Φιδολογίας το ανάγνωσμα... και εκλογές... και ο νοών, νοεί το...

Τις οχιές τις διμούτσουνες να φοβάστε… τους φιδανθρώπους, τους βλέπετε… η διμουτσουνιά, είναι το πρόβλημα…

Σήμερα, αγαπητά μου παιδιά, θα μιλήσουμε γιά τα φίδια!

Το φίδι, λοιπόν, είναι ένα σαρκοβόρο ερπετό. Έχει δηλητήριο, με το οποίο σκοτώνει τα θύματά του, όταν τα δαγκώσει με τους κυνόδοντές του. Η γλώσσα του χρησιμεύει και ως οσφρητικό όργανο, και μπορεί να μυριστεί τα θύματά του από μακριά.

Σε πολύ νεαρή ηλικία, τρώει ζουζούνια. Αλλά, ως ενήλικο, συνήθως τρώει μικρά θηλαστικά, όπως ποντίκια, λαγούς, κουνέλια. Τρώει και πτηνά, καθώς και τα αυγά τους. Τρώει βατράχους. Υπάρχουν και φίδια (πχ βασιλικές κόμπρες), που τρώνε άλλα φίδια. Κάποια μεγαλόσωμα φίδια δεν διστάζουν να επιτεθούν και σε μεγάλα θηλαστικά, ακόμη και σε κροκοδείλους· καθώς και σε ανθρώπους, τους οποίους σκοτώνουν και τρώνε.

Επειδή το φίδι είναι πολύ ευκίνητο, μερικά φίδια απλώς επιτίθενται γρήγορα στα ανυποψίαστα θύματά τους. Άλλα, πάλι, τα κοιτάζουν στα μάτια και τα υπνωτίζουν, ώστε το θύμα να μείνει ακίνητο πρίν δεχθεί το θανατηφόρο δάγκωμα του φιδιού.

Τέλος, υπάρχουν καί φίδια που τυφλώνουν το θύμα τους πρίν το δαγκώσουν, εκτοξεύοντας δηλητηριώδες σάλιο στα μάτια του.

Τα φίδια ζούν παντού:

• στην ξηρά, όπου προτιμούν το υδρόβιο περιβάλλον (έλη, λίμνες, ποτάμια),
• κοντά στη θάλασσα (είναι άριστοι κολυμβητές)· μερικά ζούν και μέσα στη θάλασσα, σε κοραλλιογενείς υφάλους,
• αλλά και στον αέρα, όπου το «ιπτάμενο φίδι» των τροπικών (άλλως: «Χρυσοπέλεια«) ανεβαίνει στα δέντρα, και μ’ ένα τίναγμα του κορμιού του πετάει (στην κυριολεξία!) σε άλλο δέντρο, μέχρι και κάποιες δεκάδες μέτρα μακριά.

Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει απ’ όλα τα φίδια· κάποιων το δηλητήριο απλά προξενεί ερεθισμό, όπως περίπου το τσίμπημα της σφήκας. Ειδικά στην Ελλάδα, επικίνδυνο δηλητηριώδες φίδι είναι η οχιά. Ενώ πχ οι τυφλίτες και οι λαφιάτες, όχι. Ωστόσο, στις χώρες των τροπικών, τα περισσότερα φίδια είναι θανατηφόρα, ακόμη κι αν στον άνθρωπο θύμα τους παρασχεθούν αμέσως οι πρώτες βοήθειες. Το δηλητήριό τους, δηλαδή, δρά ακαριαία.

. . . . . . . . . . .

Ο αρχέγονος φόβος και η ενστικτώδης απέχθεια, που προξενούν τα φίδια στους ανθρώπους, συνετέλεσαν στο ν’ αναπτυχθεί πλήθος συμβολισμών γύρω απ’ αυτά – πάντα σχετικών (αμέσως, ή εμμέσως) με την -ύπουλη- ισχύ καί τον φόβο που αυτή προξενεί. Σπείρες, ταλαντωτικές κινήσεις αριστερά-δεξιά, και ο,τιδήποτε άλλο παρόμοιο, έχουν επίσης αποκληθεί «φίδια». (Βλέπε φίδια του κηρυκείου του Ερμή.)

Ταυτόχρονα, από τα βάθη των αιώνων πάλι, διάφορες μυστικές οργανώσεις έχουν ως έμβλημά τους κάποιο φίδι· θέλοντας έτσι να δείξουν ότι εμπνέουν τον φόβο καί κατέχουν τη δύναμη να σκοτώσουν κάθε αντίπαλο. Ειδικά εμείς στην Ελλάδα αναφέρουμε στη Μυθολογία μας δύο οφιοειδείς μεγάλους εχθρούς μας: τον (θηλυκό) Πύθωνα των Δελφών, και τον «Όφι τον Αρχαίο». Ο Πύθων πλέον είναι μακαρίτης, αλλά ο Όφις ο Αρχαίος φαίνεται πως εξακολουθεί να χαίρει άκρας υγείας… αν καί κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιός ακριβώς είναι, καί πού ζή. (Ώστε να τον βρούμε καί να του ξηγηθούμε δεόντως.)

Σημειωτέον πως καί οι σιωνιστές έχουν ως έμβλημα κάποιο φίδι («σιωνιστικός όφις»). Αλλά, νά ‘ταν οι μοναδικοί που μας εχθρεύονται!… Ολόκληρο τσούρμο τέτοιων φιδο-οργανώσεων υπάρχει καί δρά εναντίον μας. Ούτε συλλογή να κάναμε από δαύτες! 🙂

. . . . . . . . . . .

Το φίδι, όμως, ούτε την απόλυτη δύναμη έχει, ούτε άτρωτο είναι. Έχει αρκετούς φυσικούς εχθρούς,που πάντα υπερισχύουν, όπως τη μαγκούστα, τη γάτα(ναί, το συνηθισμένο τριχωτό τέρας των σπιτιών μας, που γλείφει τα παπάρια του! 🙂 ), καί τον αετό.

Την πιό ποιητική αντιμετώπιση του φιδιού τη δείχνει ο αετός, που το αρπάζει, πετάει ψηλά, καί το αφήνει να σκάσει κάτω στα βράχια. (Το φίδι έχει σπονδυλική στήλη, η οποία με το πέσιμο σπάζει, καί το φίδι πεθαίνει.) Μετά, ο αετός το μεζεδιάζει με την ησυχία του στη φωλιά του, μαζί με τα αετόπουλα.

Την πιό χαριτωμένη αντιμετώπιση τη δείχνει η μαγκούστα. Ένα μικρό θηλαστικό, που χοροπηδάει διαρκώς αριστερά-δεξιά, ζαλίζει το φίδι (του οποίου όλες οι απόπειρες να δαγκώσει τη μαγκούστα πάνε στον βρόντο), και στο τέλος το δαγκώνει στον σβέρκο καί πάπαλα.

Καί την πιό Κούνγκ Φού αντιμετώπιση, τη δείχνει η γάτα!

Είχα δεί κάποτε ένα ντοκυμανταίρ, που κάποιοι ηλίθιοι είχαν βάλει αντιμέτωπες σε στενό χώρο μιά γάτα με μιά κόμπρα (όπως άλλοι τέτοιοι νομπελίστες βάζουν σκυλιά να παλεύουν μεταξύ τους), καί περίμεναν το αποτέλεσμα.

Η κόμπρα έκανε αμέτρητες επιθέσεις, αλλά η γάτα δεν καταδεχόταν κάν να χοροπηδάει αριστερά-δεξιά, σά μαγκούστα. Αντίθετα, με όλη τη γνωστή χαριτωμένη νωχέλεια της γάτας, έκανε τις ελάχιστες απαραίτητες κινήσεις, ώστε ν’ αποφεύγει το δάγκωμα. Στο τέλος, κι αφού η κόμπρα τα είχε ψιλοπαίξει, της τράβηξε δυό φοβερές νυχιές στα μάτια. Και μετά από μερικές ακόμη άκαρπες επιθέσεις της τυφλής πλέον κόμπρας, την κατάλληλη στιγμή σάλταρε πίσω της και τη δάγκωσε στο σβέρκο μ’ όλη της τη δύναμη. Αιωνία η μνήμη της κόμπρας, λέμε! 🙂

. . . . . . . . . . .

Το φίδι, λοιπόν, όχι μόνο δεν είναι άτρωτο, αλλά επί της ουσίας είναιδειλό καί αδύναμο. (Γι’ αυτό καί η Φύση το προίκισε με το δηλητήριο, ως αντιστάθμισμα.) Η αλήθεια είναι πως, όταν ακούσει ανθρώπινα βήματα, ή βήματα μεγάλου ζώου (έχει άριστη ακοή κι ακούει κι από μακριά), κοιτάζει να φύγει, ή να λουφάξει εκεί που βρίσκεται. Επιτίθεται μόνον αν κρίνει ότι κινδυνεύει, ή αν το πατήσεις. (Λογικό, διότι ακόμη κι αν άθελά σου πατήσεις πχ την ουρά μιάς γάτας, η γάτα ενστικτωδώς θα σε δαγκώσει.) Βέβαια, όταν πεινάσει, θα επιτεθεί να φάει. Αλλά, όπως προείπαμε, τα θύματα είναι «στα κυβικά του». Δεν θα κάνει εξαιρέσεις λόγωι πείνας, επιτιθέμενο πχ σε άνθρωπο, ή σε ιπποπόταμο.

Επίσης, καί παρά τον κανόνα ότι -στην τροφική αλυσίδα- οι θηρευτές είναι πολύ έξυπνα ζώα καί πουλιά, το φίδι είναι σχετικά ηλίθιο. (Η αρκούδα, γιά παράδειγμα, είναι πιό έξυπνη απ’ αυτό.) Οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του, η επίθεση καί η άμυνά του, όλα μα όλα τα συμπεριφορικά του χαρακτηριστικά είναι απολύτως προβλέψιμα.

Κι όχι μόνον, αλλά μερικές φορές τα φίδια είναι καί σιχαμερά. Πρίν χρόνια, είχε κυκλοφορήσει στις ειδήσεις μιά ιστορία (πρέπει νά ‘ναι αληθινή, όχι αστικός μύθος), ότι σε κάποια τροπική χώρα, σ’ ένα ξενοδοχείο, πήγε κάποιος -με το συμπάθειο- να τα κάνει, καί μέσα απ’ τη χέστρα βγήκε ένας πύθωνας καί του δάγκωσε το πουλί!!!

Καταλαβαίνετε τί επακολούθησε! Τέλος πάντων, το απομακρύνανε το φίδι κακήν-κακώς, ο τύπος ευτυχώς γλύτωσε (μ’ ένα τραύμα στο πουλί του κι ένα μεγαλύτερο στην αυτοπεποίθησή του), οι δε αρμόδιοι του ξενοδοχείου είπαν ψύχραιμα ότι είναι συνηθισμένο να εισχωρούν φίδια στις αποχετεύσεις, καί να βγαίνουν μέσα στις τουαλέττες. Στις αποχετεύσεις;! Στα σκατά, δηλαδή…

Έτσι, επανερχόμενοι γιά λίγο στον συμβολισμό, είναι πολύ ύποπτη η φράση: «- Να είστε σοφοί, σαν τα φίδια!», που (αν δεν κάνω λάθος) περιέχεται κάπου στο Ευαγγέλιο. Να είμαστε τόσο σοφοί, όσο ένα ηλίθιο καί σιχαμερό ζωντανό;… Σαφώς πρόκειται γιά εμβόλιμη ανοησία καποιανού γραφιά, ο οποίος σίγουρα ανήκε σε κάποια «φιδοργάνωση», αίρεση, ή δεν ξέρω τί άλλο παρόμοιο.

. . . . . . . . . . .

Κι ερχόμαστε σ’ εσένα, «Έλληνα»!! («Έλληνας»;!… Τρομάρα σου!!!) Τί νομίζεις; ότι τόση ώρα κάνουμε μάθημα Ζωολογίας γιά τα φίδια; Σ’ εσένα αναφερόμαστε, Ζό, έ Ζό!!! Όχι, εντάξει, δεν είσ’ εσύ το φίδι. Το ξέρουμε – καί συμφωνούμε σ’ αυτό.

Λοιπόν…

Τί σκατά έχει πάθει αυτός ο λαός, μου λέει κανείς;

• Γίνονται σημεία καί τέρατα εις βάρος του, αλλά μένει ακίνητος καί αδρανής, σαν να τον υπνώτισε φίδι.
• Έχει κυβερνήτες φίδια. (Ναί, θανατηφόρους, δηλητηριώδεις, ηλίθιους καί σιχαμερούς.)
• Εξ αιτίας τους, βιώνει χοντρές διώξεις – πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ακρίβεια, πληθωρισμό, στέρηση δικαιωμάτων, οσονούπω έλλειψη τροφίμων (τεχνητή)…
• Ξέρει επίσης πολύ καλά τί έρχεται στο άμεσο μέλλον (παραχώρηση ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του Αιγαίου, κι οι τουρκαλάδες στην Αθήνα – ποιά «συνεκμετάλλευση» καί ποιός 25ος μεσημβρινός, καί μαλακίες… υπάρχει ληστής, που θα σου αφήσει τα μισά λεφτά σου, καί δεν θα σου τα πάρει όλα; ), χωρίς πλέον να χρειάζεται να ρωτήσει «γεροντάδες», ή γεωπολιτικούς αναλυτές, διότι οι κυβερνήτες του του το λένε στα ίσα καί κατάμουτρα τί του ετοιμάζουν.

Κι όμως, αδρανεί – ή ασχολείται με ανοησίες.

Γιά το ποιός θα βγεί στις εκλογές, γιά το τί πρέπει να ψηφίσουν οι οπαδοί των κομμάτων που αποκλείστηκαν (λες καί με το οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα στις 22 Μαΐου υπάρχει πιθανότητα να γίνει η Ελλάδα Παράδεισος), γιά το ποιά «στάρ» ξεβρακώθηκε (πάλι), γιά το πού θα πάει διακοπές (αν πάρει σχετικό …επίδομα)… Καί η αντίδρασή του είναι μονάχα βρισίδια εναντίον των πωλητικάντηδων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – με τα κομματόσκυλα «τρόλλς» των κυβερνώντων (αλλά καί των λοιπών μνηστήρων της μανδάμ Εξουσίας – «αντιπολίτευση» τάχαμ) να παρακολουθούν ό,τι γράφεται, ν’ αντιγυρίζουν το βρίσιμο, να εξευτελίζουν / κοροϊδεύουν ακόμη καί τη σοβαρή κουβέντα, καί ν’ απειλούν με μηνύσεις. (Κι εμμέσως, με ξυλοδαρμούς καί άλλα τέτοια κεχαριτωμένα.)

Ρέ Έλληνα!…

Ρέ Έλληνα!…

Τί έχεις πάθει;

Τόσο πολύ σε υπνώτισαν τα φίδια; τόσο πολύ είναι το δηλητήριο που έφαγες, καί απλά το ξέρεις καί περιμένεις το μοιραίο;

Γιατί;

Γιατί δεν αντιδράς;

Καί καλά, τα φίδια τη δουλειά τους κάνουν – αυτό, που τους υπαγορεύει το dna τους. Γι’ αυτό καί σε πάνε λάου-λάου· σε υπνωτίζουν πρίν σε δαγκώσουν, γιά να μην αντιδράσεις. Εσύ, όμως;

«- Καί τί να κάνω;»

Πολλά μπορείς να κάνεις! Δεν είπαμε ότι τα φίδια είναι ηλίθια καί προβλέψιμα; Να τους στήσεις παγίδες, λοιπόν. (Πήγαινε καί μάθε πώς το κάνουν στη ζούγκλα αυτοί που τα πιάνουν καί τα τσουβαλιάζουν, καί πράξε το ίδιο.)

Γιά παράδειγμα, πόσες καί πόσες φορές δεν γράψαμε εδώ, ότι κάποια μέρα θα τις ρίξουν οι ίδιοι τις τράπεζές τους (κι όχι «κινδυνεύουν με κατάρρευση», που γράφουν οι αρδ), κι άλλες τόσες σε προέτρεψα να τις ρίξεις εσύ, ακόμη τότε που ΔΕΝ το περίμεναν – διότι δεν το είχαν σχεδιάσει;

Γιά τις απαραίτητες προετοιμασίες εν όψει επερχομένων γεγονότων, πόσες φορές γράψαμε εδώ; Αντίθετα, όμως, εσύ σπεύδεις με σημαιάκια να χειροκροτήσεις τα φίδια καί τα ψέμματα που σου αραδιάζουν προεκλογικώς! Καί δεν αναρωτιέσαι, «μετά την 21η Μαΐου, τί;». Δυό βδομάδες ακόμη χαζοπανηγύρια, Έλληνα, αλλά μετά, τί;

Τί να σου πω, βρέ βλάκα, που με ρωτάς κιόλας τί να κάνεις! Κάτσε να σε σφάξουν οι λάθρο, ν’ αγιάσεις!…

. . . . . . . . . . .

Στο σημείο αυτό με γαργαλάει μιά χαιρεκακία, να πω ότι, αν τα φίδια δεν υπήρχαν, έπρεπε να τα εφεύρουμε.

Βλέπεις, αναγνώστη μου, η Ζωολογία μας ενημερώνει πως οι θηρευτές -ακόμη κι οι κροκόδειλοι- συνήθως επιτίθενται εναντίον των ασθενών μελών του κοπαδιού. Ώστε να ξεσκαρτάρει το σάπιο dna, καί να μείνουν ζωντανά τα δυνατότερα μέλη· ν’ αναπαραχθεί το είδος μόνον από / καί με υγιή καί γερά ζώα. (Άλλως τε, καί στα σπίτια μας τα σκουπίδια τα πετάμε. Δεν τα κρατάμε γιά την προίκα μας.)

Εδώ, σ’ εμάς, δυστυχώς η σαπίλα του «κοπαδιού» μας έχει χτυπήσει ένα 50% τουλάχιστον. Ολογράφως: πενήντα τοίς εκατό. Οπότε, τα «ξεσαβουρωτικά» ζωντανά, οι σκουπιδιάρηδες της Φύσης, είναι πλέον ή απαραίτητα.

Αμφιβάλλετε; Δεν θά ‘πρεπε. Γιά παράδειγμα (καί νά ‘ταν το μόνο…), πόσοι είναι αυτοί, που αμέσως υποστήριξαν τον (με το στανιό!) εμβολιασμό ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ με άγνωστο καί αδοκίμαστο σκεύασμα, εναντίον μιάς άγνωστης καί «αδοκίμαστης» ασθένειας… που έσπευσαν οι ίδιοι να βάλουν δηλητήριο μέσα τους καί μέσα στα παιδιά τους… καί δεν ζήτησαν κάν παρασκευή φαρμάκου γιά τους ήδη ασθενείς;

Κι ακόμη χειρότερα: τώρα που βγήκε στη φόρα η βρώμα, ότι το εμβόλιο αυτό δεν θα έπαιρνε έγκριση από το πανίσχυρο λαμογιοσυνδικάτο FDA, αν είχε βγεί πρώτα φάρμακο (άρα: τα λαμόγια της Υγείας θα χάνανε δισεκατομμύρια ντάλλαρζ), βγήκε κανείς εμβολιολάγνος να ζητήσει συγνώμη, επειδή υπήρξε ηλίθιος καί δικτατορίσκος καταναγκασμού των υπολοίπων συνανθρώπων του; Όχι, έ;

Έ, λοιπόν, καλά τους κάνουν τα φίδια, όσων δεν έχουν μυαλό! Πρόκειται γιά το σκάρτο dna του είδους, καί -μας αρέσει, ή δεν μας αρέσει το ενδεχόμενο αυτό- καλό είναι να φύγει απ’ τη μέση, προς χάριν των υπολοίπων. Εμείς οι υπόλοιποι τί φταίμε, όμως;! (Καί όχι, δεν με παρηγορούν οι παροιμίες περί ξηρών καί χλωρών.)

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, Έλληνα!

Έχεις φάει καί τρώς καθημερινά φιδίσια ύπνωση. Ναρκωτικό. Δηλητήριο.

Πρέπει να καταλάβεις ότι τώρα, στα επερχόμενα γεγονότα, θα παίξεις τα ρέστα σου. Οπότε, αν χάσεις, ΔΕΝ θα έχεις οποιοδήποτε μέλλον. Το έθνος μας θα τελειώσει οριστικά· ναί, αυτό το πανάρχαιο, με τους Ηρακλείς, τους φιλοσόφους, καί τους Λεωνίδες. Τελειώνουμε, σου λέω, αν τα σκατώσουμε τώρα. Καί θα μείνει μονάχα μιά ανάμησή μας στα βιβλία Ιστορίαςτων άλλων εθνών, έως ότου αυτά …ξαναγραφτούν. Ή, έως ότου πάψουν οι άνθρωποι να ενδιαφέρονται γιά Ιστορία.

Κοίτα, Έλληνα, να ξεφύγεις απ’ την ύπνωση του φιδιού, κοίτα να συνέλθεις.

Μετά, δεν θα χρειάζεσαι οδηγίες.