Είναι η αλήθεια, ότι μια φασολάδα δεν ταιριάζει ένα ζεστό μεσημέρι με 40 βαθμούς! Επειδή είναι βαριά; Δε θα το ‘λεγα, αφού ένας μουσακάς που θεωρείται καλοκαιρινό φαγητό, μόνο ελαφρύς δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Άρα μάλλον θα πρέπει να αποκλείσουμε το πόσο βαρύ είναι ένα φαγητό, αφού τα καλοκαιρινά φαγητά μάλλον έχουν στενή σχέση με τα κρεμμύδια, τα τηγάνια, τις πηχτές κόκκινες σάλτσες. Για παράδειγμα το ιμάμ μπαϊλντί
Θυμάμαι τη μάνα μου να κόβει τόνους κρεμμύδια, σκόρδα, μαϊντανούς, να τρίβει ντομάτες για να φτιάξει ιμάμ, που ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός μου σεβόμαστε τους κόπους της και αφήναμε τη μερίδα μας σχεδόν άθικτη στο πιάτο…
Προσπαθώντας να μας δελεάσει έκανε το ιμάμ πιο gourmet, βγάζοντας τα κρεμμύδια και τους μαϊντανούς και γεμίζοντας τις μελιτζάνες με τυρί φέτα!
Η προσπάθειά της απέφερε περισσότερους καρπούς, αλλά δεν μπορούσε να περηφανευτεί ότι είχε και την καλύτερη “σοδειά”. Οπότε το ιμάμ, έφευγε ντροπιασμένο από το καλοκαιρινό μενού μας!
Επομένως οι μελιτζάνες γίνονταν “παπουτσάκια”, που ήταν κάτι σαν απλοποιημένος μουσακάς που μας άρεσε πολύ, και η μάνα μου δεν ήταν αναγκασμένη να τηγανίζει φέτες, φέτες τις μελιτζάνες και τις πατάτες.
Όμως τα “παπουτσάκια” όσο νόστιμα κι αν ήταν δεν είχαν τη μεγαλοπρέπεια του μουσακά, ούτε το “ειδικό βάρος”, για να κρατήσουν τα πρωτεία στην καλοκαιρινή μας διατροφή.
Υπήρχε όμως κάτι πολύ πιο απλό, που τολμούσε να συναγωνιστεί “το βαρύ πυροβολικό” και ήταν μια γευστική παράδοση στην οικογένειά μας. Τηγανητές μελιτζάνες, πιπεριές και πατάτες με πηχτή κόκκινη σάλτσα!! Τσακίζαμε ολόκληρα σακιά με πατάτες και μελιτζάνες κυριολεκτικώς!
Ας γυρίσουμε όμως εκεί που μείναμε… Αφού λοιπόν, το πόσο βαρύ είναι ένα φαγητό δεν έχει καμία σημασία στο κατά πόσο θα χαρακτηριστεί “καλοκαιρινό”, το μόνο που απέμεινε είναι τα υλικά.
Πραγματικά καλοκαιρινά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα φαγητά που περιέχουν μελιτζάνες, πιπεριές, ντομάτες, κολοκύθια που βρίσκονταν σε αφθονία την καλοκαιρινή περίοδο.
Τα κολοκύθια ήταν όμως ζαρζαβατικά που είχα κόψει στην παιδική μου ηλικία κάθε διπλωματική σχέση μαζί τους και συνεπώς και με το ΜΠΡΙΑΜ!!, που ήταν ένας παιδικός μου εφιάλτης που με ταλαιπώρησε για ολόκληρα χρόνια – μαζί με αυτό και το τουρλού που δήθεν είχε μελιτζάνες για να δελεαστώ. Μπααα! χαμένος κόπος… -.
Για μένα καλοκαιρινά φαγητά – εκτός απ’ το βασιλιά μουσακά, εννοείται – είναι δύο.
Τα γεμιστά και η χωριάτικη σαλάτα! Τα γεμιστά βέβαια έχουν το πιο χαρακτηριστικό “άρωμα” απ’ όλα τα καλοκαιρινά φαγητά!
Δεν μπορούν να ξεχαστούν οι παιδικές μνήμες να κουβαλάω με ιδρώτα και άγχος να μη μου πέσουνε, το ταψί με τα ξεροψημένα γεμιστά από το φούρνο της γειτονιάς.
Κρατούσα με εφημερίδες το καυτό ταψί και συνειδητοποιούσα ότι από τα παιδικά μου χέρια κρινόταν ο “άρτος ο επιούσιος” της οικογένειας! 
Ήταν αυτονόητο νομίζω, ότι στο οικογενειακό ταψί μας έμπαιναν μόνο ντομάτες, πιπεριές και μελιτζάνες και ποτέ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ! 
Τελικά, τα γεμιστά, αν το καλοσκεφτείς, ίσως και να πρέπει να πάρουν την καλοκαιρινή πρωτοκαθεδρία και απ’ το μουσακά! ΙΣΩΣ,λέω…
Η χωριάτικη σαλάτα είναι επίσης μοναδική, αλλά έχει ευτελισθεί και έχει χάσει την αίγλη της, εξ αιτίας του χρόνιου συγχρωτισμού της με τους τουρίστες και τις ανεκδιήγητες “παραδοσιακές ταβέρνες”.
Τελικά η greek salad, μόνο greek δεν είναι, ούτε salad βέβαια με την τιμή που τη χτυπάνε!
Παρ’ όλα αυτά αν έχει πιπερίτσα, ίσως λίγο κάπαρη ή κάποιο παραδοσιακό τυρί, συνεχίζει να είναι ένα απ’ τα must του καλοκαιρινού φαγητού. 
Εγώ βέβαια τον τελευταίο καιρό προτιμώ τον τάκο, με λίγο τριμμένη ντομάτα, φέτα, ελαιόλαδο, ίσως και λίγες ελιές. Απλός, λιτός και ακόμα όχι τόσο cosmopolitan.
Είμαι όμως σχεδόν σίγουρος,ότι και αυτός θα ακολουθήσει το δρόμο της greek salad και όλοι οι τουρίστες θα φωνάζουν στον ταβερνιάρη: -“greek takos, please!”.
Πριν τελειώσω αυτή την ανάρτηση όμως, θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στα “καλοκαιρινά φαγητά”, σ’ ένα δύσκολο, παραδοσιακό και όχι τόσο διαδεδομένο έδεσμα.
Το φτιάχνουν πια λίγες νοικοκυρές, αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο – ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ !
-.Μιλάω για τους κολοκυθοανθούς, είτε γεμιστούς, είτε τηγανητούς με κουρκούτι, που θεωρώ ότι είναι ένα πραγματικό απλό, παραδοσιακό και πεντανόστιμο φαγητό που πραγματικά “μυρίζει” καλοκαίρι!
Ειδες τι σας κανει η βρωμο-ΤιΒι;
Ολες τρωτε απο μαγνητοσκοπηση.
Α ρε χασικλη Σπυρο.
Στην υγεια τους και να πλενοσαστε σχο-λα-στι-κα
Αυτό το ξεροκέφαλο σου.Αυτό.
Και στο φώναζα.
Έλα να σε κάνω πρώτη φίρμα στην παραλία της Νέας Μάκρης;
-Όχι δεν θέλω μου λεγες.
-Έλα βρε παιδί μου να πάρουμε δεκα τσικάλια, 40 καρέκλες, δέκα τραπέζια μα με 15.000 ευρώ Θα κάναμε την αρχή.
+Όχι δεν θέλω, μου φώναζες.Να πάρω κιλά;
Πριν δύο τσιγάρα ώρας, ψήφισαν νόμο, όπου δικαιούνται οι αιτούντες άσυλο 25.000 ευρώ δάνειο για να ανοίξουν επιχείρηση.
Τα βλέπεις;
Τα βλέπεις Καλλιόπη;
Μην ξανά διανοηθείς να μου πεις κουβέντα.
Θα τη βγάζουν αυτοί με αστακομακαρονάδες και εμείς με σαντουιτσάκια και θα τους κάνουμε και τους χαμάληδες.
Θα είναι αυτοί αφεντικά και εμείς υπαλληλάκια.
Κουβέντα.
Θα γίνει πρώτη φίρμα και μαγείρισσα η Φατμέ από το Ιράκ και συ με πέντε ελιές και λίγο ντάκο.
Καλά να πάθεις.
Αυτό το ξεροκέφαλο σου.
Και η ψυχοπάθεια, καλά κρατεί… άντε να γελιοκλαίμε και λίγο με την σχιζοφρένεια που κυκλοφορεί…
Αχ κυρία Σουφλή μου!Υπέροχες καλοκαιρινές γευστικές αναμνήσεις!Βαλτε και κολοκυθάκια γεμιστά και φασολάκια στο μενού.Εγω θα πάρω κολοκυθοκορφαδες και κολοκυθοανθους για ορεκτικό.(Καποιοι ούτε καν θα έχουν γευτεί στις μέρες μες αυτά τα απλά στη μορφή αλλά ντελικάτα εδέσματα.)
Για κυρίως θέλω γεμιστά φούρνου γειτονιάς(Ναι,πραγματικά τα ψητά στο φούρνο της γειτονιάς είχαν ξεχωριστή γεύση ένα επιπεδο ανώτερο από την σημερινή κουζίνα),και θέλω ένα παπουτσάκι με κρεμμύδια,ένα με κύμα και φέτα.
Για κρασί θα πρότεινα ένα Μοσχοφίλερο ή ένα Λευκό Μυλοποτάμου Αγίου Όρους.
Α και μην ξεχάσουμε φρέσκο ψωμί από τον φούρνο για βούτες στο λαδακι.
Επιδόρπιο καρπουζέλι και πεπόνι.
Καλή μας όρεξη,αλλά τώρα ας φάμε ένα παγωτό που έχω στο ψυγείο!Αχ που είναι εκείνο το ξυλάκι βανίλια.