ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΜΙΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ: 7-10-2020

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΜΙΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ: 7-10-2020

7 Οκτωβρίου, 2020 56 Από Καλλιόπη Σουφλή
Προβολές:917
Μοίρασέ το

Αυτό που δηλώνεται τόσο με την απόφαση της Νυρεμβέργης (1946) όσο και με την απόφαση της Αθήνας (2020), είναι απολύτως κατηγορηματικό: 

Δεν υπάρχουν ναζιστικά πολιτικά κινήματα ή κόμματα.

Υπάρχουν μόνο ναζιστικές εγκληματικές συμμορίες και οργανώσεις. 

Η συνέργεια σε ένα έγκλημα για λόγους «αγανάκτησης» είναι δηλωτικό προσωπικής δειλίας:

Απεχθάνομαι τους διαχειριστές των μνημονίων, αλλά επειδή δειλιάζω να συγκρουστώ εγώ ο ίδιος απευθείας μαζί τους, εξουσιοδοτώ (με την ψήφο μου) κάποιους μαχαιροβγάλτες για να γελοιοποιούν διαρκώς τους υπαίτιους για τα αδιέξοδά μου, και εγώ (διαστροφικώ δικαίω) να απολαμβάνω από θέση ασφάλειας την αιματοβαμμένη θεατρική παράσταση που στήθηκε με τη βοήθειά μου.

 

 

Αν αποδεχθούμε πως όντως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ήταν όντως μια Ναζιστική Οργάνωση… όπως δείχνει και το άρθρο που ακολουθεί, αλλά και τα επόμενα που θα αναρτήσω στα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ,  γεννιούνται κάποια ερωτήματα…

Καταθέτω τα δύο πρώτα, ένα εκ των οποίων αποτελεί και ερώτημα σχολιαστή μου:

  1. ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΕΝΕΚΡΙΝΕ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΑ ΚΑΤΕΛΘΕΙ ΩΣ ΚΟΜΜΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;;;
  2. ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ΕΓΡΑΦΕ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ;

 

Περιμένω απαντήσεις, γιατί κάποια στοιχεία, τα παραλείπει ο κ. Κλεάνθης Γρίβας.

 

Καλλιόπη Σουφλή

 

 

Κλεάνθης Γρίβας

7 Οκτωβρίου 2020

 

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία μετά την ιστορική Δίκη της Νυρεμβέργης, ένα «κόμμα» καταδικάζεται ως εγκληματική συμμορία, με μια δικαστική απόφαση που εναρμονίζεται με την ετυμηγορία της «μητέρας όλων των δικών».

 

ΑΠΟ ΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ (1946) ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (2020)

 

Στις 7 Οκτωβρίου 2020, οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, η πρόεδρος Μαρία Λεπενιώτη, και οι πάρεδροι Γεσθημανή Τσουλφόγλου και Ανδρέας Ντόκος,  με τη σημερινή τους απόφαση, συνέδεσαν τα ονόματά τους με τις (δυστυχώς, σπάνιες) σημαντικές στιγμές της δικαιοσύνης, στο διεθνές και στο εθνικό επίπεδο, δημιουργώντας μια γέφυρα ανάμεσα στην ιστορική ετυμηγορία της Νυρεμβέργης (1946) και τη δική τους (2020), αποδεικνύοντας ότι δεν μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη χωρίς ιστορική μνήμη. 

 

  • Χρειάστηκαν μόλις 6 μήνες από την αυτοκτονία του Χίτλερ (30 Απριλίου 1945) για να συρθούν οι πρωτεργάτες του αδιανόητου ναζιστικού εγκλήματος στο εδώλιο του Διαρκούς Στρατοδικείου της Νυρεμβέργης (Οκτώβριος 1945), και 12 μήνες για την έκδοση της ιστορικής ετυμηγορίας του (Νοέμβριος 1946), που έμελλε να ενσωματωθεί στο διεθνές δίκαιο. Αλλά,

 

  • Χρειάστηκαν 7 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013 [Παύλος Φύσσας, 10 Απριλίου 1979 – 18 Σεπτεμβρίου 2013], 2,5 χρόνια για να ασκηθεί η ποινική δίωξη κατά των νονών της εγκληματικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» (ασκήθηκε τον Απρίλιο του 2015), και 5,5 χρόνια μιας εξοντωτικής δικαστικής διαδικασίας για να επιβεβαιωθεί και δικαστικά ο εγκληματικός χαρακτήρας μιας ναζιστικής συμμορίας που μεταμφιέστηκε σε «πολιτικό κόμμα» για να διαβρώσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία εκ των έσω.

 

Δύο ήταν οι σημαντικότερες συμβολές του Διαρκούς Στρατοδικείου της Νυρεμβέργης (Οκτώβριος 1945 – Νοέμβριος 1946) στο Διεθνές Δίκαιο. 

 

  • Η πρώτη: Ο ναζισμός αποτελεί εγκληματική οργάνωση και όχι πολιτικό κόμμα ή κίνημα.

 

  • Η δεύτερη: Για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα γενοκτονίας, ο κάθε αυτουργός τους έχει πλήρη ευθύνη για τις πράξεις του και δεν καλύπτεται από την επίκληση της δικαιολογίας ότι «εκτελούσε διαταγές».

 

Ο ναζισμός δεν αποτελεί πολιτικό κίνημα, οργάνωση ή κόμμα, όπως είθισται να επαναλαμβάνουν οι θιασώτες του.

Γεννήθηκε, οργανώθηκε και έδρασε με εφιαλτικές συνέπειες για την ανθρωπότητα ως η πλέον ακραία, επικίνδυνη, δολοφονική και καταστρεπτική έκφανση του οργανωμένου εγκλήματος.

 

Γιατί, με το ναζισμό «πολιτικοποιείται» άμεσα το οργανωμένο έγκλημα και (μέσω της «πολιτικοποίησης» του οργανωμένου εγκλήματος) εγκληματοποιείται η πολιτική.  

 

Εξ’ ου και η ανάγκη του ναζισμού να στρατολογεί το δυναμικό του από τους χώρους των κοινωνικών αποβρασμάτων, στα οποία παρέχει τη δυνατότητα να συνεχίσουν την παραβατική-εγκληματική δραστηριότητά τους, καλυμμένη με τον μανδύα μιας «ιδεολογίας», που (αποδεικνύεται εγκληματική εξαιτίας των γκανγκστερικών πράξεων στις οποίες επενδύει). 

 

Αυτό που δηλώνεται τόσο με την απόφαση της Νυρεμβέργης (1946) όσο και με την απόφαση της Αθήνας (2020), είναι απολύτως κατηγορηματικό: 

 

Δεν υπάρχουν ναζιστικά πολιτικά κινήματα ή κόμματα. Υπάρχουν μόνο ναζιστικές εγκληματικές συμμορίες και οργανώσεις. 

 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Δεν θ’ ασχοληθώ με το ρόλο που παίζουν κάποια τηλεκατευθυνόμενα γκρουπούσκουλα, τα οποία ενεργούν –εν γνώσει ή εν αγνοία τους– ως υποστηρικτικά στοιχεία των επιδιώξεων του κράτους ή του «βαθέως κράτους», το οποίο υποτίθεται ότι αντιμάχονται. Αυτό που συμβαίνει κατ’ επανάληψη, συνέβη και στις 7/10/2020, με την εξασφάλιση της αναγκαίας «δικαιολογίας» για τη βίαιη επέμβαση των δυνάμεων της «τάξης» και τη μετατροπή μιας μέρας –από τις λίγες που η δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της κοινωνικής και ιστορικής της αποστολής– από μέρα γιορτής σε επανάληψη της ανούσιας χιλιοπαιγμένης παράστασης της παρωδίας «κλέφτες και αστυνόμοι», μέσω της οποίας προσπαθούν να πείσουν ότι τις επαναστάσεις τις κάνει το… «βαθύ κράτος».

 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ:

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΞΑΡΘΡΩΝΕΤΑΙ

ΑΛΛΑ, ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ 

(μια φωνή από το 2013)

Κλεάνθης Γρίβας

28 Σεπτεμβρίου 2013

 

http://www.grivas.info/nazismos/286-kl-grivas-i-nazistiki-egklimatiki-organosi-eksarthronetai-28-09-2013

«Ήταν δυνατό να γίνουν όλα αυτά, και πάντα θα είναι δυνατό»

Karl Jaspers:

 

ΟΙ ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗ ΛΙΘΙΝΗ ΕΠΟΧΗ

 

Ύστερα από τρεις δεκαετίες καιροσκοπικής ανοχής από τη μεριά των «θεσμών» (πολιτικό σύστημα, αστυνομία, δικαιοσύνη, κ.α.) απέναντι στο εγκληματογενές μόρφωμα που σήμερα εξαρθρώνεται, και κατόπιν σαφών οδηγιών από την Ευρωπαϊκή Ένωση (βλ. παρακάτω), οι πολιτικοί διαχειριστές προχωρούν στην εξουδετέρωση μιας παραφυάδας του οργανωμένου εγκλήματος που είχε μεταμφιεστεί σε «κόμμα».

 

Όπως όλοι οι ομότεχνοί τους ανά τον κόσμο (ανεξαρτήτως «ιδεολογικού» μανδύα), έτσι και οι ναζιστές-τρομοκράτες της, υπό εξάρθρωση, εγκληματικής οργάνωσης – δεν αναγνωρίζουν και καταστρατηγούν βάναυσα στην πράξη όλα τα δικαιώματα των θυμάτων τους, αλλά σπεύδουν να επικαλεστούν τα ίδια δικαιώματα για τον εαυτό τους μόλις τεθούν στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών και κληθούν να αναλάβουν την ευθύνη των εγκληματικών πράξεών τους.

 

ΚΡΑΤΟΣ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

 

Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, σχεδόν παντού, δίπλα στη νόμιμη εξουσία του κράτους αναπτύχθηκε η παράνομη εξουσία του οργανωμένου εγκλήματος, η οποία δρα άλλοτε ως ανταγωνιστής και άλλοτε ως συνεργός της κρατικής εξουσίας που την κυοφόρησε, με αποτέλεσμα να εγκατασταθεί μια δυναμική ισορροπία ανάμεσά στο κράτος και το οργανωμένο έγκλημα που παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής τους, σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.

 

  • Συνδετικός κρίκος μεταξύ της νόμιμης εξουσίας του κράτους και της παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος είναι ένα ενδιάμεσο στρώμα εξωνημένων κρατικών υπαλλήλων, κυβερνητικών αξιωματούχων και επαγγελματιών πολιτικών  που μισθώνονται από την κρατική εξουσία και εξαγοράζονται από το οργανωμένο έγκλημα. 

 

  • Μέσο για τη συγκρότηση αυτού του συνδετικού κρίκου είναι η διαφθορά.  

 

  • Πεδίο συνεργασίας της κρατικής εξουσίας και του οργανωμένου εγκλήματος αποτελούν όλες οι δραστηριότητες που βρίσκονται εκτός των ορίων της νομιμότητας και εξυπηρετούν πολιτικούς στόχους, ανάμεσα στις οποίες πρωτεύουσα θέση κατέχουν τα όπλα, τα ναρκωτικά και η τρομοκρατία. Σ’ αυτό το χώρο, τα όρια μεταξύ νόμιμης και παράνομης εξουσίας γίνονται δυσδιάκριτα και η μία τίθεται στην υπηρεσία της άλλης, με τρόπο ώστε και οι δυο να προσπορίζονται σημαντικά οφέλη σε βάρος της κοινωνίας. 

 

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, τα όπλα, τα ναρκωτικά και η τρομοκρατία αναδεικνύονται σε ένα πλέγμα σχέσεων μεταξύ της νόμιμης εξουσίας του κράτους και της παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος, οι οποίες αρχίζουν από τη συνεργασία τους και καταλήγουν στην ταύτισή τους, πράγμα εξόχως κρίσιμο και επικίνδυνο από κοινωνική και πολιτική άποψη.

 

  • Η συνεργασία της κρατικής εξουσίας με το οργανωμένο έγκλημα γέννησε το παρακράτος, έναν ιδιότυπο «θεσμό» που λειτουργεί πέραν των ορίων της νομιμότητας, με καθοδηγητικά όργανα που απαρτίζονται από κρατικούς αξιωματούχους και εκτελεστικά όργανα που στρατολογούνται από τον υπόκοσμο. 

 

ΕΛΛΑΔΑ: TO ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΜΜΑ

 

Σε όλες τις χώρες, το οργανωμένο έγκλημα χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από την πολιτική εξουσία για την επιτέλεση των δικών της σκοπών (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, κ.α.), αλλά ποτέ και πουθενά, με εξαίρεση την Ελλάδα, δεν επιτράπηκε στο οργανωμένο έγκλημα να μεταμορφωθεί σε πολιτικό κόμμα και να ασκήσει άμεσα την πολιτική εξουσία. 

Η αμερικανο-σικελική Μαφία (στις ΗΠΑ), το Δίκτυο της Μασσαλίας (στη Γαλλία), η Μαφία, η Καμόρα και η Ντραγκέτα (στην Ιταλία) κ.α., μπορούν να λειτουργούν ως «εργαλεία» του πολιτικού συστήματος αλλά δεν μπορούν να συμμετέχουν άμεσα στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας.

Κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό από τους «εταίρους» μας στο υπερεθνικό σύνολο στο οποίο έχουμε ενταχθεί (Ευρωπαϊκή Ένωση), στο οποίο ισχύουν άλλοι κανόνες για τη σχέση πολιτικής εξουσίας και οργανωμένου εγκλήματος.

 

Εξ’ αυτού και η πρόσφατη αιφνίδια έκλαμψη της μνήμης του κ. Σαμαρά, που ως άλλος Σαούλ μεταμορφώθηκε σε Παύλο, όταν –σωστά– αναφερόμενος στο οργανωμένο έγκλημα που είχε «πολιτικοποιηθεί», χρησιμοποίησε μια (με «ιστορική» εμβέλεια) δήλωση: «Είναι επίγονοι των Ναζί».

 

ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ: ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

 

Εκτός από τους εν επιγνώσει άμεσους συμμέτοχους και τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δραστηριότητας του οργανωμένου εγκλήματος, υπάρχουν και οι εν μη-επιγνώσει συνεργοί του, οι οποίοι ψήφισαν το Έγκλημα από αγανάκτηση στην κλεπτοκρατία. 

 

Σε σχέση με τους εν μη-επιγνώσει συνεργούς που ψηφίζουν αυτή την έκφανση του Οργανωμένου Εγκλήματος, καθιστάμενοι συνεργοί του, είναι αναγκαίες μερικές παρατηρήσεις:

 

  1. Η συνέργεια σε ένα έγκλημα δεν αποτελεί απάντηση σε ένα άλλο έγκλημα. Απλώς, πολλαπλασιάζει το έγκλημα στη νιοστή.

 

  1. Η συνέργεια σε ένα έγκλημα δεν αίρεται εάν ο συνεργός επικαλείται «βρασμό ψυχής». Απλώς, η αποδοχή αυτού του ελαφρυντικού διαφοροποιεί επί το «επιεικέστερο» την αυστηρότητα της ποινικής του αντιμετώπισης.

 

  1. Η συνέργεια σε ένα έγκλημα για λόγους «αγανάκτησης» είναι δηλωτικό προσωπικής δειλίας: Απεχθάνομαι τους διαχειριστές των μνημονίων, αλλά επειδή δειλιάζω να συγκρουστώ εγώ ο ίδιος απευθείας μαζί τους, εξουσιοδοτώ (με την ψήφο μου) κάποιους μαχαιροβγάλτες για να γελοιοποιούν διαρκώς τους υπαίτιους για τα αδιέξοδά μου, και εγώ (διαστροφικώ δικαίω) να απολαμβάνω από θέση ασφάλειας την αιματοβαμμένη θεατρική παράσταση που στήθηκε με τη βοήθειά μου.

 

  1. Η συνέργεια σε ένα έγκλημα για λόγους «αγανάκτησης» αποτελεί μια στάση που, από ηθική άποψη, δεν διαφοροποιείται ουσιαστικά από τη μίσθωση ενός μπράβου για να εκδικηθώ κάποιον ή να επιλύσω τις διαφορές μου με κάποιον. Απλώς, στη μία περίπτωση διαθέτω ως μέσο το χρήμα και στην άλλη την ψήφο μου (η οποία δεν μου στοιχίζει τίποτα και μπορώ να τη χρησιμοποιώ ως κουρελόχαρτο).

 

Επιτέλους, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επανάληψη του Απόλυτου Λάθους που επέτρεψε σε ένα ψυχικά διαταραγμένο, αποτυχημένο κοινωνικά μυστακοφόρο κήρυκα του μίσους ό παράσιτο (που δεν εργάστηκε ποτέ στη ζωή του και ζούσε στη Βιέννη σε άσυλο αστέγων) να οργανώσει το Απόλυτο Έγκλημα με πάνω από 60 εκατομμύρια νεκρούς. 

 

Ας έχουμε πάντα κατά νου, την αγωνιώδη προειδοποίηση του φιλόσοφου Karl Jaspers: «Ήταν δυνατό να γίνουν όλα αυτά και πάντα θα είναι δυνατό».

 

ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

 

Αρχικά, στη χορεία εκείνων που διαχρονικά συνέργησαν στη νομιμοποίηση του εγκλήματος στην κοινή γνώμη, συγκαταλέγεται ένα πλήθος δημοσιογράφων και πολιτικών κάθε απόχρωσης, διότι:

 

  • Ένας σημαντικός αριθμός «δημοσιογράφων» λειτούργησαν ως προπαγανδιστές του Εγκλήματος (καθιστώντας τους αρχανθρώπους-του, «συνομιλητές» τους στις εκπομπές τους, ελέω –μεταξύ άλλων και– της ψυχανωμαλίας των ποσοστών της τηλεθέασης). Ακόμη και ορισμένοι που εμφανίζονταν ως «αντιφασίστες» έπαιξαν το παιχνίδι των ναζιστών. 

 

Ίσως γιατί δεν διάβασαν (κακώς) ή δεν έδωσαν προσοχή (κάκιστα) στα όσα γράφει ο αγγελιοφόρος του μίσους στο παραληρηματικό πόνημά του «Ο Αγών μου» (τ. Β): «Δεν έχει καμιά σημασία εάν και κατά πόσο μας κοροϊδεύουν ή μας διασύρουν, εάν μας ταυτίζουν με παλιάτσους ή με εγκληματίες. Το σημαντικό είναι ότι αναφέρονται σε μας, ότι ασχολούνται μαζί μας ξανά και ξανά»… 

 

Αυτό το απόσπασμα αφιερώνεται στους «αφελείς» και αδιάβαστους μπαμπουίνους των κυρίαρχων Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, που συνεργούν στην προώθηση των σκοπών των ναζιστικών συμμοριών.

 

  • Οι πολιτικοί νομιμοποίησαν την αναγωγή του Εγκληματιών σε «κόμμα», αποδεχόμενοι να κάνουν «διάλογο» μαζί τους ως ίσοι προς ίσους (ελέω –μεταξύ άλλων και– της ψυχανωμαλίας της τηλεοπτικής προβολής).

 

Στη συνέχεια, λίγες μόνο μέρες πριν από την «ανεξήγητη» αιφνίδια (και, άκρως, θετική για την πολιτική ηρεμία του τόπου) τη δήλωση του κ. Σαμαρά «Είναι επίγονοι των ναζί», επιχειρήθηκε από ορισμένους η καλλιέργεια ενός κλίματος που θα επέτρεπε στο Έγκλημα να αναχθεί σε παράγοντα άμεσης άσκησης της εξουσίας.

 

Κορυφαίος ανάμεσά τους, ο «αναλυτής» (τίνος;) κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, ένας από τους γκουρού της εγχώριας βαλκανο-μπαρόκ έκδοσης του νεοφιλελευθερισμού, που στις 11-9-2013 (ΣΚΑΙ), αναρωτιόταν «αφελώς»: «Γιατί να μη συνεργαστεί η ΝΔ με μια σοβαρότερη ΧΑ, ώστε να μείνουμε στο ευρώ;». Και δεν ήταν μόνο αυτός. 

 

ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

 

Η συνέχεια είναι μάλλον γνωστή. Γιατί από τις άπειρες φορές που έχει ξαναπαιχθεί το «έργο» στο παρελθόν, εξάγεται το βάσιμο συμπέρασμα ότι:

 

  • Το οργανωμένο έγκλημα χωρίς την προστασία της κρατικής εξουσίας και των ενόπλων βραχιόνων της είναι ανίκανο να παράγει τα καταστροφικά του αποτελέσματα.

 

  • Οι μαχαιροβγάλτες του οργανωμένου εγκλήματος είναι θρασύδειλα ανθρωποειδή, όπως προκύπτει από μια απλή αντιπαραβολή της συμπεριφορά τους όταν έχουν την κρατική εξουσία στο πλευρό τους και όταν την έχουν απέναντί τους.

 

  • Μ’ άλλα λόγια, από την συνεχιζόμενη εκστρατεία της κρατικής εξουσίας εναντίον του εγκληματικού μορφώματος που είχε «πολιτικοποιηθεί», αναμένεται να υπάρξουν οι εξής εξελίξεις:

 

  1. Οι εν μη-επιγνώσει ψηφοφόροι του Εγκλήματος (που χωρίς να το θέλουν, εξ’ αντικειμένου λειτούργησαν ως συνεργοί στα κακουργήματά του), έχουν την ευκαιρία: 

 

  • ή να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες των παρορμητικών και μη-συνειδητών επιλογών τους και να τις αναθεωρήσουν,
  •  
  • ή να εμείνουν σ’ αυτές, μεταβαλλόμενοι σε εν-επιγνώσει συνεργούς του Εγκλήματος.

 

Σ’ αυτούς ακριβώς απευθύνεται ο θαρραλέος μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, στις 24 Σεπτεμβρίου 2013, γράφοντας: 

 

«Δύο λόγια ακόμη γι’ αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείστε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση. Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό, δεν υπάρχει. Αλλιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί. Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα». (www.Romfea.gr)

 

  1. Οι εν επιγνώσει μαχαιροβγάλτες της εγκληματικής οργάνωσης, στερούμενοι της προστασίας της κρατικής εξουσίας, θα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, τυπικά και ουσιαστικά: Στο χώρο του υπόκοσμου και της φυλακής.

 

Η αιφνίδια «αφύπνιση» μιας (επί τριάντα χρόνια εν υπνώσει και εθελοτυφλούσας) κρατικής εξουσίας και το ξεδόντιασμα μιας επικίνδυνης παραφυάδας του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα, η οποία (ενδεχομένως) θα ακολουθήσει, δυστυχώς χρειάστηκε να πυροδοτηθεί με το αίμα ενός νέου ανθρώπου του Παύλου Φύσσα (μισό αιώνα νωρίτερα, το 1963, το ξεδόντιασμα του –τότε– παρακράτους απαίτησε το αίμα του Γρηγόρη Λαμπράκη, ανεξάρτητου βουλευτή, συνεργαζόμενου με την ΕΔΑ, στη Β’ περιφέρεια Πειραιώς – και πάλι). Ας είναι ελαφρό το χώμα που σκεπάζει και τους δυό.

 

Κλεάνθης Γρίβας

28 Σεπτεμβρίου 2013

 

Πηγή

Προβολές : 917


Μοίρασέ το:



Ετικέτες: , , , ,

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
  • Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
  • Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
  • Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
  • Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
  • Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.

Διαβάστε ακόμα