Ο 53χρονος υπ.Ευρωβουλευτής, η 15χρονη παπαδοκόρη ,η Πόπη,ο Τάκης,η υποκριτική σιωπή ο Γούντι Αλλεν και οι γάμοι με τα ανήλικα!

Γιάννης Ντάσκας

Βεβαίως και ουδείς ένοχος πριν η Δικαιοσύνη πει την τελευταία αμετάκλητη λέξη-απόφαση.

Αλλά ως προς τους διάσημους που απολαμβάνουν για χρόνια την καλή δημοσιότητα που απογειώνει την καριέρα και την προσωπικότητά τους είναι δίκαιο και ηθικό να μην βλέπει φως η κακή δημοσιότητα που προέρχεται απο καταγγελίες επώνυμες;

Στις δυτικού τυπου δημοκρατίες το θέμα έχει λυθεί και ως προς τους προέδρους των ΗΠΑ και την βασιλική οικογένεια της Αγγλίας. Δίδεται στη δημοσιότητα η καταγγελία με το όνομα καταγγέλλουσας και καταγγελλομένου.

Στην Ελλάδα η διαπλεκόμενη εξουσία φοβάται ότι αν επικρατήσει ο κανόνας των δυτικού τύπου δημοκρατιών,τότε θα βγαίνουν όλα όσα αφορούν τους διάσημους στη φόρα.

Αρα και αυτά που αφορούν τους πολιτικούς.

Και αν συμβεί αυτό θα επεκταθεί και σε αυτό που φοβούνται περισσότερο:στα οικονομικά σκάνδαλα.

Ετσι τα ΜΜΕ της διαπλοκής γράφουν ατέλειωτα κείμενα για τον προπονητή και την 12χρονη,για την καθηγήτρια και τον 13χρονο,αλλά όχι για τους επώνυμους.

Εστω να γραφεί ότι η καταγγελία της Πόπης Τσαπανίδου για τον Τάκη Χατζή είναι απίστευτη και ο Τ.Χατζής δεν είναι ένοχος μέχρι η Δικαιοσύνη να αποφανθεί.

Να γραφεί ότι είναι απίστευτη η εξής φοβερή καταγγελία μιας παπαδοκόρης ηλικίας κάτω των 15 ετών:

Ολόκληρη η ανάρτησή της

«Και ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ τι φορούσα τη μέρα που ΣΑΚΑΤΕΨΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!

Ήταν Φεβρουάριος του 1992 όταν ο πατέρας μου, εφημέριος στην Αγία Μαρινα στο Θησείο τότε, ήρθε σπίτι και μου ανακοίνωσε με χαρά πως γνώρισε έναν συνθέτη – μεγάλο όνομα με τεράστιες επιτυχίες και συνεργασίες- ο οποίος ήθελε να κάνει μια συναυλία στο Αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται πίσω από τον Ιερό Ναό.

Ο πατέρας μου λοιπόν γνωρίζοντας την αγάπη μου για τη μουσική και ιδιαίτερα για το τραγούδι, αφού από πολύ μικρή ηλικία είχα δηλώσει ότι θα ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο χώρο, ζήτησε από τον μεγαλοσυνθέτη να με ακούσει και να μας πει την γνώμη του.

Ο συνθέτης δέχτηκε με μεγάλη χαρά και έδωσε το τηλέφωνο του ( σημ. δεν είχαμε κινητά τότε) για να του τηλεφωνήσω και να κανονίσουμε ραντεβού όπως και έγινε!

Ήμουν δεν ήμουν 15 χρόνων λοιπόν και ξεκινησα για την οδό Πόντου, πίσω από την Μιχαλακοπούλου για το πολυπόθητο ραντεβού χωρίς να ξέρω τι με περιμένει. Χτύπησα το κουδούνι και μπήκα σε ένα σπίτι από εκείνα τα παλιά, με τα κάγκελα στα παράθυρα…! Με υποδέχθηκε με ένα τεράστιο χαμόγελο και μόλις μπήκα μέσα κλείδωσε την πόρτα.

Αμέσως αντέδρασα… «γιατί κλειδώσατε ρώτησα;;»… «από συνήθεια μου λέει… πάντα κλειδώνω». Χαμπάρι εγώ τον πίστεψα. Ανεβαίνουμε σε ένα χώρο σαν σαλόνι με πολλά καβαλέτα, μπογιές, παρτιτούρες, ένα πιανο, ένα βιολι, μια κιθάρα.

Χάρηκα εγώ.. σκεφτόμουν τι ωραιααα! Με ρωτάει… «θέλεις ένα τσάι;;; Έναν χυμό;;;»

«Ένα ποτήρι νερό σας παρακαλώ του είπα».

Έφυγε και πήγε να φέρει υποτίθεται το νερό… και εδώ ξεκινάει το μαρτύριο.

Γύρισε ολόγυμνος και άρχισε να με κυνηγάει μέσα στο σαλόνι θέλοντας να ικανοποιήσει τις ορέξεις του.

Άρχισα να φωνάζω, να τον παρακαλώ να με αφήσει να φύγω, να του λέω να σεβαστεί τον πατέρα μου αλλά εκείνος ατάραχος συνέχιζε να με κυνηγάει γύρω από την τραπεζαρία και να μου λέει «όσο και να φωνάζεις δεν θα σε ακούσει κανείς».

Το αποτέλεσμα; Να κατσω σε μια άκρη του σαλονιού κουβαριασμένη και να κλαίω και αυτός στην άλλη άκρη, μπροστά σε έναν καθρέφτη αφού αυτό ικανοποιήθηκε, γύρισε με απίστευτο θράσος και μου είπε… « τώρα έλα να μου τραγουδήσεις γιατί χρωστάω μιαν απάντηση στον πατέρα σου».

Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη και το κουράγιο και συνέχισα να τον παρακαλώ να ξεκλειδώσει την πόρτα για να φύγω χωρίς βέβαια να τραγουδήσω.

Κάποια στιγμή- ούτε ξέρω πόση ώρα μετά- ξεκλείδωσε αφού βέβαια πρώτα με είχε ξεφτιλίσει ότι είμαι μια άχρηστη, χαζή και χωρίς μυαλό κοπελίτσα που δεν πρόκειται να κανω τίποτα στη ζωή μου.

Γιατί μου είπε «αν μου καθόσουν απόψε, αύριο το πρωί θα σου έκανα συμβόλαιο με τη warnermusic». Και βεβαίως κατάφερε να με φοβίσει με χίλιους δυο τρόπους ώστε να μην πω τίποτα σε κανέναν για πολλά χρόνια.

Από τη μια ήταν ο πατέρας μου, ιερέας, τι να πάω να του πω;;;

Ότι ο άνθρωπος που εμπιστεύθηκες και με έστειλες να με ακούσει, προσπάθησε να με βιάσει;

Φοβόμουν… για την υγεία του, για το πως θα το πάρει, για το αν θα με πιστέψει! …από την άλλη πήγαινα σχολείο στην «ελληνική παιδεία», ακόμα χειρότερα… σε ποιον να μιλήσω και να με πιστέψει.

Θυμάμαι ότι μπήκα σε ένα ταξί κλαίγοντας και του είπα να με αφήσει στο Μαρούσι ώστε να περπατήσω από το Μαρούσι μέχρι την Πευκη για να καταφέρω να βρω μια δικαιολογία να πω στους γονείς μου.

Και βρήκα… «είχε παρά πολύ κρύο αυτό το σπίτι και δεν κατάφερα να τραγουδήσω». Αυτό ήταν αρκετό!

Από τότε η ψυχή μου δεν ήταν ποτέ ίδια!

Και ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω μέσα σε αυτό τον χώρο, χωρίς να χρειάζομαι δεκανίκια και χωρίς να θέλω επιβεβαίωση από κανέναν για το αν αξίζω ή όχι! ΑΞΙΖΩ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΕΓΩ και αυτό μου φτάνει!

Και έδωσα υπόσχεση ότι δεν θα τραγουδήσω ποτέ δικά του τραγούδια και ας είναι εξαιρετικος δημιουργός και ας έχει συνεργαστεί με τους καλύτερους στιχουργούς, κάτι που έχω κρατήσει 25 χρόνια τώρα που τραγουδάω επαγγελματικά!

Και υποσχέθηκα επίσης ότι πάντα θα είμαι δίπλα στους μαθητές μου και θα τους κρατώ το χέρι για να μην βρεθεί ποτέ ένα τέτοιο κτήνος να τους ρημάξει την δική τους ψυχή!

Και εγώ θυμάμαι τι φορούσα εκείνη τη μέρα… και τα πέταξα τα ρούχα… αλλά τις μνήμες δεν μπόρεσα ποτέ να τις πετάξω! Γιατί οι μνήμες είναι που πονάνε!
Δεν λέω το όνομα του επειδή σήμερα είναι 82 χρόνων και αν του συμβεί κάτι με το να δημοσιοποιήσω το ονομά του δεν ξέρω αν μπορώ να το διαχειριστώ!
ΜΙΛΗΣΤΕ… δεν έχει ώρα! Τώρα είναι η ώρα!

Να θυμάστε τους στίχους του Νίκου Γκάτσου
…και μέσα από βροχή κι ανεμοζάλη… το ΦΩΣ μου ακολουθώ κι όπου με βγάλει!!…».

Η παπαδοκόρη είναι η τραγουδίστρια Λύδια Σέρβου,η οποία υπέγραψε την δημόσια ανακοίνωσή της.

Ομως οι πολλοί  άρχισαν να μαδουν την Μαργαρίτα:

Μηπως ήταν ο Σταύρος Ξαρχάκος;

Μήπως ήταν ο Γιάννης Μαρκόπουλος;

Μήπως ο τάδε;

Και ορισμένοι μόνο δημοσιεύουν το επόμενο βήμα της καταγγέλλουσας Λυδίας Σέρβου.

Η καταγγελία αφορά τον περίφημο Δήμο Μούτση.

Αργότερα εκείνος απάντησε: «Αναφορικά με τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, που αφορούν στο πρόσωπό του, ο Δήμος Μούτσης δηλώνει ότι οι απαντήσεις του θα δοθούν όπου και όπως νομικά προβλέπεται»

Μπα; Δεν προβλέπεται νομικά τα δημόσια πρόσωπα και δη αυτά που έχουν και την φιλοδοξία να κυβερνήσουν και να εκπροσωπήσουν το λαό ότι θα απαντούν δημόσια και άμεσα σε κάθε καταγγελία, κατηγορία, ερώτηση;

Δεν μπορεί να μας πει απλά: τα έκανε όσα λέει η κ.Σέρβου ή όχι;

Γιατί είναι και πολιτικό ον ο κ.Μούτσης;

Ιδού η απάντηση:

Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ έχει ένα τεράστιο βιογραφικό του σήμερα.

Με μια δοξασμένη διαδρομή.

Ποιός θυμάται ότι ο Δημ.Μούτσης διεκδίκησε και θέση στην Ευρω- Βουλή για να “εξαργυρώσει” με τέτοια τιμή τη φημισμένη θετικά διαδρομή του;

Προφανώς και με αυτά τα κριτήρια τον επέλεξε ο Γιάννης Βαρουφάκης.

Ιδού  πως κλείνει το πολύ μακρύ  βιογραφικό του η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

“…Το 1983 με το «Ενέχυρο» εγκαινιάζει την μοναχική πορεία. Είναι δηλαδή η περίοδος που αποφάσισε να γράφει ο ίδιος τους στίχους και να ερμηνεύει ο ίδιος όλα τα τραγούδια του.

Στο «Ενέχυρο» θα ακούσουμε τραγούδια όπως το «Απολογία», και το «Γουώκμαν».

Το 1987 ακολουθεί το σπουδαιότερο ίσως άλμπουμ της σόλο καριέρας του Μούτση, το «Να!» που περιέχει και τα πολύ γνωστά του τραγούδια «Το όνειρο» και το «Μια φυσαρμόνικα που κλαίει».

Το 1990 «Ταξιδιώτης του παντός» με τη Νανά Μούσχουρη, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος δίσκος που έγραψε για άλλο τραγουδιστή πλην του ιδίου.

Το 1994 επέστρεψε με το «Για Πούλημα Λοιπόν!» πάλι με στίχους και ερμηνεία δική του.

Το 1999 ο Δήμος Μούτσης θα συναντηθεί ξανά με τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Δήμητρα Γαλάνη σε μια μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο στην οποία τραγούδησαν μαζί παλαιότερες και νεότερες επιτυχίες του μεγάλου δημιουργού.

Στις λιγοστές συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει ο Μούτσης και παρότι οι δημοσιογράφοι του έλεγαν ότι έγραψε μεγάλα τραγούδια συνεργαζόμενος με μεγάλους στιχουργούς και ερμηνευτές, έχει κατ’ επανάληψη πει ότι ποτέ δεν μετάνιωσε για την στροφή του στην μοναχική πορεία.

Μάλιστα σε μια συνέντευξη (Πηγή: www.musicpaper.gr) όταν ρωτήθηκε κάτι αναφορικά με τα τραγούδια της πρώτης του περιόδου απάντησε με σεμνότητα:

«Δεν ήταν και τραγούδια αυτά! Μη μου θυμίζεις εκείνη την κατάσταση, του «δούλου», που του έδιναν ένα χαρτί και του έλεγαν «φέρε αύριο πέντε τραγούδια». Καλύτερα να μην ξαναρχόταν αυτή η εποχή. Και το λέω εν γνώσει του λόγου μου.».

Στις ευρωεκλογές του 2019 είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΜέΡΑ25.

Τον Ιανούαριο του 2021 η τραγουδίστρια Λυδία Σέρβου κατηγόρησε τον Μούτση για σεξουαλική παρενόχληση όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1992...”

Είδατε ότι πρόλαβε και γράφει,αυτή η σοβαρή έπαλξη και το όνομά του αναφορικά με την καταγγελία της Λυδίας Σέρβου;

Ποιος αλήθεια σήμερα δεν μπορεί να διακρίνει την καταγγελία απο την ενοχή και είναι ανάγκη να κρύβονται τα ονόματα όταν διευκρινίζεται το “καταγγέλλεται” ,το “κατηγορείται” από το “ενοχος” η το “διέπραξε”;

Θυμηθείτε την άνοδο και πτώση του Γούντι Αλλεν…Στην πρώτη φωτογραφία είναι πατέρας της ανήλικης δεξιά υιοθετημένης.

Την αποπλάνησε και στο τέλος με την κατακραυγή την…παντρεύτηκε και φωτογραφίζεται μαζί της ως …συζυγος(!!!)υπό τις φοβερές καταγγελίες της πρώην συζύγου και μαμας Μία Φάροου!..