Τρία τα πρόσωπα αυτής της τραγωδίας... και δεν ξέρεις για ποιό να πρωτοκλάψεις, αν μέσα σου παραμένεις ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
Σήμερα, δεν έχω διάθεση για φιλοσοφικές καλησπερίστικες αναρτήσεις…
… σήμερα, θαρρώ πως ο καθένας από εμάς, είναι γεμάτος από οργή, θυμό, πόνο…
… ένα έγκλημα… τρεις ψυχές… μια νεκρή μάνα, ένα βρέφος χωρίς γονείς… ένας δολοφόνος με αγγελικό πρόσωπο…
… θα μπορούσε να είναι η κόρη σου… η αδελφή σου… η φίλη σου…
… θα μπορούσε να είναι το εγγόνι σου…
… θα μπορούσε να είναι ο γιός σου, ο αδελφός σου… ο φίλος σου…
Τρία τα πρόσωπα αυτής της τραγωδίας… και δεν ξέρεις για ποιό να πρωτοκλάψεις, αν μέσα σου παραμένεις ΑΝΘΡΩΠΟΣ…
Για την Καρολάϊν που η ζωή της τέλειωσε τόσο φρικτά;
Για τον Μπάμπη που “θόλωσε” το μυαλό του και δολοφόνησε τη μητέρα του παιδιού του και … υποτίθεται αυτή που αγαπούσε;
Για κείνο το βρέφος που η ζωή του σφραγίζεται με ένα ανείπωτο έγκλημα και θα πρέπει να μεγαλώσει χωρίς γονείς;
Ναι… ξέρω… να μου πείς πως “αλοίμονο κι αν κλάψουμε για τον δολοφόνο”…
Ξεχνάς όμως πως κανείς δεν γεννιέται δολοφόνος…
… ξεχνάς πως είμαστε τα παιδικά μας βιώματα…
… ξεχνάς πως εμείς οι άνθρωποι, κάπου στην πορεία, χαθήκαμε…
… χάσαμε Αξίες… χάσαμε όνειρα… χάσαμε προσανατολισμό… χάσαμε το αληθινό νόημα της ζωής… χάσαμε τους ρόλους μας…
… ξεχάσαμε τι σημαίνει ΑΝΔΡΑΣ…
… ξεχάσαμε τι σημαίνει ΓΥΝΑΙΚΑ…
… ξεχάσαμε πως ν’ αγαπάμε… ΑΛΗΘΙΝΑ…
Σήμερα μέσα μας όλοι πονάμε…
… σήμερα, όλοι αναζητάμε ένα “ΓΙΑΤΙ;”, σ’ αυτό το ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ…
… σήμερα όλοι πρέπει να ψαχτούμε μέσα μας… γιατί σ’ αυτά τα τρία πρόσωπα της τραγωδίας, θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας από εμάς…
“Η κακιά στιγμή”…
… αυτή που μπορεί να συμβεί στον καθένα… θύμα ή θύτης…
Σήμερα, ας κάνουμε ένα βήμα…
… ας ενώσουμε τις προσευχές μας και για τους τρεις… πρώτα για την Καρολάϊν και το παιδί της… ψυχές χαμένες… κι ύστερα, για τον ΔΟΛΟΦΟΝΟ… ψυχή χαμένη κι αυτός, όταν συνειδητοποιήσει βαθιά μέσα του τι έκανε…
Ο δολοφόνος πετούσε στα σύννεφα… πτήσεις ονειρεμένες…
Η τελευταία πτήση του, είχε συγκυβερνήτη το έγκλημα… τον θάνατο… κι αυτός ο θάνατος θα τον ακολουθεί σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη τραγική του ζωή…
Μα την αλήθεια, δεν ξέρω για ποιόν να πρωτοκλάψω… για τις τρεις ψυχές, ή για εμάς, που δεν ξέρουμε πού καραδοκεί η … “κακιά στιγμή”;
Ένα κεράκι στη μνήμη της αδικοχαμένης Κάρολάϊν, και μια προσευχή για το μωρό της…γι αυτή την ψυχούλα, που εύχομαι να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Και για τον δολοφόνο της, μια σκληρή τιμωρία και μια αληθινή μετάνοια… με όποιον τρόπο αυτός αποφασίσει…
Καλλιόπη Σουφλή
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Συγχαρητήρια Κα Σουφλη.
Το άρθρο σας είναι ένας θρήνος στον βωμό της Ανθρώπινου ύπαρξης, μακριά – όπως πάντα –
από ανέξοδη και δημαγωγικη κριτική.
ΜΗΝ ΚΡΊΝΕΤΕ ΙΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΘΕΙΤΕ
Συγχαρητήρια Κα Σουφλη.
Το άρθρο σας είναι ένας θρήνος
στον βωμό του αιωνίου Ανθρώπινου Δράματος και δεν καταναλώνεται σε ανέξοδη και “ελαφρά τη καρδια”, δημαγωγικη κριτική.
ΜΗΝ ΚΡΊΝΕΤΕ, ΙΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΘΕΙΤΕ.
Α, κυρία Σουφλή, γι΄ αυτό και παρακολουθώ ανελλιπώς τις αναρτήσεις σας. Γιατί αγγίζετε τα βάθη της αληθινής ανθρωπιάς. ‘Εστειλα πριν λίγο ένα σχετικό σχόλιο σε προηγούμενη ανάρτησή σας, γιατί δεν είχα προλάβει να δω κι αυτήν εδώ…