν συνεχίσει να εφαρμόζονται με δικαιοσύνη και συνέπεια, τότε κάθε πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα είχε κρεμαστεί.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Μπόλτον, είπε κάποτε ότι η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ «συναλλάσσεται με το άναρχο περιβάλλον διεθνώς, όπου ισχύουν διαφορετικοί κανόνες» κάτι που «προϋποθέτει ενέργειες τις οποίες, σε ένα κανονικό επιχειρηματικό περιβάλλον στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα βρίσκαμε αντιεπαγγελματικές».

Ο Μπόλτον προφανώς το γνώριζε. Στην αιμοδιψή επιμονή του για την κατασκευή συναίνεσης στην εισβολή στο Ιράκ, πρωτοστάτησε στην απομάκρυνση του γενικού διευθυντή του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), ενός κρίσιμου ιδρύματος για την επιβολή του διεθνούς δικαίου, χρησιμοποιώντας μέτρα που περιελάμβαναν απειλές κατά των παιδιών του γενικού διευθυντή.

Ο OPCW είναι πλέον υποχείριο των προσταγών της αμερικανικής κυβέρνησης, όπως αποδεικνύεται από την συγκάλυψη ενός περιστατικού ψευδούς σημαίας το 2018 στην Συρία, το οποίο οδήγησε σε αεροπορικές επιδρομές από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία, κατά την διάρκεια της θητείας του Μπόλτον ως ανώτερου συμβούλου του Τραμπ.

Οι ΗΠΑ εργάζονται συνεχώς για να υπονομεύσουν τους διεθνείς θεσμούς επιβολής του νόμου, προκειμένου να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Όταν ζητούσαν την άδεια του ΟΗΕ για τον Πόλεμο του Κόλπου, το 1991, η Υεμένη τόλμησε να ψηφίσει εναντίον τους. Μετά την ψηφοφορία, ένα μέλος της αμερικανικής αντιπροσωπείας είπε στον πρεσβευτή της Υεμένης: «Αυτή είναι η πιο ακριβή ψήφος που δώσατε ποτέ».

Η Υεμένη έχασε, όχι μόνο 70 εκατομμύρια δολάρια σε εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ, αλλά και ένα πολύτιμο συμβόλαιο συνεργασίας με την Σαουδική Αραβία, ενώ ένα εκατομμύριο Υεμενίτες μετανάστες στάλθηκαν πίσω στα σπίτια τους από τους συμμάχους της Αμερικής στον Κόλπο.

Η απλή παρατήρηση του ποιος υπόκειται στην επιβολή του διεθνούς δικαίου και ποιος όχι, καθιστά σαφές ότι η ίδια η έννοια του διεθνούς δικαίου δεν είναι πλέον λειτουργικά τίποτα περισσότερο από ένα αφηγηματικό κατασκεύασμα που χρησιμοποιείται για να χτυπήσει και να υπονομεύσει κυβερνήσεις που δεν υπακούουν στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ.

Γι’ αυτό, πριν από αυτήν την αντιπαράθεση με την Ρωσία, είδαμε μια πίεση των διαχειριστών της αυτοκρατορίας να αλλάξουν τον όρο «διεθνές δίκαιο» με τον όρο «διεθνής τάξη βασισμένη σε κανόνες», που μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε και εξαρτάται αποκλειστικά από την ερμηνεία που δίνει στον ορο η κυρίαρχη δομή εξουσίας του πλανήτη.

Είναι απολύτως πιθανό να δούμε μια μέρα τον Πούτιν να καθαιρείται και να οδηγείται ενώπιον ενός δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο.

Μπορείτε να υποστηρίξετε με λογική συνέπεια ότι η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία είναι λάθος και θα έχει καταστροφικές συνέπειες πολύ πέρα ​​από την αιματοχυσία που έχει ήδη προκαλέσει, αλλά αυτό που δεν μπορείτε να κάνετε με οποιαδήποτε λογική συνέπεια είναι να ισχυριστείτε ότι η εισβολή αυτή είναι παράνομη. Κι αυτό, γιατί δεν υπάρχει ένα αυθεντικά επιβεβλημένο πλαίσιο εντός του οποίου θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια τέτοια έννοια.

Όπως είπε ο αμερικανός καθηγητής νομικής, Ντέιλ Κάρπεντερ, «αν οι πολίτες δεν μπορούν να πιστέψουν ότι οι νόμοι εφαρμόζονται με ισότιμο και έντιμο τρόπο, δεν μπορούμε να πούμε ότι ζουν υπό το κράτος δικαίου. Αντίθετα, ζουν υπό την κυριαρχία ανθρώπων διεφθαρμένων από τον νόμο». Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τους νόμους που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ των εθνών.

Δεν μπορείς να κουρελιάζεις το διεθνές δίκαιο και μετά να ισχυρίζεσαι ότι μια εισβολή είναι «παράνομη». Αυτό δεν είναι θεμιτό.

Όσο ζούμε σε ένα περιβάλλον Άγριας Δύσης, το οποίο δημιούργησε (και από το οποίο επωφελείται) μια δολοφονική αυτοκρατορία που εκτείνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, οι ισχυρισμοί για την μη νομιμότητα των ξένων εισβολών είναι απλώς κενοί ήχοι.

 

Πηγή

Προβολές : 160


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα