Είναι ανεκτίμητη η αξία, εκείνων που ξέρουν ν’αγαπούν...

Γράφει η Κορίνα Παπαδοπούλου

Μπήκε η άνοιξη. Το σπουδαιότερο είναι πώς τη νιώθουμε στις καρδιές μας. Ξάφνου κάπως μαγικά από κει που δεν το περιμένεις ο ήλιος λάμπει ξανά τα σύννεφα φεύγουν και το γκρίζο τοπίο δίνει τη θέση του σε ένα υπέρηχο καταγάλανο ουρανό.

Κοίτα το, το βλέπεις, το πιστεύεις, το θαύμα γίνεται μπροστά σου, η καρδιά σου αρχίζει να μην πονάει τόσο. Η ψυχή σου είναι πιο ήρεμη και το μυαλό σου φεύγει από τα μονοπάτια που ήταν καλυμμένα με αγκάθια και σε κάθε βήμα σου πονούσες , αιμορραγούσες.

Γίνονται όλα όμορφα κλείνεις τα μάτια και ο ήλιος χαϊδεύει το πρόσωπό σου σαν χάδι. Σαν το χάδι εκείνου που αγαπάς. Παίρνεις μία βαθιά ανάσα και μυρίζεις όλη τη μαγεία. Γύρω σου όλα ανθίζουν, οι καρποί αρχίζουν να βγαίνουν στα δέντρα , τα πουλάκια κελαηδούν.

Ναι υπάρχει και αυτή η πλευρά της ζωής. Το ξέρω πως τις μαύρες μέρες τις μέρες που δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις, τίποτα από όλα αυτά δεν μοιάζει αληθινό κι όμως είναι πίστεψέ με.

Ξυπνάς μία μέρα και λες και έχει γίνει μία μαγική διεργασία στον εγκέφαλο σου. Έχεις ξεχάσει. Δεν θυμάσαι πλέον τι ήταν όλα αυτά που σε πόνεσαν ,ποιοι άνθρωποι σε πήγαν σε εκείνα τα μονοπάτια.

Επέλεξες να τους αφήσεις εκεί πίσω και να προχωρήσεις. Τώρα πια μία βόλτα στη θάλασσα ένα ηλιόλουστο πρωινό Κυριακής μοιάζει ιδανικό. Με χαμόγελα, γέλια, φωνές και στα μάτια σου αντικατοπτρίζεται εικόνα ενός ανθρώπου που δείχνει πώς θέλει να είναι παρών σε κάθε Κυριακή σου.

Θα έρθουν στιγμές που θα σκέφτεσαι τις μέρες που πονούσες , θα αναπολείς εκείνους τους ανθρώπους .

Μα μη φοβάσαι είναι για λίγο η λογική υπερισχύει και καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει νόημα να συνεχίσεις.

Γιατί όποιος θέλει βρίσκει τρόπο να μπορεί. Όποιος σε θέλει στη ζωή του βρίσκει τρόπο να σε έχει. Όποιος θέλει να σε δει βρίσκει τρόπο να έρθει. Έτσι είναι τα πράγματα απλά χωρίς κάποιες ιδιαίτερες πολυπλοκότητες.

Άσε το παρελθόν και άσε και τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Επέλεξαν να μείνουν πίσω, επέλεξαν το σκοτάδι, επέλεξαν να μην είναι δίπλα σου αυτή τη στιγμή.

Σταμάτα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, δεν αξίζει. Πάρε μία βαθιά ανάσα και πάνε μπροστά.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πονάμε για τις επιλογές των άλλων. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην είμαστε κάθε μέρα ευτυχισμένοι και αν σου ακούγεται ουτοπικό, που το καταλαβαίνω, τουλάχιστον να προσπαθείς. Πάλεψε για όσα θέλεις, είτε είναι άνθρωποι, είτε είναι συναισθήματα, είτε είναι υλικά αγαθά, είτε είναι μία δουλειά. Πάλεψε για τα θέλω σου.

Έτσι γίνεται και από την αντίθετη πλευρά όποιος σε θέλει στη ζωή του παλεύει για να σε έχει. Μην τους το κάνεις εύκολο. Αξίζεις πολλά περισσότερα από ένα κόλλημα στο παρελθόν. Αξίζεις την αγάπη, τον έρωτα, το χαμόγελο.
Αξίζεις να είσαι το “τα πάντα” στη ζωή κάποιου. Τι θα κάνεις τελικά, θα μείνεις εκεί πίσω, γιατί;

Να είσαι καλά με τη συνείδησή σου. Έκανες ότι μπορούσες , πάλεψες όσο μπορούσες ,έδωσες χρόνο, έδωσες χώρο, έδωσες την καρδιά σου, έδωσες το μυαλό σου, έδωσες τα πάντα σου.

Η διαφορά είναι πως εκεί που τα έδωσες δεν τα εκτίμησαν και δεν ήθελα να είσαι το τα ‘’πάντα τους’’.

Δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι ακόμα κι αν ξέρεις πως ο άλλος άνθρωπος σε σκέφτεται ακόμα, πως σε διαβάζει ακόμα, πως ψάχνει περίτεχνα να βρει έστω μία λέξη που τον θυμίζει και κοροϊδεύεστε μεταξύ σας.

Αν θέλεις να πεις κάτι πες του το ευθέως.

Άσε τα παιχνίδια που κάνει εκείνος κατά μέρους. Κρυφές ματιές και υπονοούμενα δεν χωρούν.

Στη ζωή να επιλέγεις τους ευθείς ανθρώπους, τους ειλικρινείς, αυτούς που όταν σου λένε σήμερα κάτι το κρατάνε και αύριο αυτούς τους ανθρώπους να θέλεις να έχεις δίπλα σου δεν αξίζεις κάτι λιγότερο.

Ο ήλιος λάμπει, το σκηνικό της ζωής σου άρχισε να είναι ανοιξιάτικο, σε λίγο αρχίζει το καλοκαίρι η καρδιά σου θα ζεσταθεί ακόμη περισσότερο και τίποτα δεν θα θυμίζει το κρύο και την παγωνιά που πέρασε.

Μείνε με τους ανθρώπους που φέρνουν το καλοκαίρι στην ψυχή σου, που σε ζεσταίνουν, που ξέρουν να αγαπούν.

Εκεί να πας και θα με θυμηθείς αυτή η ζεστασιά είναι ανεκτίμητη.