ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ. Μια τρομακτική έρευνα. Το σχέδιο ήταν τόσο τέλεια στημένο που ακόμα και αυτοί που τις έστησαν και τις λειτουργούσαν, δεν γνώριζαν τις πραγματικές τους ιδιότητες.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ. Μια τρομακτική έρευνα. Το σχέδιο ήταν τόσο τέλεια στημένο που ακόμα και αυτοί που τις έστησαν και τις λειτουργούσαν, δεν γνώριζαν τις πραγματικές τους ιδιότητες.

22 Ιουλίου, 2021 5 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:2,459
Μοίρασέ το

 

 

Μόνο αυτοί που τις σχεδίασαν ήξεραν τις πραγματικές τους ιδιότητες, κάθε μίας ξεχωριστά και τι μπορούσαν να κάνουνε όταν ήταν τοποθετημένες συλλογικά, (δηλαδή όλες μαζί σε έναν χώρο), σε σύστημα.

Αυτό είναι μια απόδειξη πως κάποτε στην πεδιάδα γινόντουσαν πειράματα με πολύ μεγάλα ποσά ενέργειας, τα οποία κατευθυνόντουσαν προς τους χώρους των μεγάλων κεραιών.

Αυτές τις ιδιότητες της πεδιάδας ήταν που αναζητούσαν σ’ όλο τον κόσμο οι Αμερικανοί, από το 1943 που έγινε το γνωστό «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», μέχρι το 1953 που εγκατέστησαν στην Αττική αυτές τις περίφημες, «τηλεπικοινωνιακές», βάσεις τους.

 

 

 

 

 

Στοιχεία που για πρώτη φορά έρχονται στο φως της δημοσιότητας και συγκλονίζουν, γιατί αποδεικνύουν πως κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει στην περιοχή εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κι έρχονται αυτά τα στοιχεία να δέσουν και με τα καινούργια σχέδια του… “Ιδρύματος Νιάρχου”…
ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ, ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΘΟΥΝ.
Και πολύ φοβάμαι πως αυτή η στρατικοποίηση, ΚΡΥΒΕΙ ΝΕΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ.
Καλλιόπη Σουφλή

Το πολυσυζητημένο Αμερικανικό αντιτορπιλικό Εldridge, (Ελντρίνζ).

Η πέτρα του σκανδάλου.

Το πείραμα που έγινε πάνω σ’ αυτό το πλοίο το εξαφάνισε για μικρό χρονικό διάστημα από το λιμάνι της Φιλαδέλφειας για να εμφανισθεί μετά από λίγες στιγμές στο λιμάνι Νόρφολκ της Βιρτζίνια, το οποίο απέχει τριακόσια πενήντα χιλιόμετρα μακριά, και στην συνέχεια να επανεμφανιστεί πάλι στο λιμάνι της Φιλαδέλφειας.

Ο κανονικός πλους θα απαιτούσε περίπου 24 ώρες ταξίδι.

Το Αμερικανικό Ναυτικό είχε εκείνη την εποχή 70 ολόιδια πλοία.

Εκτός από το Εldridge ένα άλλο, «παράξενο», αντιτορπιλικό φαίνεται να εμφανίζεται από το πουθενά.

Το USS Slater DE-766, ή ο μετέπειτα «Αετός», το οποίο εισήλθε στην ενεργό υπηρεσία στις 01 Μαΐου 1944.

Πουθενά δεν αναφέρεται πότε κατασκευάστηκε αυτό το πλοίο και που ήταν όλον αυτόν τον καιρό.

Μπορεί λοιπόν το πρώτο Εldridge να αντικαταστάθηκε από ένα δεύτερο Εldridge.

Πανοραμική άποψη της πεδιάδας του Μαραθώνα με το Κοπηλατοδρόμιο όπως είναι σήμερα.

Η φωτογραφία προέρχεται από το Site του Δήμου Μαραθώνα.

Στο βάθος φαίνεται ο πευκιάς του Σχοινιά πίσω από τον οποίο είχαν τραβήξει έξω στην αμμουδιά του οι Πέρσες τα πλοία τους.

Πιο μακριά στην αριστερή μεριά διακρίνεται το ακρωτήριο της Δρακονέρας.

Η φωτογραφία είναι παρμένη προς το τέλος του χειμώνα και η γύρω περιοχή είναι καταπράσινη.

Τα νερά της πεδιάδας όπως βλέπετε είναι ιδιαίτερα ψηλά και ο υδροφόρος ορίζοντας σε πολλά σημεία πλημμυρίζει το έδαφος.

Αυτό καθιστά την επιφάνεια της πεδιάδας εξαιρετικά αγώγιμη, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται ιδιαίτερα φαινόμενα στο μαγνητικό της πεδίο.

Η περιοχή της Νέας Μάκρης και της πεδιάδας του Μαραθώνα είναι τοποθεσιακά η αρχή του μαγνητικού διαύλου που έλκει τα νερά στον γνωστό πορθμό του Ευρίπου οπού βρίσκεται το στενό θαλάσσιο πέρασμα κοντά στην πόλη της Χαλκίδας.

Εδώ, σε αυτή την φωτογραφία, βλέπετε το έλος και τα βουνά που το περικλείουν από την βορειοανατολική πλευρά.

Στο βάθος φαίνεται σχεδόν το μισό Κάτω Σούλι.

Προσέξτε αυτό που μοιάζει με πινακίδα επάνω στο βουνό. Θα το δούμε καλύτερα σε επόμενες φωτογραφίες.

Μέσα στο έλος, από τα αρχαία χρόνια και ίσως από την προϊστορική εποχή, φυτρώνανε πάρα πολλά υδρόβια φυτά.

Τα συνηθέστερα και τα επικρατέστερα φυτά, ήταν και είναι τα βούρλα.

Τα βούρλα είναι υδρόβια φυτά που όπως όλα και αυτά κάνουν τον κύκλο τους.

Η βιβλιογραφία τα ονομάζει, ολόσχοινους, (Holoschoenus).

Τα φυτά αυτά κάποια περίοδο του χρόνου γεννιόνται πετάνε φύλλα, μεγαλώνουν και κάποια άλλη περίοδο του χρόνου μαζεύονται, μαραίνονται και τα φύλα τους πέφτουν στο νερό και σαπίζουν.

Αυτά λοιπόν τα σάπια φύλλα κατακάθονται στον πυθμένα του έλους σχηματίζοντας στην αρχή ένα ελαιώδες υπόστρωμα. Αυτό το υπόστρωμα είναι στην πραγματικότητα ένα διηλεκτρικό.

Ο πυθμένας του έλους από πολύ κοντά.

Να πως σαπίζουν οι ολόσχοινοι και κατακάθονται στον πυθμένα του βάλτου σχηματίζοντας το διηλεκτρικό υπόστρωμα που παράγει το πυκνωτικό φαινόμενο.

Το διηλεκτρικό μπορεί να απορροφήσει τόσο ηλεκτρικό φορτίο όσο του επιτρέπει η χωρητικότητα του.

Μπορεί δε να κρατάει αυτό το οποιοδήποτε φορτίο όσο υπάρχει η τάση της φόρτισης.

Αν υπερβούμε τα χωρητικά όρια, μπορεί σε κάποιο σημείο να εκραγεί.

Αν η συσσωρευμένη, «ελαστική τάση», γίνει μεγαλύτερη από την τάση φόρτισης τότε μπορεί να εκ φορτιστεί μέσα από το ίδιο κύκλωμα, τροφοδοτώντας ανάποδα προς την πηγή.

Μερικά διηλεκτρικά μπορούν να απορροφήσουν μία μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας, αν η ενέργεια αυτή εφαρμοστεί σιγά, σιγά με μία μέτρια τάση, αλλά καταρρέουν, αν αναγκαστούν να ενεργήσουν γρήγορα.

Το πότε όμως καταρρέουν και το πόσο γρήγορα, όταν έχουν να κάνουν με πυκνωτή σε μέγεθος πεδιάδας, είναι ένα άλλο θέμα όπως καταλαβαίνετε.

Ότι έχει απομείνει από την πάλαι ποτέ κραταιά Αμερικανική βάση του Κάτω Σουλίου.

Η πόρτα και η περίφραξη.

Εδώ το νερό είναι σε βάθος περίπου πενήντα  εκατοστών μόνο.

Ο δρόμος που περνάει από μπροστά είναι η οδός Κωνσταντινουπόλεως και είναι ο δρόμος που συνδέει την Λεωφόρο Σχοινιά με το Κάτω Σούλι και τον δρόμο που πάει για Ραμνούντα και Αγία Μαρίνα.

Η Μάχη του Μαραθώνα έγινε μπροστά από την Αμερικανική Βάση!!

Στον τσιμεντένιο χώρο που πατάμε υπήρχε ένας άλλος περιφραγμένος χώρος γύρω στο ένα με ενάμισι στρέμμα, με τέσσερα μικρά κτίρια.

Στα κτίρια αυτά υπήρχαν μεγάλα φουγάρα και στους τοίχους και στις πόρτες υπήρχαν αεραγωγοί.

Βασική ένδειξη ότι μέσα υπήρχαν πολύ μεγάλες γεννήτριες.

Από εκτίμηση του μεγέθους των οικημάτων, των εξατμίσεων τους και της πολύ μεγάλης δεξαμενής πετρελαίου που υπήρχε, η συνολική ισχύς τους  εκτιμάται πως θα μπορούσε να ρευματοδοτήσει μια πόλη περίπου σαν την Λάρισα.

Στον χώρο αυτό υπήρχε τοποθετημένη μία από τις πολλές πυραμιδοειδής κεραίες των Αμερικανών.

Η κεραία μπορεί σήμερα να μην υπάρχει, υπάρχει όμως η βάση της.

Άριστα προσανατολισμένη προς την, «ραδιούργο», Πεντέλη.

Προσέξτε τα γύρω βουνά.

Η πεδιάδα είναι σαν ένα τεράστιο κατοπτρικό πιάτο με άνοιγμα μόνο προς την θάλασσα.

Το γλυκό και ακίνητο νερό του έλους του πάνω υδροφόρου ορίζοντα επενεργεί και σαν ανακλαστήρας.

Το νερό του κάτω υδροφόρου ορίζοντα, σε συνδυασμό με την ενδιάμεση μόνωση των σαπισμένων βούρλων που κατακάθονται στον βυθό, δημιουργεί το πυκνωτικό φαινόμενο, που ενισχύει τις οποιεσδήποτε «επικοινωνίες».

Στο έδαφος που βλέπετε και εδώ, στα πενήντα εκατοστά και ίσως και λιγότερο, άμα σκάψεις λίγο βρίσκεις νερό.

Πίσω μας ακριβώς, πάνω στην κορυφή της Δρακονέρας βρίσκεται ο Ανακλαστήρας.

Σε άμεση επαφή με την κρυφή της Πεντέλης.

Ακριβώς πάνω στην νοητή γραμμή που εμφανίστηκε ο Εχετλαίος.

Η φωτογραφία αυτή έχει τραβηχτεί ακριβώς πάνω από την προσανατολισμένη βάση της κεντρικής κεραίας του έλους.

Όπως βλέπετε ήταν προσανατολισμένη να βλέπει ανάμεσα από τις δύο κεραίες του Πολεμικού Ναυτικού την κορυφή της Πεντέλης.

Η μάχη του Μαραθώνα έγινε εκεί που είναι οι κεραίες του Π. Ναυτικού που βλέπετε στην φωτογραφία.

Περίπου στην μέση της νοητής απόστασης μέχρι την κορυφή της Πεντέλης με τις άλλες περίεργες κεραίες.

Οι Πέρσες είχανε στην πλάτη τους το έλος και σε μια άλλη εποχή την Αμερικανική Βάση του κάτω Σουλίου.

Εκτός από την κεντρική αυτή κεραία υπήρχαν και κάποιες άλλες πυραμιδοειδείς κεραίες στο έλος.

Τι τους χώριζε στον χρόνο;

Ένας τετραδιάστατος ηλεκτρικός παλμός και η χρονοπύλη είχε ανοίξει.

Οι τρείς παλμοί προσδιόριζαν τις τρεις διαστάσεις. Το μήκος, το πλάτος, το ύψος. Ο τέταρτος και ισχυρότερος παλμός, εκεί που βοηθούσε και η κατασκευή της πεδιάδας και του έλους, προσδιόριζε τον χρόνο της μετάβασης.

Ο ίδιος χώρος φωτογραφισμένος αντίθετα.

Φαίνεται ότι όσο χρησιμοποιήθηκε η κεραία, ο χώρος υπέστη τέτοια ακτινοβολία που ακόμη και σήμερα μετά από 30 περίπου χρόνια δεν τολμούν να φυτρώσουν ούτε βούρλα στην περιοχή της.

Υπήρχε εποχή που η περιοχή αυτή καλυπτόταν ολόκληρη από νερό.

Την στάθμη του πάνω υδροφόρου ορίζοντα του έλους την κανόνιζαν με το κλείσιμο ή μη της εκροής του νερού του έλους προς την θάλασσά.

Η εκροή γινόταν από ελεγχόμενο κανάλι που υπήρχε στο αριστερό μέρος της πεδιάδας στην βάση της Δρακονέρας.

Η Δρακονέρα δεν πήρε καθόλου τυχαία το όνομα της.

Ένα μεγάλο μέρος της είναι κούφιο.

Επισήμως κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται η είσοδος της.

Από κάτω φαίνεται μικρό βουνό, αλλά όποιος επιχειρήσει να την ανέβει θα διαπιστώσει πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα.

Θα διαπιστώσει ακόμα πως υπάρχουν παράξενα ίχνη στο έδαφος που δεν είναι ούτε από σκύλο, ούτε πρόβατο, ούτε από κάτι άλλο γνωστό.

Η βάση της κεραίας φωτογραφισμένη από πολύ κοντά.

Από ανοξείδωτο χάλυβα αναλλοίωτη εδώ και τουλάχιστον 60 χρόνια από την τοποθέτηση της.

Μαυρισμένη περιμετρικά από την υπερβολική ισχύ.

Προσέξτε πως η περιφέρεια του μετάλλου έχει μαυρίσει από τα κολοσσιαία ρεύματα που διαχειριζότανε.

Δεν είναι οξείδωση, είναι κάψιμο.

Όπως είναι γνωστό τα ιόντα του ρεύματος τρέχουν περισσότερο στην περιφέρεια της διατομής ενός αγωγού.

Η τσιμεντένια βάση της δεν μπορεί να έχει «πέδιλο», γιατί αν σκάψεις εκεί δίπλα της στα σαράντα εκατοστά βρίσκεις νερό.

Τι «πέδιλο» να βάλεις όταν το νερό είναι τόσο κοντά στο έδαφος.

Οι κεραίες στηριζόντουσαν και με συρματόσχοινα αντηρίδες που τις συγκρατούσαν στο έδαφος από τον πολύ αέρα.

Προσέξτε ακόμα ότι η βάση της κεραίας ήταν έτσι κατασκευασμένη ώστε να κοιτάει την Πεντέλη.

Επίσης να μην είναι σταθερή αλλά ολόκληρη η κεραία να μπορεί να κάνει την κίνηση, πάνω, κάτω.

Μυστηριώδεις τσιμεντοκολώνες μέσα στο έλος που στήριζαν αντηρίδες, δηλαδή συρματόσχοινα που ήταν συνδεδεμένα με τις κεραίες.

Σε κάποια χρόνια όταν φθαρούν περισσότερο θα παραξενεύουν τον κόσμο που δεν θα μπορεί να εξηγήσει την παρουσία τους εκεί.

Δεν είναι μόνο δύο είναι πάρα πολλές σπαρμένες μέσα στο έλος, σε διάφορα μέρη.

Άλλες είναι μέσα στο νερό και άλλες έξω από το νερό.

Για τεχνικούς λόγους κάποια καλώδια δεν έπρεπε να έρχονται σε επαφή με το νερό του έλους.

Τα καλώδια αυτά έχουν αποσυρθεί τώρα, αλλά τα στηρίγματα τους παραμένουν ευκρινώς εκεί και μπορεί να τα δει ο οποιοσδήποτε.

Η φωτογραφία αυτή που δείχνει τις δύο κολώνες είναι στην άκρια του έλους, εκεί που αρχίζουν τα σπίτια του Κάτω Σουλίου και είναι παρμένη με τηλεφακό.

Όλα αυτά τα φυτά που φυτρώνουν γύρω τους, κάποια στιγμή σαπίζουν και κατακάθονται στον βυθό.

Την επόμενη χρονιά βγαίνουν καινούργια. Αυτός ο κύκλος γίνεται αιώνες τώρα.

Τέτοιες βάσεις κεραιών υπάρχουν αρκετές μέσα στο έλος.

Οι κεραίες αυτές έπρεπε να έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη γείωση και φυσικά σύνδεση με τον πάνω υδροφόρο ορίζοντα.

Πολλοί θα πούνε ότι αυτές οι κεραίες ήτανε μόνο για επικοινωνίες και ότι δεν κάνανε για τα θέματα που περιγράφω.

Θα τους απαντήσω ότι το σχέδιο ήταν τόσο τέλεια στημένο που ακόμα και αυτοί που τις έστησαν και τις λειτουργούσαν, δεν γνώριζαν τις πραγματικές τους ιδιότητες.

Μόνο αυτοί που τις σχεδίασαν ήξεραν τις πραγματικές τους ιδιότητες, κάθε μίας ξεχωριστά και τι μπορούσαν να κάνουνε όταν ήταν τοποθετημένες συλλογικά, (δηλαδή όλες μαζί σε έναν χώρο), σε σύστημα.

Σίγουρα αυτές οι κεραίες χρησιμοποιούνταν και για τηλεπικοινωνίες.

Την συνδυαστική λειτουργία αυτών των κεραιών όμως δεν ήταν απαραίτητο να την γνώριζαν όλο το προσωπικό που υπηρετούσε σε αυτές τις βάσεις.

Τις πραγματικές δυνατότητες των εν λόγω κεραιών, τις γνώριζαν πολύ λίγα άτομα.

Στην φωτογραφία αυτή βλέπετε κομμένα συρματόσχοινα που βγαίνουν μέσα από το έλος, πεταμένα επάνω στον δρόμο.

Δεν είναι καλώδια που κάποιος τα πέταξε εκεί.

Η θέση τους είναι πολύ κοντά στον συρματοπλεγμένο περίβολο της πρώην Αμερικανικής βάσης του Κάτω Σουλίου.

Το αξιοσημείωτο σημείο που πρέπει να σταθούμε είναι οι απολήξεις των συρματόσχοινων αυτών.

Τα σημεία που είναι κομμένα.

Δείτε καλά τα σημεία αποκοπής τους.

Δεν είναι κομμένα με κόφτη, ή σιδηροπρίονο.

Είναι κομμένα και καμένα από υπερβολικά μεγάλο ηλεκτρικό φορτίο που κάποτε πέρασε από μέσα τους.

Είναι «σκασμένα».

Η διατομή τους είναι τέτοια που για να φτάσουν να κοπούν σημαίνει ότι κάποιοι ξεπέρασαν το όριο αντοχής τους,  το οποίο είναι κάτι εκατοντάδες χιλιάδες Watts.

Αυτό είναι μια απόδειξη πως κάποτε στην πεδιάδα γινόντουσαν πειράματα με πολύ μεγάλα ποσά ενέργειας, τα οποία κατευθυνόντουσαν προς τους χώρους των μεγάλων κεραιών.

Τέτοιες βάσεις κεραιών υπάρχουν αρκετές μέσα στο έλος.

Οι κεραίες αυτές έπρεπε να έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη γείωση και φυσικά σύνδεση με τον πάνω υδροφόρο ορίζοντα.

Πολλοί θα πούνε ότι αυτές οι κεραίες ήτανε μόνο για επικοινωνίες και ότι δεν κάνανε για τα θέματα που περιγράφω.

Θα τους απαντήσω ότι το σχέδιο ήταν τόσο τέλεια στημένο που ακόμα και αυτοί που τις έστησαν και τις λειτουργούσαν, δεν γνώριζαν τις πραγματικές τους ιδιότητες.

Μόνο αυτοί που τις σχεδίασαν ήξεραν τις πραγματικές τους ιδιότητες, κάθε μίας ξεχωριστά και τι μπορούσαν να κάνουνε όταν ήταν τοποθετημένες συλλογικά, (δηλαδή όλες μαζί σε έναν χώρο), σε σύστημα.

Σίγουρα αυτές οι κεραίες χρησιμοποιούνταν και για τηλεπικοινωνίες.

Την συνδυαστική λειτουργία αυτών των κεραιών όμως δεν ήταν απαραίτητο να την γνώριζαν όλο το προσωπικό που υπηρετούσε σε αυτές τις βάσεις.

Τις πραγματικές δυνατότητες των εν λόγω κεραιών, τις γνώριζαν πολύ λίγα άτομα.

Εδώ σε αυτή την φωτογραφία βλέπετε το, «σκάσιμο», αυτών των συρματόσχοινων από κοντά.

Είναι τόσο χαρακτηριστικό.

Έχει παρθεί πάνω σε ένα δρομάκι που πηγαίνει σε έναν από τους χώρους τοποθέτησης των κεραιών.

Προσέξτε ότι το χρώμα του καλωδίου αλλάζει κοντά στο σημείο αποκοπής.

Αυτό έχει συμβεί γιατί το καλώδιο την στιγμή που ξεπερνάς την αντοχή του και σε κάποιο σημείο του «σκάει»,  δημιουργεί «τόξο» και παράγει φωτιά.

Η φωτιά, ή οποία είναι ιδιαίτερα θερμή, (έχει την θερμοκρασία της ηλεκτροκόλλησης και είναι αυτή που έχει την δύναμη να λιώνει τα μέταλλα), είναι αυτή που ανεβάζει την θερμοκρασία στα ύψη και αλλάζει το χρώμα του καλωδίου στο σημείο αποκοπής.

Επειδή η άλλη άκρια αυτών των καλωδίων ήταν θαμμένη μέσα στο έλος είναι πολύ πιθανόν με αυτά τα καλώδια να διαχειριζόντουσαν το πυκνωτικό φαινόμενο της πεδιάδας το οποίο χρησιμοποιούσαν για την ενίσχυση του σήματος των κεραιών τους και των, «τηλεπικοινωνιών» τους.

Δείτε εδώ, σ’ αυτήν την φωτογραφία, πώς σχηματίζεται σιγά, σιγά, από τους σαπισμένους ολόσχοινους, (βούρλα αν προτιμάτε), το μονωτικό υπόστρωμα, που διαχωρίζει τους δύο υδροφόρους ορίζοντες του έλους.

Τα νερά είναι πολύ καθαρά και γεμάτα ζωή.

Αυτό το υπόστρωμα που παράγει το πυκνωτικό φαινόμενο που φυλακίζει στους υδροφόρους ορίζοντες κολοσσιαία ενεργειακά πεδία.

Ορατό και αόρατο για τα μάτια του πολύ κόσμου.

Απ’ έξω από το νερό φαίνεται σαν μια πολύ ωραία και «αθώα», υδρόβια βλάστηση.

Όμως τα όργανα μετρήσεων που χρησιμοποίησα έδειξαν ευκρινώς πως αυτή η πολύ ωραία και «αθώα», υδρόβια βλάστηση έχει και άλλες ιδιότητες.

Αυτές τις ιδιότητες της πεδιάδας ήταν που αναζητούσαν σ’ όλο τον κόσμο οι Αμερικανοί, από το 1943 που έγινε το γνωστό «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», μέχρι το 1953 που εγκατέστησαν στην Αττική αυτές τις περίφημες, «τηλεπικοινωνιακές», βάσεις τους.

Προσέξτε εδώ, αυτόν τον κάθετο σωλήνα με το καπάκι και το λουκετάκι.

Είναι βαθιά μπηγμένος στο έδαφος και σκοπός του ήτανε να ελέγχουνε την στάθμη του κάτω υδροφόρου ορίζοντα.

Αυτού του ορίζοντα που τροφοδοτείτε από τα υπόγεια νερά της Πεντέλης και των γύρω μικρότερων βουνών.

Από τον έλεγχο αυτό ξέρανε πότε τα νερά του κάτω υδροφόρου ορίζοντα ήταν ψηλά και πότε ήταν χαμηλά.

Από την μέτρηση αυτή μπορούσαν να γνωρίζουν πότε το πυκνωτικό φαινόμενο της πεδιάδας ήτανε σε έξαρση και πότε ηρεμούσε.

Η έξαρση του φαινομένου είχε να κάνει με την κίνηση του διάπυρου μάγματος που βρίσκεται στα έγκατα της Γης.

Αυτή η κίνηση του μάγματος, που στην περίπτωση της πεδιάδας του Μαραθώνα φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα ψηλά, επηρέαζε τις μαγνητικές ροές της Γης.

Οι μαγνητικές ροές τώρα μέσω του φαινομένου της αυτεπαγωγής είναι αυτές που ενισχύουν το πεδιακό πυκνωτικό φαινόμενο της περιοχής.

Εδώ σε αυτή την φωτογραφία βλέπετε ξύλινα ικριώματα στερεωμένα μέσα στο νερό του έλους.

Δεν είναι απομεινάρια κάποιας γέφυρας, είναι στηρίγματα καλωδίων που πήγαιναν από την Αμερικανική βάση του Κάτω Σουλίου προς τις διάσπαρτες γύρω από την βάση κεραίες.

Για κάποιους ειδικούς λόγους αυτά τα καλώδια δεν θα έπρεπε να ήταν επάνω σε κολώνες, αλλά ούτε και να ακούμπαγαν στο νερό του έλους.

Από αυτή τους την ενέργεια μπορούμε να συμπεράνουμε πως μέσα από τα καλώδια αυτά, η ενέργεια που θα έπρεπε να τα διαπερνούσε θα έπρεπε να είχε πάρα πολλά Volts.

Τόσα πολλά Volts που η μόνωση τους να μην επαρκούσε.

Συνήθως οι μονώσεις των καλωδίων είναι μέχρι 1000 Volts.

Από εκεί και πάνω καμία μόνωση δεν μπορεί να φυλακίσει μέσα της υψηλότερα βολτάζ.

Γι’ αυτό και τα καλώδια μεταφοράς ρεύματος της ΔΕΗ των 50.000 Volts δεν είναι υπενδεδυμένα.

Είναι γυμνά συρματόσχοινα, σαν αυτά τα κομμένα που είδατε σε προηγούμενες φωτογραφίες.

Αυτή η φωτογραφία είναι παρμένη μια εποχή μεγάλης ανομβρίας όταν το έλος ήταν κατάξερο.

Προσέξτε τα ξύλινα στηρίγματα σε σχήμα «Ύψιλον» που συγκρατούσαν τα καλώδια που πήγαιναν από την Αμερικανική Βάση του Κάτω Σουλίου προς τις κεραίες.

Προσέξτε ακόμα το καλώδιο που η άκρη του είναι θαμμένη μέσα στο αυλάκι του πυθμένα του έλους.

Φαίνεται πως κάτι είναι θαμμένο στον πυθμένα του έλους που από μέσα του βγαίνουν καλώδια.

Αυλάκι στον πυθμένα του έλους;

Η περιοχή αυτή όλο τον χρόνο είναι μέσα στο νερό.

Αυτή την χρονιά που πάρθηκε αυτή η φωτογραφία ήταν μια ιδιαίτερα «ξηρή» χρονιά, με μεγάλη ανομβρία που αποκάλυψε αυτά τα πράγματα.

Τι σας έλεγα πως τα πειράματα που γινόντουσαν σ’ αυτές τις βάσεις εκμεταλλευόντουσαν τις ιδιαιτερότητες της πεδιάδας.

Πειράματα με τόσο υψηλά ενεργειακά πεδία δεν μπορεί να έχουν σχέση με τηλεπικοινωνίες αλλά με τον χωροχρόνο.

Πως νομίζετε ότι εμφανίστηκε ο Εχετλάιος στην Μάχη του Μαραθώνα;

Εδώ βλέπεται πανοραμικά την πεδιάδα του Μαραθώνα που διεξήχθη η θρυλική μάχη.

Πίσω ακριβώς από την πλάτη μας επάνω στο έλος είναι η Αμερικανική βάση του Κάτω Σουλίου.

Όπως βλέπεται πατάμε σε νερό.

Αρκετά ποιο εμπρός μας αρχίζει το στέρεο έδαφος.

Βρισκόμαστε ακριβώς στα βήματα και στην πορεία του Εχετλαίου.

Πιο εμπρός βρισκόντουσαν παρατεταγμένοι οι Πέρσες σε βάθος τριάντα ανδρών κατά τον Κύρο.

Είχαν την πλάτη τους στραμμένη στο έλος.

Ο Εχετλαίος εμφανίζεται από πίσω τους.

Τώρα πατάει σε στέρεο έδαφος.

Σηκώνει το όπλο των θανατηφόρων ακτίνων και…..Έξι  χιλιάδες τετρακόσιοι Πέρσες νεκροί και Έλληνες κανένας.

Οι εκατόν ενενήντα δύο Έλληνες έπεσαν κατά την αποχώρηση των Περσών όταν προσπαθούσαν να ρίξουν τα πλοία τους στην θάλασσα για να φύγουν.

Αυτό έγινε στην παραλία, μετά τον πευκιά.

Εκεί που ο Εχετλαίος δεν μπορούσε να τους ακολουθήσει, γιατί για κάποιες αιτίες, δεν έπρεπε να φύγει από την πεδιάδα.

Η φωτογραφία αυτή είναι παρμένη μέσα στην πρώην Αμερικανική στρατιωτική Βάση της Νέας Μάκρης.

Στον χώρο του parking που βλέπετε περνώντας αργά εμπρός από αυτά τα κτήρια η βελόνη της πυξίδας παρεκκλίνει ανεξήγητα από την σωστή θέση.

Όταν περάσετε το parking και απομακρυνθείτε λίγο, η βελόνη της πυξίδας επανέρχεται στην σωστή θέση.

Ο χώρος που είναι χτισμένη η βάση της Νέας Μάκρης τοποθεσιακά είναι στην βάση της Πεντέλης.

Η Πεντέλη δεν είναι καθόλου ένα βουνό όπως τα άλλα. Είναι μαρμαροβούνι.

Δεν έχει καμία σχέση με την Πάρνηθα και τον Υμηττό.

Είναι πολύ πιθανό στην προϊστορία η Πεντέλη να ήταν και κομήτης που έπεσε από το διάστημα.

Τα εδάφη της και τα πετρώματα της δεν έχουν καμία σχέση με τα εδάφη και τα πετρώματα των υπολοίπων βουνών της Αττικής.

Με το πλήθος των μαρμάρινων πετρωμάτων της είναι ένα τεράστιο μονωτικό, «διηλεκτρικό».

Τα νερά που την διατρέχουν είναι όλα αγώγιμα. Άρα και η Πεντέλη είναι «Πυκνωτής».

Εδώ βλέπετε ένα τμήμα του νησιού του έλους της Μπρεζίζας το οποίο βρισκότανε ολόκληρο μέσα στον περιφραγμένο χώρο της Αμερικανικής Βάσης της Νέας Μάκρης.

Γύρω από το νησί είχανε κατασκευάσει ασφαλτόδρομο και αποστραγγιστικό κανάλι.

Έτσι το νησί έστεκε αν το έβλεπες από ψηλά σαν, «μάτι»,  μέσα στο έλος.

Ότι βάζανε πάνω στο «νησί», ήτανε μονωμένο ως προς το έλος.

Η επικοινωνία με το νησάκι γινότανε με ένα μικρό γεφυράκι.

Πάνω στο «νησί», είχανε τοποθετήσει γεννήτριες.

Πολλές και μεγάλες γεννήτριες παραγωγής ρεύματος.

Ασυμβίβαστες με τις ανάγκες των ατόμων και με των, «επίσημων» δραστηριοτήτων της βάσης.

Γιατί άραγε;

Η Νέα Μάκρη είχε ηλεκτρικό ρεύμα από το 1952.

Αν θέλανε μια γεννήτρια επικουρική για τις ανάγκες τους, όταν θα κοβόταν το ρεύμα, θα ήταν μία και όχι ιδιαίτερα μεγάλη.

Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν συστοιχία γεννητριών, ούτε θα τους διαμόρφωναν ένα «νησί» για να τις τοποθετήσουν.

Σε αυτή την φωτογραφία φαίνονται οι μόνες εγκαταστάσεις της βάσης της Νέας Μάκρης που είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα, γιατί είχανε κραδασμό.

Από τις τσιμινιέρες τους φαίνεται ότι στέγαζαν γεννήτριες.

Στο πλάι φαίνονται και εισαγωγές αέρα.

Κάτι λείπει όμως από την εικόνα.

Δεν υπάρχουν πουθενά εναέριες γραμμές μεταφοράς ρεύματος προς τις εγκαταστάσεις της βάσης.

Για να ήταν υπόγειες αυτές οι γραμμές πρέπει να αποκλεισθεί γιατί σε πολύ μικρό βάθος, ακόμα και στο ένα μέτρο, υπήρχε το νερό του έλους.

Η Αμερικανική βάση έπαιρνε ρεύμα από το δίκτυο της ΔΕΗ της Νέας Μάκρης.

Μια επικουρική γεννήτρια για τις ανάγκες της βάσεως, εάν κοβότανε το ρεύμα της ΔΕΗ, δεν θα μπορούσε να ήταν τόσο μεγάλη που να ήθελε τέτοιες κτιριακές εγκαταστάσεις.

Το παραγόμενο ρεύμα φαίνεται να μην έφευγε ποτέ από το «νησί».

Διοχετευότανε κατά περίπτωση, και κατά απαίτηση κάποιων πειραμάτων, στον υδροφόρο ορίζοντα του έλους της Μπρεζίζας.

Σε αυτή την φωτογραφία φαίνεται ένα τμήμα του έλους του υδροβιότοπου της Μπρεζίζας, το οποίο δεν έχουν προλάβει να μπαζώσουν και το οποίο τροφοδοτείται από τα καθαρά νερά της Πεντέλης.

Τα νερά του έλους δεν είναι βρώμικα.

Το νερό του έλους της Μπρεζίζας όπως και του έλους του κάτω Σουλίου είναι πολύ καθαρό κι’ αν δεν ρίχνανε κάποιοι μέσα τους κάποια απόβλητα θα μπορούσες ακόμα και να το πιείς.

Στην ίδια φωτογραφία στο βάθος μετά το νερό φαίνεται ένα τμήμα του,  «νησιού» και πάνω του το κτίριο που στεγαζόντουσαν οι γεννήτριες.

Στο βάθος φαίνονται, η Νέα Μάκρη και οι παρυφές της Πεντέλης.

Το «νησί», είχε επισημανθεί και από παλαιούς περιηγητές, οι οποίοι αναφέρουν την θέση, με το όνομα «νησί».

Σε σχέδιο του Γάλλου πρόξενου στην Αθήνα, L.S. Fauvel αποτυπώθηκαν το 1792 αρχαία ερείπια πάνω σε μία νησίδα απομονωμένη από τη στεριά με διώρυγα.

Καθόλου τυχαία λοιπόν οι Αμερικανοί δεν έβαλαν τις γεννήτριες τους εκεί επάνω.

Δεν είναι πινακίδα που λέει ότι πωλούνται οικόπεδα.

Είναι ανακλαστήρας σήματος.

Είναι παρμένος από την πεδιάδα με τηλεφακό και είναι προσανατολισμένος προς την Πεντέλη.

Σε κάποιας άλλης μορφής σύνδεση των κεραιών, τα κύματα που συγκεντρωνόντουσαν επάνω στον ανακλαστήρα, από διαφορετικές κεραίες, στελνόντουσαν προς στην Πεντέλη.

Φαίνεται ότι και στην Πεντέλη υπήρχε κάποτε κάποιας μορφής ανακλαστήρας.

Γι’ αυτό και μας γράφει ο Ηρόδοτος στις γραφές του για την μυστηριώδη λάμψη από την κορυφή της Πεντέλης, η οποία σήμανε και το τέλος της μάχης του Μαραθώνα.

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι αντανάκλαση του ηλίου πάνω σε μία πομπέ χάλκινη ασπίδα της εποχής εκείνης με την οποία θα στόχευαν στην πεδιάδα, κρατώντας την στα χέρια, ώστε η λάμψη της να πέσει ακριβώς εκεί που πολεμούσαν οι Έλληνες και οι Πέρσες και συνάμα αυτή η λάμψη να ήταν τόσο δυνατή και τόσο εντυπωσιακή ώστε να σταμάταγε η μάχη.

Η πίσω όψη του Ανακλαστήρα στην κορφή της Δρακονέρας.

Έπειτα από μια πολύ κοπιαστική ανάβαση διάρκειας περίπου μιάμιση ώρας, σε ένα πολύ απότομο και κακοτράχαλο έδαφος έφτασα στην κορυφή της και προσέγγισα τον ανακλαστήρα από την πίσω μεριά.

Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε δρόμος ούτε μονοπάτι, μέχρι εκεί.

Είναι απίστευτο πώς ανέβασαν τα υλικά και τους ανθρώπους που το έστησαν όλο αυτό εδώ πάνω.

Φαίνεται ότι τα ελικόπτερα έκαναν άριστη δουλειά.

Αν θέλετε να ανέβετε στο βουνό θα πάτε ως εξής.

Θα φτάσετε στο Κάτω Σούλι από την Λεωφόρο Μαραθώνος.

Θα βρείτε μια μικρή Εκκλησία, την Αγία Τριάδα, που περιτριγυρίζετε από ψηλά δένδρα.

Εκεί θα αφήσετε το αυτοκίνητο σας.

Θα προχωρήσετε την άσφαλτο με τα πόδια για καμιά εκατοστή μέτρα προς το βουνό και θα αναζητήσετε την οδό Ακριτών.

Είναι ένας μικρός χωματόδρομος.

Από εκεί θα αρχίσετε την ανάβαση.

Μην πάτε να ανέβετε από αλλού γιατί θα ταλαιπωρηθείτε.

Εδώ φαίνεται καθαρά ο τρόπος κατασκευής του ανακλαστήρα.

Με διαστάσεις μήκος γύρω στα 5 μέτρα και ύψος γύρω στα 4 μέτρα, έδινε μια συνολική επιφάνεια περίπου 20 tm2.

Είναι χωρισμένος σε 4 κομμάτια και από την πίσω μεριά του έχει διαφορικά συστήματα ώστε η επιφάνεια του να μπορεί να ρυθμιστεί μικρομετρικά για απόλυτη στόχευση με κάτι αντίστοιχο που θα μπορούσε να βρισκόταν ή στην πεδιάδα, ή στην κορυφή της Πεντέλης.

Ο Ανακλαστήρας της Δρακονέρας δεν αποσύρθηκε όταν έφυγαν οι βάσεις γιατί αυτό θα είχε τεράστιο κόστος λόγω της δυσπρόσιτης θέσης που βρισκότανε.

Η μεγιστοποίηση του ανακλώμενου σήματος μεταξύ της απόστασης του ανακλαστήρα και των κεραιών της κορυφής της Πεντέλης, ήταν αυτή που δημιούργησε την χωροχρονική πύλη και συνάμα δημιούργησε και την εντυπωσιακή λάμψη στην κορυφή της Πεντέλης, που περιγράφει ο Ηρόδοτος στις γραφές του και που σήμανε το τέλος της μάχης του Μαραθώνα και την εξαφάνιση του Εχετλαίου.

Σ΄ αυτή εδώ την φωτογραφία φαίνεται ξεκάθαρα το διαφορικό μικρομετρικό σύστημα που κανόνιζε την χρήση του ανακλαστήρα.

Είναι κατασκευασμένο έτσι που αυτό το τεράστιο μεταλλικό κατασκεύασμα να μπορεί να ρυθμίζει τον προσανατολισμό του με μεγάλη ακρίβεια.

Κάποτε σε αυτή την βάση επάνω υπήρχε και servomotor που αυτές τις κινήσεις τις έκανε αυτόματα κατ’ εντολή από την βάση.

Ο Ανακλαστήρας δεν γύριζε προς όλες τις κατευθύνσεις όπως τα ραντάρ.

Οι κινήσεις που μπορούσε να κάνει ήταν πολύ μικρού εύρους και η στόχευση του ήταν πάντα η πεδιάδα Μαραθώνα και η κορυφή της Πεντέλης.

Από εκεί που εμφανίσθηκε και εξαφανίστηκε ο Εχετλαίος και από εκεί που ήρθε η λάμψη, όπως γράφει ο Ηρόδοτος, από μία ασπίδα που σήκωσαν οι οπαδοί του Ιππία, ότι η Αθήνα ήταν αφύλαχτη. Μία λάμψη τόσο δυνατή που σήμανε το τέλος της Μάχης.

Καμία ασπίδα, όπως ήταν οι ασπίδες εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια αντανάκλαση.

Αυτή η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από την κορυφή της Δρακονέρας με την πλάτη γυρισμένη στον Ανακλαστήρα.

Δείχνει την θέση των τριών μεγάλων κεραιών, ως προς τον ανακλαστήρα και ως προς την κορυφή της Πεντέλης.

Οι κύκλοι που βλέπετε δεν είναι μικροί.

Είναι τουλάχιστον σαράντα μέτρα διάμετρο.

Είναι περίπου σαν την πλατεία Αμερικής στην Αθήνα.

Η θέση τους είναι τέτοια, όπως βλέπετε, που σχηματίζουν δύο ισοσκελή τρίγωνα.

Το ένα κοιτάει προς τον ανακλαστήρα και το άλλο προς την κορυφή της Πεντέλης.

Απέναντι βρισκότανε η Αμερικανική βάση του Κάτω Σουλίου η οποία το 1990 ξηλώθηκε εκ θεμελίων.

Η σύνδεση και η εκπομπή τους γινότανε κατά απαίτηση των εκάστοτε αναγκών, ή του εκάστοτε πειράματος που εκτελούσανε.

Η φωτογραφία αυτή έχει τραβηχτεί στις 17 Σεπτεμβρίου του 2007 και το έλος συμπτωματικά ήταν κατάξερο.

Δεν είναι όμως πάντα έτσι.

Όλον τον άλλο χρόνο οι κεραίες ήταν επάνω σε μια λεπτή και αγώγιμη επιφάνεια γλυκού νερού.

Ο Τσιμεντότοιχος με τις μπηγμένες σιδηροκολόνες.

Τι συνέβαινε λοιπόν και κουνιόντουσαν οι κολώνες;

Κοιτάξτε τι είχε συμβεί, στο συγκεκριμένο σημείο και πώς είχε αναπτυχθεί το φαινόμενο.

Ο ιδιοκτήτης του διπλανού από το Camping οικοπέδου, θέλοντας να περιφράξει την ιδιοκτησία του, έφτιαξε γύρω του έναν τσιμεντότοιχο.

Μαζί με τον τσιμεντότοιχο έφτιαξε άθελα του και έναν τεράστιο πυρήνα.

Γιατί έφτιαξε έναν τεράστιο πυρήνα;

Γιατί απλούστατα ο τοίχος αυτός είχε μέσα του σιδερένιο οπλισμό.

Ο σιδερένιος οπλισμός λοιπόν επιδρά όπως ο πυρήνας ενός μετασχηματιστή.

Για κάποιες αιτίες κάτω από το υπέδαφος της πεδιάδας του Μαραθώνα έχουμε διαταραχές του μαγνητικού πεδίου.

Αυτές οι μεταβολές με την σειρά τους έλκουν ανάλογα τα δεκάδες μέτρα σιδηρόβεργων που αποτελούν τον οπλισμό του τοίχου, πάνω στον οποίο τυχαίνει να έχουνε μπήξει τις σιδηροκολώνες για τις σημαίες.

Αν δεν υπήρχαν οι κολώνες, το φαινόμενο δεν θα ήταν ορατό.

Είναι η οδός Αγίου Παντελεήμωνος στον Τύμβο Μαραθώνα.

Δεξιά του δρόμου κατεβαίνοντας βρίσκετε το Hotel Marathon.

Στο σημείο που βλέπετε το αυτοκίνητο στο ρεύμα καθόδου η βελόνη της πυξίδας αποκλίνει από την σωστή της θέση ανεξήγητα.

Μόλις περάσεις την στροφή η ένδειξη της επανέρχεται στο κανονικό.

Οι κολώνες της ΔΕΗ δεν έχουν τόσο υψηλή τάση για να την επηρεάσουν και δεν υπάρχει πουθενά μετασχηματιστής.

Δεν υπάρχει φρεάτιο στον δρόμο και οπτικά τουλάχιστον δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο που θα μπορούσε να επηρεάζει την ένδειξη της.

Όμως συμβαίνει και το έχω παρατηρήσει πολλές φορές.

Είναι μία από τις μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις της περιοχής.

Οι διαπιστώσεις αυτές έχουν γίνει χρησιμοποιώντας για την μετακίνηση μου ποδήλατο και κλειστό κινητό τηλέφωνο ώστε να αποφεύγεται ο συσχετισμός με πλασματικές ενδείξεις.

Το αυτοκίνητο και το κινητό τηλέφωνο μπορούν να παράγουν πλασματικά πεδία.

Η φωτογραφία που βλέπετε είναι ένας απλός δρόμος στην θέση Ριζάρι μεταξύ του Τύμβου του Μαραθώνα και του δάσους του Σχοινιά. Είναι η οδός Νίκης.

Στο τμήμα που βρίσκεται μεταξύ της οδού Αρκαδίου και της οδού Πέτα.

Ή περίπου αν προτιμάτε από το νούμερο 45 μέχρι το νούμερο 87.

Στο συγκεκριμένο κομμάτι η βελόνη της πυξίδας παρεκκλίνει ανεξήγητα και δείχνει τον βορά στην δύση.

Όταν περάσεις από τα επίμαχα σημεία η βελόνη πάλι ανεξήγητα γυρνάει στην κανονική της ένδειξη.

Οι κολώνες της ΔΕΗ που βλέπετε έχουν χαμηλή τάση και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ένδειξη της πυξίδας.

Είναι μια ακόμη μόνιμη μαγνητική αλλοίωση της περιοχής που εντάσσεται στον νοητό άξονα που συνδέει την απόσταση μεταξύ ανακλαστήρα Δρακονέρας και κορυφή Πεντέλης.

Σε αυτή ακριβώς την νοητή γραμμή επάνω εντάσσεται και η ιστορική Μάχη του Μαραθώνα με όλα τα περίεργα που μας εξιστορεί ο Ηρόδοτος και ο Παυσανίας.

Στην φωτογραφία αυτή βλέπετε ένα απλό χώρο μέσα στην πεδιάδα του Μαραθώνα.

Η μαγνητική απόκλιση ξεκινάει από αυτή την σειρά τα ελαιόδεντρα.

Δεν υπάρχει τίποτα το μεταλλικό, τίποτα το ηλεκτρικό που να μπορεί να επηρεάσει την μαγνητική βελόνη.

Και όμως περνώντας από εκεί, η βελόνη δείχνει επίμονα τα δέντρα αυτά σαν να θέλει να μας δείξει κάτι, αλλά τι; Αυτό που θέλει να μας δείξει δεν βρίσκετε στην επιφάνεια του εδάφους αλλά στο υπέδαφος. Μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις.

Βέβαια όπως σας είπα και προγενέστερα, για την οδό «Γαλάζιας Ακτής» και σε αυτή την περιοχή διεξαγόταν σε μια προηγούμενη εποχή, κάποιο τμήμα τις γνωστής Μάχης του Μαραθώνα, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Το παράξενο είναι ότι και αυτή εδώ η μαγνητική αλλοίωση εντάσσεται στην ίδια νοητή ευθεία με τις άλλες.

Το περίεργο είναι ότι δεν είναι διάσπαρτες μέσα στην πεδιάδα, αλλά ακολουθούν μια κανονικότητα.

Αυτό τους δίνει μια, «ταυτότητα» και μια εξήγηση μοναδική.

Είναι η πολύ γνωστή νέα Λεωφόρος που περνάει μπροστά από το Κοπηλατοδρόμιο και στενεύοντας λίγο μετά την στροφή οδηγεί στο δάσος του Σχοινιά.

Επάνω ακριβώς στην στροφή που βλέπετε υπάρχει γέφυρα που από κάτω της περνάει κανάλι που το τροφοδοτεί η Μακαρία πηγή.

Όταν περνάς επάνω ακριβώς από την γέφυρα η βελόνη της πυξίδας φέρνει ολόκληρη στροφή.

Και εδώ τα καλώδια που βλέπετε είναι χαμηλής τάσεως και δεν επηρεάζουν την μαγνητική βελόνη.

Τότε τι την επηρεάζει;

Η γέφυρα είναι τσιμεντένια.

Το τσιμέντο έχει μέσα του σιδερένιο οπλισμό.

Επίσης έχει πέδιλα για να μπορεί να στέκει σωστά στο έδαφος.

Τα πέδιλα της γέφυρας βρίσκονται και ακουμπάνε επάνω στον πρώτο υδροφόρο ορίζοντα του έλους.

Από την έρευνα που έκανα διαπίστωσα την ύπαρξη και δευτέρου υδροφόρου ορίζοντα σε σχετικά μικρό βάθος.

Οι δύο υδροφόροι ορίζοντες παρουσιάζουν κάποια διαφορά δυναμικού, η οποία συνδυαστικά με το πυκνωτικό φαινόμενο μπορούν να έλκουν την βελόνη.

Η οδός Γαλάζιας Ακτής. Συνδέει την Λεωφόρο Μαραθώνα με την Λεωφόρο Σχοινιά.

Στο μέσον περίπου της διαδρομής είναι το εκκλησάκι της Παναγιάς της Μεσοσπορίτισας και ένα αρχαίο μνημείο γνωστό ως, «Τρόπαιο».

Το «Τρόπαιο» το έστησαν οι Έλληνες για την νίκη τους στην μάχη του Μαραθώνα.

Κατεβαίνοντας λοιπόν τον δρόμο προς την θάλασσα η μαγνητική πυξίδα δείχνει τον Βορά στην Δύση.

Κοντά στο μνημείο η ένδειξη αλλάζει και ο Βοράς πηγαίνει στην Ανατολή και μετά 700 μέτρα περίπου ο Βοράς πηγαίνει πάλι στην θέση του.

Δεν υπάρχουν καλώδια, μετασχηματιστές, γραμμές υψηλής τάσης, τίποτα.

Κι’ όμως η βελόνη της πυξίδας παρεκκλίνει αναίτια.

Από την έρευνα μου, διαπίστωσα πως τμήματα της πεδιάδας έχουν υποστεί μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις.

Ως πιθανότερη άποψη, αυτό συμβαίνει  συνεπεία «βομβαρδισμού» της με κολοσσιαία ποσά ενέργειας την περίοδο 1953-1990, από πειράματα που διεξαγόντουσαν στις εκεί Αμερικανικές βάσεις.

Το «Τρόπαιο». Είναι ακριβώς το σημείο που διεξήχθη η πολύκροτη μάχη του Μαραθώνα.

Η κολώνα που βλέπετε είναι σύγχρονη κατασκευή και αντικατέστησε την αρχαία ριγμένη στο έδαφος αντίστοιχη της που είχανε φτιάξει οι Έλληνες, μετά την μάχη.

Από την λεωφόρο Μαραθώνα, με κατεύθυνση προς το Κάτω Σούλι, μία διασταύρωση πριν την μεγάλη διασταύρωση με τον φαρδύ δρόμο με το κράσπεδο που περνάει μπρος από το κοπηλατοδρόμιο, υπάρχει μία μικρότερη διασταύρωση.

Εκεί στρίβετε δεξιά.

Είναι η οδός Γαλάζιας Ακτής.

Θα προχωρήσετε ευθεία γύρω στο ένα με ενάμισι χιλιόμετρο. Το «Τρόπαιο».

Βρίσκεται λίγα μέτρα από τον δρόμο στα δεξιά μας κατεβαίνοντας τον δρόμο της Γαλάζιας Ακτής.

Είναι ένα από τα ευρήματα που έρχεται να επιβεβαιώσει την ακριβή θέση της μάχης του Μαραθώνα.

Το «Τρόπαιο», το έστησαν οι Έλληνες ακριβώς στο σημείο συντριβής των Περσών.

Αναφέρεται μέσα στις αρχαίες γραφές από τον Αριστοφάνη και τον Πλάτωνα.

Σ’ αυτήν ακριβώς την παραλία οι Πέρσες είχαν τραβήξει έξω τα 600 πλοία τους και είχαν αποβιβάσει τους εκατό χιλιάδες άνδρες τους.

Είναι η πολύ γνωστή αμμώδης παραλία του Σχοινιά.

Πίσω από αυτά τα πεύκα ακριβώς που βλέπετε δεξιά στην φωτογραφία βρισκότανε σε μια άλλη εποχή η Αμερικανική βάση του Κάτω Σουλίου.

Η πιο, «αμαρτωλή», Αμερικανική στρατιωτική βάση.

Γι’ αυτό όταν ολοκλήρωσε τον σκοπό της, την ξήλωσαν εκ θεμελίων και την εξαφάνισαν.

Αν οι Πέρσες μπορούσαν να φανταστούν τι τους περίμενε πίσω από τα πεύκα, από μια άλλη εποχή,  δεν θα ερχόντουσαν ποτέ εδώ.

Αν ξέρανε τι τους περίμενε στην μάχη δεν θα την ξεκίναγαν ποτέ.

Μια τερατώδης ηλεκτρική εκκένωση άλλαξε την ροή της ιστορίας.

Αυτά που δεν πήραν μαζί τους φεύγοντας οι Αμερικανοί ήταν οι μόνιμες μαγνητικές αλλοιώσεις στην πεδιάδα και τα σκασμένα συρματόσχοινα που γείωναν τα τερατώδη ηλεκτρικά φορτία που διοχέτευαν προς τις πυραμιδοειδείς κεραίες τους.

 

Πηγή

Προβολές : 2,459


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα