Ο συνιδρυτής της εταιρείας «PANDA», Nick Hudson, λαμβάνοντας το πρώτο βραβείο από το «Ίδρυμα Ελεύθερης Αγοράς», έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση σχετικά με τον κορωνοϊό και τις πολιτικές που αποφασίζονται.

Δήλωσε, μεταξύ άλλων:

«Από την αρχή, όλοι οι χειρισμοί σε σχέση με τον COVID έχουν υιοθετήσει έναν ξεκάθαρα τεχνοκρατικό τόνο επιτήρησης ασφαλείας με καταπίεση της ελευθερίας του λόγου, με κάθε είδους επιθέσεις στις ελευθερίες και τα δικαιώματα που θεωρούνται κεκτημένο στις δημοκρατικές κοινωνίες. Μας διαβεβαιώνουν ξανά και ξανά ότι όλα αυτά ήταν απλώς προσωρινά και ότι θα κρατούσαν δύο ή τρεις εβδομάδες ή έως ότου είχαν εμβολιαστεί οι ευάλωτοι ή μέχρι να γίνει οτιδήποτε άλλο. Τα χρονοδιαγράμματα με τους στόχους τους συνεχίζουν να αλλάζουν. Θα πρέπει να γίνει  σαφές σε κάθε σκεπτόμενο άτομο ότι αυτό που βλέπουμε είναι μια επίθεση στις φιλελεύθερες αξίες και δεν γίνεται προς το συμφέρον της δημόσιας υγείας. Δεν πρόκειται απλά για έναν ιό.

Νομίζω ότι αυτό που δεν γίνεται θέμα στον δημόσιο λόγο, στον βαθμό που πρέπει να γίνει, είναι το γεγονός πως οι θεσμοί των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της δημόσιας υγείας μας έχουν καταληφθεί από μία χούφτα ατόμων, με αποτέλεσμα ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι επιστήμονες να μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα σε περίπτωση που διαφωνούν με τις πολιτικές ή τα συμβατικά αφηγήματα της εποχής.

Και αυτό γίνεται όλο και πιο εμφανές μέρα με την μέρα.

Η δημοσιογραφία δεν είναι ελεύθερη και η επιστημονική γνώμη δεν ειπώνεται… δωρεάν. Έτσι μπαίνουμε, νομίζω, σε πολύ σκοτεινούς καιρούς.

(…)

Τα πανεπιστήμια μας εδώ και δεκαετίες διδάσκουν την εντελώς ψευδή αφήγηση του μεταμοντερνισμού, της κριτικής θεωρίας.

(…)

Είναι βασικά μη επιστημονικές ιδέες. Και δεν εκπλησσόμαστε όταν βλέπουμε ότι ο πολιτισμός μας είναι γεμάτος από ανθρώπους που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Αυτό είναι το σημείο εκκίνησής μου, να μιλήσω για ιδεολογία.

Αλλά πρέπει επίσης να εξετάσουμε, όπως λέω, την επιρροή ορισμένων ατόμων από αυτές τις υπερεθνικές οργανώσεις και τον βαθμό στον οποίο έχουν καταλάβει τα θεσμικά μας όργανα.

Το κεντρικό ερώτημα είναι, γιατί δεν υπάρχει διάλογος;

Γιατί δεν υπάρχει συζήτηση;

Γιατί οι επικριτές της δημόσιας πολιτικής δεν συμμετέχουν ανοιχτά και στην δημόσια κουβέντα;

Και υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό.

Πρώτα απ ‘όλα, υπάρχει το κατεστημένο των υπερεθνικών οργανισμών, για τους οποίους έχουμε ήδη μιλήσει και, δεύτερον, υπάρχει πρόβλημα εντός του πολιτισμού μας -ιδεολογικό πρόβλημα – το οποίο βρίσκεται σε αντιδιαστολή με τον αληθινό επιστημονικό λόγο.

Τρίτον, πολλοί από αυτούς τους επιστήμονες φάσκουν και αντιφάσκουν και ένας από τους κύριους λόγους, για τους οποίους δεν θα ήθελαν την δημόσια συζήτηση, είναι ότι γνωρίζουν καλά πως, λόγω αυτών των αντικρουόμενων απόψεων που έχουν, θα εκτεθούν.

Το βλέπω λοιπόν ως ένα τριπλό πρόβλημα που είναι πολύ σοβαρό και πολύ κοστοβόρο για την κοινωνία μας».