ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ, ΠΟΤΕ, ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ 

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ, ΠΟΤΕ, ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ 

13 Φεβρουαρίου, 2021 7 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:380
Μοίρασέ το

 

ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ…

Στόχος του στρατηγήματος: να δυναστεύουν οι κομματικές νεολαίες τα πανεπιστήμια, προκειμένου να ανανεώνουν τα κόμματα την «εγγράμματη» πελατεία τους, επομένως και τη στελέχωσή τους από τα πανεπιστήμια, φέουδα των κομμάτων.

Μετρήστε, πόσα στελέχη, σε κάθε κόμμα, άρχισαν την «πολιτική» τους καριέρα από τα φοιτητικά τους χρόνια – μετρήστε και θα καταλάβετε. 

 

 

Πέντε δεκαετίες ισοπέδωσης της ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Οι … σοσιαΛΗΣΤΕΣ και τα ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ, έκαναν καλή δουλειά.

Έβαλαν φουρνέλο στα θεμέλια της Παιδείας.

Και μην θεωρείτε πως η δεξιά δεν έβαλε το χεράκι της.

Κι όσοι ακόμα και σήμερα δεν έχουν αντιληφθεί ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ, ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ.

Μπράβο μας που βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια, επιβεβαιώνοντας την γνωστή ρήση και τα σατανικά σχέδια του Κίσσιγκερ και των αφεντικών του…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

Του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά

 

Κάποιες χιλιάδες (έτσι λογάριασαν οι δημοσιογράφοι) νέα παιδιά, μερικοί ίσως και φοιτητές, επέβαλαν τις προάλλες να νεκρωθεί το κέντρο της πρωτεύουσας – μυριοστή φορά. Τι εκβίαζαν τώρα και γιατί; 

Να ακυρώσει η αυτάρεσκη στην καχεξία της κυβέρνησή μας τα μέτρα που σχεδιάζει για την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, τη φύλαξη των πανεπιστημίων με ειδική υπηρεσία κλητήρων – επιτηρητών.

 

Σίγουρα, κάθε καινούργιος μισθοσυντήρητος του Δημοσίου που προστίθεται, βυθίζει ακόμα περισσότερο τη χώρα στον πνιγμό της ανέχειας, στη δουλεία των εξαρτήσεων. Αυτή τη διαμαρτυρία διατράνωνε η διαδήλωση των «φοιτητών»; 

Όχι βέβαια. Η τυραννική αυθαιρεσία τους απαιτούσε μόνο να ανακληθεί η κυβερνητική απόφαση για προστασία των πανεπιστημίων από τον αχαλίνωτο ετσιθελισμό του οποιουδήποτε. 

Να συνεχίσει να έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση στους πανεπιστημιακούς χώρους ο κάθε φυλής και γλώσσας λούμπεν αργόσχολος, πρεζάκιας, ψυχανώμαλος – να μπορεί ανεξέλεγκτος ο παρανοϊκός βάνδαλος, ο ψυχαναγκαστικός λωποδύτης, να μπαινοβγαίνουν σε αμφιθέατρα, γραφεία, σπουδαστήρια και, για το κέφι τους, να καταστρέφουν: 

Να διαλύουν έπιπλα, να αχρηστεύουν τεχνολογικό εξοπλισμό, να ατιμάζουν έργα ζωγραφικής και γλυπτά, να γράφουν χυδαιότητες στους τοίχους, να προπηλακίζουν καθηγητές, να διαπομπεύουν εκλεγμένους πρυτάνεις.

Με ποια λογική οι διαδηλωτές, που φάνταζαν χιλιάδες, απαιτούσαν να συνεχίζεται ανεμπόδιστα αυτή η παράνοια και φρίκη; 

Μα, μόνο, με τη λογική της «μη αστυνόμευσης» – να είναι ανεξέλεγκτη από κάθε εξουσία, όχι απλώς η διδασκαλία, η έρευνα, η μέθοδος, η τεχνογνωσία, η επιστημονική γνώμη, αντίρρηση, άποψη, αλλά και ο τραμπουκισμός, οι βανδαλισμοί, ο φανατισμός, η μικρονοϊκή αισχρουργία. Κάθε θεσμοποιημένος έλεγχος, υπηρετικός της κοινωνικής αυτοπροστασίας, είναι αυταρχισμός, αυθαιρεσία χούντας!

Αυτή η «λογική» των «χιλιάδων» διαδηλωτών μοιάζει με κατεστημένη συλλογική παράνοια, μαζοχιστικό σύνδρομο που διαρκεί 47 ολόκληρα χρόνια.

 Μισός αιώνας συλλογικού εθισμού σε μιαν εσκεμμένη παρανοϊκη φοβία. Όμως, δεν πρόκειται για λοιμώδη πανδημία, πρόκειται, ολοφάνερα, για επιδέξια οργανωμένο και θριαμβικά θεσμοποιημένο στρατήγημα. 

Στόχος του στρατηγήματος: να δυναστεύουν οι κομματικές νεολαίες τα πανεπιστήμια, προκειμένου να ανανεώνουν τα κόμματα την «εγγράμματη» πελατεία τους, επομένως και τη στελέχωσή τους από τα πανεπιστήμια, φέουδα των κομμάτων.

Μετρήστε, πόσα στελέχη, σε κάθε κόμμα, άρχισαν την «πολιτική» τους καριέρα από τα φοιτητικά τους χρόνια – μετρήστε και θα καταλάβετε. 

 

Υπολογίστε (από το επίπεδο της γλωσσικής εκφραστικής, την ελλειμματική οξύνοια, την ακαλλιέργητη συμπεριφορά) πόσοι υπουργοί και βουλευτές των τελευταίων 47 χρόνων πήραν πανεπιστημιακό πτυχίο χάρη στην κομματική τους στράτευση. 

Μετρήστε και θα καταλάβετε ότι στα φοιτητικά χρόνια αρχίζει το έγκλημα – οι έμπειροι της κομματικής αγοράς ξέρουν να διακρίνουν τους μειονεκτικούς και τους αδίστακτους: είναι οι δυο κατηγορίες οι πιο ευάλωτες στον προσηλυτισμό.

Οι μειονεκτικοί και οι αδίστακτοι. Γι’ αυτό και τα δολώματα χυδαία: «Αν έρθεις σε μας, θα ξέρεις από πριν τα θέματα των εξετάσεων σε δύο ή τρία ή και τέσσερα μαθήματα “δικών μας” καθηγητών. Εκδρομές δωρεάν κάθε τόσο.

 Πάρτι δικά μας και γνωριμίες για να μη στεγνώνεις στη μοναξιά. Σίγουρη προώθηση στα μεταπτυχιακά. Δες τον τάδε, δες τον δείνα: έγιναν υπουργοί δέκα μόλις χρόνια μετά το πανεπιστήμιο»!

Τα κόμματα δεν θα αφήσουν, ποτέ, να ξεφύγουν τα πανεπιστήμια από τον έλεγχό τους.

Ποιο έγκλημα είναι μεγαλύτερο, δεν ξέρω – να πλεονάζουν στη διαχείριση των κοινών, σκόπιμα, οι μειονεκτικοί και οι αδίστακτοι ή να νεκρώνεται, σκόπιμα, η νεανική ευαισθησία έστω και ενός μόνο παιδιού; 

Στο σημείο αυτό η επιφυλλίδα, για πρώτη και μοναδική φορά, θα παρεμβάλει αφήγημα. Ισως σαν πολύ μακρινό σινιάλο συγκίνησης, σε χαμένον στον χρόνο και στο πλήθος παραλήπτη.

Θυμάμαι. Πολύ πρωί, μου είχαν τηλεφωνήσει οι κλητήρες από το πανεπιστήμιο: «Είχαμε κατάληψη τη νύχτα. Σπάσανε πόρτες, κατέστρεψαν γραφεία, μπήκαν και στο δικό σας».

 Δεν καθυστέρησα, έτρεξα αμέσως, στον περίβολο με περίμενε ένας υπάλληλος – με συνόδεψε, με έγνοια για το ενδεχόμενο σοκ: Είχαν σπάσει την πόρτα κομμάτια, δεν παραβίασαν απλώς την κλειδαριά. Όλα μέσα στον χώρο του γραφείου σπασμένα, τσακισμένα, πεταμένα σκόρπια στο πάτωμα. 

Το έπιπλο γραφείο, δίχως συρτάρια, αναποδογυρισμένο πάνω σε σωρούς από χειρόγραφα, φακέλους, υπηρεσιακά έγγραφα, αλληλογραφία, στοίβες σημειώσεων, σκόρπιες στον σωρό φωτογραφίες των παιδιών μου, σχεδιάσματα άρθρων, διαλέξεων, μαθημάτων. 

Μαζί, σκόρπια κομμάτια από ένα βάζο και όσα καδράκια είχα στους τοίχους, μαζί κουβαριασμένο και ένα κέντημα της γυναίκας μου που το είχα κορνιζάρει. Εικόνα παραλογισμού, ανεξήγητου μένους.

Και να, που σε μια κόχη του τουμπαρισμένου γραφείου διακρίνω γαντζωμένο σημείωμα σε φύλλο από επιτραπέζιο ημερολόγιο. Διαβάζω: «Είναι τώρα τρεις ώρες που κάθομαι εδώ και χαζεύω τον κόσμο σου. Τόσο διαφορετικόν από τον δικό μου. Συγνώμη»! 

Αυτή τη «συγνώμη» τη φυλάω θυμητάρι ακριβό. Είναι κοινότοπο, αλλά σίγουρα στέρεο, να πω: Για το κατάντημα των ελλαδικών πανεπιστημίων δεν φταίνε τα παιδιά. Ξέρουμε όλοι τους ενόχους.

 

 

ΠΗΓΗ: ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ 

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 8.2.2021.

 

 

Πηγή

Προβολές : 380


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα