Είμαστε κι εμείς, που μάθαμε να περπατάμε στην βροχή χωρίς ομπρέλα..

Είμαστε κι εμείς, που μάθαμε να περπατάμε στην βροχή χωρίς ομπρέλα..

4 Σεπτεμβρίου, 2020 4 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:125
Μοίρασέ το

Να τρέχουμε σε δρόμους μέσα στην βροχή, χωρίς ομπρέλα.

Δεν μπορείς να λες πως αγαπάς την βροχή και να κρατάς ομπρέλα.

Δεν γίνεται να αναζητάτε τον έρωτα και μόλις σας πλησιάσει να ανοίγετε την ομπρέλα σας.

 

 

Κι αν δεν βραχείς στη βροχή, πως θ’ αφήσεις τον έρωτα να βρέξει κάθε μόριο της ύπαρξής σου;;;

 

Καλλιόπη

 

Γράφει η Ρένα Ιωαννίδη

 

Εμείς είμαστε σαν τους ήρωες στις ταινίες, που ζουν στον κόσμο τους, στην δική του εποχή.

Που λυγίζουμε με παλιομοδίτικα τραγούδια, και το στυλ μας θυμίζει κάτι παλαιό.

Που μας κυνηγάνε ιδεολογίες, και γέλιο, χαρά, τρέλα.

Εμείς που αν μπορούσαμε να σπάσουμε τον χωροχρόνο θα πατούσαμε το κουμπί, για παλαιές εποχές.

Μην μας φοβάστε, δεν πρόκειται να κάνουμε κακό, ούτε να σας σκοτώσουμε επειδή σας κοιτάμε με μισό μάτι, δεν έχουμε κάτι μαζί σας. Αλλά με την ρουτίνα που ζείτε και μας εντάσσεται σε αυτή. Πίνετε, χορεύετε σαν τρελοί και χάνεται το νόημα. Σεξ κάθε μέρα με διαφορετικούς ανθρώπους που ούτε τα μάτια τους δεν θυμάστε. Δεν βαριέστε; Όχι.. όχι για εμάς δεν είναι έτσι.

Εμείς θέλουμε γλυκιά μελωδία στα αυτιά μας, σκοτεινά μέρη και τσιγάρα αναμμένα με μπύρες ανοιχτές με το φως του φεγγαριού. Να χορεύουμε βαλς στο δρόμο όταν τα αυτοκίνητα είναι σταθμευμένα. Μπας και ησυχάσουμε λίγο από την ανυπόφορη φασαρία σας.

Θέλουμε να πίνουμε τον καφέ μας, στο πιο ψιλό μπαλκόνι, να βλέπουμε ουρανό ρε παιδί μου, να σηκώνουμε το δάχτυλο μας και να νομίζουμε ότι τον φτάνουμε, σαν εκείνα τα ξέγνοιαστα παιδιά στα πάρκα. “Μαμά, μπορώ να αγγίξω τον ουρανό.” λέγαμε, και τα κατάφερνουμε.

Να δίνουμε τζούρες του καπνού μας να μεθύσουν τα αστέρια. Να μιλάμε σε μεγάλα αγάλματα, να περπατάμε στην άκρη του πεζοδρομίου και να πετάμε κέρματα στα γυρισμένα καπέλα. Να ανεβαίνουμε στο τρένο, και όπου μας βγάλει.

Να τρέχουμε σε δρόμους μέσα στην βροχή, χωρίς ομπρέλα. Δεν μπορείς να λες πως αγαπάς την βροχή και να κρατάς ομπρέλα. Δεν γίνεται να αναζητάτε τον έρωτα και μόλις σας πλησιάσει να ανοίγεται την ομπρέλα σας.

Αν το καλοσκεφτείς, δεν ζητάμε πολλά. Μόνο έναν κόσμο δικό μας… Με την ουσία. Με τις στιγμές μας. Χωρίς την ταμπέλα του “φαίνεσθαι” στον λαιμό μας.

Θέλουμε να καυχιόμαστε πως ζούμε, όχι πως επιζούμε.

Τι εννοείς πως είναι να επιζείς;

Κοιτάξου στον καθρέπτη.

Πόσες φορές έκανες αυτό που ήθελαν οι άλλοι καταπατώντας τα θέλω σου και τις ιδιαιτερότητες σου; Το’χεις.

 

Πηγή

Προβολές : 125


Μοίρασέ το:



Ετικέτες:

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα