Ανάλυση στη ρωσική ιστοσελίδα Eurasia Daily, υπό τον τίτλο «Η Τουρκία ετοιμάζεται να πάρει εδάφη από την Ελλάδα», εξηγεί τις τουρκικές βλέψεις επί των ελληνικών εδαφών στη Θράκη και στα νησιά του Αιγαίου και «συμβουλεύει» την Τουρκία πώς να επιτύχει τους στόχους της.

Πηγή: tribune.gr

«Η Τουρκία ετοιμάζεται να πάρει εδάφη από την Ελλάδα»

Οι σχέσεις της Αθήνας με την Άγκυρα, που είναι μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν συμμαχικές.

Στις 9 Ιουλίου, ο αρχηγός του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), που αποτελεί μέρος του κυβερνώντος συνασπισμού, Ντεβλέτ Μπαχτσελί επισκέφτηκε την έδρα της οργάνωσης νεολαίας του κόμματός του (Ίδρυμα Εκπαίδευσης και Πολιτισμού Γκρίζων Λύκων).

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ο Αχμέντ Γιγκίτ Γιλντιρίμ, πρόεδρος του Ιδρύματος Εκπαίδευσης και Πολιτισμού των Γκρίζων Λύκων, παρουσίασε στον Μπαχτσελί έναν χάρτη, στον οποίο όλα τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου και ακόμη και η Κρήτη χαρακτηρίστηκαν ως εδάφη της Δημοκρατίας της Τουρκίας.

Στο κοινωνικό δίκτυο Twitter, ο Γιλντιρίμ ανακοίνωσε αυτό το γεγονός και σημείωσε ότι ο χάρτης εμφανίζει τα θαλάσσια σύνορα σύμφωνα με τον τουρκικό Όρκο του Έθνους.

Ο τουρκικός Εθνικός Όρκος είναι μια διακήρυξη ανεξαρτησίας που εγκρίθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1920 στην Κωνσταντινούπολη από τη Βουλή του Σουλτάνου κατόπιν αιτήματος των Κεμαλικών.

Ο εθνικός όρκος καθόρισε τα νέα σύνορα της Τουρκίας. Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, που ιδρύθηκε στις 23 Απριλίου 1920, έδωσε όρκο πίστης στον Εθνικό Όρκο.

Σύμφωνα με τον όρκο, τα εδάφη με οθωμανική-τουρκική πλειοψηφία έπρεπε να γίνουν μέρος της Τουρκίας.

Ταυτόχρονα, οι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης έπρεπε να αποφασίσουν τη μοίρα τους σε δημοψήφισμα (υποστήριζαν ότι οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης θα ήθελαν να γίνουν μέρος της Τουρκίας).

Ωστόσο, παρά τη στρατιωτική επιτυχία των κεμαλικών, οι Τούρκοι έπρεπε να εγκαταλείψουν πολλά εδάφη (για παράδειγμα τη Μοσούλη) και τα νέα σύνορα της Τουρκίας καθορίστηκαν σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, που συνήφθη στις 24 Ιουλίου 1923.

Παρόλα αυτά, η τουρκική κοινωνία δεν ξέχασε ποτέ τα όρια που περιγράφονται στον Εθνικό Όρκο.

Ευνόητη είναι και η αντίδραση της ελληνικής πλευράς στον χάρτη-δώρο στον Μπαχτσελί.

Έτσι, στις 10 Ιουλίου Έλληνες διπλωμάτες δήλωσαν στην εφημερίδα Καθημερινή για την ανάγκη καταδίκης αυτής της ενέργειας.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αντέδρασε στον χάρτη, γράφοντας σε ένα κοινωνικό δίκτυο:

«Κοιτάξτε προσεκτικά αυτόν τον χάρτη. Κρήτη, Ρόδος, Λέσβος, Χίος, Σάμος – όλα απορροφώνται από την Τουρκία.

»Πυρετώδη όνειρο για εξτρεμιστές ή επίσημη πολιτική της Τουρκίας;

»Άλλη μία πρόκληση ή αληθινός στόχος;

»Ο Πρόεδρος Ερντογάν θα πρέπει να καταστήσει σαφή τη θέση του σχετικά με τις τελευταίες γελοιότητες του μικρότερου εταίρου του στο συνασπισμό».

Πράγματι, ενώ ο εθνικιστής Μπαχτσελί ζητά τη δημιουργία συνόρων σύμφωνα με τον Εθνικό Όρκο, ο πανισλαμιστής Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επανειλημμένα επικρίνει τη Συνθήκη της Λωζάνης και έχει ζητήσει την αναθεώρησή της.

Ωστόσο, θα ήταν λάθος να κατηγορήσουμε τον Μπαχτσελί και τον Ερντογάν αποκλειστικά για την επιθυμία εγκατάλειψης της Συνθήκης της Λωζάνης όσον αφορά τα κρατικά σύνορα, επειδή η Τουρκία προσάρτησε το κράτος του Χατάι το 1939. Δηλαδή, τα σύνορα που καθορίστηκαν στη Λωζάνη δεν αναγνωρίστηκαν ουσιαστικά από την Τουρκία.

Δικαιολογημένες είναι και οι ανησυχίες του Μητσοτάκη για την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας.

Το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης είναι μια από τις πολιτικές πτέρυγες της οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι, της οποίας ο εθνικισμός έχει λάβει θρησκευτικό χαρακτήρα τα τελευταία χρόνια.

Οι «Γκρίζοι Λύκοι» είχαν αρχικά προστάτες στις δομές εξουσίας της Τουρκίας.

Και αφού στον αρχηγό της τουρκικής ακροδεξιάς παρουσιάζεται ένας χάρτης με τουρκική την Κρήτη, τότε η επιθυμία της Άγκυρας να πετύχει τον στόχο της με κάθε κόστος γίνεται σαφής.

Η παρούσα στιγμή είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για την επίλυση της ελληνοτουρκικής σύγκρουσης.

Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση κρατούν την Τουρκία σε ανοιχτό πόλεμο με την Ελλάδα.

Και εδώ είναι που η Ρωσία θα είναι χρήσιμη σε πολλούς τομείς για την Άγκυρα.

Πρώτον, ακριβώς για την αντιπαράθεση με την Ελλάδα η Τουρκία απέκτησε το σύστημα αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία, γεγονός που προκάλεσε μεγάλο εκνευρισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεύτερον, κατά τη διάρκεια της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία, η Ρωσία θα εξαλείψει Αμερικανούς και Ευρωπαίους μισθοφόρους, καθώς και μεγάλη ποσότητα όπλων που προμήθευσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Γερμανία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ.

Σε περίπτωση που η Ρωσία κερδίσει τη μάχη για το Ντονμπάς και επιστρέψει τουλάχιστον τη Νοβοροσίγια, η Τουρκία θα μπει στον πειρασμό να λύσει τα μακροχρόνια προβλήματα με την Ελλάδα ένοπλα.

Τρίτον, η Ρωσία προκαλεί οικονομική ζημιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η τουρκική επιχειρηματικότητα είναι έτοιμη να πάρει τη θέση που εκκενώθηκε μετά την αποχώρηση αμερικανικών και ευρωπαϊκών εταιρειών από τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία δεν πρόκειται να επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Δηλαδή, ενώ οι Ευρωπαίοι σκίζουν τους οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία, χάνουν τη ρωσική αγορά και υφίστανται απώλειες,

Δεν είναι τρέλα η κατάληψη από την Τουρκία νησιών του Αιγαίου

Με αυτές τις συνθήκες, οι προθέσεις της τουρκικής πλευράς να αφαιρέσει τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου από την Ελλάδα δεν μοιάζουν με τρέλα.

Επιπλέον, η θέση της Ρωσίας παίζει ρόλο και στην αντιπαράθεση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.

Οι Τούρκοι δεν ισχυρίζονται ότι είναι αδελφικός λαός και οι σχέσεις των Ρώσων μαζί τους εξηγούνται από τον συνηθισμένο πολιτικό ρεαλισμό.

Άλλο είναι οι Έλληνες, που ισχυρίζονται ότι είναι [ομόδοξα] αδέρφια και ταυτόχρονα αποδεικνύονται στο πλευρό των αντιπάλων της Ρωσίας.

Οι «αδερφοί στην πίστη», η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε τη «Ρωσοφοβική-Ανακαινιστική» Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Ως εκ τούτου, σε περίπτωση εχθροπραξιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η Ρωσία θα παραμείνει ουδέτερη.

Και αφού οι Τούρκοι θα πρέπει να νικήσουν τον ελληνικό στρατό για να καταλάβουν τα νησιά και τη Δυτική Θράκη, θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για τη Ρωσία να δει την ήττα ενός στρατού του ΝΑΤΟ από έναν άλλο στρατό του ΝΑΤΟ.

Είναι πιθανό ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί, με όλο τον ριζοσπαστισμό τους, να το γνωρίζουν.

Σε κάθε περίπτωση, αισθάνονται τις παγκόσμιες αλλαγές καλύτερα από την τουρκική αντιπολίτευση, ειδικά η αρχηγός του Καλού Κόμματος, Μεράλ Ακσενέρ, η οποία έχει εμμονή με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και θέλει η Τουρκία να ενταχθεί στις αντιρωσικές κυρώσεις της Δύσης.

Η μη ένταξη στις κυρώσεις είναι περισσότερο προς το συμφέρον της Άγκυρας, αφού ακριβώς με την οικονομική αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Τουρκία θα μπορέσει να νικήσει τον ελληνικό στρατό, να καταλάβει τα νησιά και να προσαρτήσει τη Δυτική Θράκη.

Κάτω από ένα τέτοιο σενάριο, η κυπριακή σύγκρουση θα επιλυθεί ουσιαστικά, αφού η Κύπρος μόνη της δεν θα πολεμήσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και τον τουρκικό στρατό.

Αντίστοιχα, η τουρκική πλευρά δεν μπορεί παρά να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να πετύχει τους στόχους της.

Εάν τα νησιά που σημειώνονται στον χάρτη και η Δυτική Θράκη γίνουν Τουρκικά πριν από τον Ιούνιο του 2023, τότε ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί θα μείνουν στην ιστορία ως πολιτικοί που κατάφεραν να νικήσουν τον πανάρχαιο εχθρό της Τουρκίας και να επιστρέψουν εδάφη που έπρεπε να κάνει ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ Πασάς (Ατατούρκ ).

Και αν οι προαναφερθέντες πολιτικοί ξεπεράσουν τον ίδιο τον Ατατούρκ στο έτος της εκατονταετηρίδας από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, τότε η τουρκο-ισλαμική σύνθεση που προωθείται από αυτούς είναι μια βιώσιμη ιδέα που οδηγεί την Τουρκία στην ευημερία και την εξουσία.