Το θέμα είναι, να μην πέσει η τελευταία σταγόνα..
Ώσπου να ακουστεί το τελευταίο, το οριστικό και το πιο επικίνδυνο απ΄ όλα πλιτς. Εκείνο το πλιτς που θα σε έχει γεμίσει μέχρι πάνω, που πια, θα είσαι χείλος με χείλος και που πια, δεν θα χωράς άλλη σταγόνα. Το τελευταίο το πλιτς, που θα σε κάνει να ξεχειλίσεις…
Τότε είναι που αρχίζουν τα γλέντια.
Η τελευταία σταγόνα στις ανθρώπινες σχέσεις και στην πολιτική…
Η σταγόνα που άλλοτε πονάει, αλλά και άλλοτε την περιμένεις για να έλθει ο κόσμος τούμπα και “η βρύση” να λιώσει κάτω από την οργή…
Κι αυτή την … “τελευταία σταγόνα”, την περιμένουμε πολλοί… για ν’ αρχίσουν “τα γλέντια”…
Καλλιόπη
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Σου έχω μιλήσει ποτέ για την θεωρεία του “πλιτς”;
Όχι;
Για κάτσε!
Φαντάσου, ότι η υπομονή κι η ανοχή του κάθε ανθρώπου, είναι ένα άδειο δοχείο. Ένα άδειο δοχείο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από μια βρύση που σταλάζει μέσα στο διαθέσιμο δοχείο.
Το δοχείο λοιπόν, είναι το σύνολο της ανοχής σου κι οι στάλες που πέφτουν μέσα του, είναι όλα εκείνα που μπορείς να ανεχτείς.
Το δοχείο, ας πούμε ότι είσαι εσύ κι η βρύση που είναι ακριβώς από πάνω σου, είναι ο άλλος, που δοκιμάζει τις αντοχές και τις ανοχές σου.
Και πρόσεχε με! Ούτε όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια χωρητικότητα, ούτε όλες οι χαλασμένες βρύσες στάζουν με τον ίδιο ρυθμό…
Φαντάσου που λες, πως μια χαλασμένη βρύση, ξεκινάει να στάζει μέσα σου, ενοχλητικά και καταχρηστικά, πλιτς και πλιτς και πλιτς. Κι όσο η βρύση ρίχνει τα περισσεύματα της, τόσο η στάθμη σου ανεβαίνει. Κι όσο η στάθμη σου ανεβαίνει, τόσο μειώνεται η δική σου η ανοχή…
Ώσπου να ακουστεί το τελευταίο, το οριστικό και το πιο επικίνδυνο απ΄ όλα πλιτς.
Εκείνο το πλιτς που θα σε έχει γεμίσει μέχρι πάνω, που πια, θα είσαι χείλος με χείλος και που πια, δεν θα χωράς άλλη σταγόνα.
Το τελευταίο το πλιτς, που θα σε κάνει να ξεχειλίσεις…
Τότε είναι που αρχίζουν τα γλέντια.
Ακριβώς εκείνη την στιγμή είναι που σου εξαντλείται όλη σου η υπομονή, που μαζεύεις το αγανακτισμένο σου δοχείο, το γυρνάς ανάποδα κι εγκαταλείπεις οριστικά την προβληματική βρύση στην μοίρα της και στο κακό της το χάλι…
Κατάλαβες βρύση τι σου είπα;
Ο κουβάς που είναι από κάτω σου, δεν είναι δεδομένος, μα ούτε κι ανεξάντλητος.
Το θέμα καημένη μου βρυσούλα, είναι να μην ακουστεί το τελευταίο πλιτς, μετά, κάτσε και στάλαξε μόνη σου…
Και που είσαι; Αυτό που σου περιέγραψα μόλις τώρα, τελικά όσο το σκέφτομαι, δεν είναι θεωρία, είναι θεώρημα!
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Μακάρι το τελευταίο “πλητς” να είναι πολύ κοντά, μπας και σωθεί κάτι από όσα παραδόθηκαν! και παραδόθηκαν πολλά! Αναρωτιόμαστε συνεχώς για το πόσο προδοτικό είναι να “μοιραστούμε” τον εθνικό μας πλούτο με το γείτονα, αλλά ξεχνάμε ότι ο εθνικός μας πλούτος δεν είναι πλέον εθνικός! Ανήκουμε στην ΕΕ, ήμαστε πρώτον επαρχίας της και δεύτερον έχουμε παραχωρήσει τον πλούτο μας για τα επόμενα 100 χρόνια σε αυτούς που ως “φίλοι” μας δάνειζαν και εμείς νομίζαμε ότι ήμαστε πλούσιοι!! Δικά τους είναι και τα πετρέλαια και το αέριο και ότι άλλο όπως ακόμη και οι θάλασσές μας. Μυαλό “κουκούτσι” σε αυτό τον τόπο!