Του Κώστα Πρώιμου
Δε θα ξεχάσω ποτέ, κατά την περίοδο της νιότης μου, είκοσι τρία χρόνια πίσω. Την εποχή που όλοι νόμιζαν ότι έγιναν πλούσιοι σε τούτο τον ντουνιά. Εργαζόμουν μέρα και νύχτα μια εποχή. Εκείνο το καλοκαίρι, το βραδάκι με έβρισκε σε γνωστό παραλιακό μαγαζί της Βούλας, να κάνω δημόσιες σχέσεις για λογαριασμό της ταμπέλας. Για όσους θυμούνται τα υπεραυτοκίνητα ήταν περισσότερα και από τα παπάκια. Γκλαμουριά, ανάπτυξη, πρόοδος και ευημερία διά χειρός κυβέρνησης Σημίτη. Έρχονταν και οι Ολυμπιακοί αγώνες και ποιος μας έπιανε.
Μια μέρα μας ειδοποίησε ο υπεύθυνος πως το μαγαζί «κλείστηκε» αποκλειστικά για το πάρτι που διοργάνωνε μια μεγαλοπερσόνα της τιβί. Καλεσμένη όλη η «καλή κενωνία» των Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Η είσοδος αυστηρώς μόνο για το προσωπικό. Φωτογράφοι, κάμερες και «δημοσιογράφοι» ξεροστάλιαζαν απέξω μέχρι πρωίας καθώς οι εντολές ήταν σκληρές. Να μην πατήσει μέσα κανείς από τους παπαράτσι ούτε για κατούρημα!
Θα μπορούσα να μην είχα πάει εκείνη τη βραδιά αλλά από περιέργεια κυρίως τους είπα ότι θα έρθω για να περιφέρομαι παρατηρώντας τους εκφραστές του πολιτισμού μας, της παιδείας και της οικονομικής μας άνθησης.
Αυτά τα θλιβερά που αντίκρισα επιβεβαίωναν απολύτως όσα υποψιάζονται οι θαμώνες των καφενείων αλλά και οι πάσης φύσεως καχύποπτοι. Νταβατζήδες, αεριτζήδες, υπόδικοι, δήθεν ευυπόληπτοι και πετυχημένοι μεγαλοεπιχειρηματίες, να χαριεντίζονται καθήμενοι στο ίδιο τραπέζι αν και αντίθετοι πολιτικά με βουλευτές, υπουργούς και Κρατικούς Λειτουργούς της πρώτης γραμμής! Σύζυγοι, γκόμενες μετρέσες, αλαφροΐσκιωτοι σταρ του σινεμά και της πλάκας. Εκφραστές του «κενού και του τίποτα» να αυτοαποθεώνονται.
Ωστόσο δε θα ξεχάσω πότε μια σκηνή που εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια και πραγματικά με συγκλόνισε. Πολύ γνωστός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, εναγκαλιζόταν και «χαχάνιζε» με γνωστό «γαλαζοβράκη» δημοσιογράφο και παρουσιαστή – ξέρετε από αυτούς τους έγκριτους – άκριτους. Και καλά όλα μέχρι εδώ, Θα μου πείτε και πού το περίεργο; Έλα που εκείνη την χρονική περίοδο σκοτώνονταν δημοσίως και είχαν ανοίξει «άγρια» πολιτική βεντέτα.
Ομολογώ πως μου πήρε μερικά λεπτά για να συνειδητοποιήσω το δούλεμα που «τρώει» εκεί έξω από το μαγαζί η πανελλήνια πλέμπα που και αυτή διασκέδαζε τότε αμέριμνη στα στέκια της ή κοιμόταν σε… οριζόντια θέση, λόγω του προχωρημένου της ώρας.
Αυτομάτως αισθάνθηκα μια αηδία για τον κομματισμό, διέγραψα από το μυαλό μου πολιτικές θέσεις, ιδεολογίες και προσηλώσεις.
Η τηλεπερσόνα χάθηκε από το προσκήνιο, σήμερα δεν υπάρχει πλέον πουθενά κάποιοι από τους πνευματικούς και πολιτικούς εκείνης της μακρινής βραδιάς δεν είναι εν ζωή. Ορισμένες επιχειρηματικές οικογένειες ως ατόφιες δυναστείες ακόμη μεσουρανούν. Προφανώς κάποιοι έχουν γερό στομάχι και εξακολουθούν να χαριεντίζονται ακόμη και με πολιτικούς εχθρούς τους σε κλειστές κοινωνικές εκδηλώσεις ή πριβέ πάρτι που δε θα μάθουμε ποτέ. Τα πράγματα έκτοτε έχουν αλλάξει άρδην για τον λαουτζίκο που τα βράδια μένει σπίτι με κομμένα τα φτερά και απλώς μετράει τις λιγοστές δεκάρες του…
