Σεβασμός στην Απόφαση του Δικαστηρίου…

Σεβασμός στην Απόφαση του Δικαστηρίου…

30 Ιουνίου, 2022 5 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:303
Μοίρασέ το

 

Ο Τόμας Τζέφερσον είχε ξεκάθαρα επισημάνει τον κίνδυνο εκφυλισμού και εκτροπής των δημοκρατικών πραγμάτων αν η δικαστική εξουσία πάρει εκείνη μονάχα το τεμπεσίρι της πολιτείας.

Το έχω γράψει πολλάκις και θα το ξαναγράψω…

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, Ή ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΣΤΟΩΝ…

Μόνον η Θεϊκή Νέμεσις, μπορεί να μας σώσει…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Με ένα σύντομο άρθρο του, ο κ. Χριστόφορος Σεβαστίδης, Εφέτης, Μέλος του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για την απόφαση του SCOTUS (Supreme Court of the United States) επί της υπόθεσης «Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization» σχετικά με το δικαίωμα στην άμβλωση.

Με ξύλινη πολιτική γλώσσα -αυτή με την οποία μας έχει συνηθίσει η εγχώρια ρητορική του ελάχιστου κοινού παρονομαστή που στοχεύει αντανακλαστικά στον ερεθισμό του θυμικού- κάνει λόγο για «σκληρές και αιματηρές πολλές φορές λαϊκές διεκδικήσεις», και για δικαιώματα που «αίρονται εύκολα από την κρατική εξουσία όταν οι κοινωνικές αντιστάσεις υποχωρούν».

Τσουβαλιάζοντας μαζί τις αμβλώσεις, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος, και το δικαίωμα στην έκφραση, επιχειρεί μια απλουστευμένη ερμηνεία βασισμένη σε ψυχολογικούς όρους, αποδίδοντας την -κατ’ αυτόν- «απομείωση» των δικαιωμάτων στην «εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών», στην «προστασία της κρατικής αυθεντίας και του ιδεολογικού προτύπου που επιβάλλει», στην «απομάκρυνση από τον ορθολογισμό» και στην «επικράτηση ενός φανατισμού που δεν ανέχεται εύκολα τον διάλογο και την αμφισβήτηση».

Κατ’ αρχάς, η άνευ άλλων προσδιορισμών επίκληση στον «ορθολογισμό» είναι κενή νοήματος και σκοπεύει να προκαταλάβει τον αναγνώστη.

Ο κ. Σεβαστίδης, ως νομικός και δικαστής, γνωρίζει καλά ότι κάποια «δικαιώματα» δεν είναι απόλυτα, παρά οφείλουν να σταθμίζονται, θεωρούμενα σε σχέση με άλλα δικαιώματα και προστατευόμενα αγαθά.

Έτι περαιτέρω, αφού επικαλείται τον «ορθολογισμό», προφανώς αντιλαμβάνεται ότι οι νόμοι είναι κανονιστικοποιημένοι ηθικοί κώδικες οι οποίοι επιβάλλονται και ακολουθούνται από την κοινωνία για τους σκοπούς της συνοχής και της κοινωνικής πειθάρχησης, κι όχι κάποια ιερά κείμενα.

Η ηθική είναι θέμα γούστου, και ο κακώς εννοούμενος αυτοαναφορικός δικαιωματισμός διόλου δεν συνιστά ιερό δισκοπότηρο, παρά μόνον στα μυαλά των θιασωτών του ηθικού οικουμενισμού και της δικαιωματικής κουλτούρας.

Για παράδειγμα, μπορεί κάλλιστα κανείς να διαφωνεί με το περιεχόμενο ενός νόμου, αλλά να τον σέβεται και να τον ακολουθεί.

Η συμμόρφωση ή μη με έναν νόμο έχει ένα εύρος διακύμανσης: ενδέχεται να είναι απόλυτη ιδεολογική και ηθική προσχώρηση, ενδέχεται να είναι διαφωνία αλλά σεβασμός του νόμου, ενδέχεται κανείς να διαφωνήσει και να φτάσει στα όρια της πολιτικής ανυπακοής, ενδέχεται κανείς να διαφωνήσει με ενεργή και συντονισμένη πολιτική ανυπακοή και, τέλος, υπάρχει το έγκλημα, με τα δύο τελευταία να συμφύρονται πολλές φορές και η νομική διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους να είναι ασαφής.

Έτσι, τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και οι «ατομικές ελευθερίες», δεν είναι μια μονοσήμαντη και σφραγισμένη κατάσταση, όπως την αντιλαμβάνεται ο κ. Σεβαστίδης. Δεδομένου ότι αυτά συνιστούν κανονιστικές εγγραφές που απηχούν μια συγκεκριμένη κάθε φορά ιστορική, γνωσιολογική, πολιτισμική και κοινωνική συνθήκη, το περιεχόμενό τους υπόκειται στον κανόνα της εξέλιξης και της μεταβολής, και ουδόλως αποτελούν βιβλικά δόγματα ή ανθρωπολογικά κειμήλια που απαγορεύεται η τροποποίησή τους.

Η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών, την οποία ο κ. Σεβαστίδης θεωρεί ως αιτία της «απομείωσης» των δικαιωμάτων, δεν είναι η ίδια που τροφοδότησε και διεύρυνε τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα; Δεν είναι η ίδια που κατέστησε δυνατή τη μαζική ικανοποίηση και εξυπηρέτηση των δικαιωμάτων;

Δεν είναι η ίδια που κατέστησε δυνατή την ανεξέλεγκτη συνουσία και την πρόσβαση σε εύκολη και προσιτή άμβλωση για εκατομμύρια γυναίκες;

Συνεπώς, ποια απομάκρυνση και από ποιον ορθολογισμό είναι αυτή που βλέπει ο κ. Σεβαστίδης; Και αν βλέπει, επίσης, φανατισμό γύρω από τα δικαιώματα, μήπως η μέχρι σήμερα επιλεκτική και καταχρηστική χρήση των δικαιωμάτων είναι εκείνη που προκάλεσε το φανατισμό που βλέπει;

Ένας δικαστικός δεν επιτρέπεται να κάνει λόγο για «οπισθοδρόμηση», αναφερόμενος στις πολιτειολογικές (και ουχί αμιγώς δικαστικές) εξελίξεις (σ.σ. διορθώσεις) στο ζήτημα των αμβλώσεων στην Αμερική.

Ίσως να είχε κάποιο δίκιο εάν επρόκειτο για μια δικαστική απόφαση η οποία θα ανέτρεπε τις Αρχές Δικαίου και τις στοιχειώδεις εγγυήσεις μιας δίκαιης δίκης, που θα προσέβαλε τη διάνοια, που θα περιβαλλόταν από προκαταλήψεις και υπονοούμενα που δημιουργούν άλυτα αδιέξοδα και παλινωδίες έως δικαστικούς τραγέλαφους, που θα επιχειρούσε να εγκαταστήσει συνθήκες καπηλείας και μεροληψίας. Λίγο ως πολύ, περιγράφουμε μια κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η δική μας δικαιοσύνη, και για αυτά τα κρίσιμα θέματα τα οποία μαστίζουν την Ελληνική Δικαιοσύνη δεν κάνει λόγο ο ημέτερος δικαστής.

Αντιλαμβανόμαστε ότι η λέξη «διάνοια» είναι «κόκκινο πανί» για τους δικαιωματιστές θιασώτες μιας κακώς εννοούμενης ανοχής άνευ αρετής (διάβαζε ισοπέδωσης), αλλά οι δικαστές, εκτός από νομική και ηθική επάρκεια, οφείλουν να έχουν ισχυρή αντίληψη και στέρεα δομημένη σκέψη, αλλιώς εκφυλίζεται η ποιότητα της νομολογίας, ως προϊόν αδύναμης συλλογιστικής, ευσεβών πόθων και λογικών αλμάτων, ενίοτε και συναλλαγής. Όπως οι αθλητές απαιτείται να έχουν δυνατό και υγιές σώμα, έτσι και οι δικαστές απαιτείται να έχουν καθαρή και συγκροτημένη διάνοια, άσχετα εάν η επιταγή αυτή προσκρούει στα ιδεολογικά προτάγματα της πολιτικής ορθότητας. Δεν κάνουν όλοι για όλα.

Προς αποσαφήνιση των πραγμάτων, διότι άλλα έχουν γίνει και άλλα παπαγαλίζονται αριστερά και δεξιά, παραθέτουμε ακριβή αναφορά του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ όσον αφορά στην πρόσφατη απόφαση του για το ζήτημα των αμβλώσεων:

«The Constitution does not confer a right to abortion; Roe and Casey are overruled; and the authority to regulate abortion is returned to the people and their elected representatives».

«Το Σύνταγμα δεν παρέχει δικαίωμα στην άμβλωση. Οι αποφάσεις Roe και Casey ακυρώνονται· και η εξουσία ρύθμισης των αμβλώσεων επιστρέφεται στο λαό και στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του».

Προς το τέλος του κειμένου του, ο κ. Σεβαστίδης αυτοαναιρείται όταν λέει «οι νομοθετικές αλλαγές και η μεταστροφή της νομολογίας των δικαστηρίων σε όλο τον κόσμο δεν αποτελούν φαινόμενα ξεκομμένα από τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες αλλά είναι περισσότερο τα συμπτώματα αυτών των διεργασιών».

Γιατί να είναι κακό που έχει κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ;

Μήπως το Σύνταγμα των ΗΠΑ, όταν συντάχθηκε, προέκυψε ex nihilo; Δεν είχε κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο;

Αυτά που ο κ. Σεβαστίδης θεωρεί ως κοινωνικές κατακτήσεις που συντελέστηκαν σε μιαν άλλη εποχή, δεν ήταν άραγε συνέπεια των τότε κοινωνικών διεργασιών;

Δηλαδή τι ζητά ο κ. Σεβαστίδης; Να φυλακίσουμε τον ιστορικό-κοινωνικό χρόνο στις σημάνσεις και τα προτάγματα μιας μονάχα εποχής, της νομικής και δικαστικής του πολιτείας; Είναι, αν μη τι άλλο, υπερφίαλο να προβάλλει τέτοια αξίωση μια πεπερασμένη οντότητα, παρεκτός κι αν εκφράζει το συνήθη φόβο που κατατρύχει διαχρονικά όλες τις εξουσίες όταν συντελούνται ή απειλούν να συντελεστούν τροποποιήσεις…

Ο Τόμας Τζέφερσον είχε ξεκάθαρα επισημάνει τον κίνδυνο εκφυλισμού και εκτροπής των δημοκρατικών πραγμάτων αν η δικαστική εξουσία πάρει εκείνη μονάχα το τεμπεσίρι της πολιτείας.

Παραθέτουμε απόσπασμα από την αλληλογραφία του Τόμας Τζέφερσον με την Αμπιγκέιλ Άνταμς, 11 Σεπτεμβρίου 1804:

«Βut the opinion which gives to the judges the right to decide what laws are constitutional, and what not, not only for themselves in their own sphere of action, but for the legislature & executive also in their spheres, would make the judiciary a despotic branch.»

«Αλλά η άποψη που δίνει στους δικαστές το δικαίωμα να αποφασίζουν ποιοι νόμοι είναι συνταγματικοί και ποιοι όχι, όχι μόνο για τους ίδιους στη σφαίρα δράσης τους, αλλά για τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και τη σφαίρα τους, θα έκανε τη δικαστική εξουσία δεσποτικό κλάδο.»

Γιατί λοιπόν είναι λάθος που σε μια κρίσιμη στιγμή της πορείας σου ανοίγεις τα πατρογονικά κιτάπια και συμμορφώνεις την κατάσταση και την προοπτική σου;

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

 

Πηγή

Προβολές : 303


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα