Τάξη από το Χάος: Πώς η Σύγκρουση στην Ουκρανία Σχεδιάστηκε για να Ωφελήσει τους Παγκοσμιοποιητές

Μέσα στους επόμενους δύο μήνες είναι πιθανό να υπάρξει άμεση στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, με τη Ρωσία να υποστηρίζει και να αναγνωρίζει πλέον ανοιχτά αυτονομιστικές ομάδες στην περιοχή Donbass στο ανατολικό άκρο της χώρας και προφανώς να κινείται για να τις βοηθήσει στρατιωτικά στον διαχωρισμό. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία στέλνει στρατιωτικές μονάδες στην Ουκρανία, αλλά είναι η πρώτη φορά από το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας που η απειλή στρατιωτικής δράσης είναι ανοιχτή και όχι συγκαλυμμένη.

Όταν ξεσπάσει η σύγκρουση, θα δείτε ένα σμήνος από ιστορίες των μέσων ενημέρωσης στα δυτικά έθνη να προσπαθούν να σκιαγραφήσουν την πολυπλοκότητα της σχέσης μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, αγνοώντας ταυτόχρονα ορισμένες άβολες αλήθειες. Θα δείτε πολλές από αυτές τις ιστορίες να κατασκευάζουν μια αφήγηση που στη συνέχεια υπεραπλουστεύει την κατάσταση και παρουσιάζει τη Ρωσία ως τον τερατώδη επιτιθέμενο. Ο στόχος θα είναι να πεισθεί το κοινό ότι η εμπλοκή μας στην Ουκρανία είναι μια ηθική και γεωπολιτική αναγκαιότητα. Θα γίνουν προσπάθειες να κερδηθεί η αμερικανική εύνοια και θα ζητηθεί η τοποθέτηση αμερικανικών μπότες στο έδαφος. Ο  Joe Biden θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας.

Το επιφανειακό έναυσμα για την αντιπαράθεση έχει προφανώς τις ρίζες του στην απόφαση των δυτικών δυνάμεων και των Ουκρανών αξιωματούχων το 2009 να εξετάσουν το ενδεχόμενο ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ. Οι περισσότερες από τις ενέργειες της Ρωσίας όταν ασχολείται με την Ουκρανία μπορούν να οφείλονται στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής εισβολής στην Κριμαία το 2014. Στρατηγικά, αυτό έχει νόημα. Φανταστείτε αν το Μεξικό ανακοίνωνε ξαφνικά ότι θα προσχωρούσε σε μια στρατιωτική συμμαχία με την Κίνα και ότι κινεζικά στρατιωτικά μέσα θα μεταφέρονταν κοντά στα νότια σύνορα των ΗΠΑ; Πιθανότατα δεν θα είχε καλή κατάληξη.

Σίγουρα, η Ρωσία έχει ιστορικό υποκριτικής συμπεριφοράς όσον αφορά την ανάμειξή της στις υποθέσεις των γειτόνων της. Για παράδειγμα, μόλις πριν από λίγους μήνες, το Καζακστάν αντιμετώπιζε μαζικές διαμαρτυρίες που η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι προκλήθηκαν από “ξένη χειραγώγηση”. Μηδενικές αποδείξεις παρουσιάστηκαν για να δικαιολογήσουν αυτόν τον ισχυρισμό. Ωστόσο, ο ισχυρισμός ήταν αρκετός για να εκλογικεύσει την ανάπτυξη 2.300 ρωσικών στρατευμάτων πέρα από τα σύνορα για να σταματήσουν τις διαμαρτυρίες.

Στην πραγματικότητα, οι πολίτες του Καζακστάν ήταν θυμωμένοι για την έξαρση του πληθωρισμού και τις υψηλές τιμές της βενζίνης, οι οποίες συνεχίζουν να αλέθουν τη μεσαία τάξη και όσους ζουν σε συνθήκες φτώχειας (σας θυμίζει κάτι;). Το 2019, μόνο το 4% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το 2020, ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στο 14% του πληθυσμού. Ακριβείς αριθμοί είναι δύσκολο να βρεθούν για το 2021, αλλά είναι πιθανό ότι τα επίπεδα φτώχειας είναι τώρα πιο κοντά στο 16%-20%. Οι λόγοι για την εμφύλια αναταραχή ήταν προφανείς και δικαιολογημένοι, αλλά οι διαμαρτυρόμενοι Καζακστάν κατηγορήθηκαν ότι ήταν πιόνια ξένων εχθρών. Όπως έχω σημειώσει σε πολλά άρθρα τελευταία, αυτή είναι μια τυπική στρατηγική των διεφθαρμένων κυβερνήσεων που προσπαθούν να διατηρήσουν την εξουσία όταν ο λαός ξεσηκώνεται και επαναστατεί για νόμιμους λόγους.

Και πάλι, φανταστείτε αν η καναδική κυβέρνηση υπό τον Τριντό ζητούσε στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ για να διαλύσει τις διαμαρτυρίες των φορτηγατζήδων ενάντια στις δρακόντειες εντολές του για τα εμβόλια; Πρέπει να εξετάσουμε αυτές τις αποφάσεις στο πλαίσιο τους για να αντιληφθούμε πόσο παράλογες είναι πραγματικά.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η Ρωσία είναι στην ευχάριστη θέση να στηρίζει τις ταραχές των αυτονομιστών στην Ουκρανία, ενώ παράλληλα βοηθάει στην αποσιώπηση των ταραχών στο Καζακστάν. Κρατήστε αυτό το μοτίβο στο μυαλό σας γιατί θα βοηθήσει στην κατανόηση του πώς τα γεγονότα γύρω από τη Ρωσία αντανακλούν μια παγκόσμια τάση που μπορεί να επηρεάσει τους Αμερικανούς στο μέλλον.

Το διπλωματικό χάος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας μπορεί να αποδοθεί εν μέρει και στις δύο πλευρές, και είναι αυτό το είδος της ιστορικής ασάφειας όπου οι παγκοσμιοποιητές τείνουν να ευδοκιμούν. Η ομίχλη του πολέμου βοηθά να συσκοτίζονται οι δραστηριότητες του κατεστημένου και συχνά είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να δουν ποιος πραγματικά επωφελείται από το χάος μέχρι να είναι πολύ αργά. Είναι πεποίθησή μου ότι το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι τουλάχιστον εν μέρει κατασκευασμένο και ότι έχει σχεδιαστεί ως το πρώτο ντόμινο σε μια αλυσίδα επιδιωκόμενων κρίσεων.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι μοναδικό στη σύγκρουση της Ουκρανίας για τους παγκοσμιοποιητές- θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν έναν περιφερειακό πόλεμο στην Ταϊβάν, τη Βόρεια Κορέα, το Ιράν κ.λπ. Υπάρχουν πολυάριθμες χώρες-πυριτιδαποθήκες που καλλιεργούν εδώ και μερικές δεκαετίες. Δεν θα πρέπει να επικεντρωθούμε υπερβολικά στο ποιος φταίει μεταξύ Ουκρανίας ή Ρωσίας: θα πρέπει να επικεντρωθούμε στις επιπτώσεις που θα προκύψουν από κάθε μεγάλη περιφερειακή καταστροφή και στο πώς οι παγκοσμιοποιητές εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστροφές για να προωθήσουν την ατζέντα της απόλυτης συγκέντρωσης της εξουσίας.

Το σενάριο της Ουκρανίας θα μπορούσε εύκολα να εκτονωθεί αν και οι δύο πλευρές έπαιρναν κάποια βασικά διπλωματικά μέτρα, αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να κάνουν ένα βήμα πίσω από την επιδίωξή τους να προσθέσουν την Ουκρανία στις τάξεις του. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να σταματήσουν να διοχετεύουν μετρητά και οπλισμό στην Ουκρανία ύψους 5,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το 2014. Πάνω από 90 τόνοι στρατιωτικού εξοπλισμού έχουν σταλεί στη χώρα μόνο το 2022. Η Ρωσία θα μπορούσε να σταματήσει να στέλνει μυστικές μονάδες ειδικών επιχειρήσεων στο Ντονμπάς και να είναι πιο πρόθυμη να προσέλθει στο τραπέζι για να συζητήσει διπλωματικές λύσεις. Ο λόγος που δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα είναι επειδή δεν επιτρέπεται να συμβούν από τους μεσίτες εξουσίας πίσω από την κουρτίνα.

Όλοι γνωρίζουμε τις παγκοσμιοποιητικές επιρροές πίσω από τους ηγέτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ- παρουσιάζουμε τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία γι’ αυτό σε τακτική βάση. Η προτίμηση του Biden στους παγκοσμιοποιητικούς θεσμούς είναι γνωστή. Αλλά τι γίνεται με τη Ρωσία;

Υπάρχουν κάποιοι στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και στο κίνημα της ελευθερίας που πιστεύουν ψευδώς ότι η Ρωσία είναι αντι-παγκοσμιοποιητική. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Όπως συμβαίνει με πολλούς πολιτικούς ηγέτες, ο Πούτιν θα χρησιμοποιήσει μερικές φορές αντιπαγκοσμιοποιητική ρητορική, αλλά οι σχέσεις του λένε μια άλλη ιστορία. Στην πρώτη αυτοβιογραφία του Πούτιν, με τίτλο “Πρώτο πρόσωπο”, συζητά με αγάπη την πρώτη του συνάντηση με τον παγκοσμιοποιητή της Νέας Τάξης Πραγμάτων Χένρι Κίσινγκερ ως μέλος της FSB (πρώην KGB). Καθώς ο Πούτιν ανέβαινε στην πολιτική ιεραρχία, διατήρησε σταθερή φιλία με τον Κίσινγκερ, και μέχρι σήμερα έχουν τακτικά γεύματα και ο Κίσινγκερ υπήρξε σύμβουλος σε πολλούς κλάδους του Κρεμλίνου.

Δεν σταματάει όμως εκεί. Ο Πούτιν και το Κρεμλίνο διατηρούν επίσης σταθερό διάλογο με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το σχέδιο του διαβόητου πλέον παγκοσμιοποιητή Klaus Schwab. Στην πραγματικότητα, μόλις πέρυσι η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα ενταχθεί στο “Δίκτυο Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης” του WEF, το οποίο επικεντρώνεται στην οικονομική κοινωνικοποίηση, την τεχνητή νοημοσύνη, το “Διαδίκτυο των πραγμάτων” και ένα πλήθος άλλων παγκοσμιοποιητικών συμφερόντων που όλα θα οδηγήσουν στην παγκόσμια τεχνοκρατία και τυραννία.

Και πάλι, η ρωσική κυβέρνηση ΔΕΝ είναι αντιπαγκοσμιοποιητική. Αυτός ο ισχυρισμός είναι ανοησία και πάντα ήταν. Θα απέδιδα τη φαντασίωση της ρωσικής αντιπολίτευσης σε μια σταθερή ροή προπαγάνδας και σε αυτό που ονομάζω Ψευδές Παράδειγμα Ανατολής/Δύσης – Την απατηλή αντίληψη ότι η παγκοσμιοποιητική ατζέντα είναι μια αμιγώς δυτική ή αμερικανική ατζέντα και ότι χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία αντιτίθενται σε αυτήν. Αν κοιτάξετε τις στενές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της Ανατολής και των παγκοσμιοποιητών, αυτή η ιδέα καταρρέει εντελώς.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης είναι κατασκευασμένες συγκρούσεις και οι ηγέτες ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ δεν βρίσκονται πραγματικά σε αντιπαράθεση μεταξύ τους. Αντίθετα, αυτοί οι πόλεμοι είναι θέατρο καμπούκι- είναι πόλεμοι ευκολίας για την επίτευξη κρυφών σκοπών, ενώ μαγεύουν τις μάζες με στιγμές τρόμου και συμφοράς. Για όποιον έχει αμφιβολίες σχετικά με αυτό, του συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσει τα διεξοδικά ερευνημένα και αποδεικτικά έργα του επαγγελματία ιστορικού και οικονομολόγου Antony Sutton, ο οποίος εντελώς τυχαία σκόνταψε στα γεγονότα γύρω από την παγκοσμιοποιητική συνωμοσία και συνέχισε να αποκαλύπτει τη συνήθειά τους να παίζουν και τις δύο πλευρές σχεδόν σε κάθε πόλεμο κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, από την επανάσταση των Μπολσεβίκων μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Η στρατηγική της τάξης μέσα από το χάος δεν είναι κάτι καινούργιο: είναι κάτι που οι παγκοσμιοποιητές κάνουν εδώ και πολύ καιρό. Ο αριθμός των ανοιχτών αποκαλύψεων μετά τον Κόβιντ σχετικά με τη “Μεγάλη Επανεκκίνηση” που οι παγκοσμιοποιητές έχουν παραδεχτεί δημοσίως είναι τόσο συγκλονιστικός που τα σχέδιά τους δεν μπορούν πλέον να αρνηθούν. Οποιοσδήποτε σκεπτικιστής σε αυτό το σημείο θα πρέπει να είναι ύποπτος ότι έχει μονοψήφιο δείκτη νοημοσύνης.

Έτσι, τώρα που έχουμε διαπιστώσει την πραγματικότητα της εμπλοκής των παγκοσμιοποιητών τόσο στη Δύση όσο και στη Ρωσία, πρέπει να αναρωτηθούμε πώς επωφελούνται από την έναρξη μιας κρίσης μεταξύ αυτών των δυνάμεων για την Ουκρανία; Τι κερδίζουν από αυτό;

Όπως έχω σημειώσει σε πρόσφατα άρθρα μου, μου φαίνεται ότι η Ουκρανία είναι ένα σχέδιο Β που προσπαθεί να δημιουργήσει περισσότερο καπνό και καθρέφτες εκεί όπου η ψευτοπανδημία του Covid απέτυχε να ικανοποιήσει το σχέδιο της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Όπως ο Klaus Schwab και το WEF διαβεβαιώνουν συνεχώς, είδαν την πανδημία ως την τέλεια “ευκαιρία” για να επιβάλουν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση στον κόσμο. Όπως δήλωσε κάποτε ο παγκοσμιοποιητής Rahm Emanual στον απόηχο του οικονομικού κραχ του 2008:

Το WEF είναι παλιός γνώστης αυτής της τακτικής. Ο Klaus Schwab χρησιμοποίησε επίσης την ίδια ακριβώς γλώσσα αμέσως μετά το πιστωτικό κραχ του 2008, όπως χρησιμοποίησε και μετά την εξάπλωση του Covid, προσπαθώντας πάντα να πουλήσει την παγκόσμια διακυβέρνηση ως τη λύση σε κάθε καταστροφή:

Ο Schwab βιάστηκε τότε, όπως βιάστηκε και το 2020, όταν δήλωσε ότι η Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι αναπόφευκτη μπροστά στη συγκυρία. Οι παγκοσμιοποιητές πρέπει να περίμεναν πολύ υψηλότερο ποσοστό θανάτων από τον ιό, επειδή ουσιαστικά χόρευαν στους δρόμους, ενθουσιασμένοι με το μέγεθος της εξουσίας που θα μπορούσαν να κλέψουν στο όνομα της “προστασίας του κοινού από μια παγκόσμια απειλή για την υγεία”. Αν κοιτάξετε την προσομοίωση του WEF και του Ιδρύματος Gates για μια πανδημία από τον ιό covid, Event 201, η οποία πραγματοποιήθηκε μόλις δύο μήνες πριν συμβεί το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, περίμεναν σαφώς ότι ο ιός Covid θα έκανε πολύ μεγαλύτερη ζημιά, προβλέποντας έναν αρχικό αριθμό θανάτων 65 εκατομμυρίων. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, ούτε καν κατά διάνοια.

Είναι δύσκολο να πούμε γιατί ένα προφανές βιολογικό όπλο όπως το Covid απέτυχε να κάνει τη δουλειά του. Οι ιοί τείνουν να μεταλλάσσονται γρήγορα στη φύση και συμπεριφέρονται διαφορετικά από ό,τι στο εργαστήριο. Θα σκεφτόμουν ακόμα και την πιθανότητα θεϊκής παρέμβασης. Όποιος και αν είναι ο λόγος, οι παγκοσμιοποιητές δεν πήραν αυτό που ήθελαν και τώρα χρειάζονται μια ακόμη κρίση για να λαδώσουν τα γρανάζια της μηχανής Reset. Με το ήδη μικροσκοπικό ποσοστό θνησιμότητας του Covid να μειώνεται τώρα ακόμη περισσότερο με την παραλλαγή Omicron και με τις μισές πολιτείες των ΗΠΑ να αψηφούν πλήρως τις εντολές για εμβολιασμό, είναι μόνο θέμα χρόνου να αναρωτηθεί ο υπόλοιπος κόσμος γιατί εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ιατρική αυταρχία.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η απλή απειλή της επέκτασης αυτού του πολέμου πέρα από την περιοχή θα μπορούσε να επιτύχει μια σειρά από πράγματα που δεν έχει επιτύχει το Covid. Παρέχει μια συνεχή κάλυψη για τη στασιμοπληθωριστική κατάρρευση που βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη στις ΗΠΑ, τα προβλήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας που συνεχίζονται παγκοσμίως, καθώς και την αποσταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ειδικότερα, η ΕΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ρωσικό φυσικό αέριο προκειμένου να θερμάνει τα σπίτια της και να διατηρήσει την οικονομία της. Η Ρωσία έχει στραγγαλίσει τις προμήθειες φυσικού αερίου στην Ευρώπη στο παρελθόν και θα το ξανακάνει. Οι ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου καλύπτουν επίσης κενά ζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο και οι εξαγωγές αυτές θα στραγγαλιστούν από τις κυρώσεις ή από το Κρεμλίνο που θα διακόψει σκόπιμα τις προμήθειες σε ορισμένα έθνη.

Ο πόλεμος είναι πάντα ένας αντιπερισπασμός από το οικονομικό σαμποτάζ. Παρόλο που οι σπόροι των χρηματοπιστωτικών καταρρεύσεων συχνά φυτεύονται και ποτίζονται πολύ νωρίτερα από τις κεντρικές τράπεζες, οι τράπεζες δεν κατηγορούνται ποτέ, επειδή οι διεθνείς συγκρούσεις καταλαμβάνουν βολικά το επίκεντρο της προσοχής. Κατ’ επέκταση, η οικονομική κρίση προκαλεί μαζική φτώχεια, μαζική απελπισία και μαζική υστερία, και οι παγκοσμιοποιητές θα πουν ότι αυτοί οι κίνδυνοι απαιτούν μια διεθνή λύση, την οποία ευχαρίστως θα παράσχουν με τη μορφή του συγκεντρωτισμού.

Στις ΗΠΑ και σε πολλά άλλα δυτικά έθνη που έχουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εξακολουθούν να υπερασπίζονται την ατομική ελευθερία, οι παγκοσμιοποιητές θέλουν σαφώς να χρησιμοποιήσουν τις εντάσεις με τη Ρωσία ως μέσο για να φιμώσουν τη δημόσια διαφωνία για τις αυταρχικές πολιτικές. Ήδη βλέπω πολυάριθμες περιπτώσεις αξιωματούχων του κατεστημένου και αριστερών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να υπονοούν ότι οι ακτιβιστές της ελευθερίας είναι “πιόνια των Ρώσων” και ότι μας χρησιμοποιούν για να “διαιρούμε και να κυριαρχούμε”. Πρόκειται για ανοησίες που δεν υποστηρίζονται από τίποτα, αλλά δοκιμάζουν την αφήγηση ούτως ή άλλως για να δουν αν θα κολλήσει.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οποιαδήποτε εξέγερση στις ΗΠΑ κατά των παγκοσμιοποιητών θα κατηγορηθεί για ξένη ανάμειξη. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι ελίτ είναι κινήματα ελεύθερων ανθρώπων που εμποδίζουν την Επανεκκίνηση (Reset) αφορά στο όνομα της ελευθερίας. Το είδαμε αυτό στον Καναδά, όπου ο Trudeau ανακοίνωσε μονομερείς εξουσίες έκτακτης ανάγκης κατά των διαδηλώσεων των φορτηγατζήδων, δίνοντας στον εαυτό του ολοκληρωτικά επίπεδα ελέγχου. Ακόμη και η ρωσική κυβέρνηση έχει παρέμβει σε τέτοιες δημόσιες δράσεις για να αποτρέψει κάθε είδους ακτιβιστική δυναμική. Ο Biden θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο πράγμα- και ο πόλεμος, ακόμη και ένας μικρότερος περιφερειακός πόλεμος, του δίνει μια λογική για να καταπιέσει τη διαφωνία στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο στρατιωτικός νόμος στις ΗΠΑ είναι επίσης πολύ πιο εύκολο να δικαιολογηθεί νομικά και ιστορικά για την κυβέρνηση, εφόσον γίνεται ως απάντηση στην εισβολή ενός ξένου εχθρού. Η αφήγηση για τη ρωσική επιρροή μπορεί κάλλιστα να αποτελεί προετοιμασία για στρατιωτικό νόμο εντός της Αμερικής. Το αν αυτό θα πετύχει ή όχι είναι ένα άλλο θέμα.

Οι συνέπειες ενός συμβάντος με πυροβολισμούς στην Ουκρανία θα είναι πολύ πιο εκτεταμένες από την απόσπαση της προσοχής του αμερικανικού κοινού- η πρόθεσή μου εδώ δεν είναι να υπονοήσω ότι μόνο οι Αμερικανοί θα επηρεαστούν. Η άποψή μου είναι ότι υπάρχουν ορισμένα μέρη στον κόσμο που αντιστέκονται φυσικά στο παγκοσμιοποιητικό σχέδιο, και οι Αμερικανοί που σκέφτονται την ελευθερία είναι ένα πρωταρχικό εμπόδιο. Αν υπάρξει εξέγερση μεγάλης κλίμακας ενάντια στη Μεγάλη Επανεκκίνηση, θα ξεκινήσει από εδώ. Οι παγκοσμιοποιητές το γνωρίζουν επίσης αυτό, γι’ αυτό και οι ΗΠΑ θα εμπλακούν αναμφίβολα κεντρικά στο τέλμα της Ουκρανίας.

Ενώ το γεγονός θα ήταν καταστροφικό για τους Ουκρανούς και πιθανώς για πολλούς Ρώσους, υπάρχουν βαθύτερες και πιο επικίνδυνες υποβόσκουσες απειλές που προορίζονται για τις ΗΠΑ, και ένας πόλεμος στην Ουκρανία λειτουργεί ως αποτελεσματικός αποδιοπομπαίος τράγος για πολλές από αυτές.

——————

Δικτυογραφία :

Order Out Of Chaos: How The Ukraine Conflict Is Designed To Benefit Globalists – Activist Post

https://www.activistpost.com/2022/02/order-out-of-chaos-how-the-ukraine-conflict-is-designed-to-benefit-globalists.html