1) Κώδικας της Νυρεμβέργης (1947): «Η συγκατάθεση του ανθρώπινου υποκειμένου είναι απολύτως απαραίτητη.

Το διεθνές σύμφωνο σχετικά με τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα υιοθέτησε αυτήν την απαγόρευση ενάντια σε οποιοδήποτε ακούσιο πείραμα, στο κείμενό του του 1966 που ορίζει: κανείς δεν μπορεί να υποβληθεί χωρίς τη συγκατάθεσή του σε ιατρικό ή επιστημονικό πείραμα ( κι εδώ είναι πείραμα στην γ΄φάση κλινικών εν εξελίξει δοκιμών και καταναγκασμός μέσω εκβιασμού) »

2) Διακήρυξη της Γενεύης για γιατρούς (1948): «Θα σεβαστώ την αυτονομία και την αξιοπρέπεια του ασθενούς μου.

Δεν θα χρησιμοποιήσω τις ιατρικές μου γνώσεις για να παραβιάσω τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ακόμη και υπό πίεση.

Θα κρατήσω τον απόλυτο σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, από τη σύλληψη. Θα θεωρήσω την υγεία του ασθενούς μου ως το πρώτο μέλημά μου » ( σσ πόσοι το τήρησαν;; στο μεταξύ γίνεται σφάρι εργαζομένων κυρίως νέων παιδιών για καταναγκαστικό πειραματικό εμβολιασμό. Αυτοί που τ΄αποφασίζουν αυτά είναι προφανώς αποκομμένοι από την κοινωνία….)

3) Δήλωση του Ελσίνκι (1996) που υπεγράφη από 45 χώρες:

Άρθρο 25: «Η συμμετοχή ατόμων ικανών να παρέχουν συγκατάθεση μετά από ενημέρωση σε ιατρική έρευνα πρέπει να είναι εθελοντική πράξη. Κανένα άτομο ικανό να δώσει συγκατάθεση μετά από ενημέρωση δεν μπορεί να συμμετάσχει στην έρευνα χωρίς να έχει δώσει ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεση »

4) Σύμβαση του Οβιέδο (1997) που υπεγράφη από 29 χώρες ):

Άρθρο 5: “Η παρέμβαση στον τομέα της υγείας μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον αφού ο ενδιαφερόμενος δώσει την ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεσή του. (σσ να μην είναι προιόν εκβιασμού)

Αυτό το άτομο λαμβάνει εκ των προτέρων επαρκείς πληροφορίες ( που δεν τις λαμβάνει και είναι και σ΄ασυλία αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις) σχετικά με το σκοπό και τη φύση της παρέμβασης, καθώς και τις συνέπειες και τους κινδύνους.

Το υποκείμενο των δεδομένων μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακαλέσει ελεύθερα ( σσ το ελεύθερα το μετέφρασαν ως το Εμβόλιο Απελευθερώνει) τη συγκατάθεσή του ”

5)Απόφαση Salvetti (2002): καμία ιατρική περίθαλψη δεν είναι υποχρεωτική εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «ως μη εθελοντική ιατρική περίθαλψη, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός συνιστά παρέμβαση στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες »(απόφαση Salvetti κατά / Ιταλία-CEDH της 9ης Ιουλίου 2002 · αριθ. 42197/98)

6) Ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης 2361 (28 Ιανουαρίου 2021): συμβουλευτική γνωμοδότηση: καλεί τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Ένωση:
Άρθρο 731: “για να διασφαλιστεί ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν υπόκειται σε πολιτική, κοινωνική ή άλλη πίεση να εμβολιαστεί, εάν αυτός ή αυτή δεν το επιθυμεί. ( εφαρμόζουν ακριβώς το αντίθετο με πρωτοφανές θράσος και τραμπουκισμό εργασιακών κεκτημένων)

Άρθρο 732: “για να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις λόγω μη εμβολιασμού, λόγω δυνητικού κινδύνου για την υγεία ή επειδή δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί” ( σσ η απάντηση τους είναι υγειονομικό απαρτχάιντ και κάθε μορφή διακρίσεων σε ανθρώπους που δεν θέλουν να γίνουν υποχρεωτικά εθελοντές σε πείραμα της Pfizer. Δεν είναι αντεμβολιαστές είναι μη ΄΄εθελοντές” υποχρεωτικού πειραματικού εμβολιασμού…)

Συν τη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Σύνταγμα της χώρας…